بیماری عروق کرونر قلب بزرگترین علت مرگ و بیماری در جهان است. %25 از افراد دچار سکته قلبی می میرند که نیمی از موارد مرگ، قبل از رسیدن به بیمارستان اتفاق می افتد. در بازمانده ها خطر ایجاد انفارکتوس مجدد میوکارد بالا است. بطوری که میزان مرگ در سال اول پس از ترخیص از بیمارستان %10 و پس از این میزان مرگ سالانه %5 می باشد که 6 برابر افراد هم سن بدون بیماری عروق کرونر است.در کشورهای صنعتی از دهه 1980برنامه اندازه گیری روند ابتلا و مرگ و میر بیماری عروق کرونر بر اساس ثبت عوامل شناخته شده بیماری، عادات زندگی روزانه، چگونگی دریافت مراقبت، وضعیت اقتصادی اجتماعی، خصوصیات دموگرافیک و... شروع شد و روند تاثیر کنترل این عوامل بر کاهش بروز مشکلات قلبی عروقی مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج این ارزیابی ها نشان دهنده کاهش میزان مرگ به علت این بیماری ها، کاهش میزان بستری در بیمارستان و بهبود کیفیت زندگی و فرآیند مراقبت از بیماران است. %75-50 از این کاهش به علت کاهش عوامل خطر (پیشگیری اولیه) و %50-25 به علت بهبود مراقبت در این بیماران بوده است (پیشگیری ثانویه).در ایران روند رو به رشد بیماری و مرگ ناشی از بیماری عروق کرونر باعث افزایش نگران کننده بار این بیماری شده است که میزان کشندگی این بیماری در افراد جوان در افزایش این بار تاثیر بسزایی دارد. از طرفی کاهش سن بروز بیماری و افزایش جمعیت سالمند باعث شده است تا طیفی از جمعیت که نیاز به مراقبت دارند گسترش یابد. این در حالی است که برنامه های مدون و استاندارد معدودی برای مراقبت و پیشگیری ارایه شده است.در همین راستا اداره قلب و عروق مرکز مدیریت بیماری ها جهت ارایه خدمات پیشگیری به جامعه، طرح ایجاد پایگاه های تندرستی را تدوین نمود و به شکل آزمایشی در یکی از مراکز بهداشتی درمانی تهران به اجرا گذاشت.طبیعی است که ارزیابی یک برنامه و تعیین میزان موفقیت آن در رسیدن به اهداف، مستلزم بکارگیری یک نظام پایش و ارزشیابی مناسب است که این مطالعه جهت نیل به آن طراحی شده است.
کارفرما: مرکز مدیریت بیماریها، وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی