همایش ملی تحقیقات میان رشته ای در مدیریت و علوم انسانی
سال:1399 | دوره:1 |تعداد مقالات:6

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر هوش سیاسی در انتخاب سبکهای مدیریت تعارض توسط مدیران شرکتهای خدمات مسافرت هوایی و گردشگری شهر تبریز می باشد. هوش سیاسی یکی از متغییرهایی است که می تواند به میزان بسیاری در روابط مدیران با اعضای سازمان و حل تعارضات نقش ایفا کند. جامعه آماری عبارت است از کلیه مدیران شرکتهای خدمات مسافرت هوایی و گردشگری شهر تبریز به تعداد 220 نفر. در این پژوهش از روش سرشماری استفاده شده است. ابزار مطالعه عبارت است از دو پرسشنامه استاندارد بسته پاسخ که نخستین " مدیریت تعارض " و دومین " هوش سیاسی " آنان را مورد سنجش قرار می دهد. داده های گردآوری شده از طریق آزمون های آماری کولموگروف – اسمیرنوف، پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای سنجش روایی ابزار تحقیق، از روش روایی محتوا استفاده شده است. بدین ترتیب که پرسشنامه ها در اختیار چند تن از اساتید این حوزه قرار گرفته و تحت نظر آنها، اصلاحاتی در اصل آن صورت گرفت. به علاوه برای سنجش پایایی ابزار تحقیق، پرسشنامه ها در یک اجرای آزمایشی بین 20 نفر از افراد نمونه توزیع شده و نتایج با آزمون آلفای کرونباخ بررسی شد. این مقدار برای پرسشنامه اول 81/0 و برای پرسشنامه دوم 80/0 برآورد گشت. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان می دهد که بین هوش سیاسی مدیران آژانس ها و مدیریت تعارض آنها رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. بین هوش سیاسی مدیران آژانس ها با مولفه های همکاری، رقابت، مصالحه و سازش رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. ولی بین هوش سیاسی مدیران آژانس ها با مولفه اجتناب رابطه معنی داری وجود نداردو بین مولفه های بازی های سیاسی، پویایی های قدرت، شخصیت سیاسی، صداقت آشکار و تسخیر احساسات با مدیریت تعارض رابطه مثبت معنی داری وجود دارد. در این میان، قوی ترین رابطه را سبک رقابت با هوش سیاسی نشان داده است این بدان معنی است که مدیران از سبک زورمدارانه در مدیریت تعارض استفاده می کنند و این کار اثر منفی بر جای خواهد گذاشت.

شیوه های تربیتی یکی از چندین عامل بسیار مهم و تاثیر گذار در تحول نظام آموزشی در عصر قاجار محسوب می شوند. تنبیهاتی که بدون توجه به هر نوع اصول و شأن انسانی برای کودکان و نوجوانان از سوی ملاها در نظر گرفته می شد به ویژه اجرای روش های ابتکاری که روز به روز از کمیت جامعه دانش آموزی می کاست و دیگر رمقی برای حضور در مکتب خانه برای محصلان باقی نمی گذاشت. بالا رفتن سطح فرهنگ عمومی جامعه و آشنایی با مدارس سایر کشور ها موجب شد تا به مرور اعتراضاتی نسبت به این شیوه های تربیتی به وجود آید و مکتب خانه ها و تحصیل کردگان حوزوی و افراد کم سوادشان جای خود را به مدارس و کسانی بدهند که به امور تربیتی اشراف بیشتری داشتند. البته تشویقاتی نیز از سوی ملا ها صورت می گرفت اما در سایه تنبیهات فراوان نمودی پیدا نمی کرد می توان گفت در تشویقات خبری از آن همه ابتکاراتی که در تبیهات وجود داشت نبود. در این مقاله ضمن بیان برخی از نمونه های تنبیه در مکتب خانه ها تاثیر این گونه رفتار بر محصلان نیز مورد تحلیل قرار می گیرد.

