هوفاریقون با نام علمی Hypericum perforatum L. یک گیاه دارویی ارزشمند از خانواده Hypericaceae یا Glusiaceae می باشد. این گیاه در نواحی مختلف ایران رویش دارد و منشا آن اروپا، شمال آفریقا و آسیا می باشد. ترکیبات موثره بیولوژیکی مختلفی در این گیاه وجود دارد و هیپریسین (یک نفتودیانترون) یکی از این ترکیبات می باشد و بسیاری از اثرات فارماکولوژیکی این گیاه مربوط به هیپریسین و ترکیبات فلاونوییدی آن می باشد. بهر حال اثرات اصلی آن که مستند شده است نظیر ضدافسردگی، ضدویروسی و ضدباکتریایی، دلایل موارد استفاده رایج آن می باشد.هر چند کشت این گیاه در سالهای اخیرروبه افزایش است و از طرفی ژنوتیپ (توده) و منطقه روی عملکرد و میزان ترکیبات موثره این گیاه تاثیر زیادی دارند ولی در زمینه شناخت توده های برتر این گیاه (بخصوص از نوع مزرعه ای آن) مطالعات اندکی در جهان انجام شده است. در ایران نیز در این زمینه مطالعه ای تاکنون انجام نشده است. از آنجا که در بانک ژن پژوهشکده گیاهان دارویی جهاددانشگاهی 5 نوع ژنوتیپ از مراکز تحقیقاتی مختلف جمع آوری شده بود ضروری به نظر می  رسید که در زمینه شناخت ژنوتیپ برتر و رابطه بین مشخصات ظاهری گیاه و ترکیب موثره اصلی آن- هیپریسین- مطالعه ای انجام شود.این تحقیق طی سالهای 1378 لغایت 1381 در مزرعه تحقیقاتی گروه پژوهشی کشت و توسعه گیاهان دارویی پژوهشکده گیاهان دارویی واقع در کیلومتر 16 اتوبان کرج- قزوین به اجرا درآمده است. این آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی به سه تکرار و 5 تیمار (یک ژنوتیپ از ایران و 4 ژنوتیپ از کشورهای خارجی) انجام شده و طی آن، عملکرد ماده تر و خشک و میزان هیپریسین و همچنین مشخصات ظاهری گیاه در مرحله گلدهی کامل اندازه گیری و ثبت شده است.عملکرد ماده خشک و تر اندام هوایی همبستگی معنی دار مثبت با ارتفاع بوته (به ترتیب r=0.953 و r=0.943)، قطر بوته (r=0.898 , r=0.938) و طول پنجمین میانگرد (r=0.898 , r=0.940) داشته است. میزان هیپریسین نیز همبستگی معنی دار منفی تنها با عرض کاسبرگ (r=-0.946) و تعداد میانگره (r=-0.952) داشته است. توده ها از نظر تعداد غده تیره روی گلبرگ با هم تفاوت معنی داری نداشتند ولی از نظر تعداد غده تیره روی برگ از نظر آماری متفاوت بودند. بین تعداد غده تیره برگ ها و میزان هیپریسین رابطه معنی داری مشاهده نشد.ژنوتیپ روی عملکرد وزن ترو ماده خشک، ارتفاع بوته و قطر بوته تاثیر معنی داری از نظر آماری داشته ولی روی میزان هیپریسین تاثیری نداشته است. البته میزان هیپریسین تحت تاثیر سال (شرایط محیطی) قرار گرفته است. طی دو سال انجام آزمایش، بیشترین عملکرد وزن تر و ماده خشک، ارتفاع بوته و قطر بوته مربوط به توده و H3 و کمترین عملکرد وزن تر و ماده خشک و ارتفاع بوته مربوط به توده H2 و همچنین کمترین قطر بوته مربوط به توده H1 بوده است. بنابراین توده ها از نظر عملکرد کمی با هم متفاوت بوده ولی از نظر عملکرد کیفی (میزان هیپریسین) مشابه هم بوده اند و توده H3 از کشور مجارستان (Hortus Botanicus Instiuti Plantarum Medicinalum, Budakalas7, Hungaria) دارای بالاترین عملکرد کمی و کیفی بود.

