لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

در بیماری های مزمن مانند دیابت و سوختگی های عمیق، بهبود پوست نسبت به بهبود طبیعی آن پیچیده و مشکل تر است. یکی از بزرگترین مشکلات پیوند اندام، کمبود بافت یا اندام دهنده است. امروزه با توجه به تعداد کم اهداکنندگان بافت و آلودگیهای ویروسی آن، سعی در مهندسی بافت به کمک سلولهای بنیادی و داربستهای گوناگون اعم از سنتزی و به ویژه طبیعی شده است. بافت چربی به دلیل داشتن مقادیر زیاد سلول بنیادی در مقایسه با مغز استخوان و قابلیت پیوند به میزبان خودی توجه زیادی ر ابه خود جلب کرده است. بی وزنی محیط جدیدی است که دارای مزیت هایی چون رشد سه بعدی سلول بدون وجود نیاز به داربست می باشد و امروزه تلاش های زیادی جهت مهندسی بافت و تولید بافت در این شرایط می گردد. در این تحقیق سلول های بنیادی مشتق از چربی در شرایط بی وزنی شبیه سازی شده کشت داده شد و بیان ژن های ماتریکسمتالوپروتئیناز در دوره زمانی 1، 2 و 3 روز بعد از اعمال بی وزنی بررسی شد. این پروتئین ها گروه بزرگی از پروتئازهاهستند که مسئول تجزیه ماتریکس خارج سلولی اند و فعالیت آنها تحت شرایط فیزیولوژیکی مثل ترمیم زخم تغییر می کند. نتایج بدست آمده در این مطالعه نشان داد که میزان بیان این ژن ها نسبت به نمونه کنترل پس از 1، 2 و 3 روز اعمال بی وزنی تغییر کرده است. به طوری که بی وزنی منجر به کاهش بیان MMP2، TIMP1 و TIMP2 و افزایش بیان ژن های MMP14 و MMP3 گردید. با توجه به اینکه تغییرات بیانی این ژن ها در شرایط بی وزنی معنا دار بود و این ژن ها پتانسیل تمایزی سلول های بنیادی و کاربرد در پیوند سلولی و ترمیمی پزشکی را دارند بنابراین نتایج حاصل از این تحقیق را می توان هم در شاخه مطالعات زیست فضا مورد استفاده قرار داد و هم از نتایج آن در مهندسی بافت پوست و ترمیم آسیب های پوستی استفاده کرد.

فتوداینامیک تراپی (PDT) به عنوان یک تکنیک درمانی جدید و نویدبخش توجه بسیاری را در طول سال ها به خود جلب کرده است. این تکنیک دارای مزایای بسیاری است اما متعاقبا مانند تمامی روش های درمانی، معایبی نیز دارد. مهم ترین مشکل موجود در مقابل فتوداینامیک تراپی، احتمال قرارگیری میکروارگانیسم های موجود در لایه های عمیق تر عفونت در معرص غلظت های زیر حد کشنده آن (sub-lethal PDT, sPDT) می باشد. استرس اکسیداتیو ناشی از sPDT می تواند فیزیولوژی و بیان ژن ها را در باکتری ها تحت تاثیر قرار دهد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثرات PDT با استفاده از متیلن بلو (MB) و نور قرمز بر بیان ژن های کوئروم سنسینگ (QS) و فاکتورهای ویرولانس تحت کنترل سیستم های کوئروم سنسینگ در سویه باکتریای Pseudomonas aeruginosa ATCC 27853 و شش جدایه بالینی می باشد. در ابتدا به منظور بدست آوردن غلظت های کشنده، اثر PDT بر باکتری P. aeruginosa ATCC 27853 با استفاده از تکنیک شمارش تعداد باکتری ها بر روی پلیت بررسی گردید. بیان ژن های سیستم های کوئروم سنسینگ las و rhl و فاکتورهای ویرولانس رامنولیپید، پیوسیانین و پیلی تحت کنترل این سیستم ها با استفاده از تکنیک quantitative real-time PCR برای سویه استاندارد و شش جدایه بالینی اندازه گیری شد. به این منظور باکتری ها تحت تیمار با sPDT قرار گرفته و سپس استخراج RNA از نمونه های تیمار شده و فاقد تیمار انجام شد. سپس cDNA سنتز شده و بیان ژن ها با پرایمرهای مناسب بررسی گردید. همچنین آزمون های فنوتیپی برای ارزیابی میزان تولید پیگمان پیوسیانین و رامنولیپید در نمونه های تیمار شده و فاقد تیمار انجام شد. در ادامه تصاویر میکروسکوپ الکترونی از دو گروه نمونه های نامبرده ثبت شد تا میزان تشکیل پیلی و اتصال آنها به سطح مشخص گردد. نتایج حاصل از شمارش تعداد باکتری های موجود در سطح پلیت نشان دهنده توان PDT برای از بین بردن تمامی باکتری ها در بازه غلظت های مورد تایید سازمان غذا و دارو بود. غلظت های پایین تر از حد کشنده به عنوان sPDT در نظر گرفته شدند. نتایج آزمون quantitative real-time PCR نشان دهنده کاهش در بیان ژن های سیستم های کوئروم سنسینگ las و rhl در تمامی باکتری های مورد آزمون در sPDT بود. کاهش در بیان سیستم های کوئروم سنسینگ موجب کاهش در ارتباط باکتری با محیط پیرامون و با باکتری های موجود در اطراف آن می گردد. به این ترتیب تولید فاکتورهای ویرولانس که در P. aeruginosa عمدتا تحت کنترل این سیستم های وابسته به جمعیت هستند کاهش می یابد. بیان ژن های فاکتورهای ویرولانس رامنولیپید و پیلی مطابق انتظار کاهش یافت. همچنین تست های فنوتیپی برای رامنولیپید حاکی از کاهش توان باکتری برای تولید آن در مقایسه با نمونه فاقد تیمار بود. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نیز گواه بر کاهش تعداد پیلی موجود در سطح باکتری و کاهش قدرت باکتری در استفاده از آن برای اتصال به سطح بودند. از بین جدایه های بالینی مورد آزمون فقط دو جدایه به همراه سویه بالینی P. aeruginosa ATCC 27853 قادر به تولید پیگمان پیوسیانین بودند. اما بیان ژن فاکتور ویرولانس پیگمان پیوسیانین در این سه باکتری مورد آزمایش افزایش یافته و مطابق با نتایج فنوتیپی آن بود. این افزایش بیان پاسخی به استرس اکسیداتیو ناشی از sPDT بوده است. فتوداینامیک تراپی در غلظت های کشنده قادر به از بین بردن تمامی باکتری ها و در غلظت های زیر حد کشنده قادر به مهار سیستم های کوئروم سنسینگ می باشد بنابراین با این مکانیسم باعث کاهش قابل توجه هم در تعداد باکتری ها و هم در تولید فاکتور های ویرولانس می شود.

هدف: هدف از مطالعه ی حاضر، استفاده از نانو ذرات زوج یونی متیلن بلو-کورکومین و تک رنگ ها به عنوان حسگر نوری برای مقایسه بهره وری فتودینامیک درمانی (PDT) بر سلول های سرطانی MDA-MB-231 است، همچنین اثر منابع نوری متنوع بر فعال سازی حسگر نوری (PS) در نظر گرفته شده است. روش ها: نانوذرات زوج یونی با استفاده از ته نشینی یون های با بار مخالف و لیوفیلزه کردن، سنتز شده است. آزمایشات PDT طراحی شد و اثر PSs و منابع نوری (LED قرمز (nm630؛ تراکم قدرت: mW cm-2 30) و LED آبی (nm465؛ تراکم قدرت mW cm-2 34) بر روی رده سلولی سرطان سینه انسانی مورد بررسی قرار گرفت. اثر غلظت PS ( µ g. ml-1 75-0)، زمان انکوباسیون، زمان تابش و منابع نوری و اولویت بندی در تابش نور آبی یا قرمز بررسی گردید. نتایج: نتایج نشان داد که جفت یونی متیلن بلو وکورکومین فعالیت فتودینامیک هر دورنگ و سمیت نانو ذرات جفت یونی بر رده سلولی سرطان سینه MDA-231 را افزایش داده است. منابع نور LED آبی و قرمز برای فعال سازی نوری حسگر های نوری استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که هر دو رنگ در استفاده از نور LED قرمز بهتر از نور آبی برای تولید اکسیژن یگانه فعال می گردند. بحث: ته نشینی زوج یونی متیلن بلو-کورکومین درمقیاس نانو نفوذ پذیری سلولی و متعاقبا سمیت هر دو رنگ ها را با هم افزایش می دهد.

زمینه و هدف: مدارک زیادی در چند دهه ی گذشته ثابت میکند که سیستمهای عصبی و ایمنی با یکدیگر ارتباط دوطرفه و تنگاتنگ دارند. میزان ارتباط این دو سیستم به حدی است که بعضاً آن دو را سوپرسیستم بدن نامیده اند. درگفتمان و تأثیرات متقابل سیستم عصبی و سیستم ایمنی در انسان انواع مولکول های انتقال دهنده پیام دخالت دارند که شامل سیتوکاین ها و نوروترانسمیترها میباشند. نوروترانسمیترها به عنوان مواد انتقال دهنده پیام هستند و در گذشته منحصراً به عنوان واسطه بین سلول های درون سیستم عصبی شناخته شده بودند. ولی امروزه معتقدند آن ها علاوه بر سیستم عصبی در تنظیم سیستم ایمنی نیز دخالت دارند. مکانیسم این تنظیم کلاسیک به طور کامل شناخته شده نیست. مطالعات روانشناسی، نوروبیولوژی و ایمونولوژی، مدارک محکمی ارائه میکنند که سیستم ایمنی و به خصوص وقوع التهاب که نقش موثری در ترمیم انواع زخم ها در بیماری های مختلف دارد به طور خود به خودی تنظیم نمیشود بلکه به وسیله فاکتورهای خارجی هدایت شده در سیستم عصبی تحت عنوان نوروترانسمیترها یا انتقال دهنده عصبی تحت تأثیر قرار میگیرد. تنظیم فاکتورهای پیش التهابی نظیر TNF-α که قابلیت ترشح شدن توسط سلول های سیستم ایمنی را ندارد می توانند از طریق القای گیرنده های این نوروترنسمیترها (به خصوص گیرنده های دوپامینی DRD2 و DRD3) در این سلول ها اتفاق بیافتند. این مطالعه در راستای بررسی تغییرات بیان ژن های گیرنده های دوپامینی در افراد دیابتی، مطالعه نقش احتمالی آن ها در بروز زخم های افراد دیابتی می باشد. نخست پس از اخذ رضایت نامه کتبی خون گیری از 31 فرد دارای زخم پای دیابتی و 30 نفر بیمار دیابتی بدون زخم پا و 30 نفر فرد غیر مبتلا به عنوان گروه کنترل انجام شد. سپس سلول های تک هسته ای خون محیطی این افراد جداسازی شد. جهت بررسی تغییرات بیان ژن های DRD2، DRD3 و TNF-α ، RNA این نمونه ها استخراج و cDNA شان سنتز شد. بیان و تغییرات بیان این ژن ها توسط تکنیک های PCR و real time PCR مورد ارزیابی قرار گرفت و نهایتا محصولات PCR جهت تعیین اختصاصیت، تعیین توالی شدند. همچنین میزان غلظت سرمی TNF-α توسط تکنیک الایزا مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج به دست آمده در این مطالعه نشان داد که هم در میزان غلظت سرمی و هم در میزان بیان TNF-α به صورت معنی داری در هر دو گروه افراد دیابتی در مقایسه با افراد سالم، کاهش وجود دارد. همچنین یک روند کاهشی معنی دار در میزان بیان هر دو گیرنده دوپامینی مورد مطالعه در این افراد مشاهده شد که این کاهش با کاهش میزان بیان TNF-α در ارتباط می باشد. همچنین چنین ارتباطی بین دو رونوشت جدید به دست آمده از نتایج تعیین توالی با کاهش میزان TNF-α مشاهده شد. در نتیجه چنین به نظر می رسد که تغییرات بیان گیرنده های DRD2 و DRD3 و وجود رونوشت های جدید گیرنده DRD3 می تواند در کاهش میزان TNF-α به عنوان یک فاکتور پیش التهابی، نقش موثری داشته باشد. بنابراین، بعد از انجام مطالعات تکمیلی شاید بتوان از تغییرات مشاهده شده در بیان و ساختار رونوشت های این گیرنده ها به عنوان فاکتورهای پیش آگهی و موثر در ارتباط با گسترش زخم پای دیابتی نام برد.

هدف طرح، طراحی نرم افزاری برای دسته بندی و پرورش ایده ها و دستیابی به اطلاعات مورد نیاز از طریق یک خروجی مناسب است. فرآیند تبدیل ایده ها به طرح نامه شامل 4 مرحله اجرایی می باشد: 1- مرحله ورود ایده ها 2- مرحله آنالیز و غربال ایده ها 3- مرحله پرورش ایده ها -4 مرحله تبدیل ایده پرورش یافته به طرح نامه

در طبیعت منابع اصلی بیومس گیاهی شامل سلولز، لیگنو سلولز و لیگنین می باشد که مشتقی از چوب گیاهان علفی بقایای کشاورزی و سلب صنایع جنگلداری بوده که این ها حدود نیمی از ترکیباتی هستند که توسط فتوسنتز تولید می شوند. از آنجایی که این ترکیبات در صنعت کاغذسازی مورد استفاده قرار گرفته و همچنین مواد اضافی آن ها برای محیط زیست مضر می باشند بنابراین بازیافتشان هم برای پاکسازی محیط و هم برای چرخه کربن ضروری است. همواره مشکلات عمده ای در زمینه دفع لجن ایجاد شده در کارخانه های چوب و کاغذ وجود داشته است. با توجه به سخت تر شدن قوانین زیست محیطی چاره اندیشی برای یافتن راهی که کمک به آن هم حجم این گونه موارد را کاهش می دهد و هم در عین حال سمیت و بوی بد ناشی شده از آن را به حداقل برساند، امری ضروری می باشد.

کشور ما بیشترین سواحل آبی را در جنوب با خلیج فارس و دریای عمان نسبت به سایر کشورهای حوزه جنوبی دارا می باشد و از تاثیرپذیری بیشتری برخوردار است ولی پژوهش های انجام شده به اندازه ای نیست که بتوانیم در مراکز قانونی نسبت به آسیب های زیست محیطی وارده ادعای خسارت جدی بنماییم. کار انجام شده شاید بتواند به عنوان سندی برای آغاز صحیح و اطلاعات مدنظر قرار گرفته و پی گیری اثرات زیست محیطی آن بر کشور توسط محققین دنبال شود. داشتن یک دستورالعمل قوی و مطمئن برای کشورمان با توجه به موقعیت ما در منطقه لازم و ضروری است. در این طرح سعی شده تا حد ممکن تلاش شود تا خسارت های اقتصادی و زیست محیطی حاصل را که طی چندین مطالعه پراکنده در محدود توسط سازمان های ذیربط مختلف انجام شود ارائه دهیم. گزارش این طرح شامل نه فصل به شرح زیر است: 1- مشخصات اکولوژیک خلیج فارس و دریای عمان 2- معرفی گونه های شاخص و اهمیت آن ها 3- ارزش اقتصادی گونه های مختلف 4- آلودگی ها و منابع آلاینده خلیج فارس و دریای عمان 5- دوز موثر هر یک از برش های نفتی و تاثیر آن ها بر محیط زیست دریایی 6- اثرات مختلفی آلودگی های نفتی بر سیستم های بیولوژیکی 7- ماه های زیستی تنش های نفتی 8- پیامدهای محیطی آلودگی های نفتی 9- پیامدهای اقتصادی، اجتماعی آلودگی های نفتی.

«آمالگام» آلیاژی است با ویژگی های خاص که در ابتدا به صورت پودر درآمده و از اختلاط آن با «جیوه» ملغمه ای حاصل می شود که جهت پر کردن یا ترمیم دندان های پوسیده و معیوب به کار می رود. پودر اولیه آلیاژ آمالگام محتوی مقادیر معینی از «نقره، قلع و مس» می باشد. این آلیاژ یکی از پرمصرف ترین مواد ترمیمی دندان است که تولید آن سابقه ای طولانی دارد. نظر به اینکه این آلیاژ باید از خواص مهندسی و بیولوژیکی چند جانبه ای برخوردار باشد، محققان جهت بهبود و بالا بردن کیفیت آن کوشش زیادی به عمل آورده اند. از آنجا که آمالگام رابطه بیولوژیکی مستقیم و دائمی با انسان دارد، لذا باید علاوه بر برخورداری از خواص مهندسی مطلوب نظیر مقاومت سایشی و مقاومت در برابر خوردگی، از لحاظ بیولوژیکی نیز با ساختمان دندان و اجزای آن سازگار و فاقد هرگونه اثر سوء بیولوژیکی بوده و علاوه بر این تغییرات ابعادی، آمالگام ملغمه شده باید در حد مجاز باشد. ضمنا فاصله زمانی بین مرحله مخلوط کردن تا سفت شدن ملغمه حائز اهمیت ویژه ای است و این مدت زمان باید از حدود مجاز بیش تر یا کمتر نباشد. مقدار مصرف سالیانه آمالگام در ایران در سال 1360 (در زمان شروع پروژه) بیش از چهار تن، برآورد گردیده و سالیانه مقادیر زیادی ارز بابت خرید آن از کشور خارج می شد. پروژه تولید آمالگام با توجه به محتوای علمی و ارزش اقتصادی آن در سال 1360 در «گروه متالورژی جهاددانشگاهی واحد علم و صنعت» آغاز گردید و نظر به خواص برتر و ارزش اقتصادی مناسب تر آمالگام های نوع دارای مس زیاد، جهت گیری اجرای پروژه در راستای تولید این نوع آمالگام تعیین شد و به دنبال حدود سه سال تلاش بی وقفه کادر مجری پروژه، سرانجام در سال 1362 محصول آزمایشگاهی با کیفیت مطلوب به دست آمد.

«خاک های رسی واگرا» (Dispersive Clay) یا به عبارت دیگر خاک هایی که به آسانی با آب شسته می شوند. نقش مهمی در آب شستگی خاکریزها، دیواره های کانال های خاکی یا دیواره های سدهای خاکی دارند که نقش آن ها را نباید فراموش کرد. یکی از پدیده هایی که از عوامل عمده در تخریب و بی ثمر شدن سدهای خاکی به شمار می رود، پیدایش نقب ها و کانال هایی است که از پدیده «پایپینگ بدنه»، به ویژه هسته نفوذناپذیر این سدها ایجاد می گردد. با توجه به شرایط جغرافیایی و اقلیمی ایران و مساله سدسازی در مناطق «کرمان، سیستان و بلوجستان، خراسان و فارس» بررسی پژوهشی خاک های واگرا ضرورت تام دارد که با انجام آزمایش های هیدرومتری مضاعف شیمی خاک، تکه خاک، فیلتر روی خاک های مزبور منجر به توصیه هایی برای طراحی ساختمان های خاکی (از قبیل سد و …) می شود.