کنگره انجمن اورولوژی ایران
سال:1384 | دوره:5 |تعداد مقالات:29

اهداف: در بین بیمارانی که با مشکلات جنسی با ارولوژیست مراجعه می کنند، انزال زودرس شاید شایعترین بیماری در این زمینه باشد. برای درمان این بیماران دسته های مختلف دارویی پیشنهاد شده اند که امروزه با مطالعات مختلف انجام شده داروهای Serotonine Uptake Inhibitor (SUI) شاید تثبیت شده ترین داروها در درمان این بیماری به حساب می آیند به طوری که امروزه اکثر مقالات به بررسی جنبه های مختلف درمانی و عوارض جنبی آنها می پردازند. اما در این مقاله به یک جنبه خاص در این زمینه پرداخته شده و آن تفاوت کارآیی داروهای خارجی و ایرانی این رده های دارویی در درمان این بیماران است.مواد و روش ها: 49 بیمار که بین 28 تا 51 سال (متوسط 35 سال) سن داشته اند و از درمان روزانه با 20 میلی گرم دو بار در روز Fluoxetine ساخت خارح به مدت 4 هفته نتیجه نگرفتند. بین یک تا دو ماه پس از قطع درمان مجددا با داروی Serteraline ساخت خارج با دور 25 میلی گرم در روز به مدت دو هفته تحت درمان قرار گرفتند. ملاک موفقیت درمان صرفا اظهار رضایت کامل بیماران در مقایسه با قبل از درمان سرترالین بوده است. بیماران مورد مطالعه در هر دو مرحله درمانی شرایط روحی - روانی مشابهی داشته اند و الگوی مصرف دارو را در هر دو دوره به طور مشابه رعایت نموده اند.یافته ها: 32 بیمار از درمان با سرترالین رضایت کامل داشته اند و 9 بیمار نیز هیچ بهبودی قابل ذکری را بیان نکردند. 8 بیمار اظهار رضایت از درمان داشته اند که شامل افزایش زمان تا انزال (به مدت 2 تا 5 دقیقه) بوده است.بحث و نتیجه گیری: در حالی که منطقا انتظار می رود این دو داروی SUI اثرات درمانی مشابه داشته باشند اما نتایج حاصله به وضوح تاثیر سرترالین ساخت خارج را در درمان انزال زودرس نسبت به فلوکستین ساخت داخل نشان می دهد. در طرح ژنریک دارویی در ایران به علت زمینه عدم رقابت، مشابه خارجی داروهای ساخت داخل در دسترس نمی باشند و به نظر می رسد تنها عامل موثر در این زمینه اختلاف فارماکوکینتیک داروهای تولید شده در این دو گروه باشند و همین امر ترجیح با استفاده از داروهای خارجی رده SUI را در هنگام استفاده از این داروها در درمان بیماران با انزال زودرس پیشنهاد می کند.

مقدمه: در اطفال میزان بروز برگشت ادرار از مثانه به داخل حالب و سیستم ادراری فوقانی 18.5-0.5 درصد است که در مبتلایان به عفونت ادراری مکرر به 24-50% هم می رسد.هدف: برای درمان رفلاکس از روش های مختلف مانند دارو یا جراحی استفاده می شود که جدیدترین روش درمانی تزریق مواد زیست سازگار در ناحیه محل اتصال حالب به مثانه می باشد. چون برای بررسی و تحقیق روی این داروها، تکنیک های جدید جراحی و مقایسه مواد جدید زیست سازگار امکان آزمایش مستقیم آنها روی نمونه های بیمار انسانی و مخصوصا اطفال به علت منع های قانونی و اخلاقی وجود ندارد لذا سعی می شود ابتدا مواد فوق الذکر روی حیوانات بررسی و پس از حذف موارد ناخواسته و کسب نتایج مطلوب روی انسان بررسی شوند.روش کار: در این بررسی برای ایجاد رفلاکس از 25 قلاده سگ با وزن تقریبی 25-5 کیلوگرم با نژاد مخلوط و بدون در نظر گرفتن جنسیت و با سن تقریبی 6-3 ماه استفاده شد که در 6 قلاده رفلاکس بصورت یکطرفی و در 9 قلاده بصورت دو طرفی ایجاد شد. ابتدا حیوانات مورد بررسی از نظر وجود رفلاکس بطور مادرزادی یا اکتسابی با تزریق ماده حاجب در مثانه و سیستوگرافی بررسی شدند که با تایید عدم رفلاکس با روش باز جراحی و ایجاد برش در ناحیه سقف مجرای حالب و بخیه مخاط حالب به دیواره مثانه در سمت راست و چپ بیماری ایجاد شد. برای انجام این کار از نخ نایلون 3.0 و سوزن گرد و غیر برنده و بخیه ساده تک استفاده شد.نتیجه:با ایجاد این برش و تثبیت آن با بخیه امکان بازگشت ادرار از مثانه به داخل حالب وجود داشت. پس از گذشت یک هفته و کاهش التهاب و افزایش التیام در ناحیه سیستوگرافی مجدد با ماده حاجب انجام و با مشاهده برگشت ماده حاجب بداخل حالب رفلاکس بصورت یکطرفی یا دو طرفی با شدت های متفاوت خفیف، متوسط و شدید تایید شد.نتیجه گیری و بحث: با توجه به بررسی های انجام شده برای اولین بار امکان تهیه مدل حیوانی مبتلا به رفلاکس در کشور برای ارائه به مراکز تحقیقاتی که به هدف درمان و بررسی روشهای جدید فعالیت می نمایند بوجود آمده است و حتی می توان بنا به درخواست آنها در حالب هر طرف با شدت مشخص رفلاکس حالب را ایجاد نمود.شایان ذکر است با مطالعه و بررسی منابع محدود در این رابطه مشخص شد در هیچیک از رفرنس ها جزییات و روند کار مشخص نشده است ولی در این بررسی با ارایه روشهای مختلف روند کار همراه با عکس های متنوع و فیلم ارایه می شود.

مقدمه: دیسرافی نخاعی شایعترین علت مثانه نوروپاتیک در اطفال است. بدلیل شیوع زیاد این بیماری 1 در 1000 تولد زنده، عرضیابی بیماران قبل و بعد از عمل اهمیت فراوان دارد. در این مطالعه فشار نشت ادرار (LPP) را در 24 بیمار دیسرافی نخاعی قبل و بعد از عمل اندازه گیری نمودیم.نتایج: مطالعه یورودینامیک قبل از عمل LPP بالاتر از 40 سانتیمتر آب در 25 درصد موارد، 30-40 سانتیمتر آب در 25% و کمتر از 30 سانتیمتر آب را در 50% موارد نشان داد. 25% بیماران بهبود قابل ملاحظه ای در نتایج یورودینامیک پس از عمل آزاد سازی نخاع نشان دادند. بدتر شدن نتایج یورودینامیک پس از عمل تنها در یک بیمار مشاهده گردید.در پایان: بیماران مبتلا به دیسرافی نخاعی نیاز به پیگیری دقیق بویژه با تمرکز بر سیستم ادراری تناسلی تحتانی دارند. مطالعه یورودینامیک جزء کارهای اساسی در ارزیابی این بیماران قبل و بعد از عمل جراحی است.

اهداف: 1- تعیین اندازه های دستگاه تناسلی خارجی در مردان جوان. 2- بررسی رابطه اندازه های دستگاه تناسلی خارجی با پارامترهای سوماتومتریک مشخص.روش اجرا: اندازه های دستگاه تناسلی خارجی در مردان جوان (کمتر از 40 سال) به همراه پارامترهای سوماتومتریک مشخص در نمونه های جمعیت مردان جوان در نقاط مختلف تهران و به تعداد 170 نفر اندازه گیری شد. اندازه گیری توسط اطبای طرح پس از آموزش عملی به منظور یکنواخت کردن روش بررسی، انجام گرفت.یافته ها: میانگین سن 6.09-26.17 سال میانگین قد  175±6.52سانتی متر، میانگین وزن  72.66±11.18کیلوگرم، میانگین 23.51±3.18 BMI میانگین نسبت به دور کمر به دور باسن  0.88±0.005میانگین طول انگشت اشاره10.31±1.51 ، میانگین طول بیضه ها  4.94±0.52سانتیمتر دامنه 3.90 تا 7.25 میانگین طول بیضه راست 4.91 تا 0.54 سانتیمتر دامنه 3.80 تا 7.00، میانگین طول بیضه چپ  0.60±4.97سانتیمتر دامنه 3.70 تا 7.5، میانگین طول تمام آلت12.631±1.55  سانتیمتر دامنه 9.00 تا 1.00 میانگین طول تنه آلت  9.58±1.41سانتیمتر دامنه 6.50 تا 13.60، و میانگین طول گلانس  3.5±0.4سانتیمتر دامنه 2.00 تا 5.00 بررسی های همبستگی متغیرهای تحقیق نشان دهنده ارتباط مثبت بین قد و طول آلت P=0.01 و 0.180 و طول انگشت اشاره با طول آلت P=0.05 وr=0.150  بود. درجه همبستگی اندازه گلانس با سایر متغیرها با دور کمر  P=0.000و r=0.276 بادور باسن P=0.000 وr=0.270  با وزن P=0.000 و r=0.281 با قدP=0.020 r=0.0.173  و با P=0.003 BMI می باشد، بین اندازه آلت و بیضه ها با سن داوطلبان همبستگی ملاحظه نشد. اختلاف قابل ملاحظه آماری بین اندازه بیضه های راست و چپ مشاهده نشد .Test paired Two sample for Means, P=0.078بحث و نتیجه گیری: اطلاعات در مورد اندازه های دستگاه تناسلی در مردان جوان در این تحقیق مقدماتی ارایه می شود. همبستگی بین طول آلت و اندازه گلانس با پارامترهای سوماتومتریک مخصوصا قد و طول انگشت اشاره و دیگر پارامترها ممکن است از نظر بالینی کاربرد داشته باشد. این مطالعه برای بالا بردن حجم جمعیت مورد مطالعه ادامه خواهد یافت.

