بیش از %85 سنگهای کلیوی حاوی کلسیم هستند. تعداد کمی از بیمارانی که سنگ های کلسیمی دارند، دفع کلسیم ادراری آنها در 24 ساعت بیش از 200 میلیگرم (هیپرکلسیوری) است. بنظر می رسد این افراد در تمام 24 ساعت دفع زیادی کلسیم ندارد، بلکه در طول روز تحت تاثیر میزان آب مصرفی و نوع غذای مصرفی در ساعات خاصی دچار دفع زیادی کلسیم از ادرار می شوند و در همان زمان سنگ می سازند. بررسی اتیولوژیک سنگهای کلسیمی و یافتن اختلالات متابولیکی و الکترولیتی از معضلات رشته ارولوژی است. آقای PAK با ارایه اندازه گیری نسبت کلسیم به کراتینین ادراری در زمانی که بیمار فقط آب مصرف می کند و بعد از مصرف یک گرم کلسیم در تعداد بیشتری از بیماران توانست اختلالات الکترولیتی را نشان دهد. تست آقای PAK در ایران به طور روتین استفاده نمی شود. برای معرفی این تست و بررسی صحت آن تصمیم گرفتیم آنرا در بیماران مبتلا به سنگ های کلسیمی بکار بریم. در بیمارستان شفیعیه زنجان از اول شهریور ماه تا آخر آذر ماه 1374 سی بیمار مبتلا به سنگ کلسیمی را از نظر اتیولوژی تشکیل سنگ مورد بررسی قرار دادیم. بیست و دو نفر به وسیله تست PAK نوعی از هیپرکلسیوری را نشان می دادند ولی فقط در4 بیمار، ادرار 24 ساعته، هیپرکلسیوری (200 mg<) را نشان می داد. با آزمون Mantel Hoenzal اختلاف معنی دار (P<0.01) در نتایج این دو روش وجود داشت.

مقدمه: امروزه با درمان های رایج، عمر و امید به زندگی در کودکان مبتلا به لوسمی حاد لنفوبلاستیک (ALL) افزایش یافته است و در نتیجه توجه پژوهشگران بیشتر به کیفیت زندگی این بیماران در درازمدت معطوف شده است. این بیماران در دراز مدت با مشکلاتی مانند اختلالات بیوشیمیایی وضعیت مواد معدنی و ویتامین د، کاهش محتوای مینرال در استخوان و شکستگی های پاتولوژیک ناشی از استئوپروز روبه رو می شوند. هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین و مقایسه شاخص های بیوشیمیایی متابولیسم کلسیم، قبل و بعد از شیمی درمانی در بیماران مبتلا به ALL بوده است.مواد و روشها: بیماران مورد مطالعه گروهی از کودکان یک تا ده ساله مبتلا به ALL بودند که در مدت دو سال پیاپی به بخش سرطان شناسی دانشگاه علوم پزشکی شیراز مراجعه کرده و همگی شیمی درمانی مشابهی دریافت نموده بودند. از تمامی بیماران نمونه خون (کلسیم، فسفر، آلبومین و آلکالین فسفاتاز) و ادرار (کلسیم و کارنیتین) بلافاصله پس از تشخیص و قبل از شروع شیمی درمانی گرفته شد. نمونه های مشابهی نیز حدود 4 تا 8 ماه بعد از اتمام درمان گرفته شد و مورد آزمایش قرار گرفت.یافته ها: در مجموع بیست بیمار با میانگین سنی 4.8±2.4 سال که 50 درصد آنها پسر و 50 درصد دختر بودند بررسی شدند. میانگین کلسیم سرم بیماران قبل از شیمی درمانی 9 و پس از آن (4 تا 8 ماه بعد) 9.4 mg/dL بود (P<0.05). تفاوت میانگین فسفر (P<0.4) و آلکالین فسفاتاز (P<0.3) قبل و بعد از شیمی درمانی معنی دار نبود. 65 درصد بیماران قبل از شیمی درمانی هیپرکلسیوری داشتند ولی 4 تا 8 ماه این رقم به 25 درصد رسید (P<0.03).نتیجه گیری: بر اساس پژوهش حاضر به نظر می رسد که در کودکان مبتلا به ALL، اختلاف متابولیسم کلسیم شایع است. از طرفی شیمی درمانی در دراز مدت اثر قابل توجهی بر شاخص های متابولیسم استخوان و مینرال نداشته است و حتی به نظر می رسد که با انجام شیمی درمانی و کنترل روند بیماری (پس از گذشت 4 تا 8 ماه) شاخص های فوق رو به بهبود گذاشته اند به طوری که هیپرکلسیوری کاهش یافته، کلسیم سرم افزایش معنی داری یافته است. در نتیجه احتمالا نقش روند خود بیماری در ایجاد اختلالات متابولیسم استخوان و کلسیم بیش از اثرات شیمی درمانی است.

