مقدمه و اهداف: بیماری صرع بیماری مزمن و شایعی در همه سنین و در هر دو جنسیت است. با توجه به آثار این بیماری بر سلامت افراد، بررسی کیفیت زندگی در این بیماران از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از آنجا که در ایران ابزاری برای اندازه گیری کیفیت زندگی وابسته به سلامت برای بیماران مبتلا به صرع وجود نداشت، این مطالعه اقدام به بررسی پایایی و روایی گونه فارسی ابزار استاندارد بین المللی QOLIE-31-P نمود. روش تحقیق: پس از ترجمه نسخه انگلیسی ابزار، پرسشنامه فارسی در مطالعه ای پیش آزمون شد. این پرسشنامه دارای 31 سوال بوده و کیفیت زندگی را در 7 بعد اندازه می گیرد: نگرانی از تشنج، سلامت روحی، انرژی/ خستگی، عملکرد شناختی، اثرات دارویی، عملکرد اجتماعی و کیفیت زندگی کلی. امتیاز کل نیز از جمع امتیاز های ابعاد بدست می آید. محدوده امتیاز ها از 100-0 بوده و امتیاز بالاتر نشان دهنده وضعیت بهتر فرد در هر بعد است. سپس گونه نهایی ابزار در بیماران مبتلا به صرع 18 سال و بالاتر که به بخش الکتروانسفالوگرافی بیمارستان سینا (دانشگاه علوم پزشکی تهران) طی مدت 6 ماه مراجعه می کردند بکار برده شد. پایایی ابزار با روش تحلیل همخوانی درونی (ضریب آلفای کرونباخ) و آزمون روایی با استفاده از روش تحلیل مقایسه گروه های شناخته شده مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: در مجموع 76 بیمار با میانگین سنی 30.6 (=12.2 انحراف معیار) سال و متوسط سال های تحصیل 9.9 (=4.2 انحراف معیار) مطالعه شدند. تحلیل پایایی نشان داد بجز دو مقیاس «اثرات دارویی و عملکرد اجتماعی» (آلفا به ترتیب 0.51 و 0.65)، سایر مقیاس ها حداقل ضریب استاندارد پایایی در محدوده 0.71-0.89 را داشتند. آزمون روایی نشان داد گونه فارسی ابزار QOLIE-31-P قادر به افتراق زیر گروه های بیماران به تفکیک «نوع صرع و تعداد حملات صرع طی ماه و سال گذشته» است. مبتلایان به صرع کانونی و بیمارانی که حملات بیشتری را طی ماه و سال گذشته تجربه کرده بودند میانگین امتیاز کمتری در تمامی ابعاد داشته و در بیشتر ابعاد ارتباط آماری معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: بر اساس نتایج گونه فارسی ابزار استاندارد QOLIE-31-P ابزاری پایا و معتبر برای اندازه گیری کیفیت زندگی وابسته به سلامت در مبتلایان به صرع سنین 18 سال و بالاتر است. کارفرما: دانشگاه علوم پزشکی تهران

این طرح به سفارش مسوولین دانشگاه علوم پزشکی تهران به منظور افزایش کارآیی و بهبود عملکرد بیمارستان رازی از اردیبهشت 1382 تا شهریور 1383 توسط پژوهشکده علوم بهداشتی انجام شد.اهداف اصلی این مطالعه عبارت بودند از: بررسی وضعیت عملکرد بیمارستان، بررسی وضعیت اقتصادی بیمارستان و تحلیل استرات‍‍ژی انتقال بیمارستان.در این راستا، مطالعات ذیل طراحی و اجرا شدند:تعیین وضعیت بیمارستان از نظر میزان کارآیی و عوامل موثر بر آن در سال 1381.تعیین راهبردهای بهبود کارآیی بیمارستانتعیین هزینه درآمد بیمارستان در سال 1381تعیین عوامل موثر بر انتقال (مقبولیت انتقال از دیدگاه ارایه دهندگان خدمت و دسترسی گیرندگان خدمت).