لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: به دلیل تشخیص دیر هنگام سرطان تخمدان و عدم شیوه های درمانی مؤثر، این بیماری از نظر تلفات در بین سرطان های زنان بیشترین مرگ و میر را داراست. مطالعات نشان می دهد که برای دستیابی به روش های مؤثر برای تشخیص زود هنگام بیماری، جلوگیری از متاستاز و نیز درمان غیر تهاجمی این نوع سرطان، نیاز به شناخت وقایع مولکولی درون و برون سلولی است. مطالعه قبلی ما نشان داد که ژن SORT1 در هر دو سطح ژن و پروتئین، به صورت نابجا در نمونه های توموری سرطان تخمدان، بیان شده در حالیکه در بافت سالم تخمدان بیان نمی شود. از آنجا که پروتئین حاصل از این ژن دارای عملکرد های مختلف و لیگاند های متنوعی در سلول می باشد به نظر می رسد که احتمالاً در ایجاد تومور نقش داشته باشد. مواد و روش ها: ابتدا با بهره گیری از استراتژی RNAi بیان ژن SORT1 در رده سلولی سرطان تخمدان با نام Caov-4 کاهش داده شد. knockdown بیان ژن SORT1 توسط تکنیک های Real-time qPCR و وسترن بلات بررسی شد. سپس به بررسی تأثیر این کاهش در میزان آپوپتوز و تقسیم سلولی توسط تکنیک های Apoptosis assay و [3H]-Thymidine proliferation assay پرداخته شد. از سوی دیگر قسمت خارج سلولی پروتئین Sortilin (پروتئین حاصل از ترجمه رونوشت ژن SORT1) توسط آنتی بادی های منوکلونال تولید شده بر ضد دمین خارج سلولی آن هدف قرار گرفت. میزان توانایی اتصال آنتی بادی ها به پروتئین Sortilin سطح سلولی، توسط تکنیک FACS و نیز میزان توانایی آنها در القاء آپوپتوز سلولی توسط Apoptosis assay بررسی شد. همچنین پروفایل بیان گیرنده های کمکی Sortilinدر رده های سلولی سرطان تخمدان توسط روش های RT-PCR و وسترن بلات مطالعه و با نمونه تخمدان سالم مقایسه شد. نتایج: پس از اطمینان از کاهش بیان حدوداً 80-70 درصدی ژن SORT1 در سلولهای مورد آزمایش، به اندازه گیری تأثیر کاهش بیان ژن در آپوپتوز و تقسیم سلولی پرداخته شد. بررسی آپوپتوز سلولی حاکی از القای حدوداً 27 درصد آپوپتوز سلولی در زمان 48 ساعت پس از ترانسفکشن در سلول های Caov-4 و عدم آپوپتوز در رده سلولی کنترل بود. این نتیجه توسط بررسی تقسیمات سلولی با استفاده از روش[3H]-Thymidine proliferation assay تأیید شد. نتایج به دست آمده از بررسی توانایی آنتی بادی های تولید شده در شناسایی Sortilin خارج سلولی نشان داد که Mab3 بیش از دو آنتی بادی دیگر (در حدود 69-20 درصد) پروتئین هدف خود را می شناسد. در حالیکه Mab2 در القاء آپوپتوز سلولی، از دو آنتی بادی دیگر توانمند تر است و در رده های سرطان تخمدان سبب القاء آپوپتوزی در حدود 27-11 درصد می شود. از سوی دیگر بررسی بیان گیرنده های کمکی Sortilin، نشانگر بیان نابجای گیرنده NTR1 در رده های سلولی سرطان تخمدان و عدم بیان آن در بافت سالم تخمدان بود. بحث: نتایج به دست آمده نشان می دهد که احتمالاً Sortilin در بقای سلول های رده سرطان تخمدان نقش ایفا می کند. این فرضیه مطرح شد که احتمالاً هترودایمر بین Sortilin و NTR1 به عنوان گیرنده های پپتید نوروتنسین در رشد سلول های سرطان تخمدان نقش داشته باشد. بررسی میزان آپوپتوز سلولی توسط هدف گیری دمین خارج سلولی Sortilin با استفاده از آنتی بادی های منوکلونال تولید شده بر علیه آن، حاکی از امکان القای آپوپتوز در سلول های سرطان تخمدان با استفاده از این شیوه بود. در مجموع با توجه به بیان نابجای ژن SORT1 در تومور تخمدان و امکان ایجاد آپوپتوز در این سلول ها توسط کاهش بیان این ژن، SORT1 می تواند در آینده در درمان بیماری سرطان تخمدان مورد توجه باشد.

