سابقه و هدف: یکی از مهم ترین عوامل در مورتالیتی و موربیدیتی و سرانجام پیوند کبد، روش آناستوموز مجاری صفراوی می باشد. روش های متعددی در برقراری جریان صفرا به روده استفاده شده که مهم ترین آنها کوله دوکوژژنوستومی و کوله دوکوکوله دوکوستومی است. شایع ترین عوارض متعاقب اعمال فوق شامل تنگی و Leak محل آناستوموز می باشد و به همین دلیل تحقیقات گسترده ای در جهت آسان تر کردن و بهبود روش آناستوموز مجاری صفراوی در جریان است. در این تحقیق با استفاده از برگرداندن لبه های کوله دوک بر روی خود و عبور آن از طریق کانال اینترامورال با روش Reux-en-Y سعی در برطرف کردن هر دو عارضه شایع به دلیل تشکیل برجستگی پایی شکل و کاهش تعداد بخیه ها گردید. مواد و روش ها: در 6 گوسفند مجاری صفراوی مشترک مشخص گردید و لبه آن با دو بخیه 180 درجه ای بر روی خود برگردانده شد و به داخل کانال اینترامورال کشیده و با همان دو بخیه به کل لایه های روده ای از داخل آناستوموز گردید. یافته ها: 8 ماه بعد از آناستوموز تلسکوپیک مجاری صفراوی به روده در 3 مورد هیچگونه علائمی از تنگی، کلانژیت و باکتریمی مشاهده نشد و برجستگی پاپی شکل مشخص در داخل ژوژنوم مشهود بود در یک مورد نیز Leak از محل آناستوموز وجود داشت که در روز سوم پس از لاپاراتومی ثابت گردید. در یک مورد نیز به علت بررسی هیستولوژیک محل آناستوموز در روز 14 اقدام به خروج محل آناستوموز گردید که سیر ترمیم در ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک طبیعی بود. نتیجه گیری: در کوله دوکوژژنوستومی به روش Reux-en-Y باکتری ها کمتر به مجرای صفراوی مشترک راه می یابند، لیکن اتصال مستقیم مجاری کوله دوک به ژژنوم با باکتریمی و تنگی بیشتری همراه است. با برگرداندن لبه مجرای صفراوی مشترک بر روی خود از یک طرف و با کاهش تعداد بخیه های لبه آن به روده از طرف دیگر به همراه داخل نمودن مجرا از طریق کانال اینترامورال روده ای و تشکیل برجستگی پاپی شکل می توان بر مشکلات فوق که در آناستوموز کلاسیک دیده می شود فائق آمد.

ضدعفونی نکردن موثر و صحیح در طی اقدامات تشخیصی و درمانی مانند آنژیوگرافی، تزریقات، اعمال جراحی، وارد کردن کاتترهای عروقی، و سوندهای ادراری، موجب انتقال عوامل محیطی از محیط خارج به بافت های داخلی، زیرجلدی یا جریان خون می شود. در غالب موارد، عواقب این امر به دلیل کفایت دستگاه ایمنی بدن مشاهده نمی شود، لکن در اشخاصی که دچار ضعف ایمنی هستند، مانند افراد بستری در ICU به ویژه نوزادان، افراد گیرنده پیوند عضو، مبتلایان به سرطان و اشخاص تحت تجویز داروهای سایتوتوکسیک، عوارضی نظیر فلبیت، آبسه های محل عمل، باکتریمی، استئومیلیت، آرتریت و غیره ایجاد می شود. دریچه های تعویض شده یا مصنوعی بستر مناسبی برای اتصال باکتری های موجود در خون و زمینه ساز اندوکاردیت است.الکل اتیلیک طبی 96 درجه، بتادین 10 درصد و کلرهگزیدین )ستریمید-(C  رقیق شده به عنوان آنتی سپتیک به کار می روند. علی رغم این امر، حدود 5 تا 10 درصد از موارد عفونت های بیمارستانی یا تروژنیک به ویژه باکتریمی و عوارض آن در بخش نوزادان همراه با حدود 33 درصد مرگ بیماران اتفاق می افتد و درصد بالایی از کشت خون های آن ها مثبت می شود.هدف از این تحقیق مقایسه اثر باکتری کشی آنتی سپتیک های تجارتی موجود در بازار بود. به این منظور آثار باکتریسیدال مواد فوق در مقایسه با فنل تعیین شده و ضریب فنلی این سه ترکیب در مقابل استافیلوکوکوس ارئوس (PTCC1113 یا ATCC9144) اشریشیاکلی، (PTCC 1338 یا ATCC 40536) و کلبسیلا پنومونیه (PTCC 1053 یا ATCC 10031) مشخص و با یکدیگر مقایسه شد. ضریب فنلی ستریمید C بتادین 10 درصد و الکل اتیلیک طبی C به ترتیب حدود 66، 30 و 0.04 در مورد استافیلوکوکوس ارئوس، 47، 16 و 0.03 در اشریشیاکلی و 51، 12 و 0.03 در کلبسیلا پنومونیه بود. اختلاف ضریب فنلی ستریمید C و بتادین با الکل با آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و تست تکمیلی شفه بسیار معنادار بود (P=0.000). با توجه به قدرت باکتریسیدال بسیار کم در مقابل سایر مواد، نجاست الکل، عدم نفوذ در مواد آلی، تحریک پوست و امکان جذب آن از طریق پوست و حذف اثر پس از تبخیر آن، پیشنهاد می شود که در مصرف الکل اتیلیک به عنوان آنتی سپتیک به ویژه در بخش های در معرض خطر بیمارستان بازنگری شود.

