هدف: در این پژوهش تاثیر پرتوهای لیزر کم توان هلیوم نئون بر افزایش سرعت ترمیم استخوان خرگوش از دیدگاه بیومکانیک مورد بررسی قرار گرفت.نوع مطالعه: تجربی کلاسیک (Classic Experimental)مواد و روشها: 40 خرگوش آزمایشگاهی نر از نژاد Dutch که بین 4 تا 6 ماه سن داشته و حدود 20 دو کیلوگرم وزن داشتند در این مطالعه شرکت داده شدند. هر خرگوش در بیهوشی کامل و با شرایط استریل تحت عمل جراحی ضایعه استخوانی ناقص (Partial Osteotomy) استخوان تی بیا قرار می گرفت. سپس حیوانات به روش کاملا تصادفی به دو گروه آزمایش (20 خرگوش) و کنترل (20 خرگوش) تقسیم شده و هر گروه با روش مشابه به سه گروه 14، 21 و 28 روزه تقسیم شده و پس از طی دوره های ذکر شده مورد ارزیابی قرار می گرفتند. روز جراحی روز صفر محسوب می گردید. در حیوانات گروه آزمایش از روز اول پس از عمل، پانسمان برداشته شده و موضع با الکل 70% ضدعفونی می گردید. در مرحله بعد موضع تحت تابش پرتوهای لیزر هلیوم نئون با دوز 1.2 J/Cm2 قرار داده می شد. تمامی مراحل یاد شده بغیر از تابش پرتوهای لیزر در گروه کنترل نیز انجام می گردید.پس از دوره های زمانی ذکر شده حیوانات با استنشاق اتر در فضای بسته کشته شده و کل استخوان تی بیا حیوان جهت ارزیابی بیومکانیک از بدن جدا می گردید. برای ارزیابی رفتار بیومکانیک استخوان از دستگاه استحکام مواد Zwick 1494 Universal Testing Machine Germany و آزمون سه نقطه خمش (Three Point Bending) استفاده می گردید. متغیرهای مورد بررسی عبارت بودند از: حداکثر نیروی قابل تحمل (توسط برنامه نرم افزاری رایانه، بر حسب کیلوگرم)، ظرفیت جذب انرژی (با استفاده از برنامه نرم افزاری رایانه، برحسب نیوتن متر)، دفورماسیون (توسط برنامه نرم افزاری رایانه، برحسب میلیمتر)، Ultimate Bending Strength (با استفاده از فرمول ویژه، برحسب کیلوگرم بر میلیمتر مربع)، میزان نیرو در هنگام جدا شدن قطعات شکسته شده (توسط برنامه نرم افزاری رایانه، برحسب کیلوگرم)، ارزیابی ها 14، 21 و 28 پس از عمل جراحی در هر دو گروه انجام می گردید. آزمونهای آماری مورد استفاده عبارت بودند از: آزمون (T-Student) t، آنالیز واریانس (ANOVA) یکطرفه با استفاده از مقایسات چندگانه و معیارهای LSD و Duncan.یافته ها: حداکثر نیروی قابل تحمل استخوان تی بیا خرگوش در روز 28 پس از جراحی در گروه آزمایش بیشتر از گروه کنترل بود (P=1.8 × 10-5). در روزهای 14 و 21 اختلاف معنی داری بین دو گروه آزمایش و کنترل مشاهده نگردید.