بیماری دیابت قندی شایع ترین بیماری متابولیک اندوکرین دوران کودکی و نوجوانی است که اثرات قابل توجه بر تکامل جسمی و روانی بیماران بر جای می گذارد. در مطالعات متعدد، مشخص شده که در بیماران دیابتی نوع یک، کاهش واضح توده استخوانی و نیز رشد قدی در دراز مدت ایجاد می شود. برای بررسی این مشکلات، تحقیقات وسیعی انجام گردیده و مشخص شده که در بسیاری از بیماران دیابتی، مقادیر مختلف کلسیم در ادرار دفع می گردد. ممکن است علت استئوپنی و اختلال رشد قدی کودکان دیابتی نیز دفع بیش از حد کلسیم در ادرار باشد. در این مطالعه بر آن شدیم تا با بررسی گروهی از بیماران دیابتی، میزان دفع کلسیم ادراری را در آنها بررسی کنیم و در مواردی که دفع کلسیم بیش از حد طبیعی بود، ببینیم آیا بین میزان دفع کلسیم با میزان قند خون همزمان ارتباطی وجود دارد یا خیر؟، لذا با بررسی 50 کودک دیابتی که در شش ماهه دوم سال1379 به بیمارستان مرکز طبی کودکان مراجعه کرده بودند، به این نتیجه رسیدیم که فراوانی هیپرکلسیوری در بیماران 88% بود و ارتباط معنی داری با قند ادرار داشت و بطور معنی داری با افرادی که سالم هستند متفاوت بود. این تحقیق نشان دهنده تاثیر گلیکوزوری روی رشد بیماران است که می تواند مقداری از آن به علت دفع کالری باشد و مقداری به علت دفع کلسیم و نهایتا با کنترل مناسب قند خون میتوان از این دو به نحو چشمگیری کاست.

هدف: سنگ کلیه از شایع ترین بیماری ها در مراجعه کنندگان به درمانگاه های نفرولوژی است. در بیماران با سابقه یک بار سنگ کلیه، احتمال تشکیل سنگ مجدد طی 8 سال 85 درصد است. هدف از بررسی های تشخیصی در بیماران با سنگ کلیوی که 70-85 درصد موارد آن از نوع سنگ های کلسیمی ایدیوپاتیک بخصوص اگزالات کلسیم است، دادن راه درمانی موثر برای پیشگیری از پیدایش مجدد سنگ، عوارض و درمان علل احتمالی زمینه ای آن است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که در طی 24 ماه در بیمارستان امام خمینی انجام گرفت تعداد 144 بیمار در دو گروه مورد و شاهد مورد بررسی قرار گرفتند: گروه مورد 95) نفر که 2 بار یا بیش تر دفع سنگ کلسیمی داشتند( و گروه شاهد 49) نفر که کم تر از 2 بار دفع سنگ کلیه تا قبل از دو سال اخیر داشتند(. برای هر بیمار، توسط مطالعه گر، اطلاعات مورد نیاز درباره سابقه دفع سنگ، میزان دریافت پروتیین در هفته (تخم مرغ و گوشت) و نتایج آزمایش های ادرار 24 ساعته از نظر کلسیم، اسیداوریک، اگزالات، سیترات، سدیم، فسفات و حجم در پرسشنامه وارد شد.نتایج: میانگین دفع کلسیم 24 ساعته (p=0.001)، هیپرکلسیوری (p=0.005)، سطح بالای سدیم ادرار (p=0.049)، میانگین دفع فسفات (p=0.02) و میانگین اسیداوریک (p=0.004) ادراری به طور قابل ملاحظه با عود سنگ کلیه ارتباط داشت. هیپراوریکوزوری، هیپوسیتراتوری، هیپراگزالوری، سابقه مثبت فامیلی سنگ کلیه و میزان پروتیین مصرفی )کم تر/ بیش تر از (1gr/kg/d بین دو گروه مورد مطالعه اختلاف معناداری را نشان نداد.بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد در بیماران با سنگ سازی بیش از 2 بار حتما آزمایش ادرار 24 ساعته از نظر کلسیم و اسیداوریک سیترات و اگزالات و سدیم و حجم ادرار (به خصوص از نظر کلسیم و اسیداوریک) باید انجام شود. طبق مطالعات انجام شده، ارتباط واضحی بین سنگ سازی مجدد و کلسیم و اسید اوریک ادراری وجود دارد و با رفع آن ها می توان از پیدایش مجدد سنگ کلیه پیشگیری کرد.