45 حمله تب و نوتروپنی شدید با شمارش مطلق نوتروفیلها کمتر از 500 عدد در هر میلی لیتر خون، در 38 کودک مبتلا به بیماریهای هماتو انکولوژیک منجر به اختلال سیستم ایمنی، در مدت 18 ماه در بخش هماتولوژی پزشکی کودکان تبریز مورد مطالعه قرار گرفتند.از نظر بیماریهای زمینه ای بطور عمده لوسمی حاد لنفوبلاستیک در %62.5 موارد و لوسمی حاد میلوبلاستیک در %13.5 قرار داشتند.در %24 موارد کشت خون مثبت بود و در %7 موارد نیز با کشت از محل های عفونی لوکالیزه ارگانیسم جدا گردید. در %37 موارد تشخیص عفونت بطور کلینیکی یا رادیولوژیکی بود. %32 در موارد باقیمانده علتی برای تب پیدا نگردید.میکروارگانیسم های جدا شده در %61.5 موارد گرم منفی های روده ای و در %38.5 موارد گرم مثبت ها بودند. اشیریشیاکلی در %22.5 موارد، استافیلوکوک اپیدرمیدیس در %16.5 و استافیلوکوک طلایی در %16.5 موارد ایزوله گردیدند. بقیه میکروارگانیسم ها بطور عمده گرم منفی ها بودند.از محل های عمده عفونت لوکال (با یا بدون باکتریمی) پنومونی %23، ژنژیواستوماتیت %23، عفونت محل تزریق سرم %11.5 و آبسه اطراف مقعد %7.5 در صدر قرار داشتند.در %77 موارد از ترکیب آنتی بیوتیک خط اول شامل آمیکاسین + سفتی زوکسیم وریدی جواب خوبی بدست آمد. در %7 موارد احتیاج به اضافه کردن آنتی بیوتیک (یا آنتی بیوتیکهای) دیگر بود. در %7 موارد رژیم درمانی بکلی تغییر پیدا نمود تا جواب درمانی گرفته شود.4 مورد مرگ و میر وجود داشت که بعلت سپتی سمی چند میکروبی در سه مورد، و عفونت آبله مرغانی منتشر سیستمیک در یک مورد بودند.

