واکنش 5 و 8- دی هیدروکسی-1- تترالون (9) با 2 و 3- دیکلرو- 5 و 6- دی سیانو-1 و 4- بنزوکینون (DDQ) تحت شرایط رفلاکس در بنزن یا واکنش آن (9) با اکسید نقره (I) در اثر رفلاکس در 1 و 4- دی اکسان منجر به تولید جاگلون (5- هیدروکسی-1 و 4- نفتوکینون) (1) با بازده خوب شد. طی واکنش تترالون با دی اکسید منگنز در حلال دی اکسان، مخلوطی از جاگلون و نفتازارین (5 و 8- دی هیدروکسی –1 و 4- نفتوکینون) تولید شد که مقدار نفتازارین با حضور آب افزایش می یابد. اکسید نقره (I) در دی اکسان موجب تبدیل 9 و 10- دی هیدروکسی –1- اکسو- (14)، 9 و 10- دی هیدروکسی –1 و 5- دی اکسو- (15) و 1 و -8 دی اکسو -1 و 2 و 3 و 4 و 5 و 6 و 7 و 8- اکتاهیدرو آنتراسن (16) به ترتیب به 1- هیدروکسی–5 و 6 و 7 و 8- تتراهیدرو- (23)، 1و-5 دی هیدروکسی- (6) و 1 و –8 دی هیدروکسی– 9 و 10- آنتراکینون (4) با بازده زیاد شد. مکانیسم این تغییر و تبدیل ها مورد بررسی قرار گرفته اند.

کاربرد سیستم مائی مایسلی مخلوط شامل سدیم دودسیل سولفات (SDS) و پلی اکسی اتیلن (23) دودکانول (Brij-35) به عنوان فاز متحرک در کروماتوگرافی مایع فاز معکوس مطالعه شد. دسته ای از کلروفنولها به عنوان مخلوط آزمایشی مورد استفاده قرار گرفتند. ارزیابی اثر افزایش اصلاحگر آلی بر کارایی نشان داد که استفاده از غلظتهای کمی از افزودنیهای آلی، کارایی را در فاز متحرک مایسلی مخلوط SDS/Brij-35 بهبود می بخشد. اثرات غلظت پروپانول، غلظت کل سورفاکتانت و pH بر بازداری و گزینش پذیری نیز مورد ارزیابی قرار گرفت و نشان داده شد که بین LnK′ و کسر حجمی پروپانول در گستره 10-0 درصد، رابطه ای خطی وجود دارد. همچنین کاهش منظمی در بازداری نمونه ها به صورت تابعی از غلظت سورفاکتانت مشاهده گردید. نتایج نشان دادند که قدرت شویش با کاهش pH فاز متحرک افزایش می یابد. همچنین با افزایش قدرت شویش تغییر در گزینش پذیری کروماتوگرافی مشاهده گردید.

سامانه های دوفازی آبی به عنوان یک روش استخراج موثر در فرایندهای فرودستی مولکول های زیستی، پدیدار شده اند. هدف از این کار، بررسی امکان استفاده از سامانه های دوفازی آبی به منظور جداسازی فنیل آلانین دهیدروژیناز نوترکیب Bacillus sphaericus بود. سامانه های متشکل از پلی اتیلن گلیکول و سولفات آمونیم در آزمایش ها انتخاب شدند. تاثیر عناصر مختلف از قبیل نوع و غلظت پلی اتیلن گلیکول، غلظت سولفات آمونیمpH، نسبت حجم نسبی و طول خط رابط بر رفتار استخراج و جداسازی انتخابی نیز مطالعه شد. شرایط مطلوب برای تفکیک متمایز در پلی اتیلن گلیکول 5/8 درصد 6000 دالتون، سولفات آمونیم 5/17درصد و نسبت حجم نسبی 25/0 در 0/ pH=8حاصل شد. در تمام سیستم های آزمایش شده، فنیل آلانین دهیدروژیناز به طور اساسی به داخل فاز بالایی غنی از پلی اتیلن گلیکول تغلیظ شد. ضریب تفکیک، بازیافت، بازده، طول خط رابط و انتخابی بودن به ترتیب 7/58، درصد، 42/94 درصد، 89/39 و 2174 حاصل شد. نتیجه آزمایش های انجام شده نشان داد که وزن مولکولی پلی اتیلن گلیکول، غلظت سولفات آمونیم،pH  سامانه و طول خط رابط اثرهای مهمی بر ویژگی های تفکیک دارند. با افزایش مقدارهای pH و طول خط رابط، کارایی استخراج آنزیم افزایش یافت. در این مقاله، به منظور ارزیابی امکان کاربرد سامانه های دوفازی آبی در تفکیک و بازیابی فنیل آلانین دهیدروژیناز، بحث رفتار تفکیک در سامانه های دوفازی پلی اتیلن گلیکول و سولفات آمونیم ارایه شده است.