کارآیی بیمارستان و علل موثر بر آن، توسط محاسبه شاخص های کارآیی بیمارستان با توجه به مدل تحلیل انتخابی جهت بررسی همزمان این شاخص ها (مدل پابون لاسو) تعیین شدند. طبق دستاوردهای این مطالعه، کارایی بیمارستان رازی و بطور مشخص بخش پوست آن در مقایسه با سایر بیمارستان های کشور و استان تهران مناسب نمی باشند. طولانی بودن متوسط اقامت بستری و پایین بودن پذیرش بیماران از عمده ترین عوامل تاثیرگذار بر وضعیت کارآیی بیمارستان است.راهبردهای ارتقای کارآیی بیمارستان شامل انتقال بیمارستان رازی به یک بیمارستان جنرال (عمومی)، قرار گرفتن بیمارستان با حفظ هویت مستقل در کنار یک بیمارستان عمومی و تبدیل بیمارستان رازی به یک بیمارستان عمومی تعیین شد.انتقال بیمارستان رازی در صورت رعایت شرایط لازم با تعدیل عوامل موثر بر طولانی بودن متوسط اقامت بستری و پایین بودن پذیرش بیماران می تواند کارایی بیمارستان را ارتقا بخشد.در تحلیل هزینه درآمد، طبق نتایج این مطالعه درآمدها با وجود بودجه و یارانه قابل ملاحظه دولتی (حدود %77 درآمد بیمارستان رازی در سال 1381) پاسخگوی هزینه های بیمارستانی نبوده و مانده آن منفی است. از طرفی نیز نسبت بالا و غیر ضروری فضای بیمارستان به ازای هر تخت، پراکندگی و قدمت ساختمان ها، وجود رطوبت و نم در ساختمان ها بدلیل گذر قنات از زیر محل بیمارستان موجب عدم بهره برداری مناسب از فضا و افزایش هزینه های بیمارستان شده است. هزینه های پرسنلی از عمده هزینه های بیمارستان رازی در سال 1381 بوده است. این در حالی است که پرسنل اختصاص یافته به ازای هر تخت در بخش پوست کمتر از سایر بخش های بیمارستان است.انتقال بیمارستان رازی به مجاورت بک بیمارستان عمومی با ایجاد امکان تعدیل نیروی انسانی و تجهیزات مورد نیاز در برخی هزینه های پاراکلینیک و کاهش زمان بستری بیماران می تواند در کاهش هزینه های بیمارستان نقش داشته باشد. همچنین در صورت رعایت استاندارد های ساختار فیزیکی، هزینه های سرمایش، گرمایش، نگهداری و تعمیرات را کاهش خواهد داد. ایجاد فضای با کیفیت مناسب و مدت زمان کمتر اقامت در بیمارستان می تواند عاملی در جذب و افزایش پذیرش بیمار و در نتیجه افزاش درآمدزایی بیمارستان باشد.با توجه به نظرات گیرندگان خدمت، انتقال بیمارستان رازی تاثیر چندانی بر دسترسی بیماران نخواهد داشت. از نظر ارایه دهندگان خدمت، حفظ هویت مستقل بیمارستان رازی و عدم تغییر عنوان بیمارستان رازی و اطلاع رسانی در مورد مکان جدید بیمارستان می تواند از تاثیرات منفی راهبرد انتقال بیمارستان جلوگیری نماید. با این وجود، راهبرد انتقال بیمارستان برای ارتقای کارایی بیمارستان، از نظر ارایه دهندگان خدمت از اولویت اول برخوردار نمی باشد. بطور کلی، اولویت های اول شامل ساخت بنای جدید در مکان فعلی و یا تخصیص منابع مالی برای تعمیرات همین بیمارستان است.در تحلیل موضوع امکان ساخت بنای جدید در مکان فعلی، وجود قنات زیر محل فعلی بیمارستان و هزینه ساخت بیمارستان در مکانی با این شرایط باید مورد بررسی قرار بگیرد. در تحلیل موضوع صرف منابع مالی برای حفظ ساختمان فعلی، نظر کارشناسان در خصوص میزان استقامت بیمارستان فعلی در مقابل زلزله (حداکثر مقاومت در مقابل حدود 4 ریشتر زلزله) و تعمیر مکرر ساختمان در برابر رطوبت مکرر بنای بیمارستان به علت منابع آبهای زیر زمینی باید مد نظر قرار بگیرند. کارفرما: دانشگاه علوم پزشکی تهران

