طی سالیان گذشته مصرف بی رویه پشم دباغی صدمات جبران ناپذیری به کیفیت قالی و در نهایت به اعتبار جهانی کشور در این خصوص وارده آمده است. هدف از انجام این پروژه شناسایی آسیبهای وارده از مصرف پشم دباغی در فرش دستباف و ارائه روشهای مناسب موزدایی جهت بهبود کیفیت پشم قالی دستباف و پوست می باشد. بدین منظور دو روش موزدایی رایج در ایران و استرالیا که به ترتیب از مواد شیمیائی سولفیدسدیم و هیدروکسیدسدیم (Quickpul) در آنها استفاده می گردد. در دو فاز عملیات کارخانه ای با هم مقایسه شدند. در مرحله اول تعداد 100 جلدپوست گوسفند مغانی به 4 گروه با 25 تکرار تقسیم شده و با 3 و 5 درصد هیدروکسیدسدیم و 10 و 15 درصد سولفیدسدیم عمل آوری شدند. تجزیه و تحلیل آماری نشان داد که اختلاف معناداری بین درصدهای مختلف مواد شیمیایی سولفیدسدیم و هیدروکسیدسدیم در خصوصیات الیاف، نخ و قالی وجود نداشت. در مرحله دوم تعداد 40 جلد پوست گوسفند نژاد مغانی به دو گروه تقسیم شدند. پشم پوستهای گروه اول و دوم به ترتیب با پشم چین برقی و با استعمال 15 درصد ماده شیمیایی سولفیدسدیم به روش غلتک اسفنجی برداشت گردیدند. نتایج این مرحله نشان داد که قطر الیاف به دست آمده بوسیله غلتک اسفنجی به طور معناداری(p<0.05) بیشتر و طول دسته الیاف به طور معناداری (p<0.05) کمتر از پشم چیده شده بود. استحکام، درصد رنگ پذیری، ثبات رنگ در برابر شستشو، نور و همچنین ضخامت تحت فشار بارمتحرک و ثابت نخ به دست آمده به روش غلتک اسفنجی کمتر از نخ به دست آمده به روش پشم چین برقی بود.