0

 در این پژوهش، اثر تعدادی از شیرین کننده های سنتزی (آسپارتام، نئوتام، آسه سولفام و سیکلامات) روی ویژگی های رئولوژیکی و فیزیکی صمغ گوار در محلول های رقیق مورد بررسی قرار گرفت. فاکتورهای اندازه گیری شامل گرانروی ذاتی و اندازه ذره ها بودند که به وسیله رئومتر نوسانی و دستگاه Master sizer اندازه گیری شدند. در مورد گرانروی ذاتی، مدل های مختلف رئولوژیکی (Huggins, Kraemer, Tanglertpaibul and Rao) برای بهترین برازش انتخاب شدند. طبق نتیجه های به دست آمده، مدل Tanglertpaibul and Rao، به عنوان بهترین مدل انتخاب شد. همچنین مشخص شد که  این نوع شیرین کننده ها روی گرانروی ذاتی تاثیر معنی داری ندارند.

سابقه و هدف پراکنش گیاهان در رویشگاه های مختلف، تحت تأثیر شرایط محیطی و ادافیکی است. شناسایی روابط بین عوامل خاکی و پوشش گیاهی و اینکه این گونه در مناطق با چه ویژگی های خاک پراکنده هستند از اهداف مهم این پژوهش است. گام برداشتن در این مسیر باعث می گردد از اضمحلال رویشگاه ها جلوگیری و کمک شایانی به احیای مناطق آسیب دیده شود.مواد و روش ها بدین ترتیب ابتدا اقدام به تعیین سه منطقه معرف به روش فیزیونومیک- سیستماتیک مناطق معرف در رویشگاه آنقوزه گردید. سپس منطقه با درصد پوشش کمتر از 15 درصد منطقه کم تراکم، منطقه بین 15- 30 درصد پوشش منطقه معرف متوسط و درصد پوشش گیاهی بیش از 30 درصد نیز منطقه معرف دارای تراکم بالا در نظر گرفته شد. در هر منطقه معرف، 8 ترانسکت 1000 متری، به روش تصادفی سیستماتیک و به طور عمود بر هم در نظر گرفته شد. با توجه به اینکه منطقه دارای شیب بود به دلیل لحاظ کردن تغییرات شیب در نمونه برداری، در هر منطقه معرف از نمونه برداری کوادرات توأم با ترانسکت استفاده شد. اندازه پلات به روش حداقل سطح تعیین گردید. تراکم گونه در سه منطقه با پلات های 2*2 متر مربع و در مجموع 240 پلات اندازه گیری شد. برای تهیه نمونه خاک در روی هر ترانسکت، دو پروفیل خاک به فاصله 500 متر، در مجموع 48 پروفیل حفر و از عمق 0 تا 30 سانتی متری نمونه خاک تهیه شد. در هر منطقه معرف 3 ترانسکت 1000 متری عمود بر هم قرار داده شده و در هر ترانسکت ده پایه با فاصله 100 متر، صمغ آنها برداشت و پس از جمع آوری به آزمایشگاه آب و خاک دانشگاه هرمزگان منتقل گردید. میزان صمغ هر پایه با ترازوی دیجیتال با دقت 001/0 اندازه گیری شد. مقایسه تولید صمغ آنقوزه در رویشگاه ها انجام گردید. تغییرات عوامل ادافیکی در مناطق معرف با تراکم های کم 8/15، تراکم متوسط 8/27 و تراکم بالا 9/46 پایه در هکتار آنقوزه بوسیله نرم افزار SPSS توسط آزمون GLM آنالیز گردید.نتایج در مناطق با تراکم پایین میزان اسیدیته 4/7 و در منطقه با تراکم متوسط 8/7 و در منطقه متراکم 8 بود. مطابق نتایج مناطقی که آنقوزه متراکم است اسیدیته خاک بالا و در مناطق با تراکم پایین اسیدیته خاک پایین است. این موضوع بیانگر این مطلب است که این گیاه با خاک های بازی سازگاری بیشتری نشان داد و با اسیدی شدن خاک تراکم آن کاهش یافت. روند تغییر درصد تراکم تحت تأثیر درصد مواد آلی نشان داد مواد آلی بر تراکم آنقوزه اثر مستقیم داشته و با افزایش مواد آلی تراکم این گیاه نیز افزایش خواهد یافت. هنگامی که خاک دارای ضعف مواد آلی باشد تراکم این گیاه نیز به دنبال آن کاهش می یابد. با توجه به تفاوت میانگین ها، منطقه کم تراکم دارای کمترین مقدار پتاسیم و در منطقه با تراکم بالا نیز دارای بالاترین میزان پتاسیم است. نتایج میزان کلسیم + منیزیم در منطقه با تراکم کم در کمترین میزان خود قرار داشته و بیشترین مقدار آن در منطقه پرتراکم رویشگاه آنقوزه بود. تعداد پایه آنقوزه در واحد سطح در مناطقی که میزان شن بالاتری داشته افزایش یافته، همچنین تعداد پایه در خاک های رسی کاهش یافت. این گیاه با خاک شور و اسیدی سازگاری ندارد.نتیجه گیریاگرچه شناخت نیازهای بوم شناختی و عملکرد گونه های گیاهی برای انجام فعالیت های اصلاحی در اکوسیستم های خشک و بیابانی ضروریست. شهرستان بستک، دارای رویشگاه های متعدد آنغوزه در استان هرمزگان است و این رویشگاه ها با دارا بودن توان تولید صمغ، قابلیت ارزآوری و ارزش اقتصادی بالایی برای جوامع محلی دارند. ارتفاع 1900 تا 2500 متر از ویژگی های رویشگاه آنقوزه در بستک است. این گونه در مناطق با میزان شن، سیلت و اسیدیته بالا توزیع جغرافیایی بیشتری داشته و تراکم آن افزایش یافته و پراکنش این گونه در مناطق رسی کاهش نشان داد. مطابق یافته ها به نظر می رسد این گیاه در خاک های سبک رویش دارد.

