با توجه به شیوع واژینیت کاندیدیایی به میزان 75% و درصد بالای عود آن (40%) یک مطالعه نیمه تجربی آینده نگر برای بررسی تاثیر دو روش با کلوتریمازول واژینال، تک دوز (dose) و سه روزه انجام شد. در این پژوهش 80 بیمار در دو گروه 40 نفری به شرح زیر مورد مطالعه قرار گرفتند:1- گروه یکروزه: جهت بیماران این گروه، قرص کلوتریمازول واژینال 500 mg (دو قرص (250 mg به صورت تک دوز تجویز گردید.2- گروه سه روزه: جهت بیماران این گروه قرص کلوتریمازول واژینال 200 mg (دو قرص (100 mg هر شب به مدت سه شب تجویز گردید.بیماران در هر دو گروه یک و چهار هفته پس از درمان جهت بررسی تاثیر درمان و میزان عود پیگیری شدند.پاسخ درمانی مطلوب یک هفته پس از درمان در 90% از بیماران تحت درمان یک روزه و 87.5% از بیماران تحت درمان سه روزه ایجاد شد. میزان موفقیت درمانی چهار هفته پس از درمان در گروه یک روزه 75% و در گروه سه روزه 77.5% بود. همچنین میزان عود واژینیت کاندیدیایی در گروه یک روزه25%  و در گروه سه روزه 22.5% بود. با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه بنظر می رسد که دو روش درمانی یک روزه و سه روزه به یک اندازه در درمان واژینیت کاندیدیایی موثر بوده اند و عود بیماری با هر دو روش درمانی تقریبا یکسان بوده است.

زمینه: واژینیت کاندیدایی یکی از مهمترین دلایل مراجعه زنان به مراکز پزشکی و از علل مهم واژینیت عفونی در دنیاست.هدف: این مطالعه به منظور تعیین شیوع  بیماری و ارتباط آن با برخی عوامل در بیماران علامت دار درمانگاه زنان بیمارستان باهنر صورت گرفت.مواد و روش ها: این تحقیق در سال 1376 به صورت مقطعی بر روی 500  بیمار شاکی از علائم واژینیت با نمونه گیری متوالی انجام شد. کشت ترشحات واژن هر یک از بیماران در محیط نیکرسون انجام و پرسشنامه ای بر اساس خصوصیات دموگرافیک، بیماری دیابت، حاملگی، علائم و یافته های بیماری و مصرف دارو برای هر بیمار تنظیم شد.یافته ها: شیوع بیماری در این جمعیت 19.8% بود. در 75% موارد کاندیدا آلبیکانس و در 25% موارد، گونه های غیر آلبیکانس کاندیدا عامل بیماری شناخته شدند. بین حاملگی و ابتلا به بیماری رابطه معنی دار آماری به دست آمد (p<0.01)، معاینه بالینی از حساسیت پایین و ویژگی بالایی برخوردار بود.نتیجه گیری: با توجه به شیوع قابل توجه واژینیت کاندیدایی در شهر کرمان و حساسیت پایین معاینه بالینی در تشخیص بیماری، بررسی های سبب شناسی بیشتر و استفاده از کشت اختصاصی قارچ جهت تشخیص سریع تر و کاهش هزینه درمانی بیماران پیشنهاد می شود.

یکی از انواع واژینیت های قارچی، ولوواژینیت کاندیدیایی است که شایع ترین عامل مولد آن کاندیداآلبیکنس می باشد. به جهت شیوع بالای این بیماری و نیز اثرات ضدقارچی گزارش شده از گیاهان سیر و آویشن شیرازی، استفاده از اسانس های این دو گیاه جهت ساخت شیاف های واژینال گیاهی مورد توجه قرار گرفت.ترکیبات موجود در اسانس ها به روش گاز کروماتوگرافی متصل به طیف سنجی جرمی شناسایی و حداقل غلظت مهار کنندگی اسانس آویشن و مخلوط اسانس های سیر و آویشن به روش های disk plate و cup plate تعیین گردید.شیاف های واژینال محتوی 30 میکرولیتر اسانس آویشن و 15 میکرولیتر مخلوط اسانس های سیر و آویشن در میلی لیتر پایه (پلی اتیلن گلیکول) ساخته شد و خصوصیات ظاهری، یکنواختی وزن، سختی، زمان باز شدن، مقدار و یکنواختی محتوی آنها بررسی گردید. پایداری شیاف های آویشن پس از 1، 2 و6 ماه نگهداری در دماهای 4، 25 و 40 درجه سانتیگراد و شیاف های سیر - آویشن پس از 3 ماه نگهداری در دمای 4 درجه سانتیگراد بررسی شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان دادند که مقدار اسانس در شیاف های نگهداری شده در دماهای 25 و 40 درجه کاهش می یابد. از آنجا که اسانس های آویشن و سیر با مقادیر کم دارای اثرات ضد قارچی مناسب بر علیه کاندیداآلبیکنس به صورت in vitro می باشند، و با توجه به مطلوب بودن کیفیت شیاف های ساخته شده، این شیافها پس از انجام مطالعات بالینی می توانند به عنوان دو فرآورده مناسب جهت مقابله با واژینیت های ناشی از کاندیداآلبیکنس معرفی گردند.