هدف: امروزه مطالعات سیستماتیک نشان دهنده افزایش قابل توجه مطالعات کلینیکی در رابطه با استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs) در درمان ضایعات غضروفی و استئوآرتریت است. این مطالعه پیش کلینیکی و تحقیقاتی برای اولین بار با هدف ارزیابی جامع و مقایسه ای پتانسیل سلول های MSC بافت های مختلف برای درمان ضایعه غضروفی در زانوی خرگوش انجام پذیرفت. روش: در این مطالعه تحقیقاتی، سلول های MSC از بافت های مغز استخوان (BMMSCs)، چربی (AMSCs) و لاله گوش (EMSCs) خرگوش جداسازی شد و در شرایط in vitro تکثیر و نگهداری شدند. نرخ رشد این سلول ها با رسم منحنی رشد و پتانسیل تمایز به کندروسیت و پلت غضروفی با آزمون Real-Time PCR (RT-PCR) و رنگ آمیزی بافتی اختصاصی مورد ارزیابی قرار گرفت. سپس یک ضایعه غضروفی در زانوی خرگوش ها ایجاد کرده و سلول های MSC همراه با داربست کلاژنی به این ناحیه پیوند زده شد. گروه های مورد مطالعه شامل کنترل (ضایعه بدون درمان)، شم (ضایعه به همراه داربست کلاژنی بدون سلول)، سلول های BMMSC در داربست، سلول های EMSC در داربست و سلول های EMSC در داربست همراه با پلت های غضروفی بود. پس از پیوند آزمایشات بافت شناسی و آنالیزهای بیان مولکولی انجام پذیرفت. یافته ها: بر اساس تحقیقات مقایسه ای in vitro، سلول های AMSC دارای بالاترین نرخ رشد و البته پایین ترین پتانسیل تمایزی به کندروسیت ها شناخته شدند. همچنین نشان داده شد که سلول های EMSC در مقایسه با سلول های BMMSC، از نرخ رشد مناسب تر و پتانسیل تمایزی بالاتری برخوردار است. در ارزیابی های in vivo، بهبودی قابل توجهی در گروه های داربست حاوی BMMSCs و EMSCs در چهار هفته پس از پیوند در ضایعات غضروفی مشاهده گردید در حالی که در گروه حاوی پلت های غضروفی بهبودی خاصی دیده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق، به نظر می رسد سلول های مشتق شده از لاله گوش نیز می تواند در کنار سلول های مشتق شده از مغز استخوان که در گذشته مطالعات زیادی را به خود اختصاص داده است منبع مناسبی برای ترمیم غضروف باشد. با توجه به نرخ رشد بالا و استخراج راحت از لاله گوش، این سلول ها می توانند به عنوان یک منبع ارزشمند در مطالعات پزشکی ترمیمی مورد استفاده قرار گیرند.

هدف: سلول های رنگدانه دار شبکیه (RPE)، بین سلول های عصبی شبکیه و لایه مشیمیه قرار گرفته اند. این سلول ها نقش مهمی در بقاء و عملکرد سلول های عصبی شبکیه ایفا می کنند. آسیب این سلول ها مهمترین دلیل بسیاری از اختلالات بینایی محسوب می شود. استفاده از سلول-های بنیادی پرتوان (PSCs) برای دستیابی به این سلول ها یکی از راهکارهای جدید محسوب می-شود. همچنین با توجه به کاربرد کلینیکی اخیر این سلول ها، تعریف فاکتور(های) مؤثر در تکثیر این سلو ها می تواند بسیار مهم و حائز اهمیت باشد. روش پژوهش: در این مطالعه از سلول های بنیادی مشتق از بخش رأسی دندان (SCAP) به عنوان سلول استرومایی با فعالیت القایی استفاده شد. یک ماه پس از کشت PSCs بر روی سلول-های SCAP، نواحی رنگدانه دار و لوله مانند به روش مکانیکی جدا و بصورت جداگانه کشت داده شدند. پس از تعیین ماهیت سلول های RPE، تأثیر فاکتورهای تکثیری متفاوت بر روی این سلول ها مورد ارزیابی قرار گرفت. در پایان، مطالعات اولیه بر روی نقش فاکتور رشد هپاتوسیتی (HGF) در روند اولیه تکوین چشم جنین جوجه مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: نشان داد که سلول های SCAP توانایی القاء PSCs به سلول های عصبی قدامی را دارند. سلول های رنگدانه دار حاصل مارکرهای اختصاصی سلول های RPE را بیان کردند. حضور فاکتورهای مهارکننده مسیر Wnt در سلول های SCAP می تواند القاء کننده تمایز عصبی قدامی سلول های PSCsباشد. علاوه بر دستیابی به سلول های RPE، دستیابی به تعداد سلول قابل