تنها در سال 2000 میلادی حدود یک میلیون نفر در جهان در اثر خودکشی جان خود را از دست داده اند و حدود 20 برابر این رقم اقدام به خودکشی کرده اند. از طرفی هر رفتار و یا اقدام مرتبط با خودکشی حداقل بر زندگی 5 تا 6 نفر تاثیرگذار خواهد بود. در این میان مسمومیت توسط خود فرد (Self Poisoning) یکی از شایع ترین روش های اقدام به خودکشی و از عمده ترین دلایل ارجاع و بستری بیماران بویژه جوانان در اورژانس های بیمارستانی است. تکرار اینگونه رفتارها نیز امری رایج بوده و با توجه به فقدان اطلاعات کافی، پژوهش در خصوص اپیدمیولوژی موضوع، برنامه ریزی برای انجام مداخلات موثر برای کنترل مشکل را امکان پذیر می سازد. بررسی حاضر به شکل مقطعی (Cross Sectoional) و در نیمه دوم سال 83 اجرا گردید و در مجموع 723 نفر با توزیع متناسب با جمعیت از شهرهای تهران، مشهد، تبریز، اصفهان، شیراز و کرمانشاه وارد مطالعه شدند. از 723 مسموم بررسی شده 550 نفر (%76.1) به طور عمدی و به قصد خودکشی دچار مسمومیت شده بودند و میانگین سنی آنها نیز به طور معنی دار از گروه با مسمومیت اتفاقی پایین تر بود (25.42±10.26) در برابر (34.21±15.72، P<0.001).%80 درصد از موارد اقدام به خودکشی از دارو استفاده کرده بودند و سموم شیمیایی، مواد روان گردان و سایر مواد شیمیایی به ترتیب در رده های بعدی قرار داشتند.%31درصد از اقدام کنندگان به خودکشی قبلا نیز سابقه این کار را داشته اند با میانگین 2.08±2.28 و میانه 2 مرتبه. حدود 40 درصد از افراد از داروهایی که از قبل در منزل موجود است بویژه بنزودیازپین ها استفاده نموده اند و %37 از آنها طی یکسال اخیر جهت درمان های روانپزشکی به مراکز درمانی مراجعه نموده اند. میزان مسمومیت های غیر عمدی در مشهد بطور معنی داری بیش از سایر شهرها بود (P<0.001) (%58) که بیشتر به شیوع بالاتر سوء مصرف مواد روان گردان نسبت داده می شود. اقدام به خودکشی نسبت به مسمومیت اتفاقی عموما در سنین پایین تری اتفاق می افتد و به علاوه تعداد موارد مونث در این خصوص بیش از جنس مذکر است (P<0.001). با افزایش میزان تحصیلات سهم اقدام به خودکشی نسبت به مسمومیت اتفاقی افزایش می یابد (P<0.001). در مجموع با توجه به نتایج و فراوانی بالای اقدام به خودکشی در میان مراجعین به بخش های مسمومین و پایین بودن میانگین سنی آنها، توجه به توانمند سازی افراد و افزایش مهارت های زندگی و پیگیری جدی تر موضوع سلامت روان و همچنین تجهیز بیمارستان های مرجع جهت درمان مسمومین به لحاظ امکانات درمانی و نیروی انسانی متخصص (روانپزشک، روانشناس، تشخیص سم شناسی و...) به منظور پیگیری این بیماران توسط مسوولین و سیاستگذاران امر سلامت ضروری به نظر می رسد. کارفرما: سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور

مدل جامع برآورد نیروی انسانی گروه پزشکی با هدف تهیه مدل برآورد متناسب با نظام سلامت کشور جمهوری اسلامی ایران طراحی شده است. این مدل با فراهم نمودن ابزاری مناسب برای برآورد نیروی انسانی گروه پزشکی «مورد نیاز» و «موجود» در زمان «حال» و «آینده» کشور تحلیل وضعیت نیروی انسانی گروه پزشکی در حال و آینده را امکان پذیر می سازد. از این طریق می توان تعداد پذیرش دانشجو در رشته های مختلف گروه پزشکی را تعیین نمود، امکان پذیری اجرای برنامه های بهداشتی ـ درمانی را از بعد نیروی انسانی تحلیل کرد و اطلاعات لازم برای سیاستگذاری مناسب در توزیع بهینه نیروی انسانی را فراهم آورد.به منظور طراحی مدل جامع برآورد در ابتدا مبانی نظری برآورد نیروی انسانی با هدف شناسایی حوزه های مختلف برآورد نیروی انسانی و عوامل موثر بر آن از طریق مطالعه کتابخانه ای و بانک های اطلاعاتی انجام شد. در مرحله بعد تجربیات ملی و بین المللی در زمینه برآورد نیروی انسانی جمع آوری و مطالعه شد. انواع روش ها و مدل های موجود برآورد در این مرحله شناسایی شدند. اطلاعات جمع آوری شده تحلیل شده؛ حوزه های کاربردی، ویژگی ها و محدودیتهای مدل های مختلف برآورد، تعیین و این مدل ها طبقه بندی شدند. هم چنین کاربرد مدل های مختلف برآورد نیروی انسانی متناسب با وضعیت های مختلف نظام های ارایه دهنده خدمات بهداشتی ـ درمانی تعیین شدند. در مرحله آخر بر اساس دستاوردهای مراحل قبل و هم چنین عوامل موثر بر هر یک از حوزه های برآورد و وضعیت سیستم ارایه خدمات بهداشتی ـ درمانی کشور مدل پیشنهادی با نام «مدل جامع برآورد نیروی انسانی گروه پزشکی» طراحی شد.در حیطه های مختلف کاربرد مدل جامع برآورد از رویکردهای متفاوتی استفاده شده است. رویکرد / رویکردهای به کار گرفته شده در هر یک از حیطه های کاربردی مدل و تمامی متغیرهای موثر تعریف شده و نحوه محاسبه هر یک از آن ها توضیح داده شده است. مراحل اجرای مدل به طور کلی و به تفکیک و در هر یک از رشته های پزشکی، دندانپزشکی و داروسازی عمومی به طور تفصیلی مشخص شده است.

این مطالعه به منظور ترجمه و تعیین پایایی و روایی گونه فارسی ابزار استاندارد بین المللیSF-36  به منظور اندازه گیری کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی طراحی وانجام شد. پس از اخذ اجازه لازم بر اساس روش توصیه شده Forward-Backward، پرسشنامه مذکور ترجمه و در مطالعه ای آزمایشی بکار برده شده و پس از اعمال تغییرات لازم، پرسشنامه نهایی در مطالعه ای جمیتی در شهر تهران در افراد سنین 15 سال و بالاتر بکار برده شد.میانگین سنی پاسخ دهندگان 35.1 سال با انحراف معیار (±16) بوده و بیشترین حجم نمونه مورد مطالعه متاهل بودند (%58). متوسط سالهای آموزش پاسخ دهندگان 10 سال با انحراف معیار  (±4.5)بدست آمد.آزمون پایایی پرسشنامه با استفاده از تحلیل آماری «همخوانی داخلی» و آزمون روایی با استفاده از روش «مقایسه گروههای شناخته شده» و «روایی همگرایی» مورد ارزیابی قرار گرفت.تحلیل «همخوانی داخلی» نشان داد که بجز مقیاس نشاط (a=0.65) سایر مقیاس های گونه فارسی SF-36 از حداقل ضرایب استاندارد پایایی در محدوده 0.77 تا 0.9 برخوردارند.آزمون آماری «مقایسه گروههای شناخته شده» نشان داد که گونه فارسی SF-36 قادر به افتراق زیر گروههای جمعیتی به تفکیک جنس و سن است به این نحو که افراد مسن تر و زنان در تمامی مقیاسها امتیازهای پایین تری را بدست آوردند.آزمون «روایی همگرایی» به منظور بررسی فرضیات اندازه گیری با استفاده از همبستگی هر سوال با مقیاس فرضیه سازی شده نیز نتایج مطلوبی را بدست داده و تمامی ضرایب همبستگی بیش از مقدار توصیه شده 0.4 بدست آمد (دامنه تغییرات ضرایب 0.58 تا 0.95).آزمون تحلیل عاملی نیز دو جزء اصلی را بدست داد که %65.9 پراکندگی میان مقیاسهای پرسشنامه SF-36 را توجیه می نمود.در مجموع نتایج نشان میدهد گونه فارسی ابزار استاندارد SF-36، به منظور اندازه گیری کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در سطح جمعیتی از پایایی و روایی لازم برخوردار است. کارفرما: مرکز ملی تحقیقات علوم پزشکی کشور

