هدف: مطالعه حاضر به بررسی امکان بهره گیری از تکنولوژی تولید رویان آزمایشگاهی جهت حفظ و اشاعه پتانسیل تولید شیر گاوهای برتر در معرض حذف پرداخت.مواد و روش ها: با هماهنگی دو مجتمع دامپروری صنعتی در استان اصفهان، تخمدان گاوهای با پتانسیل ژنتیکی بالا (گاوهای برتر) که به دلایل مختلف در معرض حذف بودند پس از انجام ذبح در کشتارگاه جمع آوری و به آزمایشگاه منتقل گردید. اووسیتهای حاصله پس از انجام بلوغ آزمایشگاهی، مورد لقاح آزمایشگاهی با اسپرم های کاملا مرغوب قرار گرفته و برای مدت 8 روز در محیط آزمایشگاه کشت داده شدند. رویان های بلاستوسیست حاصله به گاوهای گیرنده با پتانسیل ژنتیکی پایین که از قبل همزمان سازی شده بودند، انتقال داده شد.یافته ها: از میان 21 گاوهای برتر دهنده تخمک، بیشترین علت حذف مربوط به مشکلات تولید مثلی (33.3%)، کمترین میزان تولید شیر مربوط به گاوهای با بیماریهای سیستمیک (7824)، بیشترین میانگین تولید نتاج مورد انتظار و تعداد نتاج تولیدی در گروه گاوهای مسن به ترتیب 9.2 و 7.4 و بیشترین میانگین نتاج تولید نشده در گروه گاوهای با مشکلات تولید مثلی 3 عدد می باشد. بیشترین میانگین تعداد تخمک استحصالی مربوط به گروه گاوهای مسن می باشد و میزان تسهیم اولیه در هر چهار گروه دارای تفاوت معنی دار بوده و مرحله 8-5 سلولی در گروه بیماریهای سیستمیک (2.34%) بطور معنی داری پایین تر از گروه مشکلات تولید مثلی (69.6%) و پستانی (60.6%) می باشد. مرحله 16-8 سلولی در گروه بیماریهای سیستمیک (36.6%) که بطور معنی داری پایین تر از گروه مشکلات تولید مثلی (73.9%) می باشد. میزان مرولا در گروه مشکلات تولید مثلی (71.8%) و میزان کل بلاستوسیست در گروه گاوهای مسن (34.2%) بطور معنی داری بالاتر از گروه های دیگر می باشد. از تعداد 8 جنین انتقال یافته 2 مورد (25%) منجر به آبستنی که یک مورد سقط (50%) و یک مورد منجر به زایمان (50%) گردید.نتیجه گیری: با پیشرفت های موجود در تکنولوژی های تولید مثلی، می توان ژنهای برتر از نظر تولید شیر و تولید مثل را با کمترین هزینه در سطح دامپروریها حفظ و تکثیر نمود.