قبول برای مطالعات کلینیکی از موارد حائز اهمیت می باشد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد کهHGF مترشحه از سلول های مزانشیمی می تواند سبب تکثیر سلول های RPE مشتق از PSCs و صفحات RPE جدا شده از چشم خرگوش شود. مطالعات درون تنی نیز نشان داد که HGF ترشح شده توسط سلول های مزانشیمی پیرامون سری در روند تکثیر سلول های ناحیه چشمی تأثیر گذار است. نتایج: سلول های بنیادی مشتق از دندان می تواند نقش القایی مهمی بر روی تمایز سلول های PSCs ایفا کند. به دنبال آن HGF می تواند در دستیابی به تعداد مناسب سلول برای فعالیت های آتی سلول درمانی مفید و موثر باشد.

هدف: قطع انگشت/اندام حرکتی انسان یکی از رویدادهای رایج در اثر تصادف و یا بیماری هایی مثل دیابت است. به طور طبیعی برخلاف دوزیستان، توانایی ترمیم انگشت/اندام حرکتی در پستانداران بالغ وجود ندارد؛ ایجاد سلول های بلاستماBlastema Cells (BCs) از فرایند های کلیدی در ترمیم اندام حرکتی دوزیستان است. این سلول ها، سلول های مزانشیمی با توانایی تولید تمام بافت های ازدست رفته است، ژن های Msx1 و Msx2 ژن های اصلی این سلول هاست که در ترمیم اندام حرکتی از طریق تکثیرسلولی (Fgf8) و تمایز به استخوان(Bmp4) نقش عمده ای دارند. در حالت طبیعی، دسترسی به این سلول ها بسیار مشکل است و از طرفی ویژگی اطلاعات مکانی(positional information) که از مهم ترین خصوصیات این سلول هاست، جایگزینی آن ها با سایر منابع سلولی از جمله سلول های بنیادی مزانشیمی Mesenchymal stem cells (MSCs) را مشکل کرده است؛ بنابراین در این طرح ما بر آن بودیم تا با تولید سلول های شبیه بلاستماییBlastema-like Cells (BlCs)، منبع سلولی جدیدی معرفی کنیم، که علاوه بر توانایی ترمیم انگشت قطع شده ی موشC57BL/6، که در حالت طبیعی توانایی ترمیم ندارد، گامی بیش تر در جهت شناسایی خصوصیات سلول های BCs در in vitro بردارد. روش کار: برای این منظور با استفاده از بیش بیان ژن های Msx1 و Msx2 در سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از مغز استخوان موش C57BL/6، mouse Bone marrow-derived Mesenchymal Stem Cells (mBMSCs) که به ترتیب با ژن های GFP و dtTomato همسانه سازی شده بودند، سلول های BlCs تولید شد. سپس خصوصیات تکثیری، کلونی زایی، بیان ژن های Msx1، Msx2، Fgf8 و Bmp4 و هم چنین توانایی تمایز آن به دودمآن های اسکلتی بررسی و با سلول های BCs جدا شده از انگشت موش 3 روزه و سلول های mBMSCs (گروه کنترل) مقایسه شد. نتایج: سلول های BlCs به طور معنی داری توانایی تکثیر و ایجاد کلونی زایی بیش تری نسبت به سلول های mBMSCs و BCs نشان داد. هم چنین این سلول ها، ژن های Bmp4 و Fgf8 را به ترتیب 350 و 150 برابر سلول های mBMSCs بیان کردند. سپس با بررسی مارکرهای اختصاصی BCs در BlCs ماهیت بلاستمایی آن تایید شد. در ادامه، توانایی ترمیم مدل انگشت قطع شده ی موشC57BL/6 توسط سلول های BlCs (گروه هایMSX2, MSX1 و MSX1/2) بررسی شد. نتایج بافت شناسی نشان داد، بیش ترین میزان ترمیم از نظر ایجاد بافت استخوان طبیعی، ناخن، درم و بافت هم بند به ترتیب در گروه MSX1/2، MSX1 و MSX2 نسبت به گروه mBMSCs و BCs مشاهده شد. طول استخوان رشد کرده در گروه MSX1/2 به طور معنی داری 4-3 برابر گروه mBMSCs بود(***P<0. 001). بررسی بلوغ استخوان 10 هفته بعد از تزریق سلولی، تشکیل استخوان بالغ ترابکولار را نشان داد. نتیجه گیری: در مجموع در مطالعه حاضر، برای اولین بار BlCs به عنوان یک منبع سلولی جدید معرفی شد، که قابلیت ترمیم انگشت قطع شده ی موش را دارد، از طرفی این منبع سلولی جدید قابل جایگزین و دسترس برای اهداف آتی ترمیم اندام حرکتی است. در آینده با انجام بهینه سازی های لازم، برای درمان اندام حرکتی/انگشت قطع شده ی انسان در کلینیک نیز کاربرد دارد.