دانستن شیوع شناسی باکتری ها در بیمارستان های آموزشی به اداره کردن بیماران تب دار و کاربرد صحیح آنتی بیوتیک ها قبل از دریافت جواب آزمایش ها کمک می کند. طی یک مطالعه توصیفی فراوانی باکتری های شایع در یک دوره دو ساله 1376-1375 در بخش های مختلف بیمارستانی به وسیله نمونه های ارسالی به آزمایشگاه بیمارستان شناسایی و مورد مطالعه قرار گرفت. در این بررسی از محیط های کشت استاندارد مدفوع، خون و زخم استفاده شده است. نتایج نشان داد که بیشترین نوع باکتری، اشرشیاکلی با 30.6 درصد، استافیلوکوک 14.2 درصد بود و محل آن عفونت های ادراری با 33.3 درصد، باکتریمی 21.7 درصد و عفونت های تنفسی با 14 درصد، مشخص گردید. این نتایج با گزارش های رسیده از سایر نقاط جهان چندان تفاوتی ندارد. بیشتر باکتری های موجود به سپروفلوکساین و آمینوگلیکوزیدها حساس بوده اند.

در این بررسی از 1315 بیمار تب دار که سن آنها کمتر از 12 سال بود، شمارش گلبولهای سفید (WBC count)، گرانولاسیون توکسیک، واکوئولیزاسیون سیتوپلاسمی نوتروفیلها Cytoplasmic Vacuolization of Neutrophips (CVN) که از اولین علائم عفونت خون می باشند و همچنین کشت خون به عمل آمد.نتایج حاصل نشان داد که بین واکوئولیزاسیون سیتوپلاسمی نوتروفیلها و عفونت خون اختلاف معنی داری وجود دارد (P<0.005). همچنین حساسیت و اختصاصیت و ارزش پیشگویی برای CVN بترتیب %72، %96.6 و %68.8  برای گرانولاسیون توکسیک بترتیب %77، %85 ، %43 و بالاخره برای شمارش گلبولهای سفید بترتیب %12 ,%72 ,%55 بودند.بنابراین با توجه به اهمیت تشخیص سریع عفونت خون به ویژه در نزد اطفال، توصیه می شود که، کلیه بیماران تب دار مشکوک به عفونت خون علاوه بر کشت خون با تهیه گستره به بررسی CVN گرانولاسیون توکسیک و شمارش WBC گردد تا بتوان با اقدام سریع و به موقع کمک بزرگی را در جهت نجات جان بیماران انجام داد.

در کشورهای در حال توسعه و نیز در مناطق گرمسیری فرم مهاجم سالمونلوز در بین بچه ها شایع است. با توجه به وضعیت اپیدمیولوژیک این بیماری در ایران و جهت روشن شدن اهمیت تشخیص سریع و درمان آن مطالعه حاضر صورت گرفته است . از 163 کودک، پرونده 60 کودک 14-1 ساله که از مرداد 1373 تا آبان 1377 با احتمال اولیه تیفوئید در بخش عفونی مرکز طبی کودکان تهران بستری شده بودند انتخاب و مورد مطالعه قرارگرفت. بیماران پس از گرفتن نمونه های لازم خون، مغز استخوان، ادرار، مدفوع جهت کشت و نیز سرولوژی تحت درمان با سفتریاکسون (از نسل سوم سفالوسپورین ها) قرار گرفته بودند. در 23 مورد کشت مثبت خون و مغز استخوان (به ترتیب 17 و6 ) ، 4 مورد کشت مدفوع مثبت و یک مورد کشت از راش جلدی برای سالمونلاتیفی مثبت بود. 17 نفر از کل بیماران (%28.3 ) باکتریمی سالمونلایی داشتند. در گروه با کشت مثبت خون، مغز استخوان یا مدفوع 24 مورد (%40) و در بیماران با کشت منفی 13 مورد (%21.6) سرولوژی مثبت بوده است. در9 مورد (%15) از بیماران تشخیص اولیه بالینی تب تیفوئیدی تقریبا رد شد. در موقع برخورد با بیماران تب دار حاد از جمله سالمونلوز مطالعه دقیق ازنظر تاریخچه، اپیدمیولوژی و معاینه فیزیکی اهمیت خاصی دارد وبا توجه به موارد کشت مثبت و سرولوژی، تشخیص بالینی سالمونلوز دارای ویژگی بیش از %60 است.