تابش پرتوهای لیزر در گروه کنترل نیز انجام می گردید. پس از دورهای زمانی ذکر شده حیوانات با استنشاق اتر در فضای بسته کشته شده و کل استخوان تی بیا حیوان جهت ارزیابی بیومکانیک از بدن جدا می گردید. برای ارزیابی رفتار بیومکانیک استخوان از دستگاه استحکام مواد Zwick 1494 Universal Testing Machine Germany و آزمون سه نقطه خمش (Three Point Bending) استفاده می گردید. متغیرهای مورد بررسی عبارت بودند از: حداکثر نیروی قابل تحمل (توسط برنامه نرم افزاری رایانه، برحسب کیلوگرم)، ظرفیت جذب انرژی (با استفاده از برنامه نرم افزاری رایانه، برحسب نیوتن متر)، دفورماسیون (توسط برنامه افزاری رایانه، برحسب میلیمتر)، Ultimate Bending Strength (با استفاده از فرمول ویژه، برحسب کیلوگرم بر میلیمتر مربع)، نیروی تحمل شده در مرحله الاستیسیتی (با استفاده از فرمول ویژه، برحسب کیلوگرم بر میلیمتر مربع)، میزان نیرو در هنگام جداشدن قطعات شکسته شده (توسط برنامه نرم افزاری رایانه، برحسب کیلوگرم). ارزیابی ها 14، 21 و 28 پس از عمل جراحی در هر دو گروه انجام می گردید. آزمونهای آماری مورد استفاده عبارت بودند از: آزمون (T-Student) t، آنالیز واریانس (ANOVA) یکطرفه با استفاده از مقایسات چندگانه و معیارهای LSD و Duncan.یافته ها: حداکثر نیروی قابل تحمل استخوان تی بیا خرگوش در روز 28 پس از جراحی در گروه آزمایش بیشتر از گروه کنترل بود (P=1.8 × 10-5). در روزهای 14 و 21 اختلاف معنی داری بین دو گروه آزمایش و کنترل مشاهده نگردید.ظرفیت جذب انرژی استخوان تی بیا خرگوش در روز 28 پس از جراحی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری را نشان می داد (P=0.027). در روزهای 14 و 21 بین دو گروه آزمایش و کنترل اختلاف معنی داری دیده نشد.میزان دفورماسیون استخوان تی بیا خرگوش در گروه های آزمایش و کنترل در هیچ یک از دوره های زمانی 14، 21 و 28 روزه تغییر معنی داری را نشان نداد.میزان UBS استخوان تی بیا خرگوش در روزهای 21 و 28 پس از جراحی در گروه آزمایش بیشتر از گروه کنترل بود (P=0.009) و (P=5.1 × 10-6). در روز 14 پس از جراحی اختلاف معنی داری بین دو گروه آزمایش و کنترل وجود نداشت.میزان نیروی تحمل شده در مرحله الاستیسیتی استخوان تی بیا خرگوش در هیچ یک از دوره های زمانی 14، 21 و 28 روزه در گروههای آزمایش و کنترل اختلاف معنی داری نداشت.میزان نیرو در هنگام جداشدن قطعات شکسته شده استخوان تی بیا خرگوش در گروه های آزمایش و کنترل در دوره های زمانی 14، 21 و 28 روزه در گروه های آزمایش و کنترل، اختلاف معنی داری را نشان نداد.نتیجه گیری: تابش پرتوهای لیزر کم توان هلیوم نئون باعث تسریع روند التیام استخوان تی بیا خرگوش می گردد.

