همنوایی در اندازه گیری فشار خون هنگامی اتفاق می افتد که پزشک فشار خون بیماری را اندازه گیری می کند و پس از مقایسه آن با نتیجه فشار خون بیمار که توسط سایر همکاران در چارت مربوط درج شده، نظر خود را تغییر می دهد. برای بررسی تلقین پذیری چارت های فشار خون، از 68 کارورز پزشکی خواسته شد که فشار خون ده بیمار را اندازه گیری نمایند. سه بیمار بدون چارت، سه بیمار با چارت واقعی و چهار بیمار با چارت کاذب بودند. پذیرش اعداد درج شده در چارت های کاذب و خطای کل بیشتر از دو انحراف معیار به ترتیب همنوایی آشکار و پنهان تعریف شدند که شیوعی معادل به ترتیب 38 و 26.9 درصد داشتند. خطای اندازه گیری با تلقین نهفته در اعداد چارت ها همبستگی خطی داشت (شیب خط 0.31). می توان نتیجه گرفت که همنوایی یکی از دلایل اصلی خطای انسانی در برخی موقعیت های بالینی مانند اندازه گیری فشار خون می باشد.

درد زایمان یکی از جانکاه ترین دردهایی است که مادران از ابتدای آفرینش انسان تجربه کرده اند. ولی چون نوزادی متولد می شود، این درد و رنج زایمان تا حدودی فراموش می شود. از قرون متمادی و تا اواسط قرن بیستم کوششهای فراوانی برای تسکین درد زایمان شده است. از آن جمله استفاده از طب سنتی، تلقین، جادوگری، دعا، طب سوزنی، روان درمانی، مسکنهای گوناگون که چندان مفید نبوده اند. در چند دهه گذشته مطالعات متعددی برای تسکین و یا از بین بردن کامل درد زایمان انجام شده است که هر کدام از آنها درصدی از درد جانکاه مادران را کم کرده و هر کدام منافع و یا اثرات جانبی برای مادر و جنین داشته است.

"ذهن فرمانبردار": پدیده ای است که در موقعیت و شرایط خاصی امکان وقوع پیدا می کند. پژوهش حاضر کوشید تا درون مایه یکی از شیوه های "شفابخش" رایج در جامعه ایران برای درمان مشکلات روانشناختی و سازوکار زیرساز این شیوه را که مبتنی بر تلقین و ایجاد ذهن فرمانبردار است، کاوش و نقد کند. مواد مورد آزمون در این پژوهش، دو نوار صدا از بود که به طور تصادفی از میان نوارهای صدای جلسات مختلف این گونه "شفابخشی ها" انتخاب شد. کلمات دو نوار توسط دو ارزیاب مقوله بندی و ارزیابی شد. یافته های کیفی و توصیفی نشان می دهد که فراوانی کلماتی که در ذهن همگان با هیجان های خوشایند، نظیر لذت، پیوند خورده (یا شرطی شده) است، به طور چشمگیری بالا است. در چهار این پژوهش درباره برخی عوامل اثرگذارنده برفرآیند "تلقین" و مقایسه آن با "تمرین" بحث خواهد شد.

تلقین فرآیندی ارتباطی است که در خلال آن یک شخص به سبب یک فرد دیگر قضاوت، عقیده، بازخورد و یا حتی الگوهای رفتاری خود را تغییر می دهد، بدون آنکه متوجه باشد که مبنای فکر و اعتقاد در یک عمل برونی مستقیم یا اراده خارجی است در این پژوهش، نگرش مثبت و منفی نسبت به عملکردی که فرد پیشاروی خود دارد، مد نظر قرار گرفته و به عنوان محتوای تلقین به افراد ارائه شده است. در این پژوهش تجربی تاثیر تلقین بر عملکرد روانی حرکتی با توجه به بهره هوشی مورد بررسی قرار گرفته است. 60 نفر از دانش آموزان پیش دانشگاهی شهرستان جیرفت در سال تحصیلی 79-78 بصورت تصادفی انتخاب شدند و با طراحی نتایج نشانگر تاثیر تلقین مثبت بر عملکرد ساده، دشوار و کلی، بوده است. اما بین میانگین های گروه تلقین منفی و گروه بدون تلقین، همچنین بین میانگین های گروه تلقین مثبت و گروه بدون تلقین در عملکرد دشوار روانی حرکتی، تفاوت معناداری مشاهده نشد.