هدف: هیپرکلسیوری شایعترین علت ایجاد سنگهای ادراری است. باتوجه به مراجعات متعدد کودکان مبتلا به هیپرکلسیوری، گزارشهای متفاوت از شیوع آن در مناطق مختلف و عدم اطلاع از وضعیت آن در منطقه، این تحقیق به منظور تعیین شیوع هیپرکلسیوری و عوامل مرتبط با آن روی کودکان 12-6 ساله شهرستان کاشان در سال 1383 صورت گرفت. مواد و روشها: تحقیق با طراحی توصیفی روی 400 نفر انجام شد. کودکان به روش نمونهگیری تصادفی چندمرحلهای انتخاب شدند. برای هر کودکی که در معاینه بالینی فاقد علایم بیماریهایی مثل هیپرپاراتیروییدی، کوشینگ یا سابقه مصرف زیاد ویتامین D بود، فرم پرسشنامه تکمیل و نمونه ادرار وی جهت انجام آزمایش به آزمایشگاه ارسال شد. در آزمایشگاه مقدار کراتینین، کلسیم و سدیم ادرار با دستگاه RA1000 و فلیم فتومتر اندازهگیری و در فرمهای مربوطه ثبت گردید. کودکانی که نسبت کلسیم به کراتینین (Ca/Cr) ادرار آنها بیشتر از 2/0 و میزان سدیم ادرار آنها بیشتر از 200Meq/lit بود به ترتیب به عنوان کودک دچار هیپرکلسیوری و هیپرناتریوری در نظر گرفته شدند، آنگاه شیوع هیپرکلسیوری تعیین و نقش عوامل مربوطه بررسی گردید. یافته ها: از 400 کودک مورد بررسی، 362 کودک واجد شرایط بودند. شیوع هیپرکلسیوری 2/34 درصد بود که در مناطق شهری و روستایی مشابه بود. 1/58 درصد کودکان مبتلا به هیپرکلسیوری و 9/47 درصد کودکان فاقد هیپرکلسیوری پسر بودند (P<0.06). در کودکان مبتلا به هیپرکلسیوری 9/41 درصد هیپرناتریوری وجود داشت در حالیکه تنها 6/20 درصد اطفال نرمال، هیپرناتریوری داشتند (P<0.0001). نتیجه گیری و توصیه ها: هیپرکلسیوری در شهرستان کاشان شیوع بالایی دارد، در پسران شایعتر از دختران است و همراهی واضحی با هیپرناتریوری دارد. بررسی میزان سدیم دریافتی این گروه از کودکان توصیه می شود.  

مقدمه: هیپرکلسیوری ایدیوپاتیک به عنوان یک اختلال شایع، در دوران کودکی شناخته شده است و عامل مهم و شایع در تشکیل سنگ کلیه می باشد. عفونت ادراری مکرر به عنوان تظاهر بالینی هیپرکلسیوری است. با توجه به این که هیدروکلروتیازید داروی موثری در درمان هیپرکلسیوری است این مطالعه با هدف بررسی اثر بخشی مصرف هیدروکلروتیازید در کنترل عفونت ادراری مکرر دختران مبتلا به هیپرکلسیوری ایدیوپاتیک طراحی گردید.روش کار: این مطالعه یک کار آزمایی بالینی تصادفی یک سوکور می باشد که بر روی 100 دختر 1 تا 12 ساله مبتلا به هیپرکلسیوری ایدیوپاتیک که با حداقل 2 عفونت ادراری در سال به بیمارستان های امیرکبیر و ولیعصر (عج) اراک مراجعه نموده بودند، انجام شد. بیماران به طور تصادفی ساده به دو گروه درمانی )هر گروه 50 نفر( تقسیم شدند. به گروه اول آموزش های لازم از نظر مصرف مایعات فراوان، دفع ادرار هر 2 ساعت، مصرف کم نمک، شستشوی منطقه تناسلی از جلو به عقب، پوشیدن شلوار نخی گشاد و دفع کامل ادرار داده شد. گروه دوم علاوه بر آموزش های لازم، تحت درمان با داروی هیدروکلروتیازید به میزان یک میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز به صورت دوز واحد صبحگاهی قرار گرفتند. سپس عود عفونت ادراری در دو گروه با استفاده از آزمون تی دانش آموزی مورد مقایسه قرار گرفت.نتایج: کلیه بیمارانی که تحت درمان با هیدروکلروتیازید قرار گرفتند، نرموکلسیوریک شدند. در هر گروه شیوع عدم عود عفونت ادراری 34 درصد 17) نفر( بود که تفاوت آماری معنی داری نداشتند.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه، وجود تاثیر درمان هیپرکلسیوری در پیش گیری از عفونت را رد نمود. لذا مساله ارتباط این دو و تصمیم گیری های درمانی مربوطه نیاز به بررسی های دقیق تر، با هدف حذف فاکتورهای مخدوش کننده دارد.

زمینه و هدف: سنگ های ادراری سومین علت شایع بیماری های سیستم ادراری بوده و هیپرکلسیوری در 30 تا 56 درصد بیماران مبتلا به سنگ های کلسیمی گزارش شده است. لذا پژوهش حاضر جهت بررسی میزان کلسیم سرم و ادرار در مبتلایان به سنگ های سیستم ادراری در استان خراسان انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در فاصله زمانی تابستان 1382 لغایت بهار 1384بر روی 100 نفر بیمار مبتلا به سنگ کلسیمی (گروه مورد) و 51 فرد سالم (گروه شاهد) انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه و با اندازه گیری میزان کلسیم سرمی (از طریق خونگیری صبحگاهی) و کلسیم ادرار (به طریق جمع آوری ادرار 24 ساعته) جمع آوری گردید.یافته ها: در گروه مورد 9 نفر (9 درصد) و در گروه شاهد 1 نفر (2 درصد) مبتلا به هیپرکلسیوری بودند. میزان کلسیم ادرار در گروه مورد و گروه شاهد اختلاف معنی داری نداشت (2.23 ± 1.07 در مقابل 2.13 ± 1.10 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در 24 ساعت). در گروه مورد، 1 نفر (1 درصد) مبتلا به هیپرکلسیمی بود. هیچ موردی از هیپرکلسیمی درگروه شاهد وجود نداشت. میزان کلسیم سرم نیز در گروه مورد و گروه شاهد اختلاف معنی داری نداشت (9.07 ± 0.68 در مقابل 9.13 ± 0.64 میلی گرم در دسی لیتر).نتیجه گیری: در مقایسه با آمار کتب مرجع و همچنین مقالات اخیر، میزان هیپرکلسیوری در بیماران مورد مطالعه این منطقه به طور واضحی پایین تر بوده و این طور استنباط می گردد که درمان تجربی روتین که با مکانیسم کاهش کلسیم ادراری باعث جلوگیری از تشکیل سنگ می گردد، اثر درمانی قابل توجهی نداشته باشد. به نظر نمی رسد به بررسی روتین کلسیم سرم نیازی باشد.

مقدمه: نفروکلسینوزیس هیپومنیزیمی هیپرکلسیوری یک سندرم نادر به علت نقص موتاسیون در ژن CLDN16 است که مسوول ساخت پروتئین پاراسلین است که در ناحیه لوپ هنله در بازجذب کلسیم و منیزیوم دخالت دارد. در این مقاله یک مورد بیمار مبتلا به این اختلال گزارش شده است.مورد: بیمار یک پسر 3 ساله با شکایت تتانی، پر ادراری و پر نوشی می باشد که در تصویربرداری رسوب پراکنده کلسیم در قسمت مدولاری کلیه وی مشخص گردید. نتایج آزمایشات انجام شده برای وی نشان دهنده هیپومنیزیمی، هیپرکلسیوری و هیپرمنیزیوری بود. گازهای خون شریانی وی نیز طبیعی بود. در پی گیری 2 ساله هیچ گونه علایم عصبی، نقصان رشد یا ریکتز در وی مشاهده نگردید. این بیمار با تشخیص سندرم نفروکلسینوزیس هیپومنیزیمی، هیپر کلسیوری، تحت درمان با پتاسیم پلی سیترا و هیدروکلروتیازید جهت کنترل هیپرکلسیوری و جلوگیری از پیشرفت نفروکلسینوزیس قرار گرفت.نتایج: سندرم نفروکلسینوزیس هیپومنیزیمی هیپرکلسیوری عارضه نادری است که با علایم پلی اوری پلی دیپسی و تتانی تظاهر پیدا می کند و در نهایت به نارسایی پیشرونده کلیوی در دهه دوم و سوم منجر خواهد شد. اگرچه تشخیص به موقع و بعضی از مداخلات درمانی مثل پتاسیم پلی سیترا و هیدروکلروتیازید این روند را کند خواهد کرد. نتیجه گیری: سندرم نفروکلسینوزیس هیپومنیزیمی هیپرکلسیوری عارضه نادری است که با علایم پلی اوری پلی دیپسی و تتانی تظاهر پیدا می کند و در نهایت به نارسایی پیشرونده کلیوی در دهه دوم و سوم منجر خواهد شد. اگرچه تشخیص به موقع و بعضی از مداخلات درمانی مثل پتاسیم پلی سیترا و هیدروکلروتیازید این روند را کند خواهد کرد.

