زمینه و اهداف: اگر چه بیشترین کاربرد اندوسونوگرافی (Endoscopic ultrasound) در قسمت فوقانی دستگاه گوارش است، ولی این روش تشخیصی کاربردهای زیادی در بیماری های قسمت تحتانی دستگاه گوارش نیز دارد. اندوسونوگرافی آنال روشی کمتر شناخته شده در بین متخصصین گوارش و جراحان در ایران است و هدف از انجام این مطالعه معرفی 108 مورد اندوسونوگرافی دستگاه گوارش تحتانی و نتایج حاصل از انجام آن به منظور آشنایی بیشتر با این فن آوری است.روش ها: 108 بیمار که از اردیبهشت سال 1381 تا مهرماه 1382 تحت اندوسونوگرافی آنال قرار گرفته بودند به طور گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به سه گروه تقسیم شدند. در گروه اول هدف از انجام اندوسونوگرافی بررسی علت بی اختیاری گاز و مدفوع بود. گروه دوم جهت تعیین مرحله (staging) سرطان های رکتوم تحت اندوسونوگرافی قرار گرفتند و گروه سوم نیز جهت بررسی از نظر آبسه و فیستول پری آنال تحت بررسی توسط این روش تشخیصی قرار گرفتند.نتایج: در مجموع 108 بیمار (45 مرد و 63 زن) بین سنین 14 تا 71 و میانگین سنی 37.87 سال، وارد مطالعه شدند. گروه اول شامل 68 بیمار بود (51 زن و 17 مرد) که در 61 نفر (51 زن و 10 مرد) ضایعه اسفنکتر آنال داخلی یا خارجی تشخیص داده شد. در این بیماران علت ضایعه اسفنکتر مقعدی، اعمال جراحی پری آنال (38 نفر)، زایمان (20 نفر)، و تروما (3 نفر) بوده است. در گروه دوم 24 بیمار (16 مرد و 8 زن) جهت تعیین مرحله (Staging) تومور رکتال تحت اندوسونوگرافی قرار گرفتند که در 3 نفر (2 مرد و 1 زن) تومور در مرحله T1 تشخیص داده شد و تومور با جراحی موضعی خارج شد. در این گروه مرحله (Stage) تعیین شده توسط اندوسونوگرافی در 2 بیمار پس از انجام عمل جراحی موضعی تایید شد. گروه سوم نیز شامل 16 نفر بود (12 مرد و 4 زن) که در آنها محل دقیق آبسه و یا فیستول پری آنال توسط اندوسونوگرافی مشخص شد و بیماران به جراح معرفی شدند.نتیجه گیری: اندوسونوگرافی آنال کاربردهای تشخیصی زیادی در بیماری های پری آنال دارد و لازم است مراکز جراحی کولورکتال با موارد استفاده از این دستگاه آشنا باشند.

مقدمه: سل یک بیماری نسبتا شایع در کشورهای در حال توسعه می باشد. سل خارج ریوی محدود به لوزالمعده، بسیار کم گزارش شده است. علایمی مثل درد شکم، تب، عرق شبانه، یرقان و کاهش وزن همراه با توده لوزالمعده، بخصوص در افراد جوان، باید توجه به این بیماری را افزایش دهد. معرفی بیمار: در این مقاله، خانم 51 ساله با سابقه تب، درد اپی گاستر و کاهش وزن از 2 ماه قبل از مراجعه، گزارش می شود که در سونوگرافی و سی تی اسکن شکم، توده لوزالمعده وجود داشت. پس از انجام Fine needle aspiration) FNA) زیر دید مستقیم سی تی اسکن و جراحی، تشخیص سل لوزالمعده برای وی مطرح شد. نتیجه گیری: بیمار تحت درمان چهار دارویی ضد سل قرار گرفت و علایم بیماری و توده لوزالمعده بهبود یافت.

پیش زمینه و هدف: هدف از انجام این مطالعه تعیین کارایی ویژگی های اندوسونوگرافی در تعیین محل انسولینومای پانکراس و ارزیابی ارتباط میان اندازه تومور و دقت تشخیص این روش است. اولتراسونوگرافی آندوسکوپی یک روش برای تعیین محل تومورهای پانکراس قبل از جراحی است.مواد و روش کار: بیماران مشکوک به انسولینوما بر اساس یافته های بالینی و آزمایشگاهی در این مطالعه وارد شده است و برای همه آن ها اولتراسونوگرافی آندوسکوپی انجام شده است و پس از آن بیمار جراحی شده است.یافته ها: در مجموع 16 بیمار (9 مرد و هفت زن) با میانگین سنی 52.5 سال تحت سونوگرافی اندوسکوپی و سپس جراحی واقع شده است. در همه بیماران سی تی اسکن به عنوان روش تشخیص تکمیلی انجام شده است. حساسیت و دقت کلی EUS برای شناسایی انسولینوما به ترتیب 70.58 و 60.6 درصدبود. این روش برای شناسایی ضایعات در سرو تنه پانکراس به ترتیب 83.3 و 66.6 درصد بود.بحث و نتیجه گیری: EUS روش دقیقی به منظور شناسایی انسولینوما است دقت این روش بستگی به محل تومور دارد و در مورد تومورهایی که در سر پانکراس واقع هستند بیشتر می باشد.