هوفاریقون با نام علمی (Hypericum perforatum L.) و نام انگلیسی St. John’s Wort از خانواده هوفاریقون (Hypericaceae) یکی از مهمترین گیاهان دارویی است. در این تحقیق صفات مورفولوژی و فیتوشیمیایی 25 جمعیت گیاه هوفاریقون که از رویشگاه های مختلف ایران در بهار و تابستان در سال 1389 جمع آوری شده بودند، در شرایط طبیعی و زراعی بررسی شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که برای همه صفات مورد مطالعه در بین جمعیت ها تفاوت معنی داری در شرایط طبیعی و زراعی وجود دارد. در شرایط طبیعی بیشترین میزان ضریب تغییرات مربوط به صفات تعداد کل گل و کپسول و کوچک ترین طول ساقه فرعی به ترتیب 81%، 78% و 74.6% و کمترین میزان ضریب تغییرات مربوط به وزن تر و خشک ساقه به ترتیب 1.3% و 1.26% بود. نتایج نشان داد که جمعیت منطقه زنجان-طارم بالاترین ابعاد گل، گلبرگ و کاسبرگ را دارا بود. علاوه براین بیشترین ابعاد برگ و تعداد غده تیره رنگ در برگ به ترتیب در جمعیت الموت و برگ جمعیت کلاله وجود داشت. در شرایط زراعی بیشترین ضریب تغییرات مربوط به صفات کوچک ترین طول ساقه فرعی و تعداد غده تیره در واحد سطح برگ بالایی به ترتیب 98.33% و 74.64% و کمترین میزان ضریب تغییرات مربوط به وزن تر ساقه و برگ به ترتیب 0.45% و 0.34% بود. نتایج نشان داد که جمعیت نمین بالاترین ابعاد گل، گلبرگ و کاسبرگ را دارا بود. بیشترین ابعاد برگ و تعداد غده تیره رنگ در برگ جمعیت کلاله وجود داشت. در تجزیه به مولفه های اصلی در شرایط طبیعی و زراعی، پنج و چهار مولفه با مجموع به ترتیب 68.3% و 64.86% از کل تنوع داده ها را توجیه نمودند. در نتایج تجزیه کلاستر در شرایط طبیعی و زراعی، جمعیت ها به چهار گروه تقسیم شدند که با تنوع جغرافیایی آنها مطابقت نداشتند که این نشان دهنده تنوع ژنتیکی بین جمعیت ها است. بررسی فیتوشیمایی جمعیت های هوفاریقون در شرایط طبیعی و زراعی نیز نشان داد که میزان هیپریسین و هیپرفورین در بین اندام های گل و برگ تفاوت معنی داری با همدیگر دارد. در شرایط طبیعی بیشترین و کمترین میزان هیپریسین به ترتیب در برگ جمعیت های تالش و زیارت (4.01 و 0.2 میلی گرم بر گرم ماده خشک) و بیشترین و کمترین میزان هیپریسین به ترتیب در گل جمعیت های لاهیجان و دیزبادعلیا (4.24 و 0.17 میلی گرم بر گرم ماده خشک) وجود داشت. نتایج میزان هیپرفورین نشان داد که بالاترین میزان هیپرفورین به ترتیب در برگ و گل جمعیت های آزاد شهر و زیرآب (71.78 و 61.5 میلی گرم بر گرم ماده خشک) وجود داشت. کمترین میزان هیپرفورین در برگ و گل به ترتیب در جمعیت های پل سفید و بانه (3.27 و 14.96میلی گرم بر گرم ماده خشک) مشاهده گردید. در شرایط مزرعه بیشترین میزان هیپریسین و هیپرفورین به ترتیب در برگ جمعیت های میانه (2.41 و 63.44 میلی گرم بر گرم ماده خشک) و گل جمعیت های ایستگاه ماکروویو و آزادشهر (3.58 و 76.16 میلی گرم بر گرم ماده خشک) وجود داشت. در حالی که کمترین میزان هیپریسین و هیپرفورین به ترتیب در برگ جمعیت های دیزبادعلیا و چناران (0.2 و 5.84 میلی گرم بر گرم ماده خشک) و به ترتیب در گل جمعیت های چناران و عاشقلو (0.18 و 30.18 میلی گرم بر گرم ماده خشک) مشاهده گردید. در کل نتایج نشان داد که تنوع بالایی از نظر عملکرد کمی و کیفی در جمعیت های هوفاریقون در شرایط طبیعی و زراعی وجود دارد که از این تنوع در برنامه های اصلاحی می توان استفاده کرد.

