خانمی 47 ساله با شکایت از کاهش تدریجی دید مرکزی چشم راست، طی دو ماه گذشته مراجعه کرده است. حدت بینایی چشم راست 20.50 و چشم چپ 20.25 می باشد. در معاینه ته چشم راست با مردمک متسع، ادم موضعی و خفیف ماکولا بدون اگزودای لیپیدی در ناحیه تمپورال فووه آ، با اندازه ای کم تر از یک قطره دیست دیده شد. مویرگ های شبکیه مختصری گشاد شده بودند. در وسط ضخامت شبکیه، خون ریزی کوچکی وجود داشت. آنژیوگرافی با فلورسین و آنژیوگرافی سریع HG-ICG با سیستم HRA2 (Heidelberg Retina Angiograph (HRA) Rodenstock SLO)(SLO: scanning laser ophthalmoscope) نواحی نشت موضعی فلورسین با منبع نامعلوم و حاشیه ای نامشخص را در داخل شبکیه ، همراه با تغییرات تلانژکتازی عروق پاراماکولار را در ناحیه تمپورال فووه آ، نشان دادند...

در این مطالعه، ارتباط غلظت آپولیپوپروتیین های A-I و(apo A-I, apo B) B، و فعالیت پاراکسوناز (PON) که یک آنزیم مستقر بر HDL است، با بیماری عروق کرونر (CAD) تایید شده توسط آنژیوگرافی در بیماران دیابتی و غیر دیابتی دچار CAD در مقایسه با گروه شاهد بررسی شده است. انسداد بیشتر از 50% در یک یا چند شریان کرونر به عنوان CAD+ و انسداد کمتر از 10% به عنوان CAD- طـبقه بندی شد. بیمارانی که در دو آزمایش متوالی قند خون ناشتا برابر یا بیشتر از 140mg/dl و یا سابقه مصرف داروهای کاهنده قند خون داشتند به عنوان بیماران دچار دیابت ملیتوس مورد بررسی قرار گرفتند. مقادیر آزمایشگاهی کلسترول (TC)، تری گلیسیریدها (TGs)، LDL، HDL، apo A-I،apo B  و فعالیت PON در 251 بیمار 30 تا 70 ساله که برای آنژیوگرافی کرونر معرفی شده بودند، اندازه گیری شد. اطلاعات مربوط به عوامل خطرزای غیرلیپیدی توسـط پرسشنـامه گرداوری گردید. مقادیر کلسترول تام (TC) (212±38 در مقابل 45±196 میلی گرم در دسی لیتر P<0.05)، تری گلیسیرید TG (209±187 در مقابل 113±150 میلی گرم در دسی لیتر، P<0.005)، apo B (99±21.5 در مقابل 5/23±2/93 میلی گرم در دسی لـیتر، P<0.0001)، نســبت TC بهHDL-C (4.8±1 در مقابل 4.1±1.3، P<0.001) و نسبت LDL-C به HDL-C (2.9±1.1 در مقابل 1/1 ± 4/2،P<0.05) در گروه CAD+DM+ بیشتر از گروه شاهد بود. ولی نسبت apo A-I به apo-B (1.7±0.4 در مقابل2.0±0.69، P<0.01) در گروه CAD+DM+ کمتر از گروه شاهد بود. هیچ تفاوت معنی داری در HDL-C، LDL-C،apo A-I  و میزان فعالیت PON/arylesterase بیـن گروه ها دیـده نشـد. در بیمـاران CAD+ غیردیابتی، تنها سطوح apo B (96±24 در برابر 18±85 میلیگرم در دسی لیتر،P<0.01) و نسبت apo A-I به apo B (1.8±0.4 در برابر 6/0±0/2،P<0.01) نسبت به گروه شاهد تفاوت معنی دار نشان داد. در آنالیز رگرسیون لجستیک چند متغیری، بهترین معیار برای افتراق بین گروههای CAD+ وCAD- ، نسبت apo A-I به apo B در بیماران دیابتی و میزان apo B در بیماران غیردیابتی بود. در بیماران ایرانی دیابتی و غیردیابتی مبتلا به CAD مقدار آپولیپوپروتیین ها نسبت به دیگر لیپیدهایی که معمولا سنجیده میشوند، شاخص بهتری برای تشخیص بیماریهای عروق کرونر است. عدم اختلاف معنی دار در فعالیت سرمی آنزیم پاراکسوناز بین گروه های تحت مطالعه، تایید کننده یافته های دیگر مطالعه هایی است که بیانگر اختلاف های نژادی در توزیع پلی مورفیسم ژنتیکی پاراکسوناز و توزیع تک نمایی (unimodal) فعالیت این آنزیم در جمعیتهای غیر اروپایی هستند.

