هدف: بررسی تاثیر الگوی شنیداری با توجه به نقش فراوانی باز برخورد بر یادگیری و تشخیص خطا.روش: در این آزمایش، 72 آزمودنی (36 پسر و 36 دختر) بر اساس فراوانی الگوی شنیداری (100%، 50%، بدون الگو) و فراوانی بازخورد (100%، بدون بازخورد) به شش گروه مستقل تقسیم شدند و تکلیف حرکتی فشار کلیدهای رایانه را در زمانبندی های مختلف تعیین شده انجام دادند. آزمایش در دو روز جداگانه انجام گرفت و شامل مراحل اکتساب، یاد داری و انتقال بود. جهت بررسی دقت عملکرد برنامه حرکتی، از خطای زمانبندی نسبی و جهت بررسی دقت عملکرد پارامتر، از خطای ریشه مجذور میانگین و جهت اندازه گیری قابلیت تشخیص خطا، از دقت تخمین خطا استفاده شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که در مورد زمانبندی نسبی، یادگیری گروه هایی با الگوی شنیداری و بازخورد بهتر از بدون الگو و بدون بازخورد بوده است (P<0.05) . در مورد زمانبندی مطلق کاهش فراوانی الگوی شنیداری و ارایه بازخورد به یادگیری و قابلیت تشخیص خطای بهتری منجر شده است (P<0.05).نتیجه گیری: ارایه الگوی شنیداری موجب یادگیری و افزایش قابلیت تشخیص خطا در تکالیف زمانبندی شده می گردد و کاهش فراوانی الگودهی در مورد زمانبندی مطلق مانند بازخورد مطابق با فرضیه راهنمایی عمل می کند.