برنامه کشوری «کنترل و پیشگیری از بیماری فشار خون بالا»، روستاهای سطح کشور را تحت پوشش قرار داده است.این برنامه پس از تدوین در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، در مراحل اولیه اجرا و پیرو نظرات کارشناسان آن وزارت تغییراتی داشته است از جمله تغییر گروه هدف از 18 سال و بالاتر به 30 سال و بالاتر و در حال حاضر تقریبا 3 سال است که برای تمام افراد جامعه روستایی که 30 سال و بالاتر سن دارند، اجرا می شود.طبق مطالعات انجام شده حدود یک پنجم افراد بالغ در جامعه دارای فشار خون بالا هستند. بیماری که اعضاء حیاتی بدن را درگیر نموده و باعث ایجاد ناتوانی ها و مرگ زودرس افراد مبتلا می گردد.مرگ و میر ناشی از بیماریهای قلبی و عروقی در ایالات متحده و اروپای شمالی 70 در 10000 در حالیکه در ژاپن و جنوب اروپا حدود 20 در 10000 است و رابطه مستقیم بین فشار خون و مرگ و میر ناشی از بیماری قلبی و عروقی وجود دارد و مطالعات نشان داده است که با هر افزایش در فشار خون، افزایش متناسبی از مرگ و میر وجود دارد و این در میان جمعیت های مختلف، قابل تعمیم است.علاوه بر این بار اقتصادی که این بیماری بر جامعه تحمیل می نماید چه به جهت هزینه هایی که سیستم بهداشتی _ درمانی متقبل می شود و چه به واسطه هزینه های غیر مستقیم ناشی از ناتوانایی های افراد مبتلا که فرد، خانواده و جامعه متحمل می گردند، همه از نکات حایز اهمیت است.اهمیت کاربردی این برنامه برای ارتقا سیستم بهداشتی به چند لحاظ است:1- اهمیت بیماری فشار خون بالا و عوارض مربوط که با توجه به شیوع بالای این بیماری، اثرات چشمگیری در وضعیت سلامت افراد جامعه دارد.2- ظرفیت سازی در سیستم بهداشتی"Capacity building" از عوامل اساسی ارتقا بهداشت Health promotion می باشد و ایجاد و پیگیری برنامه های بهداشتی نقش اساسی در این ظرفیت سازی دارند.3- پتانسیل حایز اهمیت این گونه برنامه های بهداشتی در جهت آموزش و هدایت دانشجویان رشته های پزشکی و رشته های مرتبط است.جهت استقرار موثر و ارتقا اینگونه برنامه ها، ارزشیابی و اصلاح برنامه بر اساس آن ضروری است.مسوولین این برنامه در سطح وزارت بهداشت و درمان آموزش پزشکی به منظور ارتقا برنامه، ارزشیابی اجرا برنامه را در سطح کشور به پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی، سفارش داده اند.مسلم است ارزیابی برنامه جزء لاینفک طراحی هر برنامه باید باشد. در واقع زمانی که طرح هر برنامه ای شکل می گیرد، بهترین شرایط جهت تبلور شاخص های ارزیابی آن برنامه نیز می باشد چرا که انتخاب روش ارزیابی مناسب علاوه بر ابعاد علمی، زمان مناسب ارزیابی را نیز می طلبد. در شرایط حاضر پس از گذشت حدود 3 سال از اجرا این برنامه که شامل شناسایی بیماران و ارایه خدمات مراقبتی و درمانی به ایشان است با مطالعه مراحل اجرا شده در برنامه و نیز کیفیت اعمال آن می توان تصویر نسبتا مناسبی از وضعیت برنامه ارایه نمود به امید آنکه بتوان گامهای بعدی را در فضای شناخته شده و شفاف تری برداشت.