یکی از اصلی ترین مشکلات و معضلات فرایندهای فیلتراسیون غشائی، گرفتگی منافذ و سطح غشاء می باشد. استفاده از ضربه معکوس برای پیشگیری از ایجاد رسوب بر روی سطح غشاء و افزایش کارآیی و عمر مفید غشاء در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است. در تحقیق حاضر، روش جدیدی برای ایجاد ضربه معکوس بدون استفاده از گاز فشرده، معرفی و اجرا گردید. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان می دهد که استفاده از ضربه معکوس در عملیات فیلتراسیون، توانسته است برای محلول سدیم کلراید بیش از 37%، برای محلول گلوکز بیش از 26% و برای محلول نیترات سرب بیش از 27% شار مایع عبور کرده از غشاء را افزایش دهد. بر اساس تئوری مقاومت، مقاومت ناشی از غشاء تمیز و مقاومت ناشی از قطبش غلظتی برای خوراکهای مختلف و در غلظتهای مختلف اندازه گیری گردید. مقاومت ناشی از قطبش غلظتی با افزایش غلظت خوراک و افزایش جرم مولکولی ماده حل شده در خوراک نسبت مستقیم دارد. مدلسازی انتقال جرم برای لایه مرزی در داخل مجرای جریان خوراک انجام شده و غلظت ماده حل شده در لایه ژلی محاسبه گردید. همچنین یک روش نسبتا ساده برای برآورد ضریب انتقال جرم مؤثر در غشاء و لایه ژلی پیشنهاد گردید. به عبارت دیگر برای سهولت کار در مدلسازی انتقال جرم در غشاء و لایه کیک، این دو بخش بر روی هم به مثابه یک دیوار جامد در نظر گرفته شده و بر اساس مدلهای ریاضی و معادلات تجربی موجود برای این حالت، پارامتری تحت عنوان ضریب انتقال جرم مؤثر معرفی گردید.

در طرح حاضر، ابتدا به مرور مفاهیم تصمیم گیری و مقایسه تفکر ارزشی و تفکر گزینه ای و نقش آن در جریان تصمیم گیری اشاره شده است، سپس با رویکردهای کمی به معرفی مدل های تصمیم گیری و نقاط قوت و ضعف هر کدام اشاره شده است. روش های تصمیم گیری چند هدفه و چند معیاره ارائه و بحث ارزیابی کارآیی روش تحلیل پوشش داده ها، تشریح و فرآیند تحلیل سلسله مراتبی از ابعاد مختلف معرفی و مورد ارزیابی قرار گرفته است. در انتها، الگوریتمی ابتکاری برای تشخیص میزان ناسازگاری در ماتریس مقایسات زوجی ارائه شده است. دانش فنی این جریان همراه با تکنیک های مختلف ارائه و پروژه تکمیلی جهت بررسی ابعاد نظری الگوریتم ابتکاری تعریف شده است.