لطفا برای مشاهده متن چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: گرچه استفاده از لاپاروسکوپ قبل از لاپاراتومی توصیه شده است اما اندیکاسیون های آن هم چنان مورد بحث بوده و با نبودن وسایل تشخیصی کافی مانند آندوسونوگرافی و سی تی اسکن مولتی دتکتور (Multi Detector CT) در بعضی از نقاط کشور اندیکاسیون ها و تاثیر آن نیاز به، باز تعریف و مطالعه مستقل دارد و نیز اثبات ضرر مالی، جانی و نتایج ناشی برخورد غلطی که در در اثر نبود این امکانات تشخیصی به بیماران وارد می شود و مشکلات متعددی که در ارجاع بیماران برای انجام اقدامات تشخیصی وجود دارد ما را ملزم می کند که توجیه علمی، اقتصادی و اخلاقی قوی و کافی را برای الزام سیستم مدیریتی در جهت رفع سریع تر نواقص به عمل آوریم.روش بررسی: از مجموع 37 بیمار تعداد 11 بیمار که در مرحله پیشرفته بیماری بودند و در بررسی بالینی و با کمک سی تی اسکن معاینات و شرح حال اولیه مجزا شدند و نیاز به لاپاراتومی تسکینی داشتند لاپاروسکوپی نشدند (بیمارانی با متاستاز دوردست، دیسفاژی غیر قابل تحمل، پرفوراسیون، انسداد خروجی معده، خونریزی و آنمی شدید که منطقا نیاز به لاپاراتومی دارند و لاپاروسکوپی کاربرد خود را از دست می دهد) و 26 بیمار لاپاروسکوپی شده و برای آنها TNM score و stage تعیین شد. قابل عمل بودن یا غیر قابل عمل بودن بیماران توسط جراح مشخص شد و به عنوان استاندارد تشخیصی بیوپسی جراحی از بیماران به دست آمد به کمک لاپاروسکوپ بیماران به 3 گروه تقسیم شدند و با آنها برخورد شد:الف – قابل عمل و بدون نیاز به کموتراپی قبل از عمل.ب – نیاز به کموتراپی قبل از عمل.ج – غیرقابل عمل و نیاز به اقدامات تسکینی از جمله کموتراپی.و نهایتا نتیجه کار با نتایج حاصل از سی تی اسکن مقایسه شد.یافته ها: از مجموع 37 بیمار 14 نفر زن (%37.8) و 23 نفر مرد (%62.2) بودند، بیماران دارای میانگین سنی 61.4 سال با انحراف معیار 14.1 سال بودند. در این مطالعه موارد عود و یا سایر انواع پاتولوژی منظور نشدند 7 نفر قابل عمل بدون نیاز به کموتراپی قبل از عمل، 8 نفر نیازمند به کموتراپی قبل از عمل، 11 نفر غیرقابل عمل و نیازمند به اقدامات تسکینی از جمله کموتراپی بودند.در مرحله بندی سی تی اسکن تعداد 30 بیمار در مرحله 1 و 2 بودند (%88.9) که سونوگرافی نیز نتیجه مشابه سی تی اسکن داشت اما لاپاروسکوپی این تعداد را 6 نفر برآورد کرد حال آنکه بر طبق نتیجه واقعی جراحی پاتولوژی تعداد آنها 5 نفر بود.نتیجه گیری: در بررسی بیماران که منحصرا وابسته به یافته های سی تی اسکن باشد، از این رو با 87 درصد بیماران برخورد صحیحی صورت نگرفته است. اما با لاپاروسکوپی 30 بیمار (81 درصد) به طور صحیح با آنها برخورد شد و در صورتی که با 19 درصد بیماران برخورد صحیحی صورت نگرفت. 5 بیمار در مراحل 1 و 2 پاتولوژی در حین جراحی از لاپاروسکوپی سودی نبردند. و با 2 بیمار به علت اطلاعات اشتباه برخورد صحیحی صورت نگرفت. هیچ شباهتی بین نتایج پاتولوژیک و سی تی اسکن بر اساس طبقه بندی TNM و Staging دیده نشد. بنابراین اختلاف آماری واضح بود. نتایج امتیاز Staging و TNM در 30 بیمار که تحت لاپاروسکوپی قرار گرفتند شبیه به امتیاز Staging و TNM جراحی بود. بنابراین هیچ اختلاف آماری واضحی وجود نداشت.بنابراین در شهر ما سی تی اسکن مولتی دتکتور حساسیت کمتری نسبت به نوع معمولی دارد از آنجایی که دسترسی به مراکز سی تی اسکن مولتی دتکتور و اندوسونوگرافی در شهر ما خیلی مشکل است. بنابراین برای برخورد مناسب با بیماران در جلوگیری از اشتباه در این مطالعه نمی توانیم از آن امکانات استفاده کنیم.بنابراین استفاده از لاپاروسکوپی قبل از لاپاراتومی نه تنها میزان لاپاراتومی های غیر ضروری را کاهش می هد همچنین به انتخاب بیمارانی که نیاز به کموتراپی نئوادجوانت قبل از عمل جراحی را دارند، کمک می کند.