اترهای تاجی 12ـ کراون ـ 4(12C4)، بنزو ـ15ـ کراون ـ (B15C5)5، 18 ـ کراون ـ(18C6)6 ، نیتروبنزو ـ 18 ـ کراون ـ 6(NB18C5)، دی بنزو ـ 18 ـ کراون ـ(DB18C6)6  و دی سیکلو هگزیل ـ 18 ـ کراون ـ (DC18C6)6 حل شده در دی کلرو متان در تماس با محلول های آبی از اسیدهای سولفوریک و کلریدریک قادر به تشکیل کمپلکس های اکسونیم هستند. این توانایی اجازه می دهد تا انتقال اکسانیون های کروم (VI) از محیط های اسیدی و از درون غشاء مایع آلی به فاز پذیرنده (آب مقطر) صورت گیرد. در میان اترهای تاجی مطالعه شده، DC18C6 بالاترین کارایی انتقال را ارایه داده است. اثر عوامل تاثیر گذار بر فرایند مانند غلظت اتر تاجی در فاز آلی، نوع رقیق کننده آلی، غلظت اسید در فاز پذیرنده و زمان، مورد بررسی قرار گرفته است. 4 آزمایش تکراری نشان داد که میانگین 95.6(±1.3) درصد از کروم اولیه در فاز دهنده (10-3 مولار از کروم و 6 مولار سولفوریک اسید به حجم 10 میلی لیتر) از درون غشا (DC18C6 به غلظت 0.05 مولار در دی کلرومتان و به حجم 20 میلی لیتر) پس از 8 ساعت به فاز آبی پذیرنده (آب مقطر به حجم 10 میلی لیتر) استخراج می شود. نتیجه های متناظر در شرایط یکسان در حضور کلریدریک اسید (4 مولار) برابر 95.0(±1.2) درصد بود. انتخاب گری فرایند با انجام آزمایش های انتقال رقابتی یون های درون یک محلول شامل کروم (VI)، نیکل (II)، کبالت (II)، سرب (II)، منگنز (II)، روی (II) و آهن (II) بررسی شد. این روش برای بازیابی کروم از دو نمونه حقیقی تهیه شده از صنایع آب کروم کاری مورد استفاده قرار گرفته است.

بررسی روند تغییرات کیفیت آب زیرزمینی در برنامه ریزی و مدیریت پایدار منابع آب هر منطقه از اهمیت بسزایی برخوردار است. در مطالعه حاضر روند تغییرات کیفی آب زیرزمینی دشت اردبیل با توجه به اطلاعات 32 ایستگاه پیزومتری در دوره آماری 1374 تا 1387 با آزمون ناپارامتری اسپیرمن مورد بررسی قرار گرفت. متغیرهای هیدروژئوشیمیایی مورد بررسی شامل متغیرهای مجموع کاتیون ها، مجموع آنیون ها، خاصیت اسیدی (PH)‎، سختی کل (TH)‎، هدایت الکتریکی (EC)‎، سدیم (Na+)، یون سولفات (So42-)، درصد سدیم (Na)‎، منیزیم (Mg2+)، مقدار مواد جامد حل شده در آب (TDS)‎، نسبت جذب سدیم (SAR)، کلسیم (Ca2+)، پتاسیم (K+)، کلر (Cl-) و یون بی کربنات (HCO3-) است. متغیرهای مذکور معمولا دو بار در سال (ماه پرآب و ماه کم آب) اندازه گیری می شود.شیب خط روند برای یکایک متغیرها با روش تخمین گر سن (Sen) محاسبه شد. نتایج نشان داد که روند تغییرات غلظت تمام متغیرهای کیفی آب در همه ایستگاهها افزایشی بوده است. در بین متغیرها، بیشترین روند مثبت معنی دار در هر یک از دو ماه متعلق به متغیر TDS بوده است و متغیرهای مجموع آنیون ها، مجموع کاتیون ها، سدیم، هدایت الکتریکی، TDS، کلسیم و سولفات ها نیز دارای بیشترین مجموعه های معنی دار مثبت در اکثر ایستگاه ها بوده اند. میانه شیب خط روند برای تمام متغیرها مثبت بود. در حالت کلی نتایج تحقیق نشان داد که کیفیت آب زیرزمینی این دشت طی سال های اخیر از افت شدیدی برخوردار بوده و این روند تغییرات در قسمت های شمال، مرکز و شرق به طور چشمگیری افزایشی بوده است.