اسانس سیر به دلیل ارزش غذایی و خصوصیات دارویی از ارزش روزافزونی در جهان برخوردار است. علت این ویژگی حضور یک سری ترکیبات ارگانوسولفوره ازجمله آلیسین در ترکیب اسانس آن می باشد. تخریب دمایی این اسانس منجر به تولید یک سری ترکیبات سولفوره فرار از جمله مشتقات 2- پروپنیل (آلیل) خواهد گردید.میزان حضور ترکیبات گفته شده بستگی دارد به واریته و شرایط اقلیمی و محیطی منطقه رویش. از سوی دیگر در طول زمان یک سری از اکوتیپهای مختلف پدید آمده که از نظر خصوصیات مورفولوژیکی و فیتوشیمیایی تنوع زیادی را نشان می دهند. لذا تعیین ارتباط موجود بین خصوصیات اقلیمی و مجموع ترکیبات سولفوره موجود در گیاه از اهمیت قابل توجهی برخوردار می باشد. هدف این مطالعه بررسی ترکیبات سولفوره موجود دراکوتیپهایی با منشا جغرافیایی مختلف، به منظور تعیین انواع برتر آنها ب. بود.در این مطالعه اسانس 24 توده جمع اوری شده از سراسر کشور استخراج و با استفاده از دستگاه GC-MS (مدل GC-6890N با دتکتور MS-5973N) مورد بررسی قرار گرفت.تتوده های مورد مطالعه در این تحقیق با استفاده از نرم افزار UPGMA به چهار کلاستر تقسیم شدند. تعداد توده های حاضر در کلاسترهای اول تا چهارم به ترتیب 2،2،9 و 11 توده بود. مقایسه میانگینها و انحراف معیار در هر کلاسترنشان داد که کلیه اکوتیپها از لحاظ آلیل متیل تری سولفید در حداکثر بودند. دی آلیل دی سولفید و دی آلیل تری سولفید در کلیه کلاسترها، جزو ترکیبات اصلی به شمار می امدند به استثنای کلاستر چهارم برای دی آلیل دی سولفید و کلاستر اول برای دی آلیل تری سولفید. همبستگی مثبت و معنا داری بین دی آلیل تری سولفید و دی آلیل تترا سولفید و همچنین بین آلیل سولفید و دی آلیل دی سولفید مشاهده گردید (r به ترتیب 0.498 و 0.415). نتایج نشان داد که کلیه اکوتیپها حاوی مقادیر قابل توجهی آلیسین بوده و لذا بین شرایط اقلیمی و مقدار آلیسین ارتباطی یافت نشد.

استفاده از گیاهان دارویی به عنوان عوامل ضدقارچی تاریخچه طولانی دارد. بیماریهای قارچی پوست یکی از انواع بیماریهایی هستند که سابقه کاربرد گیاهان دارویی برای درمان آنها از دیر باز بین مردم ایران و دیگر کشورهای جهان رایج بوده است. برخی از قارچهای عامل بیماریهای پوستی عبارتند از: Epidermaphyton floccosum،Microsporum canis ،Trichophyton mentagrophytes  و سایر درماتوفیتها. هدف از این بررسی، تعیین اثر ضد قارچی عصاره گیاهان بالنگ (Citrus medica)، مرزنجوش (Origanum vulgare)، گشنیز (Coriandrun sativun)، انسیون (Pimpinella anisum)، بادیان خطایی(Illicium verum)  و تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی رشد  MIC (Minimum inhibitory Concentration)و همچنین تعیین حداقل غلظت کشندگی MFC (Minimum Fungicidal Concentration) این عصاره ها بود. ابتدا  گیاهان مورد نظر از بازار دارویی تهران خریداری شده و شناسایی گردیدند. سپس جهت بررسی خواص ضد قارچی آنها از بذر انیسون، گشنیز، بادیان خطایی، میوه بالنگ، برگ و سرشاخه مرزنجوش به روش ماسراسیون عصاره های متانلی، اتیل استاتی و -n هگزانی تهیه گردید. پس از خشک کردن عصاره ها، رقتهای مختلف از آنها تهیه شد و به روش  method Agar dilutionاز نظر رشد قارچها، مورد بررسی قرار گرفتند. بررسی تاثیر عصاره های گیاهان دارویی مختلف روی قارچهای مورد مطالعه، نشان داد که مناسبترین حلال برای تهیه عصاره در تمامی گیاهان مورد بررسی، متانول بوده و از بین گیاهان فوق، دو گیاه انیسون و بادیان خطایی دارای بیشترین اثر ضدقارچی هستند.