زمینه: پرفشاری خون شریانی با افزایش ریسک بیماری های قلبی عروقی، کلیوی و عوارض شبکیه چشم همراه است.هدف: مطالعه به منظور بررسی تغییرات و عوارض شبکیه در پرفشاری خون اولیه انجام شد.مواد و روش ها: این بررسی توصیفی، طی 17 ماه بر روی 100 بیمار که پرفشاری خون اولیه آنها به تازگی مشخص شده بود و هنوز درمانی دریافت نکرده بودند، انجام شد. خصوصیات بیماران از نظر سن، جنس، فشار خون سیستولیک و دیاستولیک مورد توجه بود. معاینه کامل چشم و فوندوسکوپی به روش غیر مستقیم، لنز 3 آینه ای و عدسی 90 به عمل آمد. فلورسئین آنژیوگرافی و میدان دید در صورت لزوم انجام شد.یافته ها: 43 نفر از بیماران زن و 57 نفر مرد بودند. میانگین سن بیماران  68.14±9.2 سال، میانگین فشار سیستولیک 173.3±16.7 و دیاستولیک 96.04±8.64 میلی متر جیوه بود. 78% بیماران دارای هیپرتنسیورتینوپاتی و تمام بیماران دارای تغییرات آرتریولار اسکلروزیس بودند، در 20 بیمار عوارض شبکیه به صورت زیر ملاحظه شد: انسداد ورید مرکزی شبکیه در 2 مورد، انسداد شاخه ای ورید4  مورد، ماکروآنوریسم 1 مورد، ایسکمی عصب بینایی 5 مورد و ایسکمی ماکولا 8 مورد. تمام این بیماران آرتریولار اسکلروزیس درجه 4 داشتند.نتیجه گیری: پرفشاری خون اولیه و آرتریولار اسکلروزیس درجه 4 علت های اصلی عوارض شبکیه بودند.

دی هیدرواپی اندروسترون (DHEA) و مشتق سولفاته آن (DHEA-S)، مهمترین هورمون استروییدی C19 میباشد که توسط قشر آدرنال ترشح میشود. چنین تصور میشود که می باید همبستگی معکوسی میان آتروژنز از طریق اثر ضد پرولیفراتیو آن موجود باشد؛ ولی در مورد این مطلب گزارشهای ضد و نقیضی وجود دارد. هدف این مطالعه، بررسی اثر DHEA-S بر روی بیماری عروق کرونر قلبی است. در یک مطالعه تصادفی آینده نگر، 202 فرد با CAD احتمالی که از تیرماه تا دی ماه 1378 تحت آنژیوگرافی قرار گرفته بودند، بررسی شدند. آنان در دو گروه تقسیم شدند: گروه اول (تعداد 142 نفر؛ 39 مرد، 103 نفر زن) دارای تنگی بیش از 75% حداقل در یکی از عروق کرونر خود و گروه 2 (تعداد 60 نفر؛ 28 زن و 32 مرد) که فاقد بیماری عروق کرونر در بررسی آنژیوگرافی عروق کرونر بودند. محدوده سنی افراد بین 18تا 75 سال بود و هر دو گروه از لحاظ سنی همسان بودند. سطح سرمی DHEA-S (اندازه گیری شده با دو روش الیزا و رادیوایمونواسی)، قند خون ناشتا، پروفایل چربی (تری گلیسیرید، کلسترول تام، LDL-C،HDL-C) نیز در افراد هر دو گروه مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. سطح  DHEA-S  دارای همبستگی خطی معکوس با سن(r=0.34, P<0.01)  بود. رابطه معنی داری میان سطح DHEA-S و بیماری عروق کرونر در گروههای سنی مختلف در دو جنس مرد و زن بدست نیامد. همچنین، همبستگی معنی داری میان سطح DHEA-S و قندخون ناشتا، HDL-C، و LDL-C، BMI، فشارخون و مصرف دخانیات حاصل نشد (P>0.05). این مطالعه تاییدکننده همبستگی معکوس میان DHEA-S و بیماری عروق کرونر نبود.