اهداف: اقدامات پزشکی و نحوه برخورد با مگایورتر ریفلاکسی انسدادی اولیه یا PORM (بر اساس طبقه بندی King) تاکنون چندان مورد بحث قرار نگرفته است. هدف از این مطالعه ارایه اقدامات آندوسکوپیک برای PORM در یک بیمار علامت دار با نیاز به مداخله جراحی بود. گزارش قبلی ما از اندویورتروتومی مگایورتر انسدادی اولیه در تعداد کمی از کودکان امیدوار کننده بوده است. در اینجا نتایج تلفیق اندویورتروتومی و تزریق آندوسکوپیک کلسیم آپاتیت(Ca HA)  به زیر حالب  (STING)را برای درمان PORM ارایه می دهیم.بیماران و روشها: مداخله جراحی تزریق آندوسکوپیکی  Ca HAدر 648 کودک مبتلا به ریفلاکس ادراری انجام شد. در این میان 18 کودک با میانگین سنی 14 ماه (36-1 ماه) PORM ثابت شده داشتند. از این بین 12 نفر دختر و 6 نفر پسر بودند. کلیه بیماران با مگایورتر شدیدا متسع یک طرفه (11 نفر) یا دو طرفه (7 نفر) مراجعه نموده بودند. تشخیص نهایی با سونوگرافی مجاری ادراری با مثانه پر و خالی تایید شد. اسکن  99Tc DTPAبا لازیکس از مثانه پرو خالی با فیلمهای تاخیری انجام شد. در بعضی از این کودکان (11 نفر) اوروگرافی داخل وریدی قبل از ارجاع انجام شده بود. چندین مطالعه یوروفلومتری در 7 کودک دارای کنترل ادراری بعمل آمد و پارامترهای طبیعی نشان داد. کلیه بیماران تحت بیهوشی عمومی تحت عمل اندویورتروتومی یورتروسکوپیک با تعبیه سوند JJ و تزریق  Ca HAبه زیر حالب و سپس تعبیه سوند فولی به مدت 24 ساعت قرار گرفتند. سوند JJ توسط نخ پرولن 6-صفر به ژنیتالیای خارجی فیکس شد و یک هفته پس از عمل بطور سرپایی خارج گردید. پروفیلاکسی آنتی بیوتیکی تا زمان تایید رادیولوژیک برطرف شدن کامل ریفلاکس ادراری ادامه یافت.نتایج: کلیه بیماران پس از عمل بی عارضه ماندند و همگی ظرف 12 ساعت پس از عمل ترخیص شدند. اتساع سیستم فوقانی ظرف 6 ماه (7 نفر) یا 12 ماه پس از جراحی برطرف شده بود. ریفلاکس ادراری پس از یکسال در 13 مورد (72.5%) برطرف شده، در دو مورد (11%) تخفیف یافته و در سه مورد (16.6%) تغییری ننموده بود. یک کودک نهایتا نیاز به کاشت مجدد حالب پیدا کرد و باقی با تکرار عمل آندوسکوپیک اصلاح شدند. یک سوم تحتانی حالبها همچنان در 50% بیماران متسع ولی بدون علامت باقی ماند.در پایان: تلفیق اندویورتروتومی و تزریق مواد حجم دار به زیر حالب درمان مطمئن و بسیار موثری برای PORM است. نتایج این کار با جراحی باز قابل مقایسه اند و بیماران ما عوارض کمتر و زمان بستری کوتاهتری داشته اند.

مقدمه: رفتار درمانی به عنوان درمان استاندارد در انزال زودرس مطرح می باشد. بسیاری از بیماران بهبودی در درمان را با ناتوانی در درمان طولانی مدت از دست می دهند. درمان دارویی خوراکی با ضد افسردگیهای سه حلقه ای (کلومی پرامین) و مهارکننده های باز جذب سروتونین (فلوکستین) به عنوان درمان جایگزین مطرح می باشند. تا کنون روشهای درمانی مختلفی پیشنهاد شده است در این مطالعه سعی در بررسی تاثیر ترکیب فلوکستین و پماد EMLA شده است.مواد و روش ها: 380 مرد با انزال زودرس (انزال کمتر از 2 دقیقه از هنگام دخول ) از مهر 1380 لغایت بهمن 1381 بصورت آینده نگر در این مطالعه قرار گرفتند. بیمارانی که اختلال نعوظ، پروستاتیت، التهاب مجرا، دیابت، کاهش میل جنسی و سابقه مصرف الکل و سیگار داشتند از مطالعه خارج شدند. به بیماران مدت چهار هفته فلوکستین ( 20mgروزانه) تجویز شد. بعد از چهار هفته بیماران یک هفته هیچ دارویی مصرف نمی کردند. (Washout period) و سپس ترکیب فلوکستین و پماد (lidocaine- prolicaine) EMLA  داده می شد. زمان انزال بصورت subjective محاسبه می شد. برای ارزیابی زمان انزال قبل و بعد از هر درمان از T.Test استفاده می شد. Chi- square test برای ارزیابی رضایت بیمار قبل و بعد از هر درمان استفاده شد.نتایج: 38 مرد با میانگین سنی 35 سال (60-25) مورد مطالعه قرار گرفتند بعد از 4 هفته درمان با فلوکستین میانگین زمان انزال از 40±45 ثانیه به 2.18±3.20 دقیقه رسید. بعد از 4 هفته درمان ترکیبی به 6.30±5.50 دقیقه رسید .(P<0.01) ترکیب فلوکستین و پماد EMLA به طور معنی داری بیش از فلوکستین تنها زمان انزال را به تاخیر می اندازد. درمان ترکیبی در 78% بیماران و در حالیکه فلوکستین در 44% مورد موثر بود. رضایت بیمار در درمان ترکیبی 68% و در درمان با فلوکستین 41% بود و به طور معنی داری ترکیب فلوکستین و پماد EMLA تاثیر بیشتری داشت (P<0.5). اختلاف معنی داری بین عوارض درمان ترکیبی و فلوکستین وجود نداشته (P<0.10).بحث و نتیجه گیری: ترکیب فلوکستین و پماد EMLA در درمان انزال زودرس از فلوکستین موثرتر می باشد. البته برای تایید این مطالعه باید درآینده مطالعه ای با گروه پلاسبو برای رد اثر پلاسبو انجام گیرد.

مواد و روشها: دو گروه کودک (20 نفر و 7 نفر) در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول با سن کم و با دیسرافی عمل نشده مراجعه کرده بودند. این 27 کودک برای عمل زودرس نخاع به دپارتمان جراحی اعصاب ما ارجاع شدند. گروه دوم برای اولین بار به دلیل بی اختیاری ادراری و مدفوعی یا بدلیل بیماری مرحله آخر کلیوی با یا بدون ریفلاکس ادراری به درمانگاه اورولوژی اطفال ارجاع گردیدند.کلیه کودکان گروه اول پیش از هر گونه مداخله جراحی اعصاب توسط تیم اورولوژی اطفال مورد ارزیابی قرار گرفتند. ارزیابی آنها شامل معاینه عمومی و عصبی، آنالیز ادرار، کشت ادرار، سونوگرافی مجاری ادراری، گرافی ساده و MRI ستون فقرات، VCUG و مطالعه یورودینامیک با پرشدگی فیزیولوژیک قبل از انجام عمل جراحی نخاع می شد.کلیه این کودکان در درمانگاه میلومننگوسل (MMC) توسط تیم متخصص ما پیگیری شدنداین بیماران به دو گروه پرخطر و کم خطر تقسیم شده وپیگیری درمان آنها بر اساس پروتکل MMC ما انجام گرفت.گروه دوم سن بالای 2 سال داشتند (بین 13-2 سال) بدون هیچ گونه مراقبت اورولوژیک پس از عمل جراحی نخاع. همچنین گروه دوم همانند گروه اول در درمانگاه MMC ما توسط همان تیم ارزیابی شدند.نتایج: ریفلاکس ادراری خفیف در 5 مورد (18.5%) از گروه اول و ریفلاکس شدید با اسکارهای عمده پارانشیمال در 10 مورد (37%) دیده می شد. مداخله جراحی اورولوژیک در گروه اول کمتر اندیکاسیون داشت. یک مورد اصلاح آندوسکوپیک ریفلاکس (3.7%) در برابر 17 مورد (63%) اعمال ترمیمی عمده: سیستوپلاستی توسعه مثانه، عمل مالون، عمل میتروفانوف با یا بدون کاشت مجدد حالب شیوع عفونت ادراری، یافته های غیرطبیعی یورودینامیک، و همچنین اسکار کلیوی و بی اختیاری ادرار در این دو گروه تفاوت معنی داری داشت. باند نخاعی در گروه دوم بسیار زیاد بود (59%).در پایان: در کودکان دچار دیسرافی نخاعی بررسیهای زودرس اورولوژیک و پیگیری دقیق برای پیشگیری از آسیب کلیوی و احتمالا عفونت ادراری مکرر ضروری است. هر تغییری در اجابت مزاج یا عملکرد ادراری می تواند یک یافته زودرس از باند نخاعی باشد. عمل سریع آزادسازی نخاع می تواند از پیچیدگی بیشتر قضیه (مثانه و روده نوروپاتیک) جلوگیری کند. تغییرات یافته های یورودینامیک در هر کودک می تواند نیاز به بررسی بیشتر اورولوژیک و یا مداخله با سونداژ مکرر تمیز را با یا بدون تغییر دارو ایجاب نماید.

مقدمه: برای درمان رفلاکس حالب از روشهای مختلف دارویی و جراحی استفاده می شود. یکی از جدیدترین روشهای کاربردی امروزه استفاده از روش درمان آندوسکوپیک با تزریق مواد زیست سازگار در ناحیه محل اتصال حالب به مثانه (uvj) می باشد.هدف: چون یکی از داروهای متداول و مورد مصرف در کشور برای این کار و درمان رفلاکس اطفال یوروکل می باشد سعی شد در این بررسی عملکرد درمانی آن روی مدل حیوانی سگ نیز بررسی و پس از مقایسه نتایج کارآیی آن اعلام شود.روش کار: برای انجام این بررسی از 3 قلاده سگ مبتلا به رفلاکس یک طرفی و 3 قلاده سگ مبتلا به رفلاکس دو طرفی استفاده شد. در گروه اول (3 قلاده سگ بیمار یکطرفی) داروی یوروکل به میزان 0.5-0.7 سی سی تزریق شد که پس از گذشت یک هفته و سیستوگرافی از ناحیه مثانه عدم وجود رفلاکس و درمان بیماری تایید شد. در این گروه نیاز به تزریق مجدد دارو مشاهده نشد. در گروه دوم با رفلاکس دو طرفی در 3 قلاده سگ (6 حالب مبتلا به رفلاکس) درمان آندوسکوپیک در یکطرف با داروی یوروکل و در طرف مقابل با تزریق آب مقطر به میزان 0.5-0.8 سی سی انجام شد.نتیجه گیری و بحث: در گروه دوم نیز پس از گذشت یک هفته با سیستوگرافی از ناحیه، عدم وجود رفلاکس در طرف مبتلا با تزریق یوروکل و عدم درمان با تزریق آب مقطر تایید شد. تزریق مجدد آب مقطر در طرف بیمار و سیستوگرافی مجدد نشان داد کاربرد یوروکل به عنوان یک داروی موثر برای درمان vur در سگ مطلوب است.

مقدمه: بیماری پیرونی با ایجاد پلاک های فیبروز، بر روی تونیکا آلبوژینه موجب خمیدگی و درد آلت تناسلی حین نعوظ می گردد. هدف از این مطالعه بررسی کارایی روش پیوند درم در درمان پیرونی با تمرکز بر نتایج آناتومیک و عملکردی بوده است.مواد و روش ها: متوسط سنی در 18 بیمار مورد مطالعه 49 سال بود و حداقل 6 ماه از شروع علایم گذشته بود و بیماران در مرحله مزمن بیماری قرار داشتند. تشخیص بیماری از طریق تاریخچه (مشاهده خمیدگی و درد هنگام نعوظ) و معاینه بالینی (لمس پلاک) صورت گرفت. جهت بررسی توانایی جنسی از پرسشنامه خلاصه شده BSFI قبل و بعد از عمل جراحی استفاده شد. میزان خمیدگی آلت نیز بعد از تزریق پاپاورین و ایجاد نعوظ مصنوعی با نقاله اندازه گیری گردید.نتایج: متوسط خمیدگی آلت قبل از جراحی 58o بود که بعد از جراحی به 5o کاهش یافت. تصحیح زاویه آلت ارتباطی با اندازه پلاک نداشت و در کلیه بیماران تغییرات زاویه کاملا معنی دار بود (p<0.001) قبل از عمل هیچ کدام از بیماران قادر به تماس جنسی نبودند، که بعد از جراحی، 61% قادر به برقراری رابطه جنسی شدند. تغییرات معنی دار نمرهBSFI  قبل و بعد از عمل نیز موید موثر بودن جراحی بود .(p<0.05) از 7 بیماری که بعد از عمل نیز از عدم نعوظ شکایت داشتند، 6 نفر پلاک بزرگتر از4cm  داشتند. تغییرات BSFI برخلاف تغییرات زاویه انحنا در این گروه 6 نفره معنی دار نبود.بحث و نتیجه گیری: پیوند درم در درمان پیرونی، روشی ارزان و مفید است. این روش در تصحیح زاویه آلت بدون در نظر گرفتن شدت خمیدگی و اندازه پلاک کاملا موثر است. با توجه به نتایج، به نظر می رسد که این روش جراحی در بهبود توانایی جنسی کسانی که پلاک های کوچکتر از 4cm دارند و اختلالات شدید نعوظی نیز ندارند، موثر است و در بیماران با پلاک وسیع و ناتوانی کامل جنسی بهتر است علاوه بر پیوند درم از پروتز و یا دیگر روش های ایجاد نعوظ مصنوعی استفاده گردد.

مقدمه، اهداف: تولد یک نوزاد باژنیتالیای مبهم، علاوه بر ایجاد نگرانی شدید در والدین، یک فوریت پزشکی می باشد. فواید درمان زودرس علاوه بر جلوگیری از بروز مشکلات روانی باعث افزایش احتمال باروری، درمان موارد تهدید کننده حیات (انواعی از CAH یا تومر گناد) و نیز جلوگیری از اثرات دایمی آندروژن بر مغز جنین دختر می شود. با توجه به شیوع نسبتا کم این بیماری، در اکثر مطالعات تعداد بیماران کم بوده و اغلب تمامی جنبه های تشخیصی و درمانی بررسی نشده است. در این مطالعه نتایج بررسی 30 بیمار مبتلا به اینترسکس که به صورت آینده نگر تحت اقدامات تشخیصی و درمانی قرار گرفته اند، ذکر خواهد شد مواد و روش ها، روش اجرا: طی سالهای 1378-1376 مطالعه ای توصیفی و آینده نگر روی 30 بیمار مبتلا به اینتر سکس در درمانگاه اورولوژی بیمارستان دکتر شریعتی انجام شد. برای تعین اتیو لوژی هر بیمار معاینه فیزیکی، کاریوتایپ، آزمایشات هرمونی، سونوگرافی، و درموارد لزوم، بررسی SRY، ژنیتوگرافی، اندوسکپی، IVP، لاپاراتومی، یا لاپاراسکپی انجام شد. پس از تکمیل مراحل تشخیصی و درمانی،follow up  بمدت متوسط 10 ماه انجام گردید. 2 بیمار به علت بروز افسردگی شدید مراحل تشخیصی را تکمیل نکرده و یک بیمار نیز جهت پیگیری مراجعه نکرد.نتایج: یافته ها: متوسط سن مراجعه بیماران به کلینیک 16 سال بود. در این مطالعه بین محل تولد بیمار (داخل یا خارج از بیمارستان) و سطح تحصیلات والدین با زمان تشخیص رابطه آماری معنی داری وجود داشت  .(P<0.05) تشخیص بیماران عبارت بود از: 15 بیمار هرمافرودیسم کاذب مذکر، 10 بیمار هرما فرودیسم کاذب مونث، 1 بیمار مبتلا به هرمافرودیسم حقیقی و 1 بیمار دیس ژنزی خالص گناد و 3 نفر بدون تشخیص قطعی. تعداد اعمال جراحی انجام شده 25 مورد و تنها عارضه بروز یک مورد فیستول پس از عمل ترمیم هیپوسپادیاس بود. چهار بیمار پس از عمل فانکشن جنسی طبیعی داشتند.بحث و نتیجه گیری: در این مطالعه سن تشخیص بیماران بسیار با لاتر از حد مورد انتظار می باشد. (بیش از 14 سال در 50% بیماران) در تمامی مواردی که زایمان توسط ماما انجام شده بود، اختلال در بدو تولد تشخیص داده نشد. بعلاوه در مواردی عدم تشخیص یا درمان نامناسب توسط پزشک انجام شده بود که به آن ها اشاره خواهد شد. بنابراین افزایش سطح آگاهی خانواده ها و کادر درمانی از بیماری ضروری است. علاوه بر اهمیت تشخیص زودرس اطلاع از تمامی روشهای مرسوم جراحی و عوارض آنها برای هر جراحی که چنین بیماری را عمل می کند لازم است. در این صورت احتمال بروز عوارض به حداقل می رسد.

هدف: دستیابی به مقادیر نرمال جریان ادرار در کودکان 14-7 سال در ایران.مواد و روشها: 802 مطالعه یوروفلومتری در کودکان بین 14-7 سال انجام گرفت که 527 نفر از آنها (192 دختر و 335 پسر) هیچ تاریخچه ای از مشکل کلیوی، ادراری، روانشناختی یا عصبی نداشتند. اطلاعات از مدارس مختلفی از مناطق مختلف تهران جمع آوری شد. حجم ادرار و میزان متوسط و حداکثر جریان ادرار اندازه گیری گردید.نتایج: نوموگرامهای میزان متوسط و حداکثر جریان ادرار برای دختران و پسران رسم شد. ارتباط بین میزان متوسط و حداکثر جریان و حجم ادرار بر یک تابع لگاریتمی منطبق بود.مقدار متوسط حداکثر جریان ادرار 19.9ml/sec در پسران و 23.5ml/sec در دختران بود با متوسط حجم ادراری 142ml در پسران و 147ml در دختران. در هر دو جنس میزان جریان ارتباط نزدیکی با حجم ادرار نشان می داد. میزان متوسط و حداکثر جریان ادرار در دختران بیش از پسران بود که در آنها بر خلاف پسران با افزایش سن نیز افزایش می یافت. مقدار متوسط حداکثر جریان ادرار (19.9ml/sec در پسران و 23.5ml/sec در دختران) و مقادیر متوسط جریان ادرار (8.1ml/sec در پسران و 8.8ml/sec در دختران) یافت شده در این مطالعه بیشتر از مقادیر گزارش شده در مطالعات غربی است.در پایان: نوموگرامهای مقادیر متوسط و حداکثر جریان ادرار برای پسران و دختران به فرم صدک ارایه می شود که می تواند به پزشک برای ارزیابی پاسخ به درمان طبی یا جراحی کمک کند و در غربالگری اختلالات ادراری تحتانی در کودکان در طیف وسیعی از حجمهای ادراری کمک کننده باشد.

مقدمه: اختلال هورمونی یکی از علل ایمپوتانس می باشد. هیپر پرولاکتین به عنوان یکی از علل اختلال هورمونی مطرح و گزارش می شود که در این مطالعه ما میزان هیپرپرولاکتین را مورد مطالعه قرار دادیم.مواد و روش ها: در طی 5 سال از میان 400 نفر مراجعه کننده برای بررسی اختلال جنسی در تعدادی از بیماران برحسب وضعیت بیمار آزمایشات هورمونی درخواست گردید.نتایج: در 2 مورد هیپر پرولاکتینی تشخیص داده شد که هر دو مورد با درمان بهبود می یافتند.بحث و نتیجه گیری: اختلال هورمونی عامل 17-35% دیس فونکسیون جنسی می باشد. در این میان میزان هیپرپرولاکتینی دخیل در ایمپوتانس بطور واضح مشخص نشده است که در مطالعه ما این میزان در حدود 0.5% گزارش می شود. در بررسی علل ایمپوتانس و بررسی هورمون باید به هورمون پرولاکتین توجه داشته باشیم که به خوبی قابل درمان می باشد.

ایلیوسیستوپلاستی از تکنیکهای رایج بازسازی مثانه معیوب است. عوارض آن شامل عملکرد جذبی و ترشحی مخاط روده ای است که اثرات مفید این عمل را زیر سوال می برد. یک مطالعه آزمایشی بر روی 27 سگ 2-1 ساله نژاد مختلف ایرانی با وزن بین 24-15 کیلوگرم طبق پروتکل زیر انجام گرفت. گروه کنترل منفی :(NC) برای 6 سگ ایلیوسیستوپلاستی انجام نشد. گروه کنترل مثبت6 :(PC)  سگ تحت عمل روتین ایلیوسیستوپلاستی بدون اثردهی آنزیمی سگمان ایلئوم قرار گرفتند.اثر آنزیم به مدت 5، 10، 15، 20 و 25 دقیقه بر روی سگمان ایلئوم هر گروه مشتمل بر 3 سگ انجام گرفت. 5 هفته بعد سگها بیهوش شده، تست جذب گلوکز با استفاده از دکستروز 50% بعمل آمد. سطح گلوکز خون (BGL) قبل از مطالعه  (T1)دو هفته پس از جراحی در PC و گروههای درمانی دیگر (T2) قبل از بیهوشی (T3)، پس از بیهوشی (T4) و در فواصل 5 دقیقه ای تا 25 دقیقه (به ترتیبT5-T9 ) پس از انفوزیون50ml  دکستروز از طریق سوند فولی F12 بداخل مثانه و همچنین بین این گروهها مورد مقایسه قرار گرفت.تفاوتهای معنی داری در سطح خونی گلوکز بین  NCو PC و گروههای 5 دقیقه، 10 دقیقه و 15 دقیقه مشاهده می شد که نشان دهنده زمان ناکافی اثردهی آنزیمی است. با اینکه سطح خونی گلوکز در نمونه 20 دقیقه در مقایسه با 5 NC  دقیقه،   10دقیقه و 15 دقیقه کمتر بود، این اختلاف معنی دار نبود. سطح خونی گلوکز در گروه 25 دقیقه در مقایسه با PC بطور معنی داری کمتر بود که نشان دهنده زمان مناسب اثر آنزیمی برای سگمان ایلئوم است. تفاوت معنی داری درسطح خونی گلوکز بین T1 تا T9 در 25 دقیقه با NC وجود نداشت ولی این مقدار برای  T5تا  T9در PC و گروههای5 ، 10، 15 و 20 دقیقه بطور معنی داری بالاتر بود. این امر نشان می دهد که 25 دقیقه اثر آنزیمی بر سگمان ایلئوم برای ایلئوسیستوپلاستی سطح خونی گلوکز را تا 25 دقیقه پس از تست جذب گلوکز بالا نمی برد. پیشنهاد می شود که 25 دقیقه اثردهی آنزیمی برای سگمان ایلئوم برای ایلئوسیستوپلاستی اختلال عملکرد مثانه در سگ مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: ریفلاکس ادراری سبب آسیب کلیوی پیشرونده و نهایتا نارسایی کلیه می شود. درمان اصلی عبارتند از: تجویز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی-جراحی باز و کاشتن اندوسکوپیک زیر مخاطی می باشد.اساس اصلاح اندوسکوپیک ریفلاکس، ایجاد کردن یک ساپورت محکم زیر مخاطی حالب داخل مثانه ای بوسیله تزریق اندوسکوپیک مواد خارجی است که نهایتا سبب طویل شدن حالب اینترامورال می گردد. مواد زیست سازگار که برای درمان ریفلاکس استفاده می شوند شامل ... پارافین، پترولیوم، سیلیکون، تفلون، لانولین، کلاژن، دیفلاکس میباشد. که این مواد در درمان برخی بیماریهای گوش و حلق و بینی، ارتوپدی و ژنیکولوژی و جراحی پلاستیک استفاده شده اند. در این مطالعه ما از بیوسرامیک به مثابه یک ماده موثر در مخاط مثانه استفاده نموده ایم.وسایل مورد نیاز: 30 خرگوش بالغ آزمایشگاهی انتخاب شده که 20 نمونه برای بررسی و 10 مورد بعنوان گروه کنترل انتخاب شدند. ما ابتدا برای آنها سیستوگرافی  KUB،I.V.P، سونوگرافی کلیه ها و مثانه انجام دادیم بعد با انسزیون میدلاین سوپراپوبیک جدار باز شده و بعد از نمایان شدن مثانه نیز در خط وسط باز شده و ماده بیوسرامیک سرنگ انسولین در زیر مخاط مثانه تزریق شد. سپس مثانه بسته شده و جدار ترمیم گردید. خرگوشها در شرایط خوب و تغذیه مناسب بمدت 6 ماه نگهداری شدند. KUB انجام شد (بدلیل اوپاک بودن بیوسرامیک) و خرگوشها با دوز کشنده کتامین کشته شدند. بوسیله لاپاراتومی و توراکوتومی همزمان کلیه ها و حالب ها و مثانه و کبد و قلب و ریه ها و مغز و غدد لنفاوی رتروپریتوین خارج شده و از نظر ماکروسکوپی و میکروسکوپی تحت بررسی قرار گرفتند.نتایج: ادم لامینا پروپریا و گرانولوم جسم خارجی را در مثانه نشان داد که در بین سلولهای گرانولوم ماده تیره رنگ (بیوسرامیک) بطور یکنواخت به چشم می خورد. ساختمان غدد لنفاوی رتروپریتوین شامل سلولهای التهابی دیده شده که در بین آنها ماده یکنواختی رسوب کرده و به علت تجمع لنفوسیتی در بعضی موارد واکنش التهابی از سلولهای طبیعی قابل افتراق نیست. تشکیل گرانولوم جسم خارجی نیز دیده شد. کلستاز مشخص ترین تغییر پاتولوژیک در کبد بوده که معلوم نیست مربوط به بیوسرامیک است یا خیر؟ در مغز و قلب و ریه ها تغییری دیده نشد.بحث: درمان اندوسکوپیک ریفلاکس ادراری یک روش مفید در بیماران انتخاب شده بدلیل ساده بودن موربیدیتی کمتر و ارزان بودن می باشد.بیوسرامیک ماده ای است که در جراحی های ارتوپدی و بی اختیاری های ادراری زنان و کودکان استفاده شده و واکنشهای سلولی موضعی و دور دست در سیستم ادراری بشکل تشکیل گرانولوم جسم خارجی و واکنش های التهابی بوده است که شدیدتر از مواد مورد استفاده رایج نظیر ( فلون، کلاژن و ماکروپلاستیک) نبوده و به همین دلیل بیوسرامیک بسیار مناسب تر و مطمئن تر و موربیدیتی کمتر در مقایسه با مواد یاد شده می باشد.