این تحقیق با هدف بررسی اثر آللوپاتیک عصاره 13 گیاه دارویی بر جوانه زنی و رشد گیاهچه های چهار گونه علف هرز تاج خروس، سلمه تره، چسبک و یولاف وحشی به صورت آزمایشگاهی و گلخانه ای به صورت چهار آزمایش فاکتوریل مستقل بر روی هر گونه علف هرز و در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل عصاره هیدروالکلی گونه های مختلف دارویی در چهارده سطح و غلظت های مختلف عصاره در هفت سطح (0.1، 0.25، 0.5، 1، 2.5، 5 درصد و آب مقطر) بود. نتایج نشان داد کلیه عصاره های گیاهی در تمامی غلظت ها سبب کاهش جوانه زنی بذور و رشد گیاهچه های چهار علف هرز مورد بررسی می شوند ولی در میان عصاره های گیاهی چند عصاره در غلظت های پایین تر نسبت به سایر عصاره ها دارای اثر بازدارندگی قوی می باشند. نتایج نشان داد در میان عصاره های گیاهی بیشترین تاثیر بازدارندگی بر جوانه زنی و رشد گیاهچه های علف هرز تاج خروس مربوط به عصاره گیاه درمنه خزری می باشد و پس از گیاه درمنه خزری عصاره گیاهان شاهدانه و سداب دارای اثر آللوپاتیک قوی بر جوانه زنی و رشد گیاهچه های علف هرز تاج خروس بودند. نتایج نشان داد بیشترین اثر آللوپاتیک بر علف هرز سلمه تره توسط عصاره های درمنه خزری، آنغوزه و شاهدانه صورت می گیرد. در میان عصاره های گیاهی مورد بررسی اثر آللوپاتیک درمنه خزری در غلظت های پایین بر علف هرز چسبک بیشتر از سایر عصاره های گیاهی می باشد و پس از درمنه خزری بیشترین اثر آللوپاتیک مربوط به گیاهان شاهدانه، آنغوزه، اسفند و سداب می باشد. نتایج نشان داد بیشترین اثر آللوپاتیک بر جوانه زنی و رشد گیاهچه های علف هرز یولاف وحشی توسط عصاره گیاه سداب حاصل می شود و پس از گیاه سداب گیاهان آنغوزه و درمنه خزری دارای اثر آللوپاتیک قوی بر جوانه زنی و رشد گیاهچه های علف هرز یولاف وحشی می باشند. به طورکلی در میان 13 عصاره مورد بررسی گیاهان درمنه خزری، شاهدانه، سداب و آنغوزه دارای پتانسیل آللوپاتیک قوی در کنترل این چهار علف هرز می باشند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

آلودگی فرآورده های کشاورزی در انبارها بوسیله آفات انباری یکی از مشکلات اساسی حفظ این فرآورده ها در انبار می باشد. برای کنترل آفات انباری عمدتاٌ از سموم گازی که بفرم قرص های مخصوص فرموله شده، استفاده می شود که مشکلاتی از قبیل مسمومیت انسان و سایر پستانداران، آلودگی های زیست محیطی و بروز مقاومت آفات در برابر سموم را به همراه دارد. لذا این طرح با تکیه بر فرآورده های گیاهی (متابولیتهای ثانویه) و نگاه به مسائل زیست محیطی، سعی بر آن دارد تا نسبت به معرفی یکی از اسانس های مورد مطالعه برای تهیه فرمولاسیونی که در کنترل یکی از آفات مهم انباری موثر باشد اقدام نماید. در ابتدا با توجه به منابع داخلی و مقالات خارجی برای استفاده از نتایج تحقیقات پیشین، 20 گونه گیاهی از خانواده نعناعیان شامل N. cataria، N. denuduta Benth.