آزمونهای روانی را در صورتی می توان به عنوان ابزارهای مفید و موثری برای ارزیابی و تشخیص به کار برد که دارای شرایط خاص باشند. به دلیل اهمیت رشدی سبک های فرزندپروری، پرسش نامه های بسیاری برای سنجش سبک های فرزندپروری ساخته شده است که تعدادی از آن ها به فارسی ترجمه شده اند. بر این اساس، هدف اساسی پژوهش حاضر، بررسی ویژگی های روانسنجی مقیاس حمایت از خودپیروی (خودمختاری) ادراک شده والدینی (P-PASS) در ایران بود. پژوهش حاضر از لحاظ ماهیت داده ها و روش جمع آوری اطلاعات، پژوهشی توصیفی و از لحاظ هدف نیز جزو مطالعات بنیادی (به دلیل توسعه دانش موجود در رابطه با متغیرهای پژهش) است. جامعه آماری تحقیق حاضر، تمامی نوجوانان و جوانان با دامنه سنی بین 12 تا 25 سال منطقه 5 شهر تهران بودند. با توجه به حجم جامعه و با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران در نهایت تعداد 385 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مقیاس حمایت از خودپیروی ادراک شده والدینی (P-PASS)، پرسشنامه سبکها و ابعاد فرزندپروری (PSDQ) و پرسشنامه سبک فرزندپروری (PSI II) بود. برای تحلیل نتایج، از روش تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. ابتدا به سنجش بارهای عاملی مقیاس حمایت از خودپیروی (خودمختاری) درک شده والدین (P-PASS 24) پرداخته شده و وزن رگرسیونی (بار عاملی) سازه های مختلف در پیش بینی گویه های مربوطه بررسی شد. در ادامه، برای تعیین روایی مقیاس حمایت از خودپیروی (خودمختاری) درک شده والدین (P-PASS 24) از همسانی درونی (روایی همگرا) و سپس روایی تصنیف به روش تعیین شاخص میانگین واریانس استخراج شده (AVE) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده نشان داد ضریب آلفای کرونباخ مقیاس حمایت از خودپیروی (خودمختاری) درک شده والدین (P-PASS 24) برابر با 83/0 می باشد. روایی همگرای (همسانی درونی) مقیاس نیز برابر با 65/0 و روایی تصنیف به روش تعیین شاخص میانگین واریانس استخراج شده (AVE) نیز برابر با 71/0 به دست آمد.

این پژوهش با هدف مقایسه ذهنیت فلسفی، استرس شغلی و ذهن آگاهی در بین دبیران مدارس تیزهوش، عادی و دبیران حق التدریس شهرستان خوی انجام شد. روش پژوهش این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری اطلاعات، پس رویدادی می باشد. جامعه آماری شامل دبیران مدارس تیزهوش 115 نفر، عادی 389 نفر و دبیران حق التدریس 123 نفر شهرستان خوی می باشد. نمونه آماری برای جامعه آماری 627 نفره، از طریق جدول مورگان 242 نفر محاسبه می شود که به صورت تصادفی طبقه ای اقدام به انتخاب نمونه آماری شد. جهت جمع آوری داده ها از سه پرسشنامه ذهنیت فلسفی سیف هاشمی(1382)، استرس شغلی اسپیو(1987) و پرسشنامه ذهن آگاهی کنتاکی(2004) استفاده شد. روایی آنها توسط اساتید متخصص تایید و پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب، 793/0، 887/0 و 833/0 بدست آمد، تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss صورت گرفت، برای تعیین وضعیت نرمال بودن داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنوف استفاده شد. با توجه به نرمال بودن توزیع داده ها از تحلیل واریانس یک راهه استفاده به عمل آمد. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که ذهنیت فلسفی(05/0>p=؛ 8/48f=) و ذهن آگاهی(05/0>p=؛ 3/48f=)، دبیران مدارس تیزهوش بالاتر از دبیران مدارس عادی و دبیران حق التدرس می باشد. همچنین، استرس شغلی دبیران مدارس تیزهوش کمتر از دبیران مدارس عادی و دبیران حق التدرس می باشد(05/0>p=؛ 32/31f=).