لازم به ذکر است گزارش نهایی طرح در کشور و استانها در 4 مجلد ارایه شده است:جلد 1: شامل گزارش کامل کشوری است و تمام مراحل مطالعه در 5 فصل توضیح داده شده است. با توجه به اینکه در فصل سوم این جلد «ارزشیابی برنامه کشوری پیشگیری و کنترل فشار خون بالا»، نتایج استانی به صورت فشرده گزارش شده است، جزییات بیشتر نتایج استانی در 3 جلد بعدی ارایه شده اند. بدین ترتیب در واقع جلدهای دوم، سوم و چهارم گزارش ارایه یافته ها فصل سوم گزارش کشوری با تفصیل بیشتر است.جلد 2: شامل گزارش نتایج استانهای آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل، اصفهان، ایلام، بوشهر، تهران، چهارمحال و بختیاری، خراسان.جلد 3: شامل گزارش نتایج استانهای خوزستان، زنجان، سمنان، سیستان و بلوچستان، فارس، قزوین، قم، کردستان، کرمان.جلد 4: شامل گزارش نتایج استانهای کرمانشاه، کهگلویه و بویراحمد، گلستان، گیلان، لرستان، مازندران، مرکزی، همدان، یزد. کارفرما: مرکز تحقیقات کاربردی معاونت سلامت و مرکز مدیریت بیماریها وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

آترواسکلروز یکی از بیماری های شایع در سنین بالاست و بیش از نیمی از مرگ و میرها در ایالات متحده در اثر این بیماری و عوارض آن است. در ایران نیز این بیماری بسیار شایع بوده و مشکلات عدیده ای را برای مردم ایجاد نموده است این بیماری با ضایعات کوچک مختصر برجسته (Fatty streaks) شروع می شود. یکی از مهمترین عوامل که در ایجاد آترواسکلروز نقش دارد بالا بودن LDL (لیپوپروتئین با وزن مخصوص کم) و ماکروفاژها هستند که (LDL) اکسیده شده با ماکروفاژ می چسبد و سبب مرگ آن می شود و Foam cells را تشکیل می دهد و افزایش این سلول ها و ترشحات آنها سبب تکثیر سلول های ماهیچه صاف دیواره عروق کرونر و در نتیجه منجر به انفارکتوس میوکاردی می شود. چون داروهای شیمیایی پایین آورنده فراکسیون های چربی خون به خصوص LDL اغلب آثار جانبی دیگری به وجود می آورند که گاه منجر به افزایش چربی خون می شود. بنابراین تهیه داروی گیاهی پایین آورنده چربی خون از گیاهان دارویی از هر جهت مفید است. گیاه کنگر فرنگی یا (Cynara scolynus) یکی از گیاهان دارویی مهم است که در کشورهای مختلف به عنوان داروی پایین آورنده چربی خون از آن استفاده می شود. از آنجا که در آمریکا از عصاره آن کپسول ساخته و به بازارهای جهانی عرضه داشته اند و با عنایت به اهمیت دارویی مذکور تصمیم گرفته شد کپسول Artichoke تولید گردد. این داروی گیاهی حتی HDLC (لپوپروتئین با وزن مخصوص بالا) را می تواند افزایش دهد که در نتیجه از ایجاد آترواسکلروز جلوگیری می کند و حتی افراد سالم هم می توانند برای پیشگیری از ابتلا به بیماری از آن استفاده کنند. هدف تهیه داروی گیاهی (Artichoke) کاهنده چربی خون است. چون بیماری آترواسکلروز اغلب به اعمال جراحی و پیوند عروق قلب می انجامد و با پرداخت هزینه هنگفتی این کار انجام می گیرد. لذا ساخت این داروی گیاهی برای جامعه بسیار ضروری و اقتصادی است.