، N. meyeri، N. heliotropifolia (مرکزی-اراک-کوه سفیدخانی)، N. fissa (آمل)، (الموت)N. pogonosperma، N. saccharata، N. heliotropifolia (قزوین)، N. racemosa، N. Kotschyi، N. Mirzayanii، N. fissa (کندوان)، N. crassifolia، N. heliotropifolia Lam. (مرکزی-چشمه علی)، N. sessilifolia Bunge (مرکزی-رباط ترک)، N. fissa C. A. May (مرکزی-غرق آباد)، N. pogonosperma Jamzad & Assadi (قزوین-بعد از معلم کلایه)، N. persica Boiss.، N. glomerulosa Boiss. و N. binaloudensis Jamzad برای انجام آزمایش انتخاب شدند. پس از جمع آوری و شناسایی، اندامهای هوایی گیاهان فوق برای اسانس گیری بوسیله دستگاه کلونجر با استفاده از آب در آزمایشگاه کلاسیک پژوهشکده آماده سازی شدند. همزمان با اسانس گیری، پرورش شپشه برنج بعنوان آفت هدف آغاز شد تا برای انجام آزمایشات زیست سنجی روی شپشه برنج جمعیت به اندازه مورد نیاز آماده شود. آزمایشات زیست سنجی روی حشرات کامل (7-14 روزه) در بطریهای 70 میلی لیتری درب دار با استفاده از روش فومیگاسیون و اثر دورکنندگی اسانس های تهیه شده با روش ترجیح محیطی روی کاغذ صافی که نصف آن به اسانس با دوز تعیین شده آغشته و نیمه دیگر فقط با حلال آغشته شد. در آزمایش زیست سنجی تنفسی شپشه برنج بالاترین حساسیت را نسبت به اسانسN. glomerulosa (318/124 میکرو لیتر بر لیتر هوا) و کمترین حساسیت را نسبت به اسانس N. binaloudensis (80/366 میکرو لیتر بر لیتر هوا) نشان داد. همچنین در آزمایشات دورکنندگی، گونه های N. cataria و N. binaloudensis در بالاترین غلظت (25 میکرولیتر بر 70 سی سی) هر دو 100 درصد دورکنندگی را داشتند و میانگین درصد دورکنندگی برای هر دو گونه به ترتیب 61/91 و 50/91 بود. پایین ترین درصد دورکنندگی هم مربوط به گونه N. glomerulosa با میانگین درصد دورکنندگی 11/46 می باشد. در آنالیز شیمیایی اسانس های Nepeta cataria؛ N. pogonosperma؛ N. glomerulosa و N. binaloudensis با استفاده از دستگاه گاز کروماتوگرافی مشخص شد که اجزای اصلی اسانس Nepeta cataria؛ ایزومر نپتالاکتون، اجزای اصلی اسانس N. pogonosperma؛ 1، 8-سینئول، اجزای اصلیN. glomerulosa؛ Eucalyptol و اجزای اصلی اسانسN. binaloudensis، Eucalyptol و 4a-α , 7-α , 7a-β-Nepetalactone می باشد.

