هدف از این طرح بررسی امکان پرعیارسازی بوکسیت های کم عیار جاجرم در مقیاس آزمایشگاهی بود. بدین منظور انواع روش های پرعیارسازی و فرآوری بوکسیت های دیاسپوری که در دنیا مرسوم بوده است مورد مطالعه قرار گرفت و آزمایش های مربوطه طراحی و اجرا گردید و همچنین بررسی های اقتصادی نیز انجام شد. در این طرح روش خردایش کنترل شده بر اساس اختلاف سختی و مقاومت دیاسپور و کانی های رسی موجود در بوکسیت، روش مایع سنگین جهت جدایش کانی های سنگین و سبک موجود در کانسنگ بر اساس اختلاف وزن مخصوص کانی با ارزش با کانی های گانگ (بی ارزش)، روش هیدروسیکلون جهت جدایش کانی های مزاحم از دیاسپور بر مبنای اختلاف ابعادی و وزن مخصوص و نهایتا از روش فلوتاسیون معکوس به منظور جدایش کائولن از دیاسپور استفاده شد. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می دهد که روش خردایش کنترل شده بهترین و مقرون به صرفه ترین روش برای پرعیارسازی بخشی از دپوهای کم عیار است. با توجه به اینکه در این روش میزان مصرف آب نسبت به سایر روش ها کمتر است و به ازای تولید هر تن بوکسیت با مدول بالای 4.5، تقریبا 1.2 متر مکعب آب مصرف می شود.