مقدمه و هدف: یکی از علل مرگ و میر در جهان سرطان معده است و مهمترین علت مرگ و میر بالای آن تشخیص این بیماری در مراحل پیشرفته آن است. درمان اصلی سرطان معده در مراحل اولیه جراحی است و در صورت نیاز رادیوتراپی و شیمیدرمانی به صورت تکمیلی انجام می شود. پس از جراحی، عوامل مختلفی می تواند بر بقای این بیماران موثر باشد که هدف این مطالعه تعیین این عوامل است.روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی اطلاعات 262 بیمار مبتلا به سرطان معده که از تاریخ 1382/1/1 تا 1386/12/29 به انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی تهران مراجعه کرده و جراحی شده‎ بودند، مورد بررسی قرار گرفت. مرحله بیماری قبل از جراحی بر اساس سی تی اسکن و اندوسونوگرافی و بعد از جراحی بر اساس گزارشات پاتولوژی شناسایی شد. پیگیری بقای بیماران از طریق مراجعات دوره ای و تماس تلفنی با خانواده های آن ها انجام شد. زمان بقا از زمان تشخیص تا مرگ یا پایان مطالعه و بر حسب ماه محاسبه شد. در این مطالعه اثر جنس، سن تشخیص، محل درگیری، نوع درمان، ، وجود عود موضعی و دوردست بر طول عمر بیماران ارزیابی شد. برای برآورد بقا از روش کاپلان مایر و در بررسی عوامل موثر بر بقا از آزمون لگ- رتبه و مدل مخاطرات متناسب کاکس استفاده گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS16 تحلیل شدند.نتایج: از 262 بیمار، 75.2 درصد مرد بودند.  34.4درصد بیماران تا پایان مطالعه فوت شدند. میانگین زمان پیگیری در این مطالعه برابر 19.3±17.4 ماه بود. میانگین سن در زمان تشخیص 58±11.5 سال و میانگین و میانه ی بقای این بیماران به ترتیب 49 و 27 ماه بود. میزان بقای یک ساله، سه ساله و پنج ساله به ترتیب 0.85، 0.41 و 0.3 بود. بر اساس نتایج برازش چندمتغیره، تاثیر متغیرهای جنس، مرحله پاتولوژیک، سن تشخیص بیماری و کاهش وزن بر بقا معنی دار شدند.نتیجه نهایی: تشخیص سرطان در مراحل اولیه بیماری باعث درمان به موقع می شود. این امر سبب می شود که تاثیر عوامل حاصل از تشخیص دیررس کاهش یافته و بقای بیماران افزایش یابد.