سابقه و هدف: یکی از مهم ترین عوامل در مورتالیتی و موربیدیتی و سرانجام پیوند کبد، روش آناستوموز مجاری صفراوی می باشد. روش های متعددی در برقراری جریان صفرا به روده استفاده شده که مهم ترین آنها کوله دوکوژژنوستومی و کوله دوکوکوله دوکوستومی است. شایع ترین عوارض متعاقب اعمال فوق شامل تنگی و Leak محل آناستوموز می باشد و به همین دلیل تحقیقات گسترده ای در جهت آسان تر کردن و بهبود روش آناستوموز مجاری صفراوی در جریان است. در این تحقیق با استفاده از برگرداندن لبه های کوله دوک بر روی خود و عبور آن از طریق کانال اینترامورال با روش Reux-en-y سعی در بر طرف کردن هر دو عارضه شایع به دلیل تشکیل برجستگی پاپی شکل و کاهش تعداد بخیه ها گردید.مواد و روش ها: در 6 گوسفند مجاری صفراوی مشترک مشخص گردید و لبه آن با دو بخیه 180 درجه ای بر روی خود برگردانده شد و به داخل کانال اینترامورال کشیده و با همان دو بخیه به کل لایه های روده ای از داخل آناستوموز گردید.یافته ها: 8 ماه بعد از آناستوموز تلسکوپیک مجاری صفراوی به روده در 3 مورد هیچگونه علایمی از تنگی، کلانژیت و باکتریمی مشاهده نشد و برجستگی پاپی شکل مشخص در داخل ژوژنوم مشهود بود در یک مورد نیز Leak از محل آناستوموز وجود داشت که در روز سوم پس از لاپاراتومی ثابت گردید. در یک مورد نیز به علت بررسی هیستولوژیک محل آناستوموز در روز 14 اقدام به خروج محل آناستوموز گردید که سیر ترمیم در ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک طبیعی بود.نتیجه گیری: در کوله دوکوژژنوستومی به روش Reux-en-Y باکتری ها کمتر به مجرای صفراوی مشترک راه می یابند، لیکن اتصال مستقیم مجاری کوله دوک به ژژنوم با باکتریمی و تنگی بیشتری همراه است. با برگرداندن لبه مجرای صفراوی مشترک بر روی خود از یک طرف و با کاهش تعداد بخیه های لبه آن به روده از طرف دیگر به همراه داخل نمودن مجرا از طریق کانال اینترامورال روده ای و تشکیل برجستگی پاپی شکل می توان بر مشکلات فوق که در آناستوموز کلاسیک دیده می شود فائق آمد.

به منظور بررسی عوارض حاد متعاقب تعویض خون در نوزادان پرمخاطره و بیمار بستری شده در NICU بیمارستان قائم طی 5 سال (71-75) و شیوع این عوارض در نوزادان نارس و نرم، این مطالعه انجام شده است در طی مدت فوق 129 نوزاد به علت هیپربیلروبینمی، 162 نوبت تعویض خون شدند. 90 نوزاد 69.8) درصد( نارس و 39 نوزاد 30.2) درصد( رسیده بودند.آپگار پائین تر از 5 در دقایق 1 و 5 بعد از تولد در %30 درصد این نوزادان وجود داشت 39) نوزاد(. به طور مشابهی وزن تولد 72 درصد نوزادان کمتر از 2500 گرم و 28 درصد بالاتر از آن بود. علل عمده ایکتر منجر شونده به تعویض خون در نوزادان ترم، ناسازگاری RH و ABO، ایدیوپاتیک، سپتی سمی، و در نوزادان نارس به ترتیب ایدیوپاتیک، ناسازگاری Rh و سپتی سمی بوده است.24 نوزاد 18.6) درصد( بیش از یک بار تعویض خون شدند. تکرار تعویض خون در نوزادان ترم و نارس تفاوت قابل ملاحظه ای نداشت. 1.3) بار در مقابل 1.2 بار به ازای هر نوزاد(. عوارض متعاقب تعویض خون در نوزادان نارس بیشتر از نوزادان ترم بود (P<0.05) در کل عوارض جدی و گذرا در %33 موارد تعویض خون رخ داد که شامل آپنه و برادی کاردی، هیپوکالسمی، ترومبوسیتوپنی، سپتی سمی، باکتریمی و امفالیت و انتروکولیت نکروزان می باشد 7 مورد فوت در طی 72 ساعت اول پس از تعویض اتفاق افتاد. سپتی سمی، تشنج، خونریزی مغزی و ریوی علل عمده فوت بودند. به نظر می رسد که در اکثریت این موارد تعویض خون در فوت موثر بوده باشد. از یافته های این مطالعه نتیجه می شود که بروز عوارض تعویض خون در نوزادان نارس و بیمار بیشتر از نوزادان رسیده بوده و بالا بردن سطح مراقبت و بازنگری مجدد میزان بیلروبین به عنوان معیار تعویض خون ضروری بنظر می رسد.   