هدف: بذور اکثر گیاهان دارویی در شرایط طبیعی دارای خواب می باشند، بنابراین شناخت عوامل موثر بر خواب بذور و ایجاد شرایط بهینه برای جوانه زنی آنها برای کشت گسترده گیاهان دارویی لازم می باشد. روش: بدین منظور آزمایشی برای بررسی اثر شکست خواب روی 20 گونه بذری گیاهان دارویی مهم در پژوهشکده گیاهان دارویی اجرا شد. در هر آزمایش جوانه زنی یک بذر گیاه دارویی در سه تکرار 25 تایی با توجه به نوع بذر با تیمارهای مختلف شکست خواب (از قبیل اسید جیبرلیک، نیترات پتاسیم، سرمادهی، خراش دهی بذور و برداشتن پوست بذور و. . . اعمال شد و) در پتری دیش با کاغذ صافی واتمن بررسی شد. نتایج نشان داد که سه بذر گل انگشتانه با 92 درصد، بابونه آلمانی با 90 درصد و بنگ دانه با 97 درصد جوانه دارای خواب نبوده و نیاز به بررسی های بیشتر و اعمال تیمار نداشتند. بیشترین درصد جوانه زنی در گیاه شابیزک با تیمار اسید جیبرلیک 500 پی پی ام(92%)، سیاه دانه و گل راعی با تیمار اسید جیبرلیک 1000 پی پی ام (80%)، سنای هندی با تیمار نیترات پتاسیم 2/0 درصد (88%)، بابونه گاوی با اسید جیبرلیک 500 پی پی ام + نیترات پتاسیم 1/0 درصد (92%)، ختمی بدون پوست با 30 دقیقه اسید سولفوریک (87%)، غافث با تیمار 120 دقیقه اسید سولفوریک (80%)، پنیرک با 60 دقیقه اسید سولفوریک (78%)، کبر با تیمار 15 دقیقه اسید سولفوریک+ اسید جیبرلیک 2000 پی پی ام (76%)، آنغوزه با تیمار 60 روز سرمادهی+2000 پی پی ام (89%)، مریم نخودی با تیمار سه روز درون اسید جیبرلیک 1500 پی پی ام+ 14 روز سرمادهی (74%)، ریواس با تیمار 5 دقیقه اسید سولفوریک+ یک روز درون اسید جیبرلیک 1000 پی پی ام+ 20 روز سرمادهی (66%)، رازک با تیمار 30 دقیقه در آب 40 درجه سانتیگراد+یک روز آبنوشی+30 روز سرمادهی+ اسید جیبرلیک 1000 پی پی ام (97%)، هندوانه ابوجهل با تیمار چهار ساعت در نیترات پتاسیم 4/0 درصد در بستر 50 درصد ماسه + 40 درصد کوکوپیت=10 درصد پرلیت (70%)، پنج انگشت با تیمار 120 دقیقه اسید سولفوریک+ دو هفته سرمادهی همراه با اسید جیبرلیک 500 پی پی ام (60%) و باریجه با تیمار 5 دقیقه اسید سولفوریک+30دقیقه در آب 40 درجه سانتیگراد+هفت روز درون آب+40 روز سرمادهی+ اسید جیبرلیک 1000 پی پی ام (95%) مشاهده شد. هیچ یک از تیمارها بر بذر چشم خروس تابستانه کارساز نبود (0%). به طور کلی براساس نتایج کاربرد تیمارهای شکستن خواب موجب افزایش درصد جوانه زنی بذور این گیاهان دارویی شد.

هدف: مطالعه و ارزیابی روابط تاکسونومیک سه گونه از جنس دارویی Clematis ایران بر اساس ویژگی ترکیبات شیمیایی فنولی و فلاونوئیدی روش: سه گونه C. orientalis L., C. ispahanica Boiss. و C. flammula L. از عرصه های طبیعی جمع آوری شده و توسط منابع معتبر گیاه شناسی شناسایی شد. توده های بذر گیاه به بانک بذر پژوهشکده گیاهان دارویی انتقال یافته و جهت جوانه زنی و آغاز عملیات کشت مورد آزمایش قرار گرفت. پس از جوانه زنی و رشد نسبی گیاهچه ها به گلدان و گلخانه انتقال یافتند. اندامهای هوایی خشک شده گیاهان آسیاب شده و با استفاده از دستگاه اولتراسونیک و توسط سری حلالهای قطبی تا غیر قطبی (شامل هگزان، کلروفرم، اتیل استات، بوتانول و آب) عصاره گیری شدند. محتوای تام فنولی و فلاونوئیدی توسط روشهای مرسوم سنجش شد و فعالیت آنتی اکسیدانی فراکشن های مختلف با استفاده از دو روش DPPH و FRAP مطالعه شد. ترکیبات شاخص فنولی