در این پژوهش تاثیر کم توان هلیوم- نئون بر بقا فلاپ پوستی در موش صحرایی به روشهای اندازه گیری سطح بقا یافته و بیومکانیکی و بافت شناسی بررسی شد. 50 سر موش صحرایی سه ماهه نر از نژاد Sprague-Dawley با میانگین وزن 285±30 گرم به طور تصادفی انتخاب و با روش نمونه برداری جوری به 5 گروه 10 سری تقسیم شدند. در پشت موشهای صحرایی در شرایط استریل و تحت بیهوشی عمومی یک فلاپ پوستی با پایه عروقی نامشخص آناتومیک با ابعاد 100×20 میلی متر که پوست و عضله جلدی را شامل می شد و پایه آن در قسمت دیستال بدن موش صحرایی قرار داشت، ایجاد شد. روز ایجاد فلاپ روز صفر و روز بعد یک و … محسوب شد. گروههای تجربی شامل گروههای زیر بود.گروه I: این گروه در روز عمل جراحی (روز صفر) لیزر دریافت نکرده و از روز بعد از عمل جراحی (روز یک) تا روز هفتم روزانه یکبار پرتو لیزر دریافت کردند.گروه II: این گروه بلافاصله پس از عمل جراحی لیزر دریافت کردند که تا 24 ساعت هر 6 ساعت یکبار تکرار شد و پس از آن تا روز هفتم روزانه یکبار پرتو لیزر دریافت کردند.گروه III: این گروه از 5 روز قبل از عمل جراحی روزانه یکبار پرتو لیزر دریافت کردند، در روز عمل جراحی بلافاصله پس از عمل جراحی لیزر دریافت کردند که تا 24 ساعت هر 6 ساعت یکبار تکرار شد و پس از آن تا روز هفتم، روزانه یکبار پرتو لیزر دریافت کردند.گروه IV: این گروه از 5 روز قبل از عمل جراحی روزانه یکبار پرتو لیزر دریافت کردند، در روز عمل جراحی لیزر دریافت نکردند و از روز یک تا روز هفت، روزانه یکبار پرتو لیزر دریافت کردند.و گروه V: گروه شاهد بود و لیزر دریافت نکردند.برای تابش لیزر از دستگاه لیزر کن توان هلیوم- نئون ساخت سازمان انرژی اتمی ایران که دارای توان خروجی 5 میلی وات و طول موج 632.8 نانومتر بود استفاده شد. انرژی دانسیته در این تحقیق 0.2 ژول بر سانتیمتر مربع انتخاب شد.در روز جراحی پس از عمل جراحی و در روز هفتم حدود فلاپ و قسمت زنده آن بوسیله ماژیک به یک طلق شفاف استریل منتقل شد و با استفاده از یک کاغذ شطرنجی میلی متری، مساحت زنده آن اندازه گیری شد. در روز هفتم، پس از کشتن موشهای صحرایی بوسیله کلروفرم یک نمونه عرضی از بلافاصله زیر قسمت نکروز شده تهیه شد طوری که فلاپ و لبه های آن در وسط قرار می گرفت. همچنین یک نمونه طولی نیز که از زیر نمونه عروضی تا پایه فلاپ امتداد داشت تهیه گردید. نمونه ها توسط دستگاه تنسیومتری بررسی شدند. برای مطالعه بافت شناسی هم نمونه برداری شد و مراحل کار عملی بافت شناسی بر روی آنها بعمل آمد و برشها با روشهای هماتوکسیلین و اتوزین و محلول آبی تولوئیدین بلو یک درصد رنگ شدند و تعداد و دانسیته عروق خونی و ماست سلها شمارش شدند. داده های گروهها با روش آنالیز واریانس تجزیه و تحلیل آماری شدند و برای بررسی اختلاف بین میانگین وزن موشهای صحرایی در روز قبل از عمل جراحی و هنگام نمونه برداری از آزمون آماری t زوج استفاده شد. بین میانگین وزن موشهای صحرایی در روز قبل از عمل و هنگام نمونه برداری اختلاف معنی دار آماری وجود نداشت.بین میانگین های سطح زنده فلاپ در گروههای مورد بررسی در روز هفت اختلاف معنی دار وجود داشت که بیشترین آن در گروه سه بود (P=0.0454). بین میانگین های طول در قدرت کشش (P=0.02)، نیرو در نقطه شکست (P=0.03) طول در نقطه شکست Elastic(P=0.03)، (P=0.01)Stffness نمونه های طولی اختلاف معنی دار وجود داشت. همچنین بین میانگین های Elastic Stiflness نمونه های عرضی نیز اختلاف معنی دار وجود داشت (P=0.0493) بیشترین دانسیته عروق در گروه سه بود که اختلاف آن با سایر گروهها معنی دار هم بود.در پژوهش حاضر تابش لیزر کم توان هلیوم- نئون موجب افزایش معنی دار سطح زنده فلاپ پوستی با پایه عروقی نامشخص آناتومیک در موش صحرایی از طریق افزایش دانسیته عروق گردید.