جنین های شبیه سازی شده از سلولهای سوماتیک کاملا تمایز یافته سطوح بالاتری از متیلاسیون DNA را در مقایسه با جنین های حاصل از لقاح نشان می دهند. این امر سبب الگوی بیان نامناسب ژنهای ایمپرینتینگ و غیر ایمپرینتینگ می گردد. این الگوی نابجا احتمالا مسئول ناهنجاریهای متعدد در طی تکوین جنین های شبیه سازی شده می باشد. ایجاد تغییراتی در سطوح اپی ژنتیکی سلولهای سوماتیک دهنده هسته ممکن است سبب بهبود تکوین این جنین ها گردد.هدف از انجام این تحقیق درمان سلولهای فیبروبلاستی پاساژ 5 با ترکیب 5-aza-2'-dc (ترکیبی ممانعت کننده از فعالیت آنزیم DNA متیل ترانسفراز) به مدت 72 ساعت با غلظتهای 0، 0.01، 0.08 و 0.3 میکرومولار به منظور بررسی تاثیر آن بر تکوین آزمایشگاهی جنین های شبیه سازی شده می باشد. علاوه بر این در این تحقیق تاثیر ترکیب 5-aza-2'-dc به مدت 72 ساعت با غلظتهای 0، 0.01، 0.08 و 0.3 میکرومولار بر خصوصیات متعدد سلولی همچون مورفولوژی، رشد و تکثیر سلولی، سیکل سلولی، آپپتوز و مارکرهای اپی ژنیتیکی سلولهای سوماتیک دهنده هسته نیز بررسی می گردد.ترکیب 5-aza-2'-dc در تمامی غلظتهای استفاده شده سبب کاهش رشد و تکثیر سلولی گردید به گونه ای که با افزایش غلظت این تاثیر افزایش می یابد. به علاوه این ترکیب سبب تغییر مورفولوژی سلولی به خصوص در بالاترین غلظت استفاده شده (0.3 میکرومولار) گردید. در این حالت سلولهای درمان شده با این ترکیب پهن تر بوده و زوائد بیشتری را به نمایش می گذاشتند. درمان سلولهای فیبروبلاستی با این ترکیب سبب افزایش میزان آپپتوز گردید، به گونه ای که با افزایش غلظت این تاثیر افزایش می یابد. غلظتهای پایین ترکیب 5-aza-2'-dc تاثیر اندکی را بر روی سیکل سلولی نشان می دهد. در حالیکه بالاترین غلظت این ترکیب (0.3 میکرومولار) سبب افزایش معنی دار درصد سلولهای فاز G0/G1 در مقایسه با سایر گروهها می گردد. با افزایش غلظت ترکیب 5-aza-2'-dc سطوح استیلاسیون H3K9 افزایش و سطوح متیلاسیون DNA کاهش یافت. درمان سلولهای فیبروبلاستی با غلظتهای 0.01 و 0.08 میکرومولار از ترکیب  5-aza-2'-dcسبب کاهش غیر معنی دار (%5.3±28.6 و %1.2±27.2 در مقابل %4.3±32.1) درصد بلاستوسیست در مقایسه با گروه کنترل و کاهش معنی دار (%1.5±6.5) در گروه درمانی 0.3 میکرومولار گردید. کیفیت جنین ها (TCN) با افزایش غلظت ترکیب 5-aza-2'-dc کاهش یافت به گونه ای که این کاهش در گروههای تیماری 0.08 و 0.3 میکرومولار در مقایسه با گروههای 0 و 0.01 میکرومولار معنی دار می باشد. مارکرهای اپی ژنتیکی (متیلاسیون DNA و استیلاسیون هیستونها (H3K9 در گروههای 0.08 و 0.3 میکرومولار در مقایسه با جننیهای حاصل از لقاح کاهش معنی داری را نشان می دهد در حالیکه این تغییرات در گروههای 0 و 0.01 میکرومولار معنی دار نمی باشد.نتایج این تحقیق نشان دهنده این است که غلظت 0.01 میکرومولار از ترکیب 5-aza-2'-dc تاثیرات مضر کمتری را در مقایسه با سایر غلظتها دارد. اما با این وجود نتایج این تحقیق نشان دهنده آن است که ترکیب  5-aza-2'-dcترکیب مناسبی جهت تصحیح برنامه ریزی مجدد هسته ای نمی باشد. در مجموع می توان گفت که شاید دمتیلاسیون وسیع ایجاد شده در سطح ژنوم توسط ترکیب 5-aza-2'-dc تاثیرات مضری را بر تکوین آزمایشگاهی جنین های شبیه سازی شده دارد.

