ایران یکی از بزرگترین تولید کنندگان نفت جهان است. با این وجود استفاده بی رویه از ذخایر نفتی و سوخت-های فسیلی رایج، علاوه بر کاستن منابع محدود نفتی، موجب آلودگی محیط زیست می شوند. از این رو استفاده از سوختهای زیستی مورد توجه قرار گرفته است. اما قیمت تمام شده بالای تولید سوختهای زیستی به روشهای موجود، استفاده از آن را دچار محدودیت جدی کرده است. در این پژوهش یکی از جدیدترین روش های تولید انرژی از منابع تجدیدپذیر، یعنی تولید بیودیزل به روش آنزیم تثبیت شده بر روی نانوذرات، تحقیق می شود. بیودیزل از منابع طبیعی و تجدیدپذیر مانند روغن های گیاهی، چربی های حیوانی، روغن دورریز آشپزی و. . . طی فرآیندهای شیمیایی تولید می شود. در این طرح ابتدا آنزیم لیپاز قارچی خریداری شده، سپس آنزیم بر روی نانوذره مغناطیسی تثبیت و در نهایت برای تولید بیودیزل از روغن، به عنوان بیوکاتالیست بکاربرده شد. استفاده از بیوکاتالیست آنزیمی بجای کاتالیزورهای شیمیایی (اسیدی یا بازی) رایج جهت تولید بیودیزل، علاوه بر کاهش زمان و هزینه های تولید، موجب تولید گلیسیرین خالص به عنوان محصول جانبی گردید. همچنین تثبیت آنزیم بر روی نانوذرات مغناطیسی علاوه بر افزایش طول عمر عملکرد آنزیم، موجب سهولت جداسازی آنزیم از محصولات شده و امکان استفاده مجدد از آنزیم و درنتیجه کاهش هزینه های اقتصادی تولید سوخت را فراهم می آورد.