هدف: در این پژوهش تاثیر اولتراسوند درمانی با فرکانس 3MHz و1MHz بر تغییرات درد و دامنه حرکتی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن با علت عضلانی- اسکلتی مورد بررسی قرار گرفته است.نوع مطالعه: نیمه تجربی (Quasiexperimental)- کارآزمایی بالینی (Clinical Triales)مواد و روشها:این بررسی بر روی 60 بیمار مبتلا به کمر درد مزمن با علت عضلانی اسکلتی و دامنه سنی 35-55 سال انجام شده، بیماران با روش نمونه گیری غیر تصادفی کنترل شده و حداقل 6 ماه سابقه کمردرد برای شرکت در تحقیق انتخاب شده، وبه سه گروه بیست نفری تقسیم گردیدند. قبل از شروع تحقیق ابتدا وضعیت ستون فقرات کمری به کمک کلیشه های رادیوگرافی Lat و AP بررسی شده و زوایای اصلی فقرات کمری شامل ساکرال، لومبوساکرال و ایندکس لومبارلوردوزیس اندازه گیری می گردید و در صورت عدم وجود اختلاف فاحش بیمار وارد روند تحقیق می گردید. در مرحله قبل از اولتراسوند درمانی تمامی بیماران به کمک روش VAS تحت ارزیابی اولیه میزان درد قرار گرفته و حرکات اصلی فقرات کمری شامل Lat Bending، Flex و EXT به کمک گونیامتر اندازه گیری می گردیدند. سپس بیماران گروه اول تحت درمان با فرکانس 3MHz گروه دوم تحت درمان با فرکانس 1MHz و گروه سوم تحت عنوان گروه کنترل در نظر گرفته می شدند. ویژگی های درمان با اولتراسوند در هر دو فرکانس یکسان بوده و شامل نوع Pulse، Duyt Cycle 1:3 شدت 1.2 W/cm2 را برای پنج دقیقه و به مدت 10 جلسه می باشد گروه کنترل به منظور مسایل اخلاقی همزمان تحت درمان با مادون قرمز و تمرینات Stabilization قرار می گرفتند. پس از اتمام جلسات درمانی ارزیابی های مربوطه به درد و دامنه حرکتی مجددا انجام می گردیدند.یافته ها: اولتراسوند درمانی با فرکانس 3MHz در کاهش درد بیماران مبتلا به کمردرد مزمن با منشا عضلانی- اسکلتی بی تاثیر است. اولتراسوند درمانی با فرکانس 1MHz در کاهش درد بیماران مبتلا به کمردرد مزمن با منشا عضلانی- اسکلتی بی تاثیر است ولی موجب افزایش معنی دار دامنه حرکتی ستون فقرات می گردد همچنین استفاده از پرتوهای مادون قرمز به همراه تمرینات Stabilization در درمان بیماران مبتلا به کمردرد مزمن با منشا عضلانی- اسکلتی موثر است.