این تحقیق به بررسی اثر محیط کشت جنینی و یک آنتی اکسیدان نفوذ پذیر به نامMnTBAP  بر تکوین، میزان گونه های اکسیژن واکنشی (ROS) و مرحله توقف در تکوین جنین های آزمایشگاهی گوسفند پرداخته است.اووسیت های گوسفندی در محیط آزمایشگاه بالغ شده، لقاح یافته و سپس در محیط نامناسب [tissue culture medium 199 (TCM199)+10% charcoal stripped serum (Suboptimal) (CSS)] یا محیط بهینه mSOF1: modified synthetic oviductal fluid (mSOF)] (روز 0-3) و mSOF2 روز (3-8)[ تا روز 8 کشت داده شدند. 200 میکرو مولار MnTBAP قبل، بعد یا قبل و بعد از روز سوم کشت جنینی در محیط کشت mSOF یا در سراسر دوره کشت در محیط TCM199 اضافه گردید. الگوی تغییرات ROS بوسیله رنگ آمیزی با ماده(2′,7′-dichlorodihydrofluorescin diacetate) DCHFDA  مورد بررسی قرار گرفت.علی رغم گرایش مشابه جنین های mSOF و TCM199 تا مرحله مورولا، درصد بلاستوسیست در روز 5، 6 و 7 در محیط کشت mSOF به طور معنی داری بیشتر از محیط 12.5±4.7: mSOF) TCM199 ، 41.8±3.9،51.8±3.1  و0.7±0.8: TCM199 ، 10.7±2.8، 16.1±1.7، به ترتیب) می باشد. صرف نظراز زمان اضافه کردن MnTBAP هیچ اثر خاصی از بهبود تکوین جنین های آزمایشگاهی گوسفند در محیط کشتmSOF دیده نمی شود.صرف نظر از محیط کشت، جنین های تقسیم شده میزان ROS بیشتری نسبت به اووسیت های نابالغ و بالغ دارند. ولی بیشترین سطح ROS در مرحله مورولا در جنین های TCM199 (77.9±2.7) مشاهده میشود که یک مرحله سلولی، دیرتر از جنین های mSOF می باشد (مرحله 16 سلولی:2.5±75.1). تشکیل بلاستوسیست همراه با یک کاهش در سطح ROS می باشد.این مطالعه برای اولین بار نشان داد که 1) اووسیت های نابالغ و بالغ دارای پائین ترین سطوح ROS میباشند که در طی تکوین جنین های آزمایشگاهی گوسفند افزایش می یابد. 2) مرحله افزایش ROS مطابق با توقف تکوین در جنین می باشد. 3) محیط کشت، باعث تغییر در مرحله افزایش ROS می شود. 4) MnTBAP حداقل در جنین های گوسفندی یک SOD نفوذ پذیر نیست.

«کنه واروآ» از انگل های مهم زنبور عسل است که در سال های گذشته در کشور ما موجب خسارت بسیار به گروه های زنبور عسل گردیده است. وجود این انگل ز سال 1364 در کشور گزارش شده و هدف از اجرای طرح بررسی های همه جانبه روی این آفت پارازیت و پیدا کردن راه های پیش گیری و مبارزه عملی علیه آن بوده است. برای این منظور، چرخه زیستی کنه در شرایط منطقه مطالعه شد و نقاط ضعف انگل از نظر شرایط آب و هوایی، نوع میزبان و عوامل فصلی مورد توجه قرار گرفت. مواد مختلف «کنه کش» اعم از گیاهی و شیمیایی بر روی آفت آزمایش شده و در پایان طرح، نتایج حاصله به صورت یک برنامه پیشگیری و مبارزه با آن ارائه گردیده است.

1 تعیین میزان تاثیر ژل اسید فرمیک در درمان واروازیس زنبور عسل 2 تعیین میزان تاثیر بالشتک اسفنجی اسید فرمیک در درمان واروازیس زنبور عسل 3 مقایسه تاثیر اسید فرمیک در دو شکل فوق با آپی گارد به عنوان داروی موجود در بازار 4 مقایسه تاثیر اسید فرمیک در دو شکل فوق با گروه شاهد بدون هیچ درمانی مراحل و روش های اجرای طرح شامل: تعیین کندوها به منظور اجرای آزمایش می باشد که از تعداد 60 فروند کندو با جمعیت حداقل 8 شان، نمونه زنبور بالغ و لارو اخذ گردید. از هر کندو 50 عدد زنبور بالغ و یک قطعه شان 5 سانتی متر مربع با حدود 50 لارو اخذ گردید و کدگذاری شد. پس از شمارش جرب در آزمایشگاه ها وضعیت آلودگی کندوها مقایسه شد و از بین آنها 35 فروند به منظور آزمایش انتخاب شدند. این کندوها به چهار گروه تقسیم شدند. میزان اثربخشی داروهای مورد بررسی در درمان واروازیس زنبور عسل به شکل زیر گزارش گردید: گروه تحت درمان با ژل اسیدفرمیک 93.18% گروه تحت درمان با بالشتک اسفنجی اسیدفرمیک 91.09% گروه تحت درمان با آیی گارد 98.18% این گزارش نشان دهنده عملکرد مناسب اشکال مورد آزمایش داروی اسید فرمیک در حذف آلودگی کندوها به جرب واروآ است.