مقدمهگلوموس تومور اولیه معده تومور نادری بوده و شیوع به مراتب کمتری نسبت به تومورهای استرومال دستگاه گوارش(GIST) دارند. در مقالات حدود 150 مورد گلوموس تومور اولیه معده گزارش شده است. اما تا کنون موردی از آن در نشریات ایرانی منتشر نشده است.معرفی بیماربیمار مرد 59 ساله با شکایت اصلی احساس پری بعد از غذا از حدود دو سال قبل، مراجعه نموده بود.در اندوسونوگرافی توده ای هیپواکو در عضله مخاطی به ابعاد 29×14 میلیمتر را نشان داد.بیمار تحت عمل جراحی رزکسیون گوه ای تومور معده قرار گرفت. در بررسی ریزبینی صفحات و ندولهایی از سلولهای یک شکل گرد تا چند وجهی دارای حدود سیتوپلاسمی مشخص با هسته های گرد تا بیضی آرام و سیتوپلاسم روشن محصور در استرومای عروقی منشعب شبه همانژیوپریسیتومی با جدار هیالینیزه دیده شد. مارکرهای ایمونوهیستوشیمی با اکتین اختصاصی عضله، دسمین، کروموگرانین و CD117 انجام شدکه اولی مثبت و مابقی منفی بودند.نتیجه گیریگلوموس تومور اولیه معده اساسا یک تومور خوش خیم بوده لذا افتراق آن از سایر تومورهای بدخیم به منظور جلوگیری ازاعمال جراحی رادیکال غیر ضروری الزامی است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: رژیم اپیروبیسین، اگزالی پلاتین و کپسیتابین (EOX) یکی از رژیم هایی است که برای شیمی درمانی نئواجوانت مراحل موضعی پیشرفته و غیر قابل جراحی سرطان معده پذیرفته شده است. هدف از این مطالعه، بررسی میزان پاسخ به این رژیم و تحمل پذیری نسبت به آن می باشد.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی فاز 2، 28 بیمار مبتلا به آدنوکارسینوم مرحله موضعی پیشرفته معده، یا محل اتصال مری به معده تایید شده با بررسی پاتولوژیک و بررسی های اولیه برای مرحله بندی سرطان شامل سی تی اسکن قفسه سینه و شکم، اندوسکوپی و اندوسونوگرافی مری و معده و بررسی آزمایشگاهی که طی سال 1390 به انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی (ره) مراجعه کرده بودند، تحت سه دوره شیمی درمانی نئواجوانت با رژیم EOX به فاصله 21 روز (اپیروبیسین 50 mg/m2 روز اول، اگزالی پلاتین 130 mg/m2 روز اول و کپسیتابین 625 mg/m2 دو بار در روز برای 21 روز) قرار گرفتند. پاسخ به درمان با استفاده از اندوسونوگرافی مری و معده و سی تی اسکن شکم و قفسه سینه مورد بررسی قرار گرفت. طی مدت درمان عوارض شیمی درمانی نیز ارزیابی شد.یافته ها: قبل از شیمی درمانی، اکثر بیماران در مرحله III (8.92%) و پس از آن در مرحله II (14.57%) قرار داشتند. قبل از انجام شیمی درمانی، فقط 5.28% تومورها قابل برداشت با جراحی بودند، اما پس از آن، 1.82% تومورها قابل برداشت بودند. شایع ترین عارضه این رژیم نوتروپنی درجه سه و چهار بود که در 25% بیماران اتفاق افتاد.نتیجه گیری: این رژیم به خوبی تحمل و به طور قابل توجه موجب پاسخ و افت مرحله بیماری شد. لذا به نظر می رسد که بررسی این رژیم در مطالعات بزرگ تر و در کارآزمایی های فاز سه منطقی و ضروری است.

زمینه و هدف: شیوه درمان بیماران مبتلا به سرطان های دستگاه گوارش ارتباط تنگاتنگی با مرحله بندی تومور دارد. استفاده از یک روش مطمئن برای تعیین مرحله بیماری برای اتخاذ تصمیم مناسب در درمان بیمار ضروری است. این مطالعه به منظور ارزیابی میزان دقت روش اندوسونوگرافی در مقایسه با نتایج به دست آمده از مرحله بندی به روش جراحی در سرطان های دستگاه گوارش فوقانی (مری و معده) انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی روی 23 بیمار (15 مرد و 8 زن) مبتلا به سرطان های مری و معده مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی طالقانی تهران از اسفند 1381 لغایت دی ماه 1383 انجام شد. در ابتدا مرحله بندی سرطان با استفاده از اندوسونوگرافی صورت گرفت و پس از انجام عمل جراحی، مجددا مرحله بندی سرطان انجام شد. سپس نتایج حاصل از دو روش مرحله بندی سرطان مقایسه شد. بررسی هیستوپاتولوژیک تومور بعد از خارج شدن به طریقه جراحی، به عنوان استاندارد طلائی تشخیص قطعی در نظر گرفته شد.یافته ها: میانگین سنی بیماران 57.2 سال و محدوده سنی 72-43 سال بود. ابتلاء به سرطان مری در 7 بیمار (30 درصد) و سرطان معده و ناحیه اتصال مری به معده در 16 بیمار (70 درصد) مشاهده شد. دقت تشخیصی اندوسونوگرافی در تعیین مرحله بندی تومور 82 درصد برآورد گردید. دقت تشخیص، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی برای تعیین عمق نفوذ تومور به روش اندوسونوگرافی به ترتیب برابر 79.4 درصد، 69.6 درصد و 984.9 درصد تعیین گردید.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که روش اندوسونوگرافی برای بررسی عمق تومور، غدد لنفاوی اطراف ضایعه و ارزیابی مرحله تومورهای دستگاه گوارش روشی ارزشمند، بادقتی نسبتا بالا می باشد.