هدف: هدف اصلی این طرح تعیین شیوع درد گردن در مدت شش ماه دربیماران مراجعه کننده به درمانگاههای فیزیوتراپی تهران بزرگ بود. نوع مطالعه: این پژوهش از نوع (causes and prcvalance of the disease) A prospective cohort study بود که بر روی بیماران مراجعه کننده به درمانگاههای فیزیوتراپی در شش ماهه انجام شد. مواد و روشها: ابتدا شهر تهران به پنج منطقه تقسیم شد، سپس در منطقه یک یا دو درمانگاه برای جمع آوری اطلاعات بطور تصادفی به پنج منطقه انتخاب شدند. افراد مورد مطالعه از میان تمام مراجعه کننده های به فیزیوتراپی (تعداد کل افراد 1272 نفر) انتخاب شدند که همگی افراد انتخاب شده (136 نفر) به خاطر درد گردن مراجعه کرده بودند. اطلاعات هر کدام از بیماران در یک پرسشنامه یادداشت شد که شامل اطلاعات عمومی، تاریخچه درد کردن، نتایج آزمایشات فیزیکی، و میزان بهبودی بعد از فیزیوتراپی و تعداد جلسات درمانی بود. مدت کلی برای انجام این تحقیق یکسال تمام در نظر گرفته شده بود. در طی مرحله اجرایی از تخت معاینه، گونیامتر ومتر نواری استفاده شد. نتایج: شیوع درد گردن در مدت شش ماه در درمانگاههای مختلف 12.4-9 درصد و بطور متوسط 10.7 درصد بود. میزان شیوع در خانمها 11.9 و آقایان 10.2 درصد بدست آمد. اختلاف معنی داری در شیوع درد گردن بین مناطق پنج گانه دیده نشد. بین عوامل مهره ای و ماهیچه ای در بیماران مبتلا به درد گردن از نظر تعداد اختلاف معنی داری وجود نداشت. هیچکدام از بیماران بدلیل عامل نخاعی مراجعه نکرده بودند. شایعترین عامل مهره ای درد گردن اسپوندیلوز و شایعترین عامل ماهیچه ای آن سندرم میوفاشیال بود. میزان بهبودی بعد از فیزیوتراپی در 42.4 درصد افراد 70%-100%، در 40.8 درصد افراد 50%-69% و تنها در 16.8 درصد آنها کمتر از 50 درصد گزارش شد. میزان بهبودی بیماران با تعداد جلسات درمانی ارتباط معنی دار آماری نشان داد.

عنوان: شیوع یابی بی اختیاری ادراری در خانمها و آگاهی آنها از میزان تاثیر فیزیوتراپی در درمان بی اختیاری ادراری.هدف: هدف اصلی این طرح تعیین شیوع بی اختیاری ادراری در مدت 4 ماه در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان میرزا کوچک خان شهر تهران بود.نوع مطالعه: این پژوهش از نوع توصیفی – مقطعی بود که بر روی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان میرزا کوچک خان در یک دوره 4 ماهه انجام شد. بی اختیاری ادراری که طبق تعریف International continence Society عبارت است از دفع غیرارادی ادرار، عارضه ای بهداشتی است که جنبه های روانی، اجتماعی، شغلی، فیزیکی و جنسی زندگی فرد مبتلا را تحت الشعاع قرار می دهد. بی اختیاری ادراری در زنان، مردان و افراد مسن به دلایل متفاوتی ایجاد می شود و با توجه به بالا رفتن میانگین سن در جوامع بعنوان یکی از معضلات بهداشتی کشورها مطرح شده است. آمار شیوع گزارش شده برای بی اختیاری ادراری در کشورهای مختلف با توجه به جمعیت مورد مطالعه بسیار متغیر بوده واز %14-71.5 در تحقیقات مختلف گزارش شده است. اما در کشور ما تحقیقاتی که میزان شیوع و علل و عوامل مرتبط با بی اختیاری ادراری را مورد بررسی قرار داده باشد بسیار معدود و انگشت شمار است.مواد و روشها: جامعه پژوهش زنان 65-15 ساله شهر تهران بودند که از میان آنان زنان مراجعه کننده به یکی از مراکز درمانی در فاصله زمانی بهمن 1382 لغایت اردیبهشت 1383 مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد جمعیت نمونه 480 نفر بود و تحقیق بصورت توصیفی و از طریق پر کردن فرم اطلاعاتی صورت گرفت.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که شیوع ادرار در هنگام فعالیتهای فیزیکی 38.7% بوده و 21.5% افراد در صورت عدم دسترسی به توالت دچار نشت ادرار می شوند. شیوع نشت ادرار بهنگام عصبانیت و عجله 22.6% گزارش شد و ضریب همبستگی فی – کرامر نیز ارتباط مستقیم آماری بین نشت ادرار در هنگام فعالیتهای فیزیکی با نشت ادرار بدلیل عدم دسترسی به توالت و دفعات دفع ادرار شبانه و نشت ادرار به هنگام عصبانیت و عجله نشان داد. در ارتباط با میزان آگاهی افراد تحت مطالعه از درمانهای فیزیوتراپی بی اختیاری ادراری، نتایج نشان داد که تنها 8.8% از افراد از درمانهای فیزیوتراپی بی اختیاری ادراری اطلاع داشتند.نتیجه گیری کلی: نتایج تحقیق حاضر حاکی از شیوع بالای بی اختیاری ادراری در زنان شهر تهران بوده و این عارضه خاموش بعنوان معضلی بهداشتی – اجتماعی بایستی مورد توجه متولیان بهداشت کشور قرار گیرد.