مولانا جلال الدین محمد به سال 604 هجری در خانواده ای اهل دانش و پرهیزگار پا به جهان نهاد و از خردسالی زیر نظر پدرش بهاءولد که از دانشمندان و سخنوران نامور بود، قرآن آموخت. وی در نوجوانی نیز- علی رغم کوچ اجباری از بلخ همراه خانواده خود- زمانی از آموختن نیاسود و دانشهای دینی را به خوبی فرا گرفت و در جوانی برای تکمیل این علوم راهی شهرهای دوردستی همچون دمشق شد و به ویژه در فقه و حدیث تبحر یافت و گنجینه سینه را از گوهرهای رنگین و مرواریدهای رخشان معانی قرآنی و مضامین روایی انباشت و آنگاه که در میانسالی به تلقین تابعه آسمانی عشق زبان به سرودن گشود، بسیاری از این گوهرها را بر گردن دوشیزگان طبع خویش آویخت. بدین ترتیب مولانا خدمتی بزرگ به قرآن و حدیث کرد و آن شکوفه های چشمنواز و معانی دل انگیز- مثنوی و غزلیات خویش- را به سبزه و ریاحین دماغ پرور وحی آراست و تا همیشه دلها را متوجه شعر شعورآفرین خویش ساخت. در این مقال اشکال کاربرد آیات و روایات را در آثار مولانا جلال الدین بررسی کرده ایم.

شاعری نیازمند استعداد خاصی است که هرکسی از آن بهره مند نیست. تاثیر شگرف شعر بر اذهان و اندیشه ها، زمینه ساز پیدایش اسطوره ها و باورهای خاصی نسبت به شاعران شده است، به طوری که این باور در میان بسیاری از ملل به وجود آمده که سخنان شاعران از دنیای دیگری سرچشمه می گیرد و موجودات برتری این سخنان را به آنان تلقین می کنند و در حقیقت شاعر سخنگوی آن موجود برتر است. این شیوه تفکر را در اساطیر یونان و برخی ملل دیگر همچنین در اندیشه های اعراب جاهلی و شاعران پس از دوران جاهلیت می توان دید. در اساطیر یونان و روم «آپولون» فرزند زئوس رب النوع هنر و شعر به شمار می آید و «موزها» که الهه های نه گانه هنر هستند زیر نظر «آپولون» الهام کننده شعر به شاعران و راهنمای آنان در سرودن حماسه و غزل محسوب می شوند. در ایران باستان نیز مانی بر این باور بود که فرشته ای به نام «توم» یا «همزاد» سخنانی را به او الهام می کند. همچنین اعراب دوره جاهلی بر این باور بودند که هر شاعر «جن» یا «شیطانی» مخصوص به خود دارد که شعر را بر زبان شاعر تلقین می کند. در شعر فارسی نیز برخی از شاعران از «فرشته»، «جن» یا «تابعه»ای نام برده اند که شعر را به آنان تلقین یا الهام می کند.