هدف، امروزه، کارکنان به عنوان بخشی جدایی ناپذیردر سازمان محکم ایستاده ویک دارایی گرانبهاهستند. أنها مایل به یادگیری، پذیرش چالش ها هستند و سخت تلاش میکنند تا سطح خود را به بهترین نحوه ارائه دهند. نقش کارمندان برجسته و قابل توجه شده است ومعمولی ترنیست. آنهااکنون مسئولیت هایی دربرنامه ریزی های استراتژیک و توسعه سازمان برعهده گرفته اند. بنابراین، بخش منابع انسانی نقش مهمی در بهینه سازی استفاده از پتانسیل های خود دارد که به پشتیبانی ازپتانسیل های خود و برآورده شدن مشاغل و همچنین هدف استراتژیک شرکت کمک میکند. این برنامه های برنامه ریزی منابع انسانی، مدیریت افراد را دریک چهارچوب برنامه ریزی شده تضمین میکند و باعث میشوند تا عملکرد خود را توسعه دهند که منبعی برای یک مزیت رقابتی پایدار برای شرکت باشد. هدف این مقاله بحث درمورد این موضوعات است.

باتوجه به اینکه فعالیتهای گوناگون اقتصادی، اجتماعی و سیاسی اثرهای مرتبط و متقابل بر جای می گذارند و بنگاه های اقتصادی تولیدی و خدماتی هر روز با پیشرفت هایی در حوزه فناوری و نوآوری مواجه هستند لذا تکنولوژی نه تنها موجب تغییر می شود بلکه خود پاسخی به تغییر به سمت توسعه پایدار بشمار می آید. با توجه به تغییرات سریع تکنولوژیکی در دنیا، رقابت پذیری و بقای یک سازمان به توانایی آن در توسعه و تولید محصولات و خدمات جدید و نوآورانه بستگی دارد. مقاله حاضر تلاش دارد به استفاده از تکنولوژی نوین و فناوری های جدید در حوزه بیمه بپردازد. امروزه این موضوع تحت عنوان اینشورتک(InsurTech) گفته میشود. مزایا و محدودیت های اینشورتک و تعاریف آن از دیدگاه محققان مختلف وهم چنین جایگاه شرکت های بیمه سنتی ولزوم توجه آنها به فناوری های نوآورانه گفته شده است. روش تحقیق، توصیفی – تحلیلی بوده ومطالب بر اساس مطالعه کتابخانه ای بر مقالات داخلی و خارجی وفصل نامه ها، پژوهشنامه ها، نشریات علمی و سایت ها گردآوری شده است. نقش و وظایف نئو بیمه گرها به اختصار بیان شده است. توجه خاص شرکت های بیمه ای به بیمه های عمر وزندگی باعث شده نقش اینشورتک در این نوع بیمه نامه و درقالب ارایه بیمه نامه فناورانه پیشرفته (Accelerated Underwriting) ومزایا و محدودیت های آن و نیز استفاده از امضاء الکترونیکی گفته شده است. هم چنین تاثیر بکارگیری اینشورتک در برخی شرکت ها از جمله (BIMA) در کشورسوئد و گستره خدمات بیمه ای آن در کشورهای کمترتوسعه یافته مانند کامبوج، غنا و بنگلادش وارایه خدمات پزشکی از راه دور و دیجیتالی برای بیماران در شرایط کنونی ویروس کوید 19 وهمین طور میزان توجه و اهمیت به فناوری بیمه در کشور استرالیا بیان شده است. تلاش گردیده جایگاه و اهمیت موضوع نوآوری های تکنولوژیکی در بیمه به مدیران شرکت های بیمه یادآدوری گردد. شناخت مدیران از فضای رقابتی برون سازمان و شرایط وابزارهای ارایه بیمه نامه در کشورهای دیگر و چگونگی بقا سازمان در حفظ مشتریان فعلی و جذب مشتریان جدید دارای اهمیت است. رشد وتوسعه وتولید نرم افزارهای کار آمد و عملیاتی نمودن آنها در بستر های وب و گوشی همراه و. . . از یک سو و توجه خاص به شرکت های نوپا ( که رقبای جدی شرکت های سنتی بیمه بشمار می آیند) از سوی دیگر، موضوعات استراتژیک و قابل تاملی برای مدیران و تصمیم گیران صنعت بیمه بشمار می آید.