در این پژوهش، مقایسه ای بین مکانیسم های احتراقی کامل و کاهش یافته از دیدگاه کاربرد در مشعل متخلخل انجام شده است. از آنجا که مکانیسم های کامل احتراقی دارای تنوع گسترده ای می باشند با توجه به احتراق متان معروف ترین آنها یعنی مکانیسم احتراقی 0/ GRI 3و مکانیسم پیشنهادی میلر در قدم اول انتخاب شده اند. در قدم دوم مکانیسم های کاهش یافته حاصل از دو مکانیسم کامل ذکر شده مورد بررسی قرار گرفته اند. از آن میان مکانیسم پیشنهادی 16 واکنشی برای مکانیسم کامل میلر و مکانیسم کاهش یافته 15 واکنشی برای مکانیسم کامل 0/ GRI 3 انتخاب شده است. نتیجه های شبیه سازی عددی مشخص کرد تطابق قابل قبولی بین مکانیسم های کاهش یافته و مکانیسم های اصلی در مدل سازی مشعل متخلخل وجود دارد. درمورد پروفیل دمایی تقریبا تمامی مکانیسم ها تقریب یکسانی به دست داده اند. درخصوص پروفیل غلظت CO در طول مشعل، تفاوت اندکی بین دو مکانیسم کامل احتراقی مشاهده شد که به نظر می رسد علت آن ناشی از تفاوت تخمین غلظت گونه های HCO وho2  باشد. در آلاینده NON تفاوت محسوسی بین تخمین دو مکانیسم مشاهده شده است که علت آن تفاوت در تخمین NO فنی مور می باشد. مقایسه سرعت اشتعال تعیین شده به وسیله ی دو مکانیسم تفاوت محسوسی را با نتیجه های تجربی نشان می دهد. دو مکانیسم کامل احتراقی تخمین یکسانی در ناحیه احتراق رقیق نشان می دهند. درحالی که در ناحیه احتراق غنی، سرعت اشتعال مکانیسم میلر بیشتر از مکانیسم 0/ GRI 3به دست آمده است.

بازیابی و یا حذف بیشتر محلول های حاوی اسیدهای آلی به طور معمول به وسیله فرایندهای جذب سطحی با بستر ثابت انجام می شود. از میان جذب کننده های مختلف، کربن فعال غربال شده، به طور متداول برای حذف ناخالصی های آلوده کننده مانند بنزوییک اسید از پساب ها استفاده می شود. در این پژوهش، منحنی های جذب بنزوییک اسید روی کربن فعال در دماهای 25 تا 60 درجه سانتی گراد به دست آمده و غلظت بنزوییک اسید در خوراک و روی جاذب تعیین شده است. نتیجه ها نشان می دهند که مدل ریاضی جذب ایزوترم رادکه ـ پرازنیتز (Radke and Prausnitz) در میان 5 مدل کاربردی ایزوترم جذب، بهترین هم پوشانی را با تجربیات آزمایشگاهی به دست آمده دارد. در این تحقیق برای اولین بار، یک مدل جدید برای اثر دما روی منحنی جذب بنزوییک اسید تهیه شده است. این مدل می تواند منحنی های ایزوترم جذب را بر اساس اطلاعات جذب تنها در یک دمای مرجع با خطای نسبی کم تر از 1.2 درصد به دست آورد. بنابراین، ترم اثر دما (T.E.T) قادر به پیش بینی منحنی های ایزوترم جذب در دماهای مختلف با استفاده از یک سری از آزمایش های تجربی است آن هم تنها در یک دمای مرجع.به علاوه با همراهی مدل اثر دمای به دست آمده به وسیله این گروه و مدل تعیین منحنی ایزوترم جذب رادکه ـ پرازنیتز، قادر به تعیین منحنی های ایزوترم جذب در هر دمایی تنها با تعیین سه نقطه تعادلی (ضرایب مدل رادکه ـ پرازنیتز) با خطای اندک است. درصد خطای نسبی به دست آمده در این مورد کم تر از 1.4 درصد می باشد.

در این پژوهش نتایج آزمایشگاهی تجزیه هیدرات متان در محدوده دمایی 272.15 الی 276.15 کلوین و محدوده فشار 10 الی 30 بار به کمک مفهوم تمایل شیمیایی مدل شده است. این مدل مدلی ماکروسکوپیک محسوب می شود که وابسته به ساز و کارهایی نظیر انتقال حرارت و انتقال جرم نیست. نتایج نشان می دهد که مدل تطابق خوبی با نتایج آزمایشگاهی دارد. هم چنین دو ضریب مدل محاسبه و ضریب هم بستگی آن بزرگ تر از 0.9 گزارش شده است.

در این تحقیق تأثیر پرایمینگ بذر بر خصوصیات جوانه زنی بذر کنجد رقم شوین Lvar.shevin) (Sesamum indicum در شرایط تنش خشکی بررسی گردید. ابتدا در دو آزمایش جداگانه، پاسخ جوانه زنی بذور به شرایط دمایی (1، 5، 10، 15، 20، 25، 30، 35 و 40 درجه سلسیوس) و تنش خشکی (9- ، 11 - ، 13- و 15- بار) مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج آزمایش اول دمای 25 درجه سلسیوس به عنوان دمای اپتیمم جوانه زنی و همچنین پتانسیل 11- بار به عنوان کمترین پتانسیل جوانه زنی بذور در شرایط تنش خشکی در نظر گرفته شد. هیدرو و اسموپرایمینگ بذرها در سه دمای 20، 25 و 30 درجه سلسیوس انجام شد و مدت زمان پرایم بر اساس نوع و دمای پرایم تعیین گردید. تیمار اسموپرایم کلریدکلسیم در سه غلظت 1، 2 و 3 میلی مولار و اسموپرایم نیترات پتاسیم در سه غلظت 1/0، 2/0 و 3/0 درصد انجام شد. پس از اعمال تیمارهای مذکور، بذرها در معرض تنش خشکی 11- بار قرار گرفتند تا بهترین تیمارهای پرایمینگ از نظر بهبود شاخص های جوانه زنی تعیین گردند. تیمارهای پرایمینگ به طور معنی داری خصوصیات جوانه زنی بذر را تحت تنش خشکی بهبود بخشیدند. در مجموع با توجه به نتایج آزمایش اعمال تیمار هیدروپرایم بر روی بذور کنجد رقم شوین بیشترین درصد جوانه زنی را به همراه داشت و با توجه به مزایای اقتصادی، راحتی و سازگاری با محیط زیست می تواند به عنوان یک تیمار مناسب برای گیاه کنجد توصیه گردد.

بین میزان بیان ژن مایواستاتین و قدرت عضلانی و همچنین فاکتورهای مربوط به آمادگی حرکتی ورزشکاران ارتباط وجود دارد. لذا هدف از تحقیق حاضر مقایسه تاثیر تمرینات مقاومتی به شکل سنتی و تمرینات تعلیقی-مقاومتی بر سطوح سرمی مایواستاتین و نتایج آزمون های عملکرد حرکتی کشتی گیران می باشد. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون می باشد. تعداد 30 نفر از کشتی گیران انتخاب و به صورت تصادفی به 3 گروه کنترل، تمرینات مقاومتی سنتی و تمرینات تعلیقی-مقاومتی تقسیم شدند. سطوح سرمی مایواستاتین، قدرت عضلانی، سرعت، توان و چابکی به ترتیب بوسیله روش خونگیری ناشتایی و آزمون های یک تکرار بیشینه در حرکت پرس سینه، آزمون 15 یارد سرعت، پرش سارجنت و T، مورد ارزیابی قرار گرفت. پس از اتمام مرحله پیش آزمون، هر یک از گروه های تمرینی به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه تمرینی به مدت 30-45 دقیقه تمرینات مربوط به خود را انجام دادند. در پایان 8 هفته تمرینات نیز کلیه آزمون هایی که در مرحله پیش آزمون به انجام رسیده بود مجددا و در مرحله پس آزمون تکرار شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری یافته های تحقیق از روش های آماری تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج آزمون تحلیل واریانس یک راهه و تعقیبی بونفرونی نشان داد که در مرحله پس آزمون بین میانگین تمامی متغیرهای مورد بررسی، در گروه مقاومتی سنتی با تعلیقی_مقاومتی تفاوت معنی داری وجود ندارد(05/0P>)؛ اما بین میانگین متغیرهای مورد بررسی، در گروه کنترل با دو گروه تمرینی در مرحله پس آزمون تفاوت معنی داری وجود دارد(05/0P≤). با توجه به نتایج تحقیق حاضر، هر دو شیوه تمرینات مقاومتی سنتی و تمرینات تعلیقی-مقاومتی موجب کاهش سطوح سرمی مایواستاتین شده و با افزایش قدرت عضلانی می تواند به عنوان رویکردی جهت بهبود عملکرد حرکتی کشتی گیران آزادکار مورد استفاده قرار گیرد.

به منظور بررسی تأثیر دما و تنش خشکی بر جوانه زنی بذر علف هرز شمعدانی وحشی (Geranium robertianum) آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 8 سطح دمای ثابت (5، 10، 15، 20، 25، 30، 35، 40 درجه سانتی گراد) و 6 سطح تنش خشکی (0 ،2/0-، 4/0-، 6/0-، 8/0-، 1- مگاپاسکال) در 4 تکرار انجام شد. برای اعمال تنش خشکی از پلی اتیلن گلایکول 6000 استفاده شد. در این آزمایش، از پتری­دیش­های حاوی کاغذ صافی واتمن با قطر 7 سانتی­متر استفاده و در هر پتری 25 بذر قرار گرفت. سپس پتری­دیش­ها در ژرمیناتور در معرض تیمارهای دمایی ذکر شده و رژیم روشنایی (14 ساعت روشنایی 250 میکرومول بر متر مربع بر ثانیه) قرار گرفتند. برای تحلیل نتایج آزمایش از شاخص­هایی مانند درصد، سرعت جوانه زنی و مدت زمان رسیدن به 50 درصد جوانه زنی استفاده شد. برای تعیین دمای کاردینال از مدل رگرسیونی دندانه ای استفاده شد. نتایج نشان داد که شمعدانی وحشی در دمای ثابت 20 درجه سانتی­گراد دارای بیشترین درصد (98 درصد) و سرعت جوانه­زنی (019/6 بذر در روز) در شرایط بدون تنش (پتانسیل آب صفر) بود. همچنین در دماهای 35 و 40 درجه سانتی­گراد جوانه­زنی متوقف شد. مدل رگرسیونی سه پارامتره از دقت خوبی جهت توصیف روند درصد جوانه­زنی تجمعی شمعدانی برخوردار بود. براساس نتایج آزمایش با افزایش تنش خشکی (تا 8/0- مگاپاسکال)، درصد و سرعت جوانه­زنی به طور معنی­داری کاهش و در 1- مگاپاسکال، جوانه­زنی متوقف شد. در پتانسیل صفر (شرایط بدون تنش) دمای کمینه، بهینه اول، بهینه دوم و بیشینه به ترتیب 12/1، 83/18، 76/22 و 09/35 درجه سانتی­گراد تعیین شد و با افزایش پتانسیل اسمزی تا 8/0- مگاپاسکال، دمای کمینه از 12/1 به 96/4 درجه سانتی­گراد، دماهای بهینه اول از 83/18 تا 76/22 درجه سانتی­گراد و دماهای بهینه دوم از 51/10 تا 63/20 درجه سانتی­گراد و دمای بیشینه از 09/35 به 48/34 درجه سانتی­گراد تغییر یافت. با توجه به نتایج آزمایش، جوانه­زنی شمعدانی وحشی در محدوده­های دمایی 17 تا 22 درجه سانتی گراد متحمل به تنش­های خشکی متوسط (6/0- مگاپاسکال) می باشد. به طور کلی، با توجه با پایین بودن دمای کمینه، احتمال جوانه­زنی و طغیان این علف هرز در فصول سردتر، بیشتر خواهد بود و با توجه به کاهش جوانه زنی به تنش خشکی، می­توان کاشت گیاهان زراعی متحمل به خشکی را در برنامه­های مدیریتی قرار داد.