یافته ها: از 35 مورد ابهام جنسی  مراجعه شده به بیمارستان حضرت علی اصغر (ع)، 23 مورد با ترکیب کروموزومی (Femalepseudohermaphroditism) 45XX  تحت عمل جراحی قرار گرفتند. از این تعداد در 18 مورد، کلیتور وپلاستی، واژینوپلاستی و لابیوم پلاستی و در 5 مورد فقط کلیتوروپلاستی ولابیوم پلاستی انجام گرفت. در 4 مورد از 6 بیمار با ترکیب کروموزومی(Male Pseudohermaphroditism) 46XY  ترمیم هیپوسپادیاس و ارکیدوپکسی صورت گرفت ودر 2 مورد که Testicular Feminization بودند تبدیل به دختر شدند. یک مورد هرمافرودیسم حقیقی بعلت نداشتن فالوس مناسب، همزمان با برداشتن گوناه های مذکر، واژینو پلاستی انجام و به جنسیت دختر تبدیل گردید. در یک مورد ابهام جنسی با ظاهر هیپوسپادیاس و داشتن گونادهای  Ovotestisو ترکیب کروموزومی 45XY با تشخیص Dysgenesis Mixed Gonadal، گونادها برداشته و ژنتیالیای خارجی به دختر تبدیل گردید. سه مورد ابهام جنسی پس از برسیهای اولیه مراجعه ننمودند. یک نوزاد یک روزه با تشخیص  CAH(Congenital Adrenal Hyperplasia)با ناهنجاریهای متعدد دیگر از جمله هیدرو کلپوس، کیست تخمدان هیدرونفروز ناشی از UPJO و مقعد بسته تحت عملهای هایمنوتومی، پیلوستومی، تخلیه کیست تخمدان و کلستومی قرار گرفت ولی یکماه بعد بعلت  Sepsisفوت کرد.بحث و نتیجه گیری: گونادهای اولیه تا شش هفته اول دوران جنینی، در هر دو جنس دارای سلولهای یکسان است. سپس در صورت وجود کروموزوم Y، به Testis، وگرنه به ovary تبدیل می گردد. با رشد بیضه و ترشح ماده MIS، بافت Mullerian از بین میرود و بر اثر ترشحTestosterone  بافت Wolffian رشد سریع پیدا کرده و Vas deferenas، Vesica Seminalis، Epididym وprostate  را ایجاد میکند.از سوی دیگر در شرایطی که تخمدان شکل می گیرد، تحت تاثیر هورمونهای ترشح شده از آن، نسج Mullerian به رحم، لوله های فالوپ و قسمت فوقانی واژن تبدیل میگردد. ژنیتالیای خارجی اولیه نیز به شرح زیر تغییر می کندTubercle  به گلانس در پسرها و کلیتوریس در دخترها، Genital fold به جسم آلت در پسرها و لابیومهای کوچک در دخترها،Genital swelligs  به اسکروتوم در پسرها و لابیومهای بزرگ در دخترها،Genital sinus  به پروستات در پسرها و قسمت تحتانی واژن در دخترها در این تغییرات سه عامل کروموزومها، گونادها و آنزیمها نقش ایفا میکنند. در شرایطی که اشکال ناشی از نقص عملکرد آنزیمی باشد ژینتالیای خارجی با نواقصی همراه خواهد بود و بحث از هر مافرودیسم کاذب به میان می آید. اما در صورتیکه اشکال در سطح کروموزوم، گوناد و ترشحات هورمونی ناشی از آن باشد ابهام جنسی از نوع هرمافرودیسم حقیقی خواهد بود که علاوه بر ناهنجاری ژنیتالیای خارجی گونادها نیز مزدوج میباشند (بیضه و تخمدان همزمان دیده میشود) بهمین دلیل ابهام جنسی در چهار گروه اصل تقسیم بندی میشود که شامل: 1- هرما فرودیسم زنانه کاذب، 2- هرمافرودیسم مردانه کاذب، 3- هرمافرودیسم حقیقی، 4-دیسژنسی مختلط گوناد درمان جراحی با توجه به عوارض روانی ابهام جنسی در کودک و خانواده او لذا زمان مناسب برای عمل جراحی باید طوری تنظیم گرددکه هیچگونه آثار منفی در والدین در خصوص تعیین ماهیت جنسیت فرزند خود باقی نگذارد. بنظر میرسد بهترین زمان بین 2 تا 6 ماهگی باشد.در هرمافرودیسم زنانه کاذب ترکیب کروموزومها46xx  میباشد و باید ژنتیالیا خارجی که ظاهر مردانه دارد به دخترانه تبدیل گردد.در هر مافرودیسم مردانه کاذب ترکیب کروموزومها46xy  بوده و درصورتیکه طول فالوس مناسب باشد باید ژنتیالیای خارجی به مردانه تبدیل گردد. در هر شرایطی که طول فالوس بسیار کوچک باشد و یا ظاهر ژنتیالیا، دخترانه باشد  (Testicular Feminisation)باید تبدیل به دختر گردد. و در زمان مناسب واژینوپلاستی و ارکیدوکتومی انجام گیرد.در هر مافرودیسم حقیقی با انتخاب والدین و راهنمایی طبیب معالج جنسیت مناسب انتخاب میشود و گونادهای مخالف برداشته میشود.وژنتیالیای خارجی به تناسب جنسیت اصلاح میگردد. در شرایطی که فالوس بسیار کوچک باشد بهتر است که کودک تبدیل به دختر گردد و بیضه برداشته میشود.در دیسژنزی گونادها بعلت کانسروژن بودن آنها، گونادها کاملا برداشته میشود و بیمار به دختر تبدیل میگردد اعمال جراحی عبارتند از:1- کلیتوروپلاستی که به سه روش Total clitorectomy، Clitoral Recession وClitoral midbody resection  انجام میگیرد. بعلت فواید آن، نوع سوم ترجیح داده میشود و روش رایج در بیمارستان حضرت علی اصغر (ع) به شمار می آید.2- واژینو پلاستی، با جدا کردن واژن از سینوس یوروژیناسیس (مشترک با مجرای ادرار) انجام میگیرد. بعلت عوارض تنگی و غیره ترجیح داده میشود در سنین 10-9 سالگی انجام گیرد. 3- ایجاد لابیوم های مینور از پوست فالوس4- ایجاد لابیوم های ماژور از پوست اسکروتو5- ایجاد Penis با اصلاح کوردی وترمیم هیپوس پادیاس و تامین طول مناسبنتایج: در 32 مورد ابهام جنسی که تحت عمل جراحی قرار گرفتند، 23 مورد هرما فرودیسم کاذب زنانه بوده که ظاهر پسرانه داشتند و با تبدیل فالوس به کلیتوریس و ایجاد لابیوم های مینور، ژینتالیای زنانه ایجاد گردید. در18 مورد واژینوپلاستی نیز انجام گرفت. مهمترین عوارض بعداز عمل در مورد هماتوم زیر پوست و در 5 مورد تنگی دهانه واژن که در 3 مورد با دیلاتاسیون اصلاح ودر 2 مورد نیاز به Revision پیدا کرد. در 6 مورد هرمافرودیسم کاذب مردانه ترمیم هیپوس پادیس انجام گرفت و فقط در یک مورد فیستول مشاهده شد که با ترمیم بهبودی یافت. یک مورد ابهام جنسی با انواع ناهنجاریهای دیگر قبل از انجام هرگونه عمل جراحی برای اصلاح ابهام جنسی بعلتSepsis  فوت کرد.یک مورد  Mixed Gonadal dysgenesisدختر بچه ای 3 ساله با تشخیص فتق دو طرفه مراجعه نموده بود که اثنا عمل گونادهای (ovotestis) در در ساک فتق مشاهده شد و با برداشتن بیوپسی و انجام کاریوتایپ تشخیص قطعی گشت و گونادکتومی انجام گرفت.

هدف: دستیابی به یک روش جراحی برای ایجاد ریفلاکس ادراری در حیوانات کوچک. این مدل برای مطالعات مربوط به مکانیسمها و درمان ریفلاکس ادراری قابل استفاده خواهد بود. ضمنا با تلقیح باکتری به مثانه مدل پیلونفریت بالارونده را نیز ایجاد خواهیم نمود.مواد و روشها: 9 عدد خوکچه هندی پیش از انجام جراحی مورد VCUG قرار گرفتند. بیهوشی این حیوانات با تزریق داخل صفاقی80mg/kg  کتامین و 4mg/kg زایلازین انجام شد. یک برش خط وسط در پوست ناحیه تحتانی شکم غلاف عضله رکتوس و پرده صفاق داده شد. مثانه را تا گردن باز نمودیم و با کمک میکروسکوپ (×16)Dissecting هر دو دهانه حالب را با استفاده از نخ کرومیک 3-صفر کانوله نموده، انتهای حالبهای داخل جداری را برش دادیم. مثانه را بابخیه کرومیک 4-صفر پیوسته ترمیم نمودیم.نتایج:  VCUGسه روز پس از عمل ایجاد ریفلاکس ادراری را تایید می نمود. هیچ یک از حیوانات پیش از عمل جراحی ریفلاکس نداشتند و هیچیک از حیوانات در حین عمل و یا بر اثر بیهوشی از بین نرفتند. در تمامی آنها ریفلاکس گرید 4-3 در VCUG پس از عمل دیده می شد.بحث: به نظر می رسد مدل خوکچه هندی برای ریفلاکس ادراری بدلیل کوچکی حیوان و سهولت کار با آن مدل مناسبی است. اما از آنجایی که این حیوان بسیار حساس به استرس است ظاهرا مدل حیوانی خوبی برای مطالعات بلند مدت نیست.