این پژوهش یک مطالعه ای توصیفی است که با هدف تعیین علل حاملگیهای ناخواسته روی 1512 زن باردار انجام گرفته است. روش نمونه گیری بصورت تصادفی طبقه ای، و ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه و مصاحبه بود. مهمترین علل حاملگیهای ناخواسته در این پژوهش به ترتیب قرص LD (31.8) درصد، روش طبیعی (25.6) درصد، بدون روش (9.7) درصد، کاندوم (9.3) درصد. قرص شیردهی (5.4) درصد، IUD (4.8) درصد، روش شیردهی (3.2) درصد.  قرص HD (2.8) درصد، آمپول طولانی الاثر (2.4) درصد، روشهای ترکیبی 1.5 درصد، روش ریتم (1.4) درصد، TL (0.7) درصد، آمنوره (0.7) درصد حاملگی نامشروع (0.5) درصد، قرص تری فاز یک (0.2) درصد بود. از تعداد (1512) مورد (80.4) درصد روشهای پیشگیری از بارداری را به طور نامرتب استفاده و (29.4) درصد آموزش های صحیح و نحوه پیشگیری از حاملگی را ندیده بودند.بیماریهای مداخله گر در بروز حاملگیهای ناخواسته شامل لکه بینی و خونریزی (22.3) درصد، بیماری فشارخون (15.1) درصد، واژینیت (13.5) درصد، بیماری قلبی (9.7) درصد، اختلال گوارشی (8.4) درصد، ناراحتی غده تیرویید (7.7) درصد، بیماری کلیوی (6.4) درصد، دیابت (4.4) درصد، واریس (2.9) درصد، بیماری روانی (1.9) درصد، صرع (1.6) درصد، تومورپستان (0.8) درصد، رماتیسم (0.5) درصد بود. داروهای مصرف شده که ممکن در روشهای ضدبارداری هورمونی تداخل داشته باشند در نمونه های مورد پژوهش عبارتند از: آنتی بیوتیک (54.5) درصد، آنتی اسید ها (14.3) درصد، داروهای پایین آورنده فشار خون (12.4) درصد، داروهای تیروییدی (6.6) درصد، آرامبخشها (5.7) درصد، نیتروگلیسرین زیر زبانی (2.8) درصد، داروهای ضد صرع (2.3%) و هپارین 1.4% بوده است. در طول انجام بررسی، (25%) از افراد اقدام به سقط نمودند. بر اساس یافته های پژوهش، ارایه آموزش و نحوه استفاده صحیح از روشهای ضدبارداری الزامی است.

