زمینه و هدف: پارگی پیش از موعد و پره ترم پرده ها (Preterm Premature Rupture of Membrane: PPROM) یکی از شایعترین عوارض مامایی و از مهمترین مشکلات در طب نوزادان است که مادر و جنین را در معرض خطر قرار می دهد و از عوامل مهم مرگ و میر نوزادان است و با وجود شیوع بالای آن در حاملگی، در درمان آن اختلاف نظر وجود دارد، مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر مصرف آنتی بیوتیک در مقابل مصرف آنتی بیوتیک به همراه کورتیکواستروئید و توکولیتیک در بیماران با پارگی زودرس کیسه آب در هفته 28-34 بارداری بر برخی از پیامدهای کوتاه مدت نوزادی انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شاهددار، 64 زن باردار با PPROM به صورت تصادفی به دو گروه درمانی مورد و شاهد تقسیم شدند. بیماران در گروه مورد، آنتی بیوتیک، توکولیتیک و کورتیکواستروئید و در گروه شاهد فقط درمان آنتی بیوتیکی دریافت نمودند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های تی مستقل، کای اسکوئر، در سطح معنی داری P<0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: بین دو گروه از نظر توزیع جنسی (P=0.8)، وزن زمان تولّد نوزاد (P=0.67)، طول مدت بستری در بیمارستان (P=0.07)، میانگین نمره آپگار (P=0.32) و شیوع مرگ نوزادی (با وجود کمتر بودن در گروه مورد) (P=0.67) اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: از نظر میزان بروز پیامدهای نوزادی بین دو گروه اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت اما میزان بروز پیامدها در گروه مورد کمتر از شاهد بود، در این زمینه انجام مطالعات کارآزمایی بالینی بیشتری لازم است تا نتایج استفاده از درمان همزمان آنتی بیوتیک، توکولیتیک و کورتیکواستروئید بر پیامدهای نوزادی آشکارتر گردد.

از جمله نقدهای منتقدان محمد بن اسماعیل بخاری مولف کتاب الجامع الصحیح ، رد و ابطال فتوای او به ثبوت محرمیت و حرمت نکاح میان دو نوزادی است که در دوران رضاع شرعی از شیر یک حیوان نوشیده باشند ، فتوایی که در پی آن بخاری از اخراج بخارا گردید و به نماد شذوذ بخاری در فقه بدل گردید . انتساب این فتوا به بخاری از دیرینه کهن در منابع فقهی – تاریخی اهل سنّت برخودارد است . در امتداد نقدهای منتقدان اهل سنّت بر این فتوا ، در سده اخیر شماری از محققان شیعه نیز به نقد این فتوا پرداخته و سستی و آسیب های آن را نشان داده اند. جریان دفاع از بخاری صدور این فتوا از بخاری را انکار می کند ، آن را ساخته و پرداخته مخالفان بخاری می­داند و بدین سان فقاهت بخاری از صدور چنین فتاوای شاذ و سستی پیراسته می دانند . از جمله مدافعان جدید بخاری ، دکتر نبیل بَلْهِی است که در پژوهش اخیر خود ضمن انکار انتساب فتوای مذکور به بخاری در مقام پاسخ نقضی به نقدهای محققان شیعه علیه فتوای منسوب به بخاری در آمده است. بَلْهِی همسان و همانند فتوای منسوب به بخاری در موضوع رضاع را از میراث فقه شیعه بازیابی کرده ، نقدهای گفته شده بر فتوای بخاری را بر فقه شیعه وارد دانسته است. او در بخشی از پژوهش خود به فتوای قاضی ابن برّاج از فقیهان شیعه در قرن پنجم استناد می جوید که بر پایه آن ابن برّاج استفاده از گوشت حیوانی را که در بدو تولد از شیر زنی خورده باشد ، مکروه اعلام کرده است .  بَلْهِی از رهاورد تنظیر این دو فتوا با یکدیگر به منتقدان شیعی کتاب الصحیح بخاری تذکر می­دهد که از نقد بخاری خودداری نمایند زیرا همانند فتوای منسوب به بخاری در میراث فقه شیعی وجود دارد . مسئله اصلی این مقاله اعتبار سنجی روش پژوهش نبیل بلهی و پیش فرض های او در نقد فقه شیعه با تاکید بر فتوای ابن برّاج است که با روش تحلیل انتقادی تالیف شده است .

این مطالعه روی جنین های 3، 4، 5 ماهه بره های نوزاد و گوسفندان بالغ نژاد مهربان بعمل آمده است. هر گروه سنی شامل 6 حیوان بود. تغییرات رشد تکاملی بر اساس طول کلی، ناحیه ای و سگمنتی (قطعه ای) مورد بررسی قرار گرفته است. میانگین طول کلی ستون مهره ای در جنین سه ماهه، 16.19± 202.80 میلیمتر، در جنین چهارماهه 22.89±294.00 میلیمتر در جنین پنج ماهه 37.28±405.20 میلیمتر، در بره نوزاد 30.61 ±566.30 میلیمتر و در گوسفند بالغ 87.27±1054.00 میلیمتر می باشد. در تمام گروه های سنی طول ناحیه سینه ای بیشترین مقدار بوده و بدنبال آن نواحی گردنی، کمری، دمی و خاجی قرار داشته است. به استثنای جنین پنج ماهه که طول ناحیه دمی بیشتر از ناحیه کمری بوده است. در ناحیه گردنی تمام گروه های سنی C2 طویلترین مهره C1 کوتاهترین می باشد. در ناحیه سینه ای، در جنین های سه و چهار ماهه T1 طویلترین مهره می باشد در حالیکه در بقیه گروه های سنی T13 طویلترین مهره است. در تمام گروههای سنی مهره های T6-T8 کوتاهترین می باشند. در ناحیه کمری L6 طویلترین مهره بوده به استثنای گوسفند بالغ که L5 طویلترین است. در حالیکه در تمام گروه های سنی L1 کوتاهترین مهره این ناحیه است. در ناحیه خارجی تمام گروه های سنی S1 طویلترین مهره و S4 کوتاهترین می باشد، به استثنای گوسفند بالغ که S3 کوتاهترین مهره ناحیه خاجی می باشد.

دیابت قندی (ملیتوس ) یکی از شایع ترین بیماریهای آندوکرینی است که در دوران حاملگی دیده می شود. دیابت در حاملگی باعث افزایش مرگ و میرو عوارض مادری و جنینی است. هدف از این تحقیق، بررسی عوارض مادری و جنینی در زنان باردار دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان ولی عصر در سالهای 75 الی 1370 می باشد. این مطالعه بصورت گذشته نگر بر روی پرونده 96 مورد زن باردار دیابتی ( گروه مورد ) و 100 مورد زن باردار سالم ( گروه شاهد) که بصورت تصادفی از میان 18000 مراجعه کننده انتخاب شدند، انجام شده است. در این مطالعه تمام عوارض مادری مورد بررسی ( میزان سزارین %71.3 ، پراکلامپسی %16.5 ، فشار خون بالا %24.3 و هیدروآمنیوس %4.3 ) در گروه مورد، بالاتر از گروه شاهد بود و در میان عوارض مادری به استثناء هیدروآمنیوس بین دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی داری بدست آمد (P=0.0001) . سزارین شایعترین عارضه مادری بود که در گروه مورد دیده شد و شایعترین علت سزارین در گروه شاهد سزارین تکراری با شیوع %13 بود. از میان عوارض جنینی و نوزادی در دو مورد، ماکروزومی و اختلالات متابولیکی، بین دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی دار بدست آمد(P=0.0001) . شایعترین اختلال متابولیکی در نوزادان گروه مورد هیپوگلیسمی با شیوع %25.2 بود. این مطالعه بیانگر این نکته است که علیرغم اینکه این بیماران امروزه تحت مراقبتهای ویژه قرار دارند و مرگ و میر و عوارض مادری و جنینی در این بیماران نسبت به گذشته کاهش یافته است. ولی باز هم حاملگی در این بیماران نسبت به زنان باردار سالم پرخطر است.

فاسییت حاد نکروزانت اغلب در بالغین دیده می شود و در کودکان با شیوع کم و در نوزادان نادر است. بیماری سیر حاد و برق آسایی دارد که اغلب منجر به مرگ می گردد. در نوزادان بیماری به دنبال اومفالیت، بالاییت، التهاب پستان و بعد از اعمال جراحی و مانتیورینگ جنینی بروز می کند. با شک قوی بالینی و سایر بافته ها و با شروع سریع آنتی بیوتیک با طیف وسیع و جراحی فوری می توان از میزان مرگ و میر آن کاست. در اینجا ما یک مورد از فاسییت حاد نکروزانت را در نوزادی گزارش می دهیم و به دنبال اومفالیت اتفاق افتاده است. نوزاد پسری 12 روزه است که اقدامات اولیه و آنتی بیوتیک تراپی موثر واقع نشد و عفونت به سرعت در بافت نرم زیرجلدی در قفسه سینه و دیواره شکم گسترش یافت و در روز هفتم بستری تحت عمل جراحی و دبریدمان قرار گرفت و با حال عمومی خوب ترخیص شد.