رشد مفصل زانو و چهارمین مفصل متاتارسوفالنژیال بطور نرمال و در غیاب حرکت در محیط کشت Ham’s F10 بررسی گردید. برای مطالعه رشد نرمال، جوانه های اندامی پایینی از جنینهای 13 تا 19 روز موش سفید سوری انتخاب و به محلول فیکساتیوبوئن منتقل گردید. نمونه ها پس از 72 ساعت از محلول فیکساتیو خارج و عمل آماده سازی صورت گرفت. نمونه ها به صورت سریال برش داده شد و به روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ شدند. در مطالعه رشد مفصل در غیاب حرکت از جوانه اندامی پایینی جنین 15 روزه انتخاب و به محیط کشت منتقل گردید. نمونه ها در محیط کشت برای یک تا شش روز در انکوباتور 37o مرطوب قرار داده شد. محیط کشت نمونه ها هر 24 ساعت یکبار تعویض میگردید. نمونه ها پس از انکوبه شدن همانند نمونه های نرمال فیکس، آماده و رنگ شدند. یافته های این مطالعه را بشرح ذیل می توان خلاصه نمود.یافته های ماکروسکوپی:- طول اندام نمونه های کشت داده شده کوچکتر از نمونه های نرمال و هم سن خود بودند.- ناحیه دیستال بیشتر نمونه های کشت داده شده، نامنظم بودند.- فاصله عرضی از انگشت کوچک بزرگ نمونه های کشت داده شده کوچکتر از نمونه های نرمال و هم سن خود بود.- شکاف بین انگشتی نمونه های کشت داده شده، کامل نشده است.- زاویه بین مچ و بقیه اندام در بیشتر نمونه های کشت داده شده، منفرجه و بطرف کف پا و در نمونه های نرمال این زاویه بطرف پشت پا می باشد.یافته های میکروسکوپی:در نمونه های کشت داده شده برخلاف نمونه های نرمال حفره مفصلی در اثر بی حرکتی شکل نگرفته و منطقه اینترزون توسط توده سلولهای مزانشیمی متمایز یافته اشغال شده است. سلولهای این منطقه به سلولهای فیبروبلاست و غضروفی تمایز یافته اند. کپسول مفصلی، لیگامان و منیسک ها در نمونه های کشت داده شده مشاهده نگردید.

در این تحقیق تاثیر کم توان هلیم - نئون بر مقاومت کششی تاندون آشیل خرگوش بررسی شد. به این منظور 40 سر خرگوش نر از نژاد Dutch سفید 4 الی 6 ماهه که وزن آنها بین 1200 الی 2000 گرم بود، استفاده شد. پس از توزیع تصادفی خرگوشها در گروههای تجربی و کنترل تاندون آشیل پای راست آنها تنوتومی شده و سپس دو قطعه تاندون به روش Modified Kessler (15) با نخ نایلون منوفیلامان 4 صفر دوخته شده و اندام تحتانی حیوان درون آتل بی حرکت می گردید. در مورد گروه تجربی موضع عمل تحت تابش پرتوهای لیزر با طول موج 632.8 نانومتر و انرژی دانسیته 5 میلی ژول بر سانتیمتر مربع قرار می گرفت و سپس حیوانات در روزهای 7، 14، 21، 28 پس از عمل نمونه برداری شده و نمونه ها توسط دستگاه تنسیومتر بررسی می شدند. نتایج حاصله نشان داد که پرتوهای لیزر به میزان 5 میلی ژول بر سانتیمتر مربع با طول موج 632.8 نانومتر باعث افزایش حداکثر استرس تحمل شده توسط تاندونهای ترمیم شده در مقایسه با گروه کنترل در روزهای (p= 0.02) 21 و (p= 0.03) 28 می شود.