مقدمه: در این مقاله سابقه نورولوژیک ارضای زودرس، تئوری های جدید و درمان های آن و نتایج حاصل از یک مطالعه محدود در جنوب ایران در بیماران با ارضای زودرس ارایه می گردد.مواد و روش ها: با استفاده از مقالات پزشکی در مدلاین، مطالعات و گزارشات بین سالهای 1980 تا 2002 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است و با مطالعه انجام شده توسط نویسنده مقاله مقایسه شده است. در این مطالعه 71 بیمار با ارضای زودرس اولیه در سه دوره یک ماه پلاسبو، کلومیپیرامین و فلوکسیتین دریافت کردند و زمان تاخیر ارضا در این سه گروه با یکدیگر مقایسه شد.نتایج: در این مطالعات نشان داده شده است که بیماری ارضا زودرس یک بیماری نورولوژیک و نه روانی می باشد که با تغییر وضعیت سروتونین و گیرنده های آن در دستگاه عصبی مرکزی مربوط میباشد و احتمالا یک زمینه ارثی و پایه ژنتیکی دارد. در اکثر این مطالعات فلوکسیتین به عنوان بهترین درمان ذکر شده است. میزان تاخیر زمانی ارضا در بیماران پلاسبو 1.1 برابر و در بیماران کلومیپیرامین 9.1 برابر و در بیمارانی که فلوکسیتین مصرف کرده اند 3.5 برابر افزایش داشته است.(P<0.05) بحث و نتیجه گیری: مطالعات پایه و کلینیکی نشان داده است که ارضا زودرس یک پدیده روحی و روانی نمی باشد بلکه یک پدیده نوروبیولوژیک بوده و میتوان با درمان دارویی طولانی مدت آن را کنترل نمود. داروی فلوکسیتین به عنوان داروی انتخابی اولیه در این بیماران با عوارض کم و قابل قبول توصیه می شود.

اهداف: ارزیابی DNA پلوئیدی با سیتومتری تصویری در کودکان مبتلا به تومور ویلمز و ارتباط آن با پیگیری بلند مدت . همچنین ارتباط یافته های بافت شناسی با سیتومتری تصویری DNA در تومور ویلمز.بیماران و روشها: از سال 1987-1997، 41 کودک دچار تومور ویلمز در مرکز درمانی ما تحت عمل جراحی قرار گرفته و پیگیری کامل از آنها بین 12 تا 124 ماه بعمل آمد. (بطور متوسط 61 ماه) سن متوسط زمان مراجعه 3.5 سال بود (بین 6 ماه تا 9 سال). از این میان 26 نفر پسر و 15 نفر دختر بودند. بافت شناسی تومور در 21 مورد مطلوب و در 20 مورد نامطلوب گزارش شد. از نظر  Stagingتومور: Stage I (n=6) , Stage II (n=12) , Stage III (n=16), Stage IV(n=6) , Stage V (n=1)نتایج: عود تومور در 9 بیمار (21.9%) مشاهده شد. (یک مورد عود تومور در کودک با بافت شناسی مطلوب و 8 مورد در کودکان با بافت شناسی نامطلوب مشاهده شد. کلیه عودها در کودکان دارای آناپلوئیدی  DNAدیده شد.در پایان: ارتباط بین یافته های بافت شناسی (مطلوب و نامطلوب) و بقای بیماران و همچنین میزان عود تومور پس از کموتراپی مشخص شده است. تلفیق سیتومتری تصویری و یافته های بافت شناسی ممکن است در یافتن بیماران پر خطر و پیش بینی بقای بیماران و میزان عود تومور ویلمز کمک کننده باشد.

 هدف: استفاده از ماتریکس آسلولر بافتی برای جایگزینی ساختار و عملکرد بافتهای از دست رفته بدن، از تکنیکهای نسبتا جدید مهندسی بافت است که نتایج موفقیت آمیز و امیدوارکننده ای به همراه داشته است. در مطالعه حاضر از ماتریکس آسلولر مثانه انسان برای رشد و نوسازی مثانه میزبان حیوانی سالم استفاده می شود.مواد و روشها: مثانه انسان از یک بیمار دچار مرگ مغزی در شرایط کاملا آسپتیک برداشت گردیده، طبق پروتکل معین سه مرحله ای با استفاده از سدیم آزید، دزوکسی ریبونوکلئاز و سدیم دزوکسی کولات آسلولر گردید. بررسی با میکروسکوپ نوری، مختصری بقایای سیتوپلاسمی را در ماتریکس آسلولر نشان می داد. قطعات کوچکی از ماتریکس آسلولر انسانی (25cm2) به مثانه 9 خرگوش نر 2.5 کیلوگرمی بالغ و سالم پیوند زده شد. گرافتها در فواصل 4 ،2، 1 و 8 هفته پس از عمل (هر بار دو خرگوش) برداشت گردیده، با میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. خرگوش نهم برای مطالعه واکنش بافتی بلند مدت نگهداری شد.نتایج: مقاطع میکروسکوپی رنگ شده با H&E، واکنش شدید التهابی جدار مثانه میزبان را نسبت به گرافت ماتریکس آسلولر نشان داد. هیچ گونه رشد بافتی از مثانه میزبان به درون ماتریکس آسلولر مشاهده نگردید. سطح داخلی گرافت، کاملا کلسیفیه بود و رشد یوروتلیوم بر روی آن مشاهده نمی شد.بحث و نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که وجود مختصری بقایای سیتوپلاسمی در ماتریکس آسلولر می تواند باعث واکنش ایمنی شدید از طرف میزبان و نتیجتا ممانعت از رشد بافتی به درون ماتریکس شود. همچنین رسوب کریستالهای ادراری بر روی سطح گرافت مانع از رشد یوروتلیوم میزبان بر روی آن می شود. پیش از انجام گرافت ماتریکس آسلولر باید از آسلولاریته کامل ماتریکس اطمینان حاصل شود.

مقدمه: به عنوان اولین تلاش در کشور برای بکارگیری گرافت ماتریکس آسلولر مثانه، مطالعه حاضر جهت تولید ماتریکس آسلولر مثانه موش انجام گرفت.مواد و روشها: سیستکتومی ساب توتال در یک موش نر بالغ و سالم انجام گرفت. مخاط مثانه برداشت شده با استفاده از یک جفت لام شیشه ای تراشیده شد. سپس مثانه در یک روند سه مرحله ای هر بار 4-6 ساعت تحت اثر سدیم آزید، دزوکسی ریبونوکلئاز و سدیم دزوکسی کولات قرار گرفت.نتایج: رنگ آمیزی H&E و تری کروم و بررسی با میکروسکوپ نوری، ماتریکس خارج سلولی فاقد سلول و دستجات طبیعی کلاژن را نشان میداد.نتیجه گیری: مثانه موش را می توان با پروتکل سه مرحله ای استاندارد لیزسلولی، خروج آنزیمی مواد ژنتیک و شستن غشاهای لیپیدی آسلولر نمود.

هدف: هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمانی ریفلاکس ادراری در اطفال یا روش آندوسکوپیک و ارایه اولیه مطالعات روی حیوانات آزمایشگاهی و نتایج بالینی و دراز مدت ماده هیدروکسی آپاتیت در درمان آندوسکوپیک بازگشت ادراری است. این روش با بیش از ده ماده در دهها هزار بیمار در دنیا مطالعه شده و بیشترین سری که روی 12 هزار نفر از 40 مرکز اورولوژی اطفال اروپا گزارش شده، نتایج موفقیت را به یک تا چندبار تزریق تفلون بیش از 90% گزارش داده اند.روش مطالعه: در پنج سال گذشته بیش از 600 کودک مبتلا به درجاتی از ریفلاکس ادراری تحت درمان با این روش قرار گرفته اند. از این تعداد 208 مورد با 354 حالب ریفلاکس پیگیری درازمدت داشته اند. سن متوسط 4.78 سال (از یکماه تا 18 سال) و 146 نفر آنها مونث و 62 نفر مذکر بوده اند. 9 کودک با ریفلاکس درجه I،38  نفر مبتلا به ریفلاکس درجه II،96  نفر ریفلاکس درجه III،73  نفر ریفلاکس درجه IV و 30 نفر مبتلا به ریفلاکس درجه V بودند.تکنیک: یوروکل یک ماده خمیری است که داخل یک ژل حل شده و حاوی 4% کلاژن در گلیسیرین می باشد و به اندازه یکصد میکرون هیدروکسی آپاتیت دارد. این ماده با سوزن مخصوص از طریق سیستوسکپ در هر سنی قابل تزریق است. روش تزریق در زیر بیهوشی عمومی با ماسک و نیز در زیر دید مستقیم 0.8-0.2 میلی لیتر در زیر هر سوراخ حالب تزریق می شود. این ماده هیچگونه عارضه ای نداشته و تا کنون هیچگونه انسدادی گزارش نشده است. پس از خاتمه جراحی و بازگشت کامل از بیهوشی سیستوگرافی در تمام بیماران برطرف شدن ریفلاکس را نشان داده است. و در پیگیری بیماران سیستوگرافی در 6-12-24 ماه بعد با روش ایزوتوپ تکرار شده است که نتایج کلی آن در جدول زیر نمایان است. بهبود کامل و عدم عود ریفلاکس در تمام درجات 71% دیده شده است. چنانچه به ندرت بیماری نیاز به جراحی داشته باشد به هیچ عنوان چسبندگی یا تنگی دیده نشده است.بحث: این نتایج نمایانگر موفقیت چشمگیر بدون جراحی باز است و در گزارشات قبل در مورد جراحی باز چنانچه کودک مبتلا به اختلال ادراری و کارکرد مثانه باشد شیوع عود بعد از جراحی باز تا 30% گزارش شده و چنانچه مشکلvoiding dysfunction  نداشته باشد شیوع عود بعد از جراحی باز 4.2% و تنگی 3-1% گزارش شده است. در این بیماران عود، بیشتر در اطفالی اتفاق افتاده است که مبتلا به اختلال عملکرد مثانه و روده هستند. در نتیجه گیری به نظر می رسد که درمان آندوسکوپیک با روش یوروکل یک روش کم تهاجمی، موثر، ارزان و بدون عارضه است که با توجه به نتایج به دست آمده بعنوان قدم اول درمانی در دنیا پذیرفته شده است.