چند سالی است که بحث هیپنوتیزم به عنوان یک پدیده جدید دربین دانشجویان و محافل دانشگاهی و حتی با آب و تاب بیشتر در بین عامه مردم رواج یافته است و هرکس عقیده و نظری ابراز می کند و در این اظهار نظرها بسیاری از مطالب غیر واقعی و غیر علمی و تحریف شده به چشم می خورد، این موضوع ابهامات بسیار برای اذهان دانش پژوهان و افراد علاقه مند و کنجکاو ایجاد کرده است که: واقعا هیپنوتیزم چیست؟ کاربرد آن در چه زمینه ای و میزان تاثیر آن چقدر است؟ و سوال اساسی تر برای عده ای از آنها که ساده اندیش نیستند این است که آیا اصلا پدیده ای به این نام که اساس و پایه علمی داشته باشد، وجود دارد یا نوعی عوام فریبی است و اگر پدیده ای است علمی، ماهیت آن چیست؟از طرفی عده ای از افراد با مقدمه چینی و اغراق گویی، هیپنوتیزم را چنین معرفی کرده اند که گویا درمان هر دردی و کلید حل هر مشکلی است. چه بسا که از این راه دست به سو استفاده ها و سودجویی هایی هم زده اند. به طوریکه با این اقدامات به اعتبار و ارزش این پدیده علمی نیز آسیب رسانده اند. هدف از ارایه این مبحث تا آنجا که بضاعت علمی و تجربیات عینی ما اجازه دهد رفع ابهامات از این پدیده شگرف با بیان ماهیت و میزان کاربرد آن در پزشکی است. بنابراین سعی ما بر این است تا در این مجموعه مطالبی را گرد آوریم که عاری از هر گونه اغراق در مورد این پدیده باشد و مواردی را گزارش نماییم که محدودیتهای این روش را بعنوان یک روش درمانی مانند همه روشهای دیگر (حتی جراحی) به روشنی بیان نماید و مصداقی باشد بر این حقیقت که استفاده از این پدیده و ابزار باید توسط کسانی صورت گیرد که آشنایی کامل به مکانیسم های روانی و کارکردی مغز داشته باشند .

مقدمه. عوامل مختلفی در دوران دانشجویی می توانند سبب علاقه و نگرش مثبت نسبت به رشته تحصیلی و یا برعکس منجر به خستگی، دلزدگی یا ناامیدی از ادامه تحصیل شوند. هدف این مطالعه آن است که عوامل موثر بر نگرش دانشجویان پزشکی نسبت به رشته تحصیلی شان را بررسی نماید.روش ها. مطالعه ای پیمایشی بر روی 227 دانشجوی پزشکی انجام شد. شرکت کنندگان در این مطالعه، به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب و داده ها از طریق پرسشنامه ای خودایفا در مورد عوامل مختلف موثر بر نگرش مثبت یا منفی دانشجویان پزشکی نسبت به رشته پزشکی، جمع آوری گردید. داده های حاصل با روش های آماری، محاسبه، میانگین امتیازات و مقایسه فراوانی ها با مجذور کای و با نرم افزار SPSS تحلیل گردیده است.نتایج. علاقه فردی، خدمت به جامعه، جایگاه اجتماعی رشته، تلقین جامعه بر اهمیت رشته پزشکی، مهمترین عوامل انتخاب رشته پزشکی بوده اند. شیوه ارزشیابی اساتید، کمبود امکانات پژوهشی، عدم امنیت شغلی، مشکلات مربوط به گذراندن طرح، ضوابط و برنامه ریزی های آموزشی جزو مهمترین عوامل ایجاد کننده نگرش منفی دانشجویان پزشکی نسبت به رشته پزشکی و احساس مطلوب برای کمک به بیماران و رضایت اطرافیان بهترین عوامل نگرش مثبت در دانشجویان بوده است. علاقه به رشته پزشکی با اینکه ظاهرا در طی مقاطع تحصیلی کاهش یافته بود ولی از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت نگرش مثبت و منفی به رشته پزشکی با بعضی مشخصات جامعه شناختی دانشجویان ارتباط داشت.بحث. از آنجا که مشکلات ارزشیابی، پژوهشی و آینده شغلی مهمترین عوامل منفی نگرش بر رشته پزشکی بوده است، بنابراین، برنامه ریزی های دقیق آموزشی، برگزاری امتحانات استاندارد و برنامه ریزی برای امنیت شغلی دانشجویان می تواند این نگرش ها را بهینه سازد.