در این بررسی نشان داده شد که انتقال تصاویر از مانیتور فلورسکپ به کامپیوتر با استفاده از یک کارت ویدیویی Frame Graber با قدرت تفکیک 480×680، 16 Bit(RGB) و 2 Mbyte حافظه، با سرعت 30 فریم در ثانیه امکان پذیر می باشد. به منظور استفاده از این تصاویر در آنژیوگرافی می توان آنها را به مدت 10 ثانیه در 36 Mbyte حافظه کامپیوتر ذخیره سازی نمود. حداقل کنتراست قابل تشخیص در این تصاویر پس از پردازش در کامپیوتر بیشتر از فیلم رادیولوژی می باشد. همچنین تصاویر خطوطی با فرکانس 1.6 Lpmm (ضخامت 0.3 mm) بر روی فیلم رادیولژی، با تصاویر ثبت شده در کامپیوتر (پس از پردارش) با فرکانس فضایی 1 Lpmm (ضخامت 0.5 mm) دارای قدرت تفکیک فضایی یکسانی (و یا MTF=0.8) است. این بدان معناست که برای نشان دادن عروق با حداقل ضخامت 0.5 میلیمتر می توان تکنیک ثبت تصاویر فلوروسکپ در کامپیوتر و پردازش آنها را، به جای استفاده از فیلم رادیولوژی، بکار برد و اطمینان داشت که قدرت تفکیک فضایی تصاویر حاصله مانند زمانی است که عروق با حداقل ضخامت 0.3 میلیمتر در فیلم رادیولوژی مشاهده می شوند. به علاوه چون تصاویر در کامپیوتر به صورت دیجیتال ذخیره می شوند، با استفاده از این تکنیک ضمن حذف رادیوگرافی های قبل و بعد از تزریق ماده حاجب و کاهش پرتوگیری بیمار، امکان انجام تفریق لگاریتمی تصاویر بدون مشکلات موجود در تفریق کلیشه های رادیوگرافی، نیز فراهم می گردد.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع و اهمیت بیماری دژنرسانس سنی ماکولا و نقش چربی های سرم در این بیماری، این تحقیق به منظور بررسی سطح تری گلیسیرید و کلسترول سرم بیماران مبتلا به عروق جدید زیر شبکیه در دژنرسانس سنی ماکولا در مراجعین به بیمارستان فارابی در سال 1376 و 1377 انجام شد. مواد و روشها: تحقیق به روش توصیفی روی 105 بیمار مبتلا که بطور مستمر (Sequential) مراجعه نمودند انجام گرفت. تشخیص قطعی بیماری با استفاده از افتالموسکپی غیر مستقیم و تری میرور گلدمن و آنژیوگرافی بود. خصوصیات کلینیکی، سن، جنس و یافته های پاراکلینیکی شامل تری گلیسیرید کلسترول توتال، LDL، HDL سرم بررسی و در جدول اطلاعاتی طرح ثبت گردید. همراهی عوامل فوق با ابتلا به بیماری مشخص و نیز Confidence Interval آن با احتمال 95 درصد در جامعه برآورد گردید. یافته ها: در 105 بیمار مورد بررسی تری گلیسیرید بالا در 52 بیمار 49.5) درصد( و CI=40-60 درصد، کلسترول توتال بالا در 48 نفر 45.7) درصد( با CI 36-55، LDL با در 31 بیمار 29.5) درصد( با CI=20-38 HDL بالا در 20 بیمار 189.4) درصد( با CI=12-27، درصد در مبتلایان به عروق جدید زیر شبکیه ناشی از دژنرسانس سنی ماکولا برآورد گردید. نتیجه گیری: با توجه به همراهی دو شاخص مهم چربی سرم (کلسترول و تری گلیسرید) و عروق جدید زیر شبکیه و نیز عوارض شناخته شده این فاکتورها توصیه می شود اولا در یک مطالعه تحلیلی بویژه از نوع Cohort آینده نگر نقش چربی ها سرم در بروز عروق جدید زیر شبکیه ناشی از دژنرسانس سنی ماکولا مشخص شود. ثانیا به پزشکان داخلی توصیه می شود که بیماران بالاتر از 50 سال که تری گلیسرید و کلسترول بالا دارند را جهت معاینات چشمی به چشم پزشکان معرفی نمایند.