هدف: هدف از این مطالعه تعیین شیوع هیپرکلسیوری ایدیوپاتیک در کودکان دبستانی شهر تهران بود.روش مطالعه: با مراجعه به دبستان های مختلف شهر تهران، 778 کودک دبستانی (سن 11-6 سال، میانگین سنی 1/9 سال) را از نظر وجود هیپرکلسیوری در  د و مرحله تحت بررسی قرار دادیم: مرحله اول (تست غربالگری)، نسبت کلسیم به کراتی نین را در نمونه راندوم کودکان اندازه گیری نمودیم و در مرحله دوم برای کودکانی که نسبت کلسیم به کراتی نین در نمونه ادرارشان بالاتر از 21% میلی گرم به میلی گرم بود اندازه گیری مقدار کلسیم ادرار 24 ساعته (تست قطعی) انجام دادیم.  کودکانی که هیپرکلسیوری داشتند تحت معاینه و آزمایشهای لازم از نظر هیپرکلسیوری قرار گرفتند و کودکانی که مبتلا به انواع مختلف هیپرکلسیوری ثانویه بودند از مطالعه حذف شد ند. یافته ها: از 778 کودک در 195 نفر (1/25 درصد) نسبت کلسیم به کراتی نین بالای 21% بود. از این 195 نفر تنها  128 نفر همکاری نموده و ادرار 24 ساعته جهت اندازه گیری کلسیم ادرار 24 ساعته تحویل دادند و از این تعداد 28 نفر دفع کلسیم بیشتر از 4 میلی گرم به ازای هر کیلو وزن در 24 ساعت داشتند که هیپرکلسیوریک شناخته شدند، چنانچه تمامی 195 نفر نمونه ادرار تحویل می دادند احتمالا 42 مورد هیپرکلسیوری داشتیم که معادل 4/5% می شود. نتیجه گیری: شیوع هیپرکلسیوری در کودکان مورد مطالعه 4/5 درصد بدست آمد و علایم موجود در کودکان مبتلا عبارت بود از هماچوری، دیزوری، دردهای شکمی، بی اختیاری ادرار، اورژنسی، عفونت ادراری و سنگ.

مقدمه: دردهای شکمی مزمن و راجعه یکی از شایع ترین علل مراجعه کودکان به درمانگاه های تخصصی اطفال می باشد که سبب اضطراب والدین و کودک می شود. عامل این دردها در 20 درصد موارد هیپرکلسیوری ایدیوپاتیک می باشد. با توجه به این که هیدروکلروتیازید داروی موثری در درمان هیپرکلسیوری است لذا بر آن شدیم اثر دارو بر کاهش دردهای شکمی مزمن را در کودکان دختر مبتلا به هیپرکلسیوری ایدیوپاتیک بررسی کنیم.روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی یک سو کور 100 نفر کودک دختر 12- 5 ساله مبتلا به دردهای مزمن و راجعه شکمی که دچار هیپرکلسیوری ایدیوپاتیک بودند به روش تصادفی به دو گروه کنترل و مورد مداخله تقسیم شدند. در هر دو گروه آموزش های لازم جهت مصرف مایعات فراوان و کاهش نمک غذایی به والدین و اطفال داده شد. در گروه مورد مداخله علاوه بر این آموزش ها هیدروکلروتیازید نیز با دوز واحد روزانه 1 میلی گرم بر کیلوگرم تجویز شد. گروه کنترل به مدت 3 ماه پس از شروع رژیم غذایی و گروه مورد مداخله تا 3 ماه پس از رفع هیپرکلسیوری از لحاظ تعداد حمله های درد شکمی و علایم همراه به طور ماهانه بررسی شدند. سپس نتایج با استفاده از آزمون تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج مقایسه آماری نشان داد که بین میانگین تعداد دفعات درد در ماه اول 0.38، ماه دوم 0.4 و ماه سوم 0.26 در گروه مورد مداخله نسبت به میانگین درد در ماه اول 1.60، در ماه دوم 1.94 و ماه سوم 1.84 در گروه کنترل کاهش معنی داری وجود داشت (0.001>p).نتیجه گیری: به نظر می رسد که مصرف هیدروکلروتیازید به عنوان یک داروی کم خطر و ارزان با دوز واحد روزانه می تواند در کاهش دردهای شکمی مزمن و راجعه کودکان مبتلا به هیپرکلسیوری ایدیوپاتیک مؤثر باشد.