زمینه مطالعاتی: استفاده از نگهدارنده های شیمیایی مانند نیتریت و.. در مواد غذایی و بلاخص فرآورده های گوشتی باعث به خطر افتادن سلامت مصرف کننده می شود. لذا در سال های اخیر تلاش های بسیاری در راستای کاهش استفاده از نگهدارنده های شیمیایی انجام شده است. در این پژوهش اثرات آنتی اکسیدانی، ضد میکروبی و نیز حفظ رنگ و خواص حسی استفاده از عصاره کاکل ذرت (CTE) نانوریزپوشانی شده در پوشش صمغ دانه ریحان و ایزوله پروتئین کنجد (بصورت منفرد و ترکیبی) در سوسیس حاوی 60 % گوشت قرمز بعنوان نگهدارنده طبیعی در مدت زمان 3، 5، 7، 15 و 21 روز نگهداری در دمای 4 درجه سلسیوس مورد بررسی قرار گرفت. محتوای ترکیبات فنولی و فلاونوئیدی موجود در عصاره آزاد mg GA/100gDW23/1968 و qe/g20/1346 و میزان خاصیت آنتی اکسیدانی عصاره آزاد DPPH05/85 و FRAP 11/288 بود. بعد از نانوریزپوشانی مقادیر آنها افزایش یافت. آزمون های ارزیابی عدد پراکسید، TBA, TVN، شمارش کلی میکروب ها و شاخص های رنگ L*، a* و b* در فواصل زمانی 3، 5، 7، 15 و 21 روز نگهداری انجام شد. نتایج حاصله نشان داد که CTE انکپسوله شده در صمغ دانه ریحان و ایزوله پروتئین کنجد در به تاخیر انداختن نرخ واکنش های شیمیایی و میکروبی کارآمدتر بود. از نظر شاخص رنگ نیز، باتوجه به اهمیت رنگ قرمز در فرآورده های گوشتی، نمونه سوسیس حاوی عصاره کاکل ذرت در پوشش ترکیبی از نظر شاخص قرمزی(a*) مطلوب ترین نمونه بود. نتایج حاصل از ارزیابی حسی نیز، نمونه سوسیس حاوی عصاره کاکل ذرت نانوکپسوله شده در پوشش ترکیبی در روز 15 ام را بهترین نمونه مورد پذیرش اعلام شد.