و فلاونوئیدی عصاره ها نیز توسط دستگاه HPLC و با استفاده از استاندارهای موجود ارزیابی شد. روابط تاکسونومیک گونه ها (که اختلاف نظرهای زیادی در مورد مرز آنها وجود دارد) پس از تشکیل ماتریس داده ها توسط صفات شیمیایی، با استفاده از نرم افزارهای مربوطه و با استفاده از روش UPGMA ارزیابی گردیده و بصورت درخت فنوگرام نشان داده شد. نتایج: گیاهان کاشته شده پس از کاشت در محیط ازمایشگاه به گلخانه منتقل شده و در فصول مختلف رشدی مورد مراقبت قرار گرفتند و هم اکنون به عنوان گیاهانی جدید و تثبیت شده در کلکسیون گیاهان دارویی پژوهشکده گیاهان دارویی وجود دارد. نمونه بذور گیاهان طرح در بانک بذر پژوهشکده نگهداری می شوند. محتوای تام فنولی و فلاونوئیدی گیاهان ارزیابی شد و میزان فنول تام برای گونه های C. orientalis و C. ispahanica و C. flammula به ترتیب 83/9، 04/9 و 15/3 mg rutin/ gr DW و میزان محتوای تام فلاونوئیدی برای آنها به ترتیب 4/4، 67/4 و 41/4 mg gallic acid/ gr DW گزارش گردید. فراکشن اتیل استاتی در گونه C. orientalis و فراکشن کلروفرمی در گونه C. ispahanica و فراکشن اتیل استاتی در گونهC. flammula بیشترین میزان فعالیت آنتی اکسیدانی را بر اساس روشهای DPPH و FRAP در غلظت 300 میکروگرم بر میلی لیتر نشان دادند. در نتیجه مطالعات HPLC نیز مشاهده شد که ترکیب فنولی غالب در گونه C. orientalis رزورسینول و در فراکشن کلروفرمی می باشد (μ g/g DW 5/603 ). برای گونه C. ispahanica ترکیب الاژیک اسید در فرکشن کلروفرمی (μ g/g DW7/811 ) و برای گونه C. flammea ترکیب گالیک اسید با میزان (μ g/g DW 1/5582 ) در عصاره بوتانولی ترکیب غالب بود. در بخش مطالعات تاکسونومیکی و به عنوان نتیجه نهایی، کلیه اطلاعات شیمیایی حاصله مورد آنالیزهای تاکسونومی عددی قرار گرفته و نتایج بدست آمده به خوبی نشان دهنده جدایی های تاکسونومیک گونه های مورد نظر طرح و تایید کننده قرابت گونه ای ارائه شده در فلورا ایرانیکا می باشد.

«پیرتروم» یکی از ژانرهای خانواده «کمپوزیته» محسوب می گردد (گونه ای که از آن حشره کش «پیرترین» استخراج می گردد) و نام علمی آن «Chrysavnthemum Cinerariaefolium Vis» می باشد. این گونه به عنوان منبع اصلی تولید مواد فعال حشره کش خانگی در تمام دنیا شناخته شده است. ماده موثر این گیاه یعنی «پیرترین» بر علیه طیف وسیعی از حشرات از جمله کک ها، مگس ها، شپش ها، پشه مالاریا و تعداد زیادی از حشرات زیان آور به محصولات کشاورزی به کار برده می شود. در قسمت های آزمایشگاهی مشخص گردیده است که سمیت پیرترین صد برابر سمیت «د.د.ت» در برابر آفات مشخص جنگل می باشد. سم پیرترین برای کنترل شپش بدن انسان نیز به کار می رود و در کل برای جانداران خون گرم بی خطر است. بررسی های اولیه در مورد کشت «پیرتروم» حدود 35 سال قبل توسط «مهندس اسماعیل میردامادی» انجام گرفت، پس از آن در سال 1360 کارشناسان گروه کشاورزی جهاددانشگاهی با همکاری آقای «دکتر سالار دینی» بررسی های دامنه داری را روی رشد گیاه «پیرتروم» در ایران شروع نمودند که ادامه این تحقیقات روی عواملی نظیر تعیین سمیت، نیاز کودی، تاثیر کودهای آلی، تراکم، جوانه زنی بذرها و بیماری های لازم، بررسی تاثیر تنظیم کننده های رشد، بررسی بیماری بوته میری گیاه «پیرتروم» و روش های مبارزه با آن و … ادامه دارد و مراحل اصلاحی آن به منظور افزایش ماده موثر نیز ادامه دارد.