لمس درمانی یکی از روشهای پرستاری غیرتهاجمی تسکین درد است و فرایندی است که در آن انرژی از یک شخص به شخص دیگر منتقل می شود. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی از نوع کارآزمائی بالینی است که به منظور بررسی تاثیر لمس درمانی بر میزان درد بعد از عمل جراحی سزارین بیماران زن مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی بنت الهدی شهر بوشهر انجام گرفته است. این مطالعه بر روی 30 زن واجد شرایط نمونه در دو گروه مورد و شاهد اجرا شد که برای گروه مورد به مدت 10 دقیقه از فاصله 10 سانتیمتری از سطح پوست انرژی داده شد و برای گروه پلاسبو به همین مدت از تلقین رفتاری و گفتاری لمس درمانی استفاده گردید. برای سنجش درد از آنالوگ بینایی درد استفاده شد. میانگین درد قبل و بعد از لمس درمانی تنها در گروه مورد، اختلاف از خود نشان داد(P<0.01) با آزمون آماری من ویتنی نیز بین میانگین های درد بعد از مداخله در دو گروه مورد و شاهد اختلاف معنی داری یافت شد. با توجه به نتایج فوق، پیشنهاد می گردد که از لمس درمانی بعنوان یک روش مراقبتی در کاهش درد بعد از عمل جراحی سزارین استفاده شود.  

هدف: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی از نوع کارآزمایی بالینی است؛ این پژوهش با هدف بررسی تاثیر لمس درمانی قبل از تزریق وریدی بر میزان اضطراب کودکان سن مدرسه در سال 1378 در مرکز آموزشی درمانی علی اصغر (ع) شهر بوشهر انجام شده است.مواد و روشها: این مطالعه در سه گروه مورد، پلاسبو و شاهد اجرا شد و طی پژوهش 60 کودک سن مدرسه به روش نمونه گیری غیراحتمالی و در دسترس با توجه به مشخصات نمونه (سن، جنس و...) مورد مطالعه قرار گرفتند. قبل از تزریق وریدی، در گروه مورد به مدت 10 دقیقه لمس درمانی، در گروه پلاسبو به مدت 10 دقیقه تلقین گفتاری و رفتاری اجرا شد؛ برای گروه شاهد طی 10 دقیقه بجز حضور پژوهشگر هیچ مداخله ای صورت نگرفت. داده ها با استفاده از فرم ثبت علایم حیاتی (نبض، تنفس، فشار خون سیستول و دیاستول و درجه حرارت دهان)، چک لیست علایم رفتاری مشتمل بر 9 مقوله با شدت درجه 0 تا 3 و آزمون تصویری سنجش اضطراب به کمک همکار پژوهشگر، قبل و بعد از مداخله به دست آمدند.نتایج و بحث: آزمون آماری کای دو ارتباط معناداری بین سه گروه از نظر اطلاعات دموگرافیک نشان نداد. آزمون آماری آنالیز واریانس اختلاف معناداری در میانگین تغییرات میزان اضطراب قبل و بعد از لمس درمانی بین گروه مورد و شاهد با P<0.0001 نشان داد؛ به عبارت دیگر لمس درمانی در گروه مورد توانسته است میزان اضطراب را نسبت به گروه شاهد کاهش دهد. بنابراین فرضیه اول پژوهش با عنوان "میزان اضطراب کودکان سن مدرسه در گروه مورد بعد از لمس درمانی نسبت به گروه شاهد کاهش می یابد" تایید می شود. همچنین آزمون آماری آنالیز واریانس در مقایسه بین گروه مورد و پلاسبو، اختلاف معناداری در میانگین تغییرات میزان اضطراب قبل و بعد از لمس درمانی P<0.0001 نشان داد، یعنی لمس درمانی در گروه مورد توانسته است میزان اضطراب را نسبت به گروه پلاسبو کاهش دهد. بنابراین فرضیه دوم پژوهش نیز با عنوان" میزان اضطراب کودکان سن مدرسه در گروه مورد بعد از لمس درمانی نسبت به گروه پلاسبو کاهش می یابد" تایید می شود. به علاوه نتایج حاصل از اندازه گیری و مقایسه علایم حیاتی بعد از مداخله در سه گروه نشان دهنده کاهش تعداد نبض و تنفس در گروه مورد نسبت به گروه پلاسبوست، همچنین میزان فشار خون سیستول و دیاستول در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کاهش نشان داد اما درجه حرارت دهان بین گروه مورد با گروههای پلاسبو و شاهد اختلافی نشان نداد. با توجه به نتایج فوق، پیشنهاد می شود که از لمس درمانی به عنوان یک روش مراقبتی در کاهش اضطراب قبل از تزریقات وریدی در کودکان استفاده شود.