اختلال اضطراب فراگیر یک بیماری شایع و مزمن در دسته اختلالات اضطراب است که رنج و ناراحتی چشمگیری برای مبتلایان ایجاد کرده و ممکن است باعث افت عملکرد در زمینه های گوناگون زندگی فرد شود. بنزودیازپینها داروی انتخابی در درمان این اختلال بوده اند اما مصرف آنها بخاطر عوارض جانبی و نیز خطر وابستگی با مشکلاتی روبرو بوده است. از سویی دیگر در طب سنتی، برای گیاه گل ساعتی خواص ضد اضطرابی قائل بوده اند که در پژوهشهای نوین نیز شواهدی در تایید آن بدست آمده است. لذا از آنجا که برای این داروی گیاهی عوارض شدید کمتری ذکر شده است و نیز در ایران به راحتی در دسترس و قابل تولید می باشد بر این اساس یک کارآزمایی بالینی دو سوکور کنترل شده بر روی 36 بیمار که بر اساس DSM-IV مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بودند و بطور سرپایی به درمانگاه بیمارستان روزبه مراجعه کرده بودند صورت گرفت. شدت علایم بر اساس HAM-A اندازه گیری شد و نیز بیماران از نظر وجود فهرستی از عوارض احتمالی دارویی بررسی شدند. به یک گروه قطره گل ساعتی (45 قطره در روز) و قرص دارونما و به گروه دیگر قطره دارونما و قرص اگزازپام روزانه 30 میلیگرم تجویز شد. این درمان به مدت 4 هفته ادامه یافت. در انتهای دوره مشخص شد که عصاره گل ساعتی به اندازه اگزازپام در کاهش علایم اضطرابی موثر بوده و هیچ تفاوت معنی داری بین این دو شیره درمان دیده نشد. اما اگزازپام شروع اثر سریعتری داشت. از سویی دیگر، مشکلات بیشتری در رابطه با اختلال عملکرد شغلی در افرادی که اگزازپام دریافت می کردند دیده شد. نتیجه گیری شد که عصاره گل ساعتی یک درمان موثر اختلال اضطراب فراگیر بوده و بروز کمتر نقص عملکرد شغلی با آن نسبت به اگزازپام می تواند یک مزیت محسوب شود.

افسردگی نتیجه تغییرات بیوشیمیایی مغز و یکی از بیماری های شایع در افراد بالغ است. این بیماری خلقی، در 5% از افراد بالغ جامعه آمریکا گزارش شده و درطول دوران زندگی، حدود 30% از افراد بالغ با یک دوره افسردگی مواجه می شوند. علاوه بر این، در بیماران خلقی از جمله افسردگی درصد خودکشی بالا است. میزان ابتلا به افسردگی در زنان حدود 2 تا 3 برابر بیشتر از مردان است. حدود 70% از بیماران افسرده، به داروهای ضدافسردگی پاسخ می دهند. شوک درمانی، در افرادی که به دارو درمانی پاسخ نمی دهند، روش درمانی جایگزین است. دارو درمانی مهمترین شیوه درمان افسردگی است که می تواند همراه با سایکوتراپی صورت گیرد. برای درمان افسردگی خفیف، سایکوتراپی می تواند به تنهایی مفید باشد. اما در درمان افسردگی های متوسط و شدید دارو درمانی اولین انتخاب است. هر داروی ضدافسردگی باید دارای خصوصیاتی چون شروع اثر سریع، حداقل تداخل داروئی، عدم اثرات جانبی و دارای پتانسیل سمی پایین باشد. با توجه به موارد فوق، داروهای رایج هیچکدام ایده آل نیستند. در طب سنتی ایران توجه زیادی به درمان افسردگی نشده است. با وجود این، در چند منبع از گیاه اسطوخودوس در درمان افسردگی نام برده شده است. علاوه بر این، در فارماکوپه گیاهی انگلستان، این گیاه به عنوان داروی ضدافسردگی معرفی شده است. در مرور Medline ازسال 1966 هیچ تحقیقی درباره اثرات ضد افسردگی این گیاه دیده نشده است. علیرغم گستردگی طب سنتی و کاربرد وسیع گیاهان دارویی، در ایران تا به حال هیچگونه Clinical Trial دوسویه کور درمقایسه با دارونما در بانک های اطلاعاتی در این زمینه مشاهده نشده است. لذا با عنایت به سوابق اجرای چند Clinical Trial در گروه روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران، اهمیت گیاهان دارویی، شیوع افسردگی در جامعه، عدم وجود داروی ایده آل در فارماکوپه ها و فقدان مطالعات بالینی دراین زمینه، مطالعه بالینی اثر ضدافسردگی گیاه اسطوخودوس در یک تحقیق دوسویه کور با مقایسه با دارونما و داروی کلاسیک، به عنوان یک پروژه تحقیقاتی پیشنهاد می گردد.