ضدعفونی نکردن موثر و صحیح در طی اقدامات تشخیصی و درمانی مانند آنژیوگرافی، تزریقات، اعمال جراحی، وارد کردن کاتترهای عروقی، و سوندهای ادراری، موجب انتقال عوامل محیطی از محیط خارج به بافت های داخلی، زیرجلدی یا جریان خون می شود. در غالب موارد، عواقب این امر به دلیل کفایت دستگاه ایمنی بدن مشاهده نمی شود، لکن در اشخاصی که دچار ضعف ایمنی هستند، مانند افراد بستری در ICU به ویژه نوزادان، افراد گیرنده پیوند عضو، مبتلایان به سرطان و اشخاص تحت تجویز داروهای سایتوتوکسیک، عوارضی نظیر فلبیت، آبسه های محل عمل، باکتریمی، استئومیلیت، آرتریت و غیره ایجاد می شود. دریچه های تعویض شده یا مصنوعی بستر مناسبی برای اتصال باکتری های موجود در خون و زمینه ساز اندوکاردیت است.الکل اتیلیک طبی 96 درجه، بتادین 10 درصد و کلرهگزیدین )ستریمید-(C  رقیق شده به عنوان آنتی سپتیک به کار می روند. علی رغم این امر، حدود 5 تا 10 درصد از موارد عفونت های بیمارستانی یا تروژنیک به ویژه باکتریمی و عوارض آن در بخش نوزادان همراه با حدود 33 درصد مرگ بیماران اتفاق می افتد و درصد بالایی از کشت خون های آن ها مثبت می شود.هدف از این تحقیق مقایسه اثر باکتری کشی آنتی سپتیک های تجارتی موجود در بازار بود. به این منظور آثار باکتریسیدال مواد فوق در مقایسه با فنل تعیین شده و ضریب فنلی این سه ترکیب در مقابل استافیلوکوکوس ارئوس (PTCC1113 یا ATCC9144) اشریشیاکلی، (PTCC 1338 یا ATCC 40536) و کلبسیلا پنومونیه (PTCC 1053 یا ATCC 10031) مشخص و با یکدیگر مقایسه شد. ضریب فنلی ستریمید C بتادین 10 درصد و الکل اتیلیک طبی C به ترتیب حدود 66، 30 و 0.04 در مورد استافیلوکوکوس ارئوس، 47، 16 و 0.03 در اشریشیاکلی و 51، 12 و 0.03 در کلبسیلا پنومونیه بود. اختلاف ضریب فنلی ستریمید C و بتادین با الکل با آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و تست تکمیلی شفه بسیار معنادار بود (P=0.000). با توجه به قدرت باکتریسیدال بسیار کم در مقابل سایر مواد، نجاست الکل، عدم نفوذ در مواد آلی، تحریک پوست و امکان جذب آن از طریق پوست و حذف اثر پس از تبخیر آن، پیشنهاد می شود که در مصرف الکل اتیلیک به عنوان آنتی سپتیک به ویژه در بخش های در معرض خطر بیمارستان بازنگری شود.

هدف: معرفی یک مورد استئوم کورویید دو طرفه در یک خانم جوان به همراه پیدایش عروق زیر شبکیه ای که ندرتا به صورت دو طرفه و همراه پیدایش عروق زیر شبکیه ای گزارش شده است. روش کار: بیمار خانم 19 ساله ای است که به علت کاهش بینایی چشم چپ مراجعه کرده است و در معاینه هر دو طرف ضایعه، زیر شبکیه ای برجسته به رنگ زرد نارنجی دیده می شد که در طرف چپ همراه با خونریزی زیر شبکیه ای بود. برای تشخیص بیماری اکوگرافی و فلوئورسیین آنژیوگرافی C.T.Scan از این خانم به عمل آمد. نتیجه: در اکوگرافی که از بیمار انجام دادیم یک ناحیه با High echogenicity پیدا کردیم که با کاهش حساسیت دستگاه از بین نمی رفت و برای بررسی بیشتر از فلوئورسیین آنژیوگرافی استفاده کردیم که یک ناحیه نشت فلوئورسیین در چشم چپ نشان داد که دال بر وجود Subretinal neovascular membrane بود. C.T.Scan یک دانسیته رادیواوپاک مشخص در حد استخوان و افزایش ضخامت گلوب را نشان داد. بحث: استئوم کورویید از تومورهای نادر داخل چشمی است که معمولا به صورت یک طرفه دیده می شود و بیشتر در افراد مونث گزارش شده است. معمولا تمایل دارد که به تدریج بزرگ شود و به ندرت همراه با پیدایش نئوواسکولاریزاسیون است. این مورد به خاطر درگیری دو طرفه و اندازه قابل ملاحظه یک چشم و پیدایش نئوواسکولاریزاسیون در چشم دیگر از موارد فوق العاده نادر می باشد که آشنایی با آن برای تشخیص موارد دیگر بیماران مفید خواهد بود.