واژینیت ها شایع ترین بیماری زنان است که با توجه به عوارض شناخته شده عدم درمان یا درمان ناصحیح آن و با توجه به تناقضاتی که در مورد روش های مختلف تشخیص وجود داشته، به منظور تعیین قدرت تشخیص بالینی همچنین روشهای سریع آزمایشگاهی شامل: لام مرطوب، لام مستقیم و معیار  amselدر تشخیص انواع شایع واژینیت (کاندیدیایی- تریکومونایی- باکتریایی) این تحقیق در افراد علامت دار مراجعه کننده به درمانگاه ها زنان بیمارستان طالقانی طی سال 1377 انجام گرفت. پژوهش حاضر، به روش کارآزمایی بالینی بر روی 106 خانم مبتلا به واژینیت انجام پذیرفت. ابتدا تشخیص بالینی بر مبنای علایم و شکایت و مشاهده و معاینه در بیماران واجد شرایط انجام گرفت و سپس نمونه گیری از ترشح واژن جهت بررسی pH واژن، Whifftest، لام مرطوب، دید مستقیم و کشت انجام پذیرفت. در این تحقیق 23 درصد (24 نفر) بر مبنای کشت و 71 درصد (76 نفر) با معاینات بالینی (بدون مطالعات میکروسکوپی و کشت)، مبتلا به واژینیت اعلام گردیدند(P<0.0001) . میزان حساسیت روش های تشخیص بالینی 79 درصد، اختصاصی بودن 31 درصد، ارزش پیش بینی مثبت آن 26 درصد و ارزش پیش بینی منفی آن 83 درصد بوده است. به نظر می رسد روش تشخیص متداول در درمانگاه های زنان که تنها بر مبنای علایم و شکایات بیماران انجام می پذیرد، نمی تواند روش قابل اعتمادی در تشخیص قطعی باشد و یافته های بالینی فقط شک به بیماری را مطرح می سازد.

اطلاعات مربوط به 147 راس گاو مبتلا به پارگیهای درجه سه رکتوواژینا، پنوموواژینا، اوروواژینا و فیستول رکتوواژینا که در اینجا کلا تحت عنوان جراحات رکتوواژینا نامیده شده اند در یک گاوداری شیری دارای 1420 راس گاو شیری بین سالهای 1372 تا 1375 مورد بررسی قرار گرفت و مشخصات هر عارضه و نتایج باروری پس از درمان مشخص شد. از این تعداد 97 مورد 66) درصد( آن مربوط به زایش اول بودند و 81 مورد 55.1) درصد( مبتلا به پنوموواژینا، 27 مورد 18.4) درصد( مبتلا به پارگی درجه سه رکتوواژینا، 5 مورد 3.4) درصد( مبتلا به فیستول رکتوواژینا، 22 مورد 15) درصد( مبتلا به اوروواژینا و 12 مورد 8.2) درصد( مبتلا به ترکیبی از دو یا سه عارضه بودند. تعداد 13 راس گاو در زایمان بعدی مجددا دچار همان عارضه شدند و 5 راس جراحاتی از انواع دیگر نشان دادند. این چهار عارضه همراه با واژینیت، سرویسیت بوده و متعاقب آنها عوارضی مانند اندومتریت، متریت و گاهی چسبندگی تخمدان مشاهده شد که مسبب کاهش باروری هستند. از تعداد 147 راس گاو جراحت دیده 87 مورد مربوط به زایش اول که فاقد جفت ماندگی بودند برای انجام مطالعه انتخاب شدند. از این 87 مورد 73 مورد تحت عمل جراحی قرار گرفتند که 61 مورد آن  83.6) درصد( آبستن شدند. از تعداد 14 مورد جراحی نشده نیز 11 مورد 78.6) درصد( آبستن شدند. در گاوهای عمل شده ای که در جراحی آنان تاخیر شده بود درصد آبستنی کاهش یافت به طوری که در روزهای 1 تا 45، 46 تا 90، 91 تا 120 و بعد از 121 پس از زایش به ترتیب 85.5، 82.4، 75 و 73.7 درصد آبستنی مشاهده شد. این مطالعه نشان داد که جراحات رکتوواژینا بر روی باروری گاو تاثیر منفی می گذارند به طوری که در مقایسه گاوهای جراحت دیده و گاوهای جراحت ندیده، فاصله زایش تا اولین تلقیح، Days open و فاصله دو زایش در گاوهای جراحت دیده افزایش یافت (P<0.05) و تعداد تلقیح به ازای آبستنی و میزان حذف در این گاوها افزایش و میزان آبستنی کاهش یافت. در این مطالعه تجزیه و تحلیلها در زایش اول انجام شد. انجام جراحی بخصوص قبل از روز چهل و پنجم پس از زایش بهتر از انجام ندادن جراحی بود به طوری که در گاوهایی که قبل از روز چهل و پنجم