تولید سولفابنزآمید به عنوان یک ماده ضد باکتری، بومی سازی روش تولید متناسب با امکانات کشور، فراهم نمودن شرایط برای ساخت سایر مواد اولیه داروسازی سولفای مورد نیاز کشور از اهداف طرح است. مراحل و روش های اجرایی این طرح عبارتند از: -مطالعه زنجیره های تولید سولفابنزآمید -انتخاب مناسبترین زنجیره تولید -بررسی جامع روش انتخاب شده از منابع و متون کتابخانه ای -ساخت سولفابنزآمید بر اساس روش انتخابی -انجام آزمایشات بهینه سازی شرایط و تکرارپذیری واکنش -آنالیز کیفی و کمی نمونه -مقایسه نمونه تولید شده با نمونه وارداتی

سازمان دهی سلسله مراتبی خدمات و پی ریزی نظام استقرار مناسب سکونتگاه های روستایی همراه با پراکنش بهینه جمعیت، از مهم ترین دلایل سطح بندی فضایی روستاهاست. برخلاف نظامات مشخص ‏شده در مصوبات شورای عالی شهرسازی و معماری ایران، از سال 1394 تهیه طرح‏های توسعه پایدار منظومه های روستایی در دستور کار بنیاد مسکن قرار گرفته است که هرساله اعتباراتی برای تهیه طرح‏های مذکور صرف می‏شود. این طرح‏ها با گذشت هشت سال، در 12 پایلوت در حال انجام است و طبق شواهد، اثرگذاری فراگیری در پیشرفت روستاها نداشته است. براین‏اساس، پژوهش حاضر در آستانه برنامه هفتم توسعه به بررسی کارآمدی این طرح‏ها از دیدگاه برخی صاحب نظران پرداخته است. نتایج نشان می دهد، طرح‏های مذکور در اصول و مبانی و مراحل تدوین و اجرا با اشکال هایی همراه هستند. فاصله گرفتن از اصول یکپارچه و همه‏جانبه بودن، واگذاری تهیه اغلب طرح‏ها به مهندسین مشاور با رسته‏های شهرسازی و برنامه‏ریزی فضایی، شرح خدمات گسترده و طولانی شدن فرایند تدوین این طرح‏ها، مانع از تحقق اهداف موردنظر شده است. به لحاظ جایگاه سازمانی، بنیاد مسکن طبق اساسنامه و مأموریت خود، پشتوانه قانونی و ظرفیت تخصصی کافی برای تهیه و اجرای این طرح ها را ندارد. پیشنهاد می‏شود وزارت جهاد کشاورزی به‏عنوان متولی قانونی و تخصصی توسعه روستایی، با تشکیل کارگروه تخصصی در سطح استان و همکاری سایر دستگاه‏های اجرایی مرتبط، متولی تهیه و اجرای طرح های مذکور شود. لازم است طرح منظومه ها، چشم اندازها و راهبردهای توسعه روستایی را با تأکید بر سطح شهرستان ها مشخص کرده و مراکز غیردولتی که بتوانند با روحیه جهادی کارکردی همچون مراکز رشد و شتاب دهی کسب وکار در عرصه های روستایی را داشته باشند، محوریت اجرای این راهبردها را در پیش گیرند.

صنایع دستی یکی از قدیمی ترین و پرپیشینه ترین فعالیت های بشری است و از مصداق های هنری و فرهنگی هر کشور محسوب می شود. صنایع دستی به دلیل ارزش افزوده و اشتغال زایی ویژه برای جامعه محلی و تأثیرگذاری بر اقتصاد خانوارهای کمتر برخوردار، دارای اهمیت بسیار است. از آن جهت که قابلیت ایجاد و توسعه در کلیه مناطق شهری، روستایی و عشایری را بدون نیاز به سرمایه گذاری بالا و با بهره برداری از مواد اولیه بومی داراست، در فرایند رونق صنعت گردشگری ایجاد درآمد مکمل برای خانوارها می کند و توسعه آن در راستای امنیت ملی و اقتصاد مقاومتی است. بررسی ها نشان می دهد به رغم ظرفیت های بالا برای رونق صنایع دستی کشور، به واسطه مسائل و مشکلات مدیریتی، بی توجهی سیاستگذاران، ضعف ها و کاستی های بین بخشی و عملیاتی، این حوزه در وضعیت مطلوبی قرار ندارد.در 56 سال اخیر، میانگین دوره مدیریتی مدیران صنایع دستی حدوداً 2 سال بوده و از بعد از انقلاب اسلامی حدوداً به یک سال و هفت ماه کاهش یافته است. ضمناً کمتر از 25 درصد مدیران فوق از نظر تخصصی یا مدیریتی استانداردهای لازم برای راهبری این حوزه را داشته اند. نبود معیار دقیق و مشخص، ارزیابی رشد محقق شده حدوداً 10 درصدی توسعه بازارچه های موقت صنایع دستی و 7 درصدی صادرات صنایع دستی در بازه (1395 تا 1399) را ممکن نمی سازد. همچنین وجود آمارهای غیردقیق و گاه متضاد بین دستگاهی در این حوزه، همواره موجب مسئله شده است.نبود نگاه نظام مند به زیست بوم تولید تا توزیع صنایع دستی، عدم شکل گیری حمایت از شبکه کسب و کارهای همکار، سیاستگذاری و راهبری این حوزه را با چالش روبه رو کرده است. عدم برخورداری و بهره گیری از ظرفیت های قانونی موجود برای اختصاص تسهیلات، تأمین مواد اولیه ارزان، خرید تضمینی و بیمه هنرمندان و استادکاران صنایع دستی نتیجه ضعف در تعامل بین بخشی و بین دستگاهی است. نبود برنامه مشخص برای بهره برداری از روستاها و شهرهای ثبت جهانی شده صنایع دستی، فراموشی روش های آموزشی استاد-شاگردی و فراموشی بخش مهمی از دانش ضمنی در اختیار استادکاران نیز از جمله مسائل حوزه عملیاتی صنایع دستی است. لذا این هنر-صنعت نیازمند مداخلات جدی حمایتی، سیاستی و نظارتی بوده که تا کنون به حد کفایت به آن پرداخته نشده است.

هدف از انجام این طرح مطالعاتی، شناخت گونه های موجود مسکن روستایی و استخراج اصول و مفاهیم حاکم بر معماری مسکن روستایی در مناطق مختلف استان هرمزگان جهت به کاربردن آنها در طرح های معماری جدید مسکن روستایی است. این طرح مطالعاتی شامل دو بخش عمده است. بخش اول به شناخت و معرفی کامل روستاهای استان هرمزگان، انتخاب 40 روستای نمونه و برداشت اطلاعات و نقشه های 120 گونه موجود مسکن روستایی اختصاص یافته است و بخش دوم به تجزیه و تحلیل داده ها و یافته ها و همچنین ارائه ضوابط و معیارهای طراحی مسکن روستایی و تهیه چند طرح معماری برای مسکن روستایی استان اختصاص دارد. نتایج طرح عبارت اند از: -1 تعیین الگوی نظری مطالعات -2 برداشت میدانی و جمع آوری داده ها و نمونه های مطالعاتی -3 بررسی معیارها و تعیین سرانه ها -4 تدوین ضوابط طراحی -5 تدوین ضوابط اجرایی -6 ارائه مدل طراحی با استفاده از نتایج بندهای 1، 2 و 3 -7 ارائه طرح معماری مسکن نمونه با معیشت غالب کشاورزی -8 ارائه طرح معماری مسکن نمونه با معیشت دامداری و دامپروری ارائه گزارش نهایی طرح به کارفرما