هدف مطالعه: ما در این مطالعه نتایج عمل جراحی تغییر یافته آنتی ریفلاکس گیل ورنه  (Gil-vernet)را در بیماران دچار برگشت ادراری اولیه در یک کارآزمایی بالینی شاهددار تاریخی (غیر هم جریان) مورد بررسی قرار می دهیم.روش اجرا: تعداد 30 بیمار با 46 واحد ریفلاکسی از بهمن ماه 1377 لغایت شهریور ماه 1381 با تشخیصی ریفلاکس ادراری اولیه، تحت عمل جراحی قرار گرفتند. در این روش تغییر یافته که شامل انتقال سوراخ هر حالب به طور جداگانه با دو نخ قابل جذب به راس تریگون است سوراخ های حالبی به جای اینکه در قاعده تریگون به هم برسند در راس به هم متصل میگردند و نتیجتا تونل زیر مخاطی طولانی تر و با زاویه مناسبتر نسبت به روش گیل ورنه معمولی ایجاد می گردد.یافته ها: در مدت زمان پیگیری متوسط 18 ماه (6 الی 43 ماه) در 44 واحد(%95.6) P<0.0001  بهبودی کامل حاصل شد. در دو واحد (4.3%) علیرغم از بین رفتن ریفلاکس، هیدرویوتر بعد از عمل بدون تغییر باقی ماند. از نظر جواب به درمان بین درجات مختلف ریفلاکس ادراری اولیه، جنس و سن بیماران و یک طرفه و دو طرفه بودن ریفلاکس اختلافی مشاهده نشد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان میدهد که روش تغییر یافته گیل ورنه، روشی کاملا موفق در درمان ریفلاکس ادراری اولیه است و باعث ایجاد یک تونل زیر مخاطی طولانی تر و با زاویه مناسبتر نسبت به گیل ورنه معمولی میگردد.

هدف: برای درمان رفلاکس حالب از روشهای مختلف دارویی یا جراحی استفاده می شود که جدیدترین روش درمانی تزریق مواد زیست سازگار در ناحیه محل اتصال حالب به مثانه (uvj) میباشد. چون نمی توان داروهای جدید زیست سازگار را در مرحله اول روی انسان بررسی نمود و ممکن است عوارض ناخواسته و حتی مرگ را به علت واکنشهای آلرژیک به همراه داشته باشند لذا در این بررسی داروهای جدید زیست سازگار تهیه شده توسط یکی از محققین داخل کشور (آقای دکتر عبدالمحمد کجباف زاده) ابتدا روی سگ بعنوان مدل حیوانی بیمار بررسی و پس از مقایسه با داروی متداول (یوروکل) نتایج مورد نظر اخذ گردید.روش کار: در این بررسی در 9 قلاده سگ مبتلا به رفلاکس دو طرفی استفاده شد که به 3 گروه 3 تایی تقسیم شدند . در گروه اول پس از گذشت یک هفته بعد از تائید رفلاکس با سیستوگرافی ماده جدید مورد آزمایش در یکطرف و یوروکل در طرف مقابل تزریق شد. در گروه دوم روش فوق در 3 قلاده شگ با تزریق ماده جدید در یک طرف و آب مقطر در طرف دیگر تکرار شد. در 3 قلاده سگ (گروه سوم ) نیز تزریق یوروکل در یک طرف و آب مقط در طرف مقابل انجام شد تا با یکدیگر مقایسه شوند. چون هدف اصلی مقایسه روند درمانی داروی جدید با داروی متداول بود لذا پس از گذشت یک هفته از تزریق داروی جدید و بقیه حالات درمانی فوق سیستوگرافی مجدد برای ارزیابی روند درمان رفلاکس صورت گرفت.نتیجه گیری و بحث: بر اساس نتایج به دست آمده و روند درمانی مقایسه در 9 قلاده سگ که همگی دچار رفلاکس بودند می توان نتیجه گرفت که داروهای درمانی جدید عملکرد مشابه با داروهای متداول داشته است. در این بررسی مقایسه مقدار تزریق داروها، روند تزریق، یافته های کالبد گشایی پس از درمان و جزئیات کار ثبت شد که می تواند بعنوان یک روش کار و الگوی مناسب برای دیگر محققین علاقمند در این زمینه مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: درمان ناتوانی جنسی در ضایعات نخاعی موجب بهبود کیفیت زندگی و بالا بردن امید به زندگی در این بیماران می شود. بعضی از بیماران با ضایعات نخاعی به هیچ یک از درمانهای رایج به تنهایی پاسخ مناسب نمی دهند. هدف از این مطالعه یافتن راهی برای درمان موارد مقاوم ناتوانی جنسی در بیماران با ضایعه نخاعی می باشد مواد و روش ها: این مطالعه به صورت آینده نگر روی 97 بیمار مرکز ضایعات نخاعی اهواز انجام شده است. تمام بیماران در اثر صدمات جنگی دچار ضایعه نخاعی شده اند. این ضایعات در سگمانهای مختلف نخاع بوده است. از تمام بیماران مورد مطالعه، فقط 62 بیمار دارای درجاتی از ناتوانی جنسی بودند که از آبانماه 1378 تا اسفندماه 1381 تحت درمان با پاپاورین، TriP vasoactive، دستگاه واکیوم و ویاگرا قرار گرفتن. 12 بیمار به هیچکدام از درمانهای فوق جواب نداده یا با روشهای فوق سازگاری نداشته اند. در این گروه از ویاگرا + پاپاورین به صورت همزمان استفاده شده است و نتایج و عوارض آن مورد ارزیابی قرار گرفته است.نتایج: بااستفاده از ترکیب فوق، میزان پاسخ به درمان در موارد مقاوم به صورت ارکسیون کافی برای 85% Intercorse بوده است یک مورد سردرد شدید و یک مورد دید رنگی به صورت عارضه بروز نموده است.بحث و نتیجه گیری: درمان ناتوانی جنسی در ضایعات نخاعی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در مواردی که استفاده از یک دارو به تنهایی موثر نباشد، می توان دو دارو را همزمان به کار برد. به نظر می رسد استفاده همزمان ویاگرا + پاپاورین در موارد مقاوم به درمان در ضایعات نخاعی یکی از روشهای موثر و کم عارضه باشد.

اهداف: به علت شیوع نسبتا زیاد Erectile dysfunction (ED) در سنین بالا به خصوص با علل عروقی و با توجه به این که بسیاری از بیماران مبتلا به BPH بعد از پروستاتکتومی از ED شکایت دارند در این مطالعه از تست CIS به عنوان یک روش عینی در بررسی ED قبل و بعد از عمل و به عنوان تخمینی از آسیب های عروقی ضمن عمل جراحی استفاده شده است همچنین دوز لازم جهت ایجاد نعوظ در این بیماران محاسبه شده است.مواد و روشها: در این مطالعه 140 بیمار مبتلا به BPH دردو گروه 70 نفری تحت پروستاتکتومی باز و TURP قرار گرفتند میانگین سنی در گروه اول و دوم به ترتیب 67 و 64 سال بود . سابقه ED در 67.1% (47 بیمار) و 61.4% (43 بیمار) قبل از عمل وجود داشت. تست CIS قبل از عمل با پاپاورین + فنتولامین با دوز 2.5mg+20mg شروع و هر 20 دقیقه در صورت عدم پاسخ (ایجاد ارکسیون کامل) یا پاسخ نسبی دوزهای دوم و سوم تا حداکثر مجموع دوز پاپاورین60mg  و فنتولامین 10mg انجام شد. عدم پاسخ به تست CIS بعد از عمل در بیمارانی که تست آنها قبل از عمل مثبت بود یا افزایش دوز داروهای ذکر شده جهت ایجاد نعوظ به عنوان ایجاد یا افزایش شدت ED در نظر گرفته می شد.تغییر پاسخ CIS می تواند تخمینی از آسیب های عروقی به علت پروستاتکتومی یا TURP باشد. تست مجدد 3CIS ماه بعد از عمل انجام می شد.نتیجه: در گروه پروستاتکتومی باز 7.1% بیماران و در گروه TURP حدود 12.8% بیماران با توجه به تست CIS اختلال کامل نعوظ یا بدترشدن وضعیت نعوظ بعد از عمل داشتند.Self stimulation در حدود 41% موارد پس از تزریق داخل کاورنوس نعوظ ارکسیون نسبی را تبدیل به ارکسیون کامل نمود.بحث: با توجه به این که تست CIS ارزان و کمترتهاجمی می باشد می توان از آن در ارزیابی وضعیت عروق آلت قبل از پروستاتکتومی و به عنوان یک تست پایه از وضعیت نعوظ بیمار استفاده نمود. همچنین از این روش می توان به عنوان یک الترناتیو درمانی موثر و ایمن در افراد مسن مبتلا به ED سود جست.

