هدف: در این پژوهش مهارت های حرکتی و شیوه کارکرد سیستم عصبی کودک مورد بررسی قرار گرفته است. از آنجا که ابتدایی ترین پاسخهای رفتاری کودک از نوع حرکتی است و حرکت از فعالیتهای بازتابی آغاز گردیده، با رشد و تکامل دستگاه اعصاب مرکزی پیچیده تر شده و به مراکز بالاتر عصبی مرتبط میشود، بررسی وضعیت حرکتی کودک، ما را از شیوه کارکرد عصبی او آگاه خواهد نمود. روش: در این بررسی چگونگی عملکرد سیستم عصبی 20 نفر از دانش آموزان پسر دارای نارسایی های ویژه یادگیری ریاضیات و 20 نفر دانشآموزان عادی پسر پایه های سوم و چهارم ابتدایی شهر تهران به کمک آزمون هوشی ریون کودکان، آزمون تشخیص اختلالات یادگیری ریاضیات و آزمون رشد حرکتی لینکلن – اوزرتسکی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. داده های پژوهش به کمک ضریب همبستگی و آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که عملکرد مهارت های حرکتی کلی دانش آموزان عادی بهتر از دانش آموزان دارای مشکلات یادگیری در ریاضیات است. همچنین مهارت های حرکتی درشت و ظریف و هماهنگی حرکتی، سرعت حرکتی و تعادل ایستای دانش آموزان عادی بهتر از مهارت های یاد شده در دانش آموزان دارای مشکلات یادگیری در ریاضیات بوده است.

امروزه نوآوری، انعطاف پذیری و آمادگی برای تغییر، مهم ترین فاکتورهای توسعه ی اقتصادی در کشورها محسوب می شوند. بررسی تجربیات سایر کشورها و رویکردهای نوین دنیا در خصوص توسعه ی پایدار مبتنی بر نوآوری، این نکته را گوشزد می کند که حرکت به سمت اقتصاد دانش بنیان، مستلزم شناخت نوآوری است. از طرفی، نوآوری فرایندی پیچیده است و برای رسیدن به یک فضای کسب وکار نوآور و پایدار، می بایستی مجموعه ای از بازیگران، عوامل، زیرساخت ها، قوانین و همینطور مجموعه ای از هنجارها و قواعد در کنار هم وجود داشته باشند و بتوانند به خوبی با هم تعامل کنند. چنین مجموعه ای، رفتاری مشابه زیست بوم های طبیعی دارد که در آن هر یک از اجزا بر هم اثرگذارند. لذا، در سال های اخیر، مدلی برای توصیف زیست بوم های نوآوری معرفی شده است که مدل جنگل بارانی نام دارد. در این مقاله، سعی شده است تا به تشریح رفتار زیست بوم های نوآوری از منظر این مدل پرداخته شود. این مدل، ابزاری را تحت عنوان کارت امتیازی جنگل بارانی در اختیار قرار می دهد که سنجه ی مناسبی برای ارزیابی و تحلیل زیست بوم های نوآوری است. بنابراین در بخش دوم این مقاله، به ارزیابی و تحلیل دو زیست بوم نوآوری یزد و مازندران بر همین اساس پرداخته شده است. نتایج این بررسی نشان می دهد که زیست بوم نوآوری یزد از نظر سخت افزاری به مراتب وضعیت بهتری نسبت به بعد نرم افزاری و فرهنگ حاکم بر زیست بوم دارد. اما در مازندران، هر دو حوزه ی سخت افزاری و نرم افزاری زیست بوم کمابیش مشابه یکدیگرند و نیاز به تقویت دارند.

«مجموعه هفت قصّه جاده» (1349) نوشته اکبر رادی یکی از مجموعه های انتقادی-اجتماعی در دهه چهل شمسی است. شاخصه اصلی این اثر، رویکرد رئالیستی با تکیه بر ادبیّات اقلیمی است. رادی در این مجموعه با نشان دادن مناسبات اجتماعی، رفتاری و الگوهای عینی، کیفیّت متقابل اجتماعی بر مبنای گفت وگو در جامعة روستایی را بازتاب می دهد. مطابق دیدگاه باختین گفت وگومداری در ذات هر اثر هنری نهفته است. در این مقاله فضای گفت وگویی حاکم بر کیفیّت زندگی انسان در مجموعه داستان اکبر رادی با روش تحلیلی-اسنادی و بر مبنای تلفیق عنصر «خود» از نظریّه منطق گفت وگویی باختین وکنش متقابل نمادین هربرت بلومر بررسی شده است. خوانش اثر در قالب گفتمان غیریّت ساز بیانگر نشانه های متفاوت از وجوه چند پارة انسان معاصر، پایگاه ها و طبقه های مختلف اجتماعی (شهری و روستایی) در روابط اجتماعی است. صیرورت گفت وگوی تعاملی با تمهید چندگونگی صدا بین شخصیّت های مجموعه داستانی هفت قصّه «جاده» اکبر رادی، بر پایه منطق کنش های نمادینی، شکل گرفته است که تابع تحوّلات تکنیکی و اندیشگانی و دورة حیات نویسنده بوده است.