جهت بررسی رابطه میزان FSH سرم در روز سوم سیکل قاعدگی و بروز پاسخ ضعیف در بیماران تحت درمان COH (تحریک کنترل شده تخمدان) در سیکلهای IVF، 212 خانم تحت مطالعه گذشته نگر و توصیفی- تحلیلی ما قرار گرفتند. این 212 نفر با مطالعه تقریبا 2200 پرونده بیمارانی که طی سالهای 78-1370 به مرکز ناباروری رویان مراجعه کرده بودن، انتخاب شدند. ملاک انتخاب این بیماران (212 نفر) چند چیز بود: 1) فاصله آزمایش FSH روز سوم سیکل تا شروع درمان، حداکثر 6 ماه بود. 2) در تمامی این بیماران از پروتکل طولانی مدت (Lang protocol) GnRHa به همراه hMG جهت تحریک تخمک گذاری استفاده شده بود. 3) بیمارانی که آندومتریوز داشتند، از مطالعه حذف شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شد. روش کار در این بیماران به شرح زیر بود: قبل از اقدام به IVF، سطح FSH روز سوم، LH، استرادیول، پرولاکتین، تستوسترون، DHEA، پروژسترون روز 19 و 21 سیکل و تستهای تیروئیدی بیماران چک شده و سایر اقدامات تشخیصی برای آنها صورت گرفته بود. تمام خانمها در روز دوم تا پنجم سیکل قاعدگی، جهت بررسی وجود یا عدم وجود کیست، سونوگرافی شده بودند و در صورت وجود کیست، OCP برایشان تجویز شد. در صورت عدم وجود کیست، بوسرلین از روز 21 قاعدگی (long protocol) به میزان 0.5cc زیر جلدی یا استنشاقی برایشان شروع شد. سپس روز دوم سیکل بعد، طی مصرف بوسرلین، سونوگرافی دوم جهت بیماران انجام شد و به شرطی که حداقل 10 روز از گرفتن بوسرلین گذشته بود، stimulation با hMG (از روز دوم سیکل) آغاز شد. برای بیماران زیر 35 سال در شروع آمپول hMG و برای بیماران بالای 35 سال، سه آمپول hMG تجویز شد. در حین مصرف hMG جهت بررسی وضعیت فولیکولها (سایز و تعداد)، بیماران 6-5 بار سونوگرافی شدند. زمانی که سایز و تعداد فولیکولها به میزان مطلوب رسید، hCG تجویز شده و 40-36 ساعت بعد از تزریق عضلانی hCG، عمل گرفتن تخمک صورت گرفت و پس از لقاح، 48-72h بعد از عمل انتقال جنین (ET) انجام شد. در تمام این بیماران، اولین سیکل IVF مورد بررسی قرار گرفت. میانگین سن این بیماران، 32.5 بود. متوسط مدت ناباروری آنها 9.9 سال بود. 151 نفر نازایی اولیه و 61 نفر نازایی ثانویه داشتند. در 16 بیمار، سیکل IVF به علت عدم رشد فولیکول، کنسل شد. 67.9 درصد از بیماران، نازایی به علت عامل توبال (T) داشتند. 12.7 درصدشان، نازایی به علت فاکتور مردانه (M) داشتند. 7.1 درصد، نازایی به علت فاکتورهای دیگر (cervical و (Anovulation, LPD, Age داشتند و 12.3 درصد، نازایی به علت دو فاکتور مثل: (Male + Tubal, Anovulation + Male, Uterine + Tubal, Anovulation + Tubal, Male + Age) بیماران بطور کلی بر اساس سطح FSH روز سومشان به دو گروه تقسیم شدند: گروه (1)، FSH≥15 IU/L و گروه (2)، FSH<15 IU/L. گروه (1) شامل 36 نفر و گروه (2) شامل 176 نفر بود. متوسط سن بیماران در گروه (1)، 34.1 سال با انحراف معیار 5.18 بود و در گروه (2)، 32.2 سال با انحراف معیار 5.94 بود. تفاوت معنی داری از نظر سن، بین دو گروه وجود نداشت (P=0.102). بنابراین فرض اول رد شد. متوسط فولیکولهای رشد یافته (16-22mm) در گروه (1)، 3.3 عدد با انحراف معیار 3.28 بود و در گروه (2)، 5.2 عدد با انحراف معیار 2.90 بود. تفاوت معنی داری از نظر تعداد فولیکولهای رشد یافته (16-22mm) بین دو گروه وجود داشت (P=0.001). بنابراین فرض دوم ثابت شد. متوسط اووسیتهای بدست آمده در گروه (1)، 6.1 عدد با انحراف معیار 7.75 بود و در گروه (2)، 7.0 عدد با انحراف معیار 5.52 بود. تفاوت معنی داری از تعداد اووسیتهای بدست آمده بین دو گروه وجود داشت (P=0.022). بنابراین فرض سوم ثابت شد. متوسط جنینهای انتقال یافته در گروه (1)، 1.4 عدد با انحراف معیار 1.51 بود و در گروه (2)، 2.2 عدد با انحراف معیار 1.68 بود. تفاوت معنی داری از نظر تعداد جنینهای انتقال یافته (ET) بین دو گروه وجود داشت (P=0.006). بنابراین فرض چهارم ثابت شد. متوسط تعداد آمپولهای مصرفی (hMG) در گروه (1)، 35.5 عدد با انحراف معیار 17.30 بود و در گروه (2)، 30.6 عدد با انحراف معیار 10.88 بود. تفاوت معنی داری از نظر تعداد آمپولهای مصرفی بین دو گروه وجود نداشت (P=0.170). پس فرض پنجم رد شد. در گروه (1)، 11 مورد سیکل کنسل شده وجود داشت (30.5%) و در گروه (2)، 5 مورد سیکل کنسل شده وجود داشت (2.8%). تفاوت معنی داری از نظر میزان کنسل شدن سیکل IVF بین دو گروه وجود داشت (P=0.000). بنابراین فرض ششم ثابت شد.

در سنجش بیماران نقص شنوایی گفتاری، عمدتا از مواد و روش های خارجی استفاده می شود. در این روش ها از آواها و حروفی برای سنجش استفاده شده است که در ادبیات آن کشور دارای معانی مشخص بوده و از لحاظ صوتی از خصایص ویژه ای برخوردار است، به عبارت دیگر وابستگی این صداها به لحاظ معانی هم خوانی آن ها با زبان های خارجی کارآیی لازم را ندارند. در این پژوهش به ابداع مواد و دستورالعمل جدیدی برای جایگزینی تست های خارجی با کلمات فارسی اقدام گردید و در حال حاضر جایگزین سنجش های خارجی در مراکز شنوایی سنجی گردیده است.

این طرح از دو قسمت تشکیل شده است: قسمت اول مبانی علمی در طراحی مراکز توان بخشی را بررسی می نماید که شامل حوزه پزشکی (پزشک، فیزیکال تراپی، کار درمانی، گفتار، شنوایی و کارگاه اندام مصنوعی)، سازگاری اجتماعی (روان پزشکی و خدمات اجتماعی)، توان بخشی حرفه ای (آموزش حرفه ای و کارگاه حمایتی)، مراکز توان بخشی کودکان (فیزیکال تراپی، کار درمانی و پارکینگ) است. قسمت دوم مربوط به طراحی بخش های «فیزیکال تراپی» و «کاردرمانی» «مرکز توان بخشی شهید رجایی شهرستان نجف آباد» است که شامل بخش «فیزیکال تراپی، سالن تمرین درمانی، قسمت آماده سازی، اطاق معاینه، اطاقک درمانی، دفتر، کاردرمانی (کارگاه ها) و فعالیت های روزمره» است.