اهداف: ارایه نتایج یورتروسیستوپلاستی و میتروفانوف حالب در بیماران دچار بیماری مرحله آخر مثانه و مقایسه نتایج بررسیهای یورودینامیک قبل و بعد از یورتروسیستوپلاستی Tea-Pot.مواد و روشها: از فروردین 76 تا خرداد 80، 14 بیمار، 9پسر و 7 دختر، با میانگین سنی 6.3% سال و با بیماری مرحله نهایی مثانه با این تکنیک عمل شدند. از این میان 7 مورد مثانه نوروپاتیک، 3 مورد سندرم Hinman،3  مورد سابقه دریچه پیشابراهی خلفی و یک مورد سابقه کاشت مجدد حالب در دوره نوزادی به 12-6 ماه درمان نگهدارنده جواب ندادند. مطالعات یورودینامیک با کاتتر سوپراپوبیک یک مثانه هیپراکتیو با الگوی ادراری ناهماهنگ را نشان می داد که به درمان نگهدارنده جواب نداده بود. میانگین قطر حالبهای متسع 3.4 سانتیمتر (1.9-5.6) بود. سیستوپلاستی توسعه مثانه با استفاده از حالب داخل جداری دست نخورده (دتوبولاریزه نشده) انجام شد. کل حالب به جز قسمت داخل جداری اش که برای اثر جت توبولاریزه باقی ماند دتوبولاریزه شد. کانال میتروفانوف در تمام بیماران برای حالب دیستال ساخته شد. مدخل میتروفانوف حالب کاملا به کمک ترمیم VQ پوشانده گردید. در تمامی بیماران مطالعه یورودینامیک به طور سالانه پس از عمل انجام می گرفت.نتایج: هیچیک از بیماران نشت ادراری روزانه یا شبانه نداشتند. در سه مورد میزان باقی مانده ادراری کمتر از 10% حجم مثانه بود و 11 کودک همچنان نیاز به سونداژ مکرر تمیز داشتند. کمپلیانس در همه بیماران افزایش یافت و در 36-24 ماه پایدار باقی ماند. اتساع سیستم فوقانی در همه کودکان تخفیف پیدا نموده، بی اختیاری نیز در تمامی آنان بهبود یافت. ریفلاکس ادراری (6 بیمار، 9 حالب) در طی پیگیری کاهش یافته بود. پیگیری کلیه بیماران از 48-16 ماه (میانگین 33 ماه) انجام گرفت.در پایان: یورتروسیستوپلاستی یک گزینه عالی برای سیستوپلاستی توسعه مثانه است. حالب داخل جداری توبولاریزه پدیده جت ایجاد می کند و در بلند مدت از عود مثانه با کمپلیانس کم جلوگیری می کند. این تکنیک مطمئن و موثر و بدون عوارض عفونت پس از عمل، تشکیل سنگ و اختلالات متابولیک است.

ساده و ارزان هستند، احتمال جایگزینی آنها بجای مطالعات پرخرج و وسیع اختلالات نعوظی (ED) قابل بررسی است.مواد و روش ها: 28 بیمار با میانگین سنی 34 سال (46-23) که در طی سال 1380 با تشخیص اختلال نعوظیED  تحت بررسی دوپلکس داپلر با تزریق پاپاورین داخل کاورنوزال قرار گرفته بودند و از قبل با پرسشنامه IIEF-15 میزان اختلال نعوظی(ED)  آنها نیز ارزش گذاری شده بود مورد مطالعه قرار گرفتند. تشخیص اختلال وریدی باRI<0.9  و اختلال شریانی با 25cm/s>PSV و اختلال مختلط با وجود هر دو پارامتر فوق داده شد. بررسی آماری با آزمونWilcoxon  انجام گردید.نتایج: 16 بیمار (%57) فاقد اختلال عروقی و 12 بیمار (%43) اختلال عروقی داشتند که 9 نفر (%32) اختلال وریدی تشخیص داده شد. اختلاف معنی داری بین گروه سوالات کارکرد نعوظی (مجموع سوالات 5-1 و 15) و حفظ نعوذ(سوالات 5+4) بین افراد با اختلال عروقی و بدون اختلال عروقی وجود داشت (p=0.04 و p<0.02) بین سایر گروههای مختلف ارزیابی پرسشنامه با اتیولوژی اختلال نعوظی(ED)  ارتباطی مشاهده نشد. میزان تغییر اندازه شریان آلتی با تزریق پاپاورین نیزدر بین اتیولوژیهای مختلف تفاوتی نداشت. ولی بین نمره کل IIEF-15 دو گروه اختلال عروقی و بدون اختلال عروقی تفاوت مرزی وجود داشت (36.5+/-8.7، 41.37+/-13، p=0.060)، که در صورت در نظر گرفتن گروه اختلال وریدی (8.7-/+36.2) این اختلاف معنی داربود.(p=0.038)  بین PSV و RI دربین دو گروه اختلاف معنی داری وجود داشت (p=0.04، p=0.005).بحث و نتیجه گیری: از پرسشنامه IIEF-15 می توان در تعیین اتیولوژی احتمالی  EDاستفاده کرد. نمره کل IIEF و خصوصا نمره قسمت بررسی کارکرد نعوظی (مجموع سوالات 5-1 و 15) و حفظ نعوظ (سوالات 5+4) آن می تواند به عنوان دلیلی بروجود اختلال عروقی که نیاز به بررسی وسیعتر و پرخرجتری را دارد بکار رود.

مقدمه: انزال زود رس یک اختلال شایع است و شیوع آن دربین مردان بالغ فعال از نظر جنسی تا 35% گزارش شده است IBS .نیز یک اختلال شایع است که شیوع آنرا بین 10%-22% گزارش کرده اند و بیماری شب شاشی نیز یک اختلال شایع است که در سن شش سالگی شیوع حدود 10% دارد. هر سه این اختلالات در اثر مشکلات اجتماعی و فشارهای عصبی تشدید می شوند و همه این سه گروه به داروهای ضد افسردگی پاسخ میدهند. ما در این تحقیق قصد داریم رابطه آماری بین این سه اختلال را نشان دهیم.مواد و روش ها: از بین 1150 بیمار مراجعه کننده به مطب نویسنده مقاله (در طی 15 ماه)، 72 نفر مبتلا به انزال زود رس بودند.از این بیماران در مورد علایم بیماری IBS و سابقه شب شاشی سوال شد. این اطلاعات در پرونده بیماران ثبت گردید و مورد تجریه و تحلیل قرار گرفتند و اهمیت آماری آنها توسط تست chi-square تعیین شد.نتایج: از 41 نفر از این 72 نفر راجع به وجود علایم  (ROME criteria) IBSسوال شد که 18 نفر از این 41 نفر علایم IBS را داشتند (43.9%) با Pvalue<0.0005 و از 35 نفر از این 72 نفر راجع به وجود سابقه شب شاشی سوال شد که 14 نفر این سابقه را داشتند (14 نفر از 35 نفر برابر با 40%) باPvalue<0.001 .بحث و نتیجه گیری: نتایج آماری فوق در مورد رابطه بین انزال زودرس و بیماری IBS و وجود سابقه شب شاشی از نظر آماری مهم است. تشدید این سه بیماری در اثر مشکلات اجتماعی و فشارهای عصبی و همچنین پاسخ خوب هر سه این اختلالات به داروهای ضد افسردگی ممکن است نشانگر این نکته باشد که هرسه این بیماریها یک پایه پاتوفیزیولوژیک مشترک دارند و ما می توانیم بگوییم که وقتی یک بیمار با شکایت از یکی از این اختلالات مراجعه نمود بهتر است در مورد وجود علایم دو اختلال دیگر نیز سوال شود تا بهتر بتوانیم بیماران خود را درمان نماییم.

مقدمه و هدف: این موضوع مورد سوال است که فشار نرمال واقعی مثانه در اطفال در چه حدی است؟ گزارشهای فعلی دراین مورد گویای این است که فشار طبیعی مثانه در حین ادرار کردن در اطفال بیشتر از مقدار آن در بالغین می باشد و اطفال دارای مثانه انقباض پذیر تری (hypercontractile) هستند که علت آن بخوبی تعیین نگردیده است.روشها: برای بررسی این سوال مطالعه خود را با اندازه گیری فشار مثانه با تکنیک Urodynamic و با کاتتر سوپراپوبیک ترتیب دادیم. کودکان مورد مطالعه به جهت رعایت مسایل اخلاقی از طرفی و از طرف دیگر برای آنکه مشابه نمونه طبیعی باشند طوری انتخاب شدند که هیچ مشکلی در محل اتصال میزنای به مثانه، مثانه و مجرا نداشته باشند ولی به علل دیگری دارای کاتتر suprapubic باشند. همچنین کلیشه های رادیولوژی این کودکان برای محاسبه پارامتر Sacral Ratio و مقایسه آن با فشارهای مثانه مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: 17 کودک (5 دختر و 12 پسر) مطابق کرایتریای تعیین شده مورد بررسی قرار گرفتند. فشار مثانه در حین ادرار کردن در کودکان با Sacral Ratio بالا، بالا تر بود. دو پیک سنی فشار مثانه یکی در دوره نوزادی (میانگین 6 ماه) و دیگری در سن 7 سالگی وجود داشت. فشار مثانه در دخترها بالاتر از پسرها بود ولی این اختلاف معنی دار نبود.نتیجه گیری: فشار طبیعی مثانه کودکان در حین ادرار کردن بالاتر از مقدار آن در بالغین نیست مگر مواردی که باSacral Ratio  بالا که بعنوان یک فاکتور تعیین کننده رشد عصبی در نظر گرفته می شود مشخص می گردند.