با توجه به تحقیقات گسترده آزمایشگاهی و بالینی هنوز داروی موثر و بدون عوارض جانبی جهت درمان دیابت و همچنین پیشگیری از عوارض قند خون بالا ارائه نشده است تحقیقات نشان داده است که مشکل اصلی بیماران دیابتی نوع دوم عدم پاسخ سلول های بدن به انسولین موجود در بدن و افزایش میزان قند در خون است. افزایش قند خون در طولانی مدت با سازوکار متعدد موجب تولید رادیکال آزاد بیش از حد و کاهش میزان گلوتاتیون سلولی شده که نقش عمده ای در اختلالات متابولیسمی و ایجاد عوارض دیابت مانند آب مروارید، بیماری های قلب و عروقی، کلیه و نوروپاتی است. گزارش مقالات متعددی حاکی از آن است که عصاره گیاهان دارویی با خواص آنتی اکسیدانی با خنثی سازی رادیکال های آزاد و افزایش غلظت گلوتاتیون بدن در پیشگیری از اختلالات متابولیسمی و عوارض بسیاری از بیماری ها از جمله دیابت موثر هستند. در این طرح از گیاه دارویی سیلی کارین به دلیل خواص آنتی اکسیدانی، افزایش غلظت درون سلولی گلوتایتون و ثبات غشاء سلولی جهت کاهش قندخون و مقاومت انسولینی در بیماری دیابت نوع دوم انتخاب شد. سیلی مارین یک داروی بی ضرر و به عنوان یک داروی محافظ کبدی در اکثر کشورهای اروپایی در درمان هپاتیت استفاده می شود و تا کنون هیچ عوارض جانبی در مصرف طولانی مدت از آن مشاهده نشده است. در این طرح عصاره بذر گیاه ماریتیغال معروف به سیلی مارین در مقایسه با دارونما در کاهش مقاومت انسولینی و قندخون روی بیماران دیابتی نوع دوم بررسی شد. تعداد 51 بیمار دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی دارای قندخون بین 150 الی 200 میلی گرم در دسی لیتر انتخاب و جهت کارآزمایی بالینی به طور تصادفی در دو گروه 26 نفری دارونما و 25 نفری سیلی مارین تقسیم شدند. به بیماران گروه سیلی مارین بعد از ورود به مطالعه روزانه 3 عدد قرص سیلی مارین 200 میلی گرمی و به گروه دارونما روزی 3 عدد قرس دارونما تجویز شد. بیماران هر یک ماه بار ویزیت شده و به لحاظ میزان تحمل درمان، عوارض احتمالی و تعداد قرص های مصرفی و جهت میزان پذیرش درمان بررسی شدند. قبل از شروع درمان و بعد از چهار ماه دو گروه از نظر مارکرهای سرولوژیکی از قبیل میزان هموگلوبین گلیکولیزه و همچنین میزان قند، کلسترول، LDL،HDL تری گلیسرید،SGOT و SGPT خون در حالت ناشتا مقایسه شدند. در این مطالعه نتایج آزمایش های روز اول و روز بعد از چهار ماه تجویز داروی سیلی مارین و دارونما در هر گروه به طور مجزا با یکدیگر مقایسه و آنالیز آماری انجام شد نتایج طرح حاکی از آن بود که در گروه سیلی مارین میزان قند، کلسترول، LDL، تری گلیسیرید،SGOT و SGPT خون در حالت ناشتا بعد از 4 ماه در مقایسه با زمان ورود به مطالعه به طور معنی داری کاهش یافته است. به علاوه در گروه سیلی مارین میزان هموگلوبین گلیکولیزه بعد از 4 ماه در مقایسه با زمان ورود به مطالعه به طور معنی داری کاهش یافت. در گروه سیلی مارین میزان هموگلوبین گلیکولیزه در خون بعد از 4 ماه در مقایسه با زمان ورود به مطالعه به طور معنی داری افزایش یافت. نتیجه کلی آنکه تجویز داروی گیاهی سیلی مارین به مدت 4 ماه به بیماران دیابتی مبتلا به قند خون بالا موجب کاهش میزان هموگلوبین گلیکولیزه، قند، کلسترول، LDL، تری گلیسرید،SGOT و SGPT در خون آنها شد.