درخشان کننده های نوری ترکیبات آلی هستند که بخش نامرئی نور (ماوراء بنفش) در محدوده 275 تا 400 نانومتر را جذب می کنند و با انتقال به بخش مرئی در محدوده 400 تا 550 نانومتر آن را نشر می دهند. این عمل موجب خاصیت درخشندگی می شود. درخشان کننده های نوری مختلفی در صنایع شوینده استفاده می شوند که دو نوع پرمصرف آن ”مشتقات استیل بن“ و ”استریل بی فنیل ها“ هستند. که به ترتیب دارای نام های شیمیایی 4,4' - Bis (Triazin-2-ylamino) Stilben -5,2'- disulfonic Acids و 4,4' - Bis (Stryl) Biphenyls هستند.
در ایران برای این ترکیبات هیچ گونه مرجع و استانداردی برای «ویژگی ها و روش های آزمون آن» وجود نداشت و بر اساس ضرورتی که مصرف این ترکیبات در صنایع شوینده داشت، موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران تدوین آن را به جهاد دانشگاهی پیشنهاد داد و این کار را گروه پژوهشی فرآیند انجام داد.