برای بروز آندوکاردیت عوامل زمینه ساز از جمله عفونتهای منجر به باکتریمی و یا آسیب به دریچه ها مهم هستند. یک گاو شیری به درمانگاه دانشکده دامپزشکی ارجاع و بستری شد. در معاینات بالینی دام صدای مورمور (murmur) قلبی و وجود یک آبسه در روی جدار سینه تشخیص داده شد. در تابلوی خونی دام نوتروفیلی مستمر و کم خونی پیشرونده وجود داشت. تشخیص بالینی آندوکاردیت و پیش آگهی نامطلوب منجر به ذبح گاو شد و در کالبدگشایی ضایعات گل کلمی آندوکاردیت دریچه دهلیزی بطنی همراه با حضور یک کیست هیداتید در روی دهلیز راست قلب تشخیص داده شد. از کشت نمونه آکتینومیسس پیوژن (Actinomyces pyogenes) جدا شد. این گزارش اولین مورد توام کیست هیداتید و آندوکاردیت در گاو در ایران است.

زردی یکی از شایعترین مشکلات دوران نوزادان می باشد. از وخیمترین عوارض زردی غیرمستقیم در نوزادان آنسفالوپاتی بیلی روبین (کرن ایکتروس) می باشد که باعث ایجاد اختلالات اکتسراپیرامیدال ـ اختلالات شنوایی و بینایی ـ می گردد. به منظور جلوگیری از این عارضه خطرناک از سه روش درمانی می توان استفاده نمود که عبارتند از دارو درمانی، فتوتراپی و تعویض خون. تعویض خون از طریق کاتتریزاسیون ورید نافی صورت می گیرد. هدف از انجام این بررسی، تعیین فراوانی یکی از مهمترین عوارض تعویض خون ـ باکتریمی ـ بود. این مطالعه آینده نگر روی نوزادانی که طی سالهای 1378-1375 به علت زردی در بیمارستان شهیداکبرآبادی بستری و تعویض خون شدند، انجام شد. نمونه خون جهت کشت قبل و پس از تعویض خون گرفته شد و شایعترین ارگانیسم مولد باکتریمی پس از تعویض خون مشخص گردید. در این مطالعه، نوزادان نارس (زیر 37 هفته جنینی) و نوزادانی که دارای علایم سپتی سمی یا عفونت بودند و همچنین نوزادانی که بیش از یکبار تعویض خون شدند، حذف گردیدند. در مجموع از تعداد 402 نوزاد واجد شرایط که طی این مدت بعلت زردی بستری شدند، 40 نفر آنها (95/9%) نیاز به تعویض خون پیدا کردند. از این 40 نوزاد (19 نفر دختر و 21 نفر پسر)، 27 نفر (5/67%) دارای کشت خون منفی (قبل و بعد از تعویض خون) بودند و در 13 نفر بقیه کشت خون مثبت بود. در مورد 4 بیمار (10%) کشت خون قبل از تعویض خون مثبت بود و در 9 بیمار دیگر (5/22%) کشت خون پس از تعویض خون مثبت گردید. شایعترین عامل میکروبی (5/66% موارد) که پس از تعویض خون بدست آمد استافیلوکوک کواگولاز مثبت بود. بر اساس این مطالعه، شیوع باکتریمی پس از تعویض خون 5/22% بود و این رقم نسبت به شیوع باکتریمی در کشورهای دیگر ـ که 10-8 درصد تخمین زده می شودـ بالاتر است