پس از زایش جراحی شده بودند در مقایسه با گاوهایی که بعد از روز چهل و پنجم جراحی شده بودند، فاصله زایمان تا اولین تلقیح 99.7) در مقابل 142.8 روز( و فاصله دو زایش 428) در مقابل 495.9 روز( کمتر بود (P<0.05) و تعداد تلقیح به ازای آبستنی 3.06) در مقابل 3.27 تلقیح(، میزان آبستنی 32.7) در مقابل 30.6 درصد( و درصد حذف 15) در مقابل 17 درصد( بهتر بود. گاوهای جراحی شده قبل از روز چهل و پنجم پس از زایش در مقایسه با گاوهای جراحی نشده میزان آبستنی 32.7) در مقابل 30.6 درصد(، تعداد تلقیح به ازای آبستنی 3.06) در مقابل 3.27 تلقیح( و میزان حذف 15) در مقابل 21.4 درصد( بهتری داشتند. در مجموع گاوهای جراحی شده در مقایسه با گاوهای جراحی نشده Days open 228.6) در مقابل 164.5 روز(، فاصله زایش تا اولین تلقیح 131.1) در مقابل 93.4 روز( و فاصله دو زایش 476.8) در مقابل 407.9 روز( بیشتری داشتند که علت آن احتمالا تاخیر در زمان جراحی بود ولی تعداد تلقیح به ازای آبستنی 3.20) در مقابل 3.27 تلقیح( و میزان آبستنی 31.3) در مقابل 30.6 درصد( و میزان حذف 16.4) در مقابل 21.4 درصد( گروه جراحی شده بهتر بود. اختلافات تولید شیر 305 روز نیز در گروه جراحی شده و جراحی نشده و گروه نرمال معنی دار نبود. نتیجه اینکه به منظور پیشگیری از بروز زیانهای ناشی از جراحات رکتوواژینا در گله های شیری در مرحله اول، پیشگیری از بروز این جراحات و در مرحله بعد انجام جراحی به موقع (ترجیحا قبل از روز چهل و پنجم پس از زایش) به عنوان راه حل اقتصادی پیشنهاد می شود، زیرا در صورت تاخیر در عمل جراحی یا عدم انجام عمل جراحی باروری دام به طور چشمگیری کاهش می یابد.

واژینیت از شایع ترین علل مراجعه به کلینیک زنان بوده و با توجه به گزارش های ضد و نقیض روی تکمیلی در درمان ولوواژینیت به منظور تعیین درمان طبی با و بدون روی تکمیلی بر علائم و شکایات واژینیت، این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان جواهری و امیرالمومنین و کلینیک خصوصی در سال های 79-1378 انجام شد.تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع matched double blind trial روی تعداد 74 نفر از بیمارانی که با شکایت واژینیت مراجعه کردند و طی سال گذشته حداقل سه بار عود بیماری را داشته اند، انجام شد. بیماران از نظر روش پیشگیری از بارداری، بیماری های زمینه ای و مصرف آنتی بیوتیک مشابه سازی و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. در گروه تجربی درمان طبی و متعارف ضد قارچی توام با روی به مدت حداقل سه هفته تجویز و شکایات خارش، سوزش و التهاب بررسی شد و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.تحقیق روی 74 نفر شامل 43 نفر گروه مورد و 32 نفر گروه شاهد انجام گرفت. سن افراد گروه شاهد 37.5±10.4 و گروه تجربی 32.3±8.9 سال بود. افراد از نظر عوامل تاثیرگذار بر بیماری مثل روش پیشگیری از بارداری، بیماری زمینه ای و مصرف آنتی بیوتیک مشابه بودند. درمان طبی توام با روی موجب کاهش سوزش در 76.4 درصد شد (P<0.001) و درمان طبی متعارف موجب کاهش سوزش به مقدار 72.2 درصد شد (P<0.05)، ولی بین دو گروه اختلاف معناداری نبود. این یافته ها در مورد سایر شاخص های التهاب و خارش نیز وجود داشت، یعنی درمان در هر کدام موجب کاهش شده، ولی اختلاف معنادار نبود. همچنین میزان تاثیرروی در علائم سوزش، خارش و التهاب بهتر، ولی در ترشح کمتر بوده است.محدودیت هایی در مصرف روی، پیگیری بیماران، اندازه گیری روی و تشخیص قطعی واژینیت وجود داشت و چون یافته ای بالینی حاکی از رضایت بیماران بوده است، توصیه می شود که همواره درمان طبی روی تