لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

یکی از مهم ترین و موثرترین رادیونوکلیدهای به کار رفته در درمان تومورها، سرطان مغز استخوان و روماتویید آرتریت، رادیونوکلید هلمیوم-166 است. در بین رادیونوکلیدهای استفاده شده برای رادیوسینووکتومی، رادیونوکلید هلمیوم-166، به سبب ویژگی های مطلوب هم چون نیمه عمر کوتاه، گسیل ذرات بتا با انرژی مناسب، گسیل ذرات گاما با انرژی مناسب جهت تصویربرداری و امکان تولید بالا با استفاده از یک رآکتور با شار متوسط، مورد توجه قرار گرفته است. یک روش تحویل این رادیونوکلید به بافت هدف استفاده از مولد درون تنی دیسپرسیوم-166/ هلمیوم-166 کیتوزان است. تحویل رادیونوکلید هلمیوم-166 به بافت هدف از طریق این مولد درون تنی، باعث پرتوگیری حداقل بافت های غیر هدف و افزایش میزان در جذبی بافت هدف در مقایسه با رادیوداروهای مشابه دیگر می شود. در این مطالعه، دز جذبی رادیوکمپلکس-Chitosan Ho166/Dy166 در درمان رادیوسینووکتومی، با استفاده از 4GEANT و MCNPX محاسبه گردید و نتایج با یک دیگر مقایسه شده است. هم چنین مقایسه نتایج دزیمتری رادیو کمپلکس مذکور با رادیوکمپلکس های رایج مورد استفاده برای رادیوسینووکتومی، انجام شده است.

در این پژوهش، توانایی جذب زیستی اورانیم (VI) توسط جاذب ترکیبی Pseudomonas putida @ Chitosan درون ستون بستر ثابت مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش غلظت خوراک ورودی از 50 تا mg/L 200 موجب افزایش ظرفیت جذب از 188/76 تا mg/g 429/28 می گردد. بدلیل استفاده حداکثری از اختلاف غلظت خوراک به عنوان نیروی محرکه ی جذب در ستون بستر ثابت، ظرفیت جذب زیستی جاذب درون ستون از مقدار آن در حالت ناپیوسته بیشتر شد. کاهش در دبی جریان ورودی از طریق افزایش زمان اقامت برای نفوذ یا برهم کنش بهتر و نیز دسترسی بیشتر به جایگاه های اتصال برای یون های اورانیم، موجب بهبود عملکرد ستون شد. افت ظرفیت جذب زیستی ناشی از افزایش دبی جریان ورودی ثابت کرد که نفوذ درون ذره ای، مرحله کنترل کننده جذب می باشد. با کاهش اندازه ذرات جاذب از 1/5 به mm 1، یک افزایش محسوس در ظرفیت جذب از 167/02 تا mg/g 296/87 بدست آمد. همچنین با آنالیزهای FTIR و تیتراسیون پتانسیومتری ثابت شد که 3+NH-تنها گروه عاملی فعال در فرآیند جذب درون کیتوزان است، در حالی که گروه های 3+NH-، 3NH-، COOH و-OH-در جاذب ترکیبی فعال هستند. در نتیجه، مطالعه حاضر نشان داد که جاذب زیستی ترکیبی حاضر می تواند برای جذب زیستی اورانیم (VI) از محلول های آبی در حالت پیوسته مناسب باشد.

مقدمه: مصرف انسولین از طریق دهان بهترین و ساده ترین روش تجویز این هورمون می باشد. در این مطالعه ابتدا نانولیپوزوم های انسولین پوشش دار شده با ماده کیتوزان با فرمولاسیونی جدید تهیه شد و سپس کارایی آن جهت حمل و نگهداری این هورمون در شرایط in vitro مورد بررسی قرار گرفت.هدف: هدف از این مطالعه تهیه نانولیپوزوم های انسولین خوراکی با فرمولاسیونی جدید و بررسی کارایی آن در شرایط in vitro بوده است.مواد و روش ها: محلول نانولیپوزوم های حاوی انسولین با بار سطحی منفی به روش تبخیر فاز معکوس با استفاده از مواد نظیر لیستین، کلسترول، ستیل دی فسفات و بتاسیکلو دکسترین با فرمولاسیون های متفاوت تهیه گردید و سطح خارجی نانولیپوزوم ها با کیتوزان پوشش دار شد. سپس ضریب محصورکنندگی نانولیپوزوم های تهیه شده پس از تخریب غشاء نانولیپوزوم ها به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری گردید و کارایی نانولیپوزوم های تهیه شده در جلوگیری از هضم و تخریب انسولین توسط آنزیم های پپسین و تریپسین مورد مطالعه قرار گرفت.نتایج: تحقیقات نشان داد که ضریب محصورشوندگی انسولین در نانولیپوزوم های تهیه شده با فرمولاسیون جدید به کار رفته به طور قابل توجه نسبت به سایر فرمولاسیون های دیگر بیشتر بوده و معادل 0.16±79 می باشد. در تمام شرایط مورد مطالعه بر خلاف عملکرد نانولیپوزوم های فاقد پوشش کیتوزان و نیز انسولین به فرم آزاد، نانولیپوزوم های پوشش دارشده با کیتوزان از هضم و تخریب انسولین توسط آنزیم های پپسین و تریپسین جلوگیری نمودند.نتیجه گیری: با توجه به ضریب محصورشوندگی بالا و کارا بودن نانوکپسول های حاوی انسولین تهیه شده در شرایط آزمایشگاهی می توان از این فرمولاسیون جدید جهت تهیه انسولین خوراکی استفاده نمود.

در این مقاله نانوذرات Pt، Co و Fe با روش ساده کاهش شیمیایی نمک های فلزی در کیتوسان به عنوان ساپورت سنتز شدند.NaBH4 به عنوان کاهنده برای سنتز نانوکامپوزیت های pt-Fe، pt-Co و pt-Fe-Co-Chitosan سنتز و ا میکروسکوپ الکترونی عبوری و اسپکتروسکوپی Uv-vis شناسایی شدند. در ادامه الکترودهای GC/Pt-Chitosan، GC/Pt-Co-Chitosan، GC/Pt-Fe-Chitosan و GC/Pt-Co-Fe-Chitosan ساخته شدند و کارایی این الکترودها در الکترواکسیداسیون متانول بررسی شد. نتایج نشان داد که نانوکاتالیست Pt-Fe-Co-Chitosan بهترین گزینه برای الکترواکسیداسیون متانول می باشد.

سابقه و هدف: در این مطالعه اثر تجویز داخل صفاقی نانو ذرات روی اکسید) ZnO (و نانو کامپوزیت ZnO/Chitosan بر هیستوپاتولوژی بافت کلیه موش های صحرایی مسموم شده با تیواستامید مقایسه شد. مواد و روش ها: تعداد 28 سر موش صحرایی نر به گروه های کنترل منفی (موش های سالم)، کنترل مثبت (مسموم شده با تیواستامید)، مسموم شده با تیواستامید و تیمار با نانو ذرات ZnO 5mg/kg و مسموم شده با تیواستامید و تیمار با نانو کامپوزیت ZnO/Chitosan 5mg/kg تقسیم شدند. تجویز نانوذرات به مدت چهار هفته انجام شد. نفروپاتی با سه تزریق تیواستامید mg/kg ip)50) در فواصل 24 ساعت القا شد. در پایان میزان BUN وکراتینین سرم سنجش شد. سپس رت ها آسان کشی شده و نمونه های کلیه برای بررسی هیستوپاتولوژیک تهیه شد. یافته ها: در موش های مسموم شده با تیو استامید افزایش معنی داری در BUN وکراتینین سرم نسبت به گروه شاهد مشاهده شد (05/0< P). BUN وکراتینین در گروه دریافت کننده تیو استامید و تحت تیمار با نانو ذرات ZnO نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار نشان داد (05/0< P). در موش های گروه دریافت کننده تیو استامید و تحت تیمار با نانو کامپوزیت ZnO/Chitosan سطح سرمی BUN وکراتینین تفاوت معنی داری با گروه کنترل مثبت نداشت. در بررسی های بافت شناسی در گروه کنترل مثبت و گروه های تحت تیمار، نکروز و فیبروز گلومرولی مشاهده شد. استنتاج: نتایج این بررسی نشان داد که نانوذراتZnO سمیت کلیوی ناشی از تیواستامید را تشدید می کنند اما نانوکامپوزیت ZnO/Chitosan اثری بر سمیت کلیوی ناشی از تیواستامید نداشت.

در حال حاضر یکی از مرسوم ترین روش های استعمال دارو، مصرف خوراکی آن است. که نسبت به سایر روش های معمول مانند تزریق وریدی یا عضلانی راحت تر و بدون درد است. اما اثربخشی داروها در این شرایط به دلیل رفتارهای فارماکوکینیتیک ضعیف از جمله فراهمی زیستی کم، محیط شدیداً اسیدی معده و آنزیم های موجود در آن و همچنین با توجه به ساختارهای حساس مولکول های دارویی که ناشی از گروه های عاملی آنها است، بسیار محدود است. بنابراین نیاز است داروها در طول مسیر تا رسیدن به مقصد تحویل دارو محافظت شوند. با توجه به محیطی که در طول لوله گوارش وجود دارد مانند اختلاف زیادی که در PH معده و روده وجود دارد، می توان نانوحامل هایی طراحی کرد که در محیط اسیدی معده مقاوم بوده و تغییرات زیادی از خود نشان ندهند اما در محیط بازی روده دستخوش تغییر شوند و بالعکس. کیتوزان (CS) که یک پلی ساکارید کاتیونی است، به دلیل ویژگی های چسبندگی مخاطی ذاتی و توانایی تعدیل یکپارچگی اتصالات سخت اپیتلیال به طور برگشت پذیر، به صورت گسترده ای مورد توجه قرار گرفته است و نیز به دلیل ویژگی هایی از قبیل زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری، پایداری بهتر، سمیت کم، روش های آماده سازی ساده و ملایم و ارایه راهکارهای متنوع برای انتقال دارو، بهینه سازی تولید نانوذرات کیتوزان برای انتقال خوراکی مورد بررسی قرار گرفته است. نانوذرات کیتوزان براساس روش های مختلفی تهیه و تعیین ویژگی می شوند. در این بررسی مشتقات کیتوزان مانند کیتوزان تیوله و کیتوزان کربوکسیله نیز برای افزایش اثربخشی در جذب خوراکی داروها، کنترل مؤثر دوز و همچنیت تکرار دوز کمتر و نیز عوارض جانبی به نسبت کم مورد مطالعه قرار گرفته است. در دو دهه گذشته تحقیقات روی نانوذرات کیتوزان گسترش یافته و برای کاربردهای دارویی مختلف مورد توجه قرار گرفته است. در این مطالعه، سنتز نانوذرات کیتوزان، روش های مختلف سنتز، مشتقات کیتوزان و ویژگی های آنها و همچنین کاربردهای گسترده آنها به عنوان حامل های تحویل دهانی دارو و اثرات آنها بر انتقال دارو مورد بررسی قرار گرفته است. هدف از این مطالعه توسعه بیشتر این نانوذرات به عنوان حامل درمانی و تشخیصی مؤثر در آینده است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.