46 رأس گاو آلوده به کنه که حداقل از 3 ماه قبل سابقه استفاده از هیچ نوع کنه کش را نداشته اند انتخاب و شماره گذاری گردیدند. این گاوها به طور تصادفی به 2 گروه مساوی تقسیم و در یک گروه از سم طبق توصیه شرکت سازنده استفاده شد و در گروه دوم نیز به عنوان گروه کنترل، هیچ سمی استفاده نگردید. برای تمام گاوها شمارش تعداد کنه های یک طرف بدن دام در قسمت های مختلف در روزهای 4- و 2- و صفر و همچنین تعیین جنس و گونه انجام شد. در گروه تیمار سمپاشی در روز صفر انجام و شمارش تعداد کنه ها در زمان های مختلف با تست آماری T-student ارزیابی شد، ضمن اینکه در نهایت Efficacy Rate سم مورد مطالعه، برآورد گردید. نتایج حاصل از شمارش کنه در روزهای صفر، 3 و 7 در گروه درمان نشان داد که شیب کاهشی میانگین در این گروه از دام ها بسیار شدیدتر بوده به طوری که این میزان از 10.1 در روز صفر به عدد صفر در روز هفتم کاهش یافت، در حالی که در گروه کنترل این میزان هر چند کاهش داشت، به صفر نرسید.

ارزیابی مقایسه ای کارآیی محلول خوراکی رسپیتول بی با داروی منتوفین (مشابه خارجی داروی رسپیتول بی) در بهبود رال های تنفسی و راندمان پرورش در سندرم تنفسی طیور هدف طرح است. این طرح که از نوع آزمون میدانی است در فارم پرورش جوجه گوشتی یا در پولت تخمگذار انجام شد. در فارم های پرورش طیور قبلا به بیماری تنفسی که علائم رال تنفسی، تنگی نفس و سختی تنفس را نشان می دهند سه گروه (سالن) با شرایط و امکانات استاندارد و مدیریت مطلوب و مشابه انتخاب و برنامه با داروهای منتوفین، رسپیتول بی و برم هگزین در مورد آنان اجرا شد. قبل از شروع برنامه درمانی و طی آن وزن کشی از هر سه گروه انجام شد. همچنین میزان تلفات، میزان مصرف دان گله و نیز درصد پرندگان که سروصدای تنفسی را نشان می دهند ثبت گردید. بعد از دوره درمان فاکتور های کیفی و نیز فاکتورهای کمی در سه گروه بررسی، مقایسه و از نظر آماری مقایسه شد. بررسی مقایسه ای درمان دارویی رسپیتول بی (گروه تست) و منتوفین (دارای مشابه) و برم هگزین نشان داد که: -1 رسپیتول بی از نظر کنترل و کاهش شدت رال های تنفسی مشابه منتوفین و بهتر از برم هگزین عمل کرده است. -2 مقایسه فاکتورهای کیفی در داروهای کیفی در داروهای یاد شده پس از آنالیز آماری فاقد اختلاف معنی دار بوده است.

اهداف طرح عبارت اند از: بررسی و تعیین میزان تاثیر سم سای هالوترین در از بین بردن کنه و شپش دام های آلوده و نیز اثرات آن بر روی پوست و پشم - همچنین بررسی بی خطری سم در دوز مورد توصیه شرکت - ارزیابی کارآیی سم در مبارزه با کنه های یک میزبانه و چندمیزبانه و شپش این طرح به منظور اثبات این فرضیه که استفاده از سم سای هالوترین به دو روش سمپاشی و یا حمام جهت مبارزه با کنه های یک میزبانه و چندمیزبانه و نیز شپش مناسب می باشد، به صورت آزمون میدانی (Field Trial) اجرا گردید. در این طرح پس از شناسایی دام های آلوده به دو گروه آزمایش (درمان) و کنترل مستقیم و به صورت جداگانه تاثیر سم بر روی کنه ها و نیز تاثیر سم بر روی شپش در آنها مورد آزمایش و در فواصل زمانی مشخص، اثرات سم مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین تاثیر سم بر روی پوست و پشم با روش های مشخص شده مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت Efficacy Rate سم مورد مطالعه با تعیین وضعیت آلودگی قبل و بعد از مداخله با استفاده از فرمول مربوط محاسبه و داده های مربوط به آلودگی دام ها در مراحل مختلف به صورت توصیفی پردازش شد. سم مورد مطالعه دارای اثربخشی قابل قبول در دام های مورد آزمایش بود و عوارض جانبی خاصی جهت استفاده از آن، مشاهده نشد.

این طرح به منظور اثبات این فرضیه که واکسن زنده کم خونی عفونی ماکیان (Nobilis CAVP4) قادر به ایجاد ایمنی بالا، بادوام و یکنواخت در گله مادر گوشتی می باشد طی یک دوره 7 ماهه به صورت آزمایش فارمی (Field trial) اجرا گردید. در یک فارم صنعتی پرورش مرغ مادر گوشتی نژاد Ross با ظرفیت 6 سالن و هر سالن 5000 قطعه با شرایط استاندارد، واکسن زنده Nobilis CAVP4 در سن 6 هفتگی، یک نوبت زیر جلدی (sc) تزریق شد. از گله مادر در فواصل تقریبا یک ماه (10±30 روز) به تعداد 5 نوبت تا 26 هفتگی و دوبار از جوجه های هچ شده این گله در هچری، به فاصله تقریبا 2 ماه، خونگیری به عمل آمد. تیتر آنتی بادی سرمی علیه بیماری کم خونی عفونی ماکیان به روش آزمایش الیزا با کیت synbiotics اندازه گیری شد. میانگین تیترهای آنتی بادی و ضریب یکنواختی (CV%) آنها در گله مادر و نتایج و هم چنین تعداد و درصد تیترهای آنتی بادی بالاتر از 5000 در هر نوبت خونگیری در گله مادر محاسبه شد. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می دهد که تیتر آنتی بادی ناشی از واکسن دوام مناسب داشته است. تیتر آنتی بادی در مادر بعد از رسیدن به اوج (3ماه پس از واکسن) به میانگین 7202 می رسد و پس از گذشت 5 ماه بعد از واکسن به 6695 می رسد هم چنین مقایسه تیتر آنتی بادی در دو سری نتایج با فاصله تقریبا 2 ماه نشان می دهد که تیترآنتی بادی در نتایج کاهش نیافته است.

این طرح به منظور تعیین میزان اثربخشی داروی آلفاتریم 24% (سلولفامتوکسازول+تریمتوپریم) در درمان عفونت های تنفسی و گوارشی دام های بزرگ و کوچک اجراء گردید. در این مطالعه دامپزشک تعداد دام مورد نظر را معاینه و نمونه از دستگاه تنفسی، گوارشی و یا سایر دستگاه های مورد نظر برای مطالعات باکتریولوژی به آزمایشگاه ارسال شد. در صورت واجد شرایط بودن دام از نظر ابتلاء به بیماری عفونی مورد نظر، فرم مخصوص تکمیل و تمام متغیرهای مورد نظر ثبت و نتیجه درمان نیز بر اساس بهبودی دام مبتلا سنجش و ثبت گردید. پس از تجویز دارو در گاو و گوساله، ضمن مشاهده اثربخشی نسبتا خوب، عوارضی جانبی مشاهده نگردید.