بیوجذب مس (II) و نیکل (II) از محیط آبی بوسیله جلبکهای قهوه ای پادینا و کلپومنیا در فاز منقطع مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایشات سینتیک بیوجذب در سه غلظت اولیه مس (II) و نیکل (II) و جرم ثابت بیوجاذب صورت گرفت. مطالعه سینتیک نشان داد که سرعت جذب مس (II) و نیکل (II) بوسیله هر دو نوع بیوجاذب، به ویژه کلپومنیا بالا بود. برای آنالیز و مدلسازی سینتیک بیوجذب مس (II) و نیکل (II) از معادلات سرعت درجه اول کاذب، درجه دوم کاذب و اشباع استفاده شد. سینتیک بیوجذب مس (II) و نیکل (II) بوسیله جلبکهای قهوه ای پادینا و کلپومنیا از معادله سرعت درجه دوم کاذب پیروی می کرد. تاثیر pH بر روی ظرفیت تعادلی بیوجذب مس (II) و نیکل (II) در محدوده pH اولیه 2.0-5.5 مورد مطالعه قرار گرفت و pH اولیه بهینه برای بیوجذب مس (II) و نیکل (II) بوسیله هر دو بیوجاذب 5.5 بدست آمد. آزمایشات ایزوترم در محدوده غلظت اولیه مس 0.05-5mM (II) انجام شد. ایزوترم بیوجذب مس (II) بوسیله هر دو جلبک قهوه ای پادینا و کلپومنیا از مدل ردلیخ- پیترسون تبعیت می نمود (R2>0.986). ایزوترم بیوجذب نیکل (II) بوسیله جلبکهای قهوه ای پادینا و کلپومنیا به ترتیب از مدلهای لانگموئر (R2>0.995) و ردلیخ- پیترسون (R2>0.994) تبعیت می نمود. بر طبق معادله لانگموئر، حداکثر ظرفیت بیوجذب (qm) مس (II) بوسیله جلبکهای قهوه ای پادینا و کلپومنیا به ترتیب 1.06 mmol/ و 0.97mmol/g و حداکثر ظرفیت بیوجذب نیکل (II) بوسیله جلبکهای قهوه ای پادینا و کلپومنیا به ترتیب mmol/g و 0.70mmol/g بدست آمد. این مطالعه نشان داد که جلبکهای مورد مطالعه پتانسیل بالایی برای استفاده در مقیاس واقعی جهت حذف مس(II) و نیکل (II) از فاضلابهای صنعتی دارند.

با توجه به اینکه پشتوانه اقتصادی هر کشور و از جمله کشور ما، به میزان زیادی بستگی به بهره وری مناسب از منابع طبیعی دارد، همچنین با در نظر گرفتن وجود منابع ارزان قیمتی از مواد کربوهیدراتی همچون ملاس و باگاس که می توانند منابع بالقوه ای برای تولید فرآورده های با ارزش بی شماری باشند، دراین طرح سعی شد تا با استفاده از این دو فرآورده فرعی نیشکر، مشتقات فورانی بسیار با ارزشی مانند فورفورال و هیدروکسی متیل فورفورال (HMF) تولید شوند. روش کار متشکل است از تبدیل خوراک کربوهیدراتی (ملاس و باگاس) به مونوساکاریدهای محلول در آب و پس از آن آبگیری کاتالیز شده با اسید این مونوساکاریدها در یک محیط واکنش دوفازی با استفاده از افزودنی های خاص به فازهای آلی و آبی که استفاده از این افزودنی ها منجر به افزایش چشمگیری در راندمان و گزینش پذیری واکنش ها می گردد. بر اساس تحقیقات وکارهای پیشین انجام شده در زمینه تولید فورفورال و HMF از زیست توده که تاکنون راندمان آنها از 12% تجاوز نکرده است بررسی های انجام شده در این طرح، امکان تولید فورفورال و HMF (به ترتیب از باگاس و ملاس) با راندمان هایی در محدوده %80ـ60 را ممکن ساخت.

به دست آوردن ماکزیمم مقدار جذب و تعیین شرایط بهینه جذب کادمیم توسط پیت باگاس هدف این طرح بوده است. در این طرح از پیت (پسمانده باگاس) برای حذف کادمیم استفاده شد. کادمیم از فاز سیال (فاضلاب) به فاز جامد (پیت) منتقل شده و در آن تغلیظ می گردید. این فرآیند تا به تعادل رسیدن دو فاز سیال و جاذب ادامه یافت. در این طرح پارامترهای جذب بهینه شدند، تکرارپذیری نتایج، راندمان حذف کادمیم به وسیله باگاس مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده از این تحقیق عبارتند از: -تصفیه فاضلاب های صنعتی آلوده به فلزات سنگین و استفاده مجدد از آب برای مقاصد کشاورزی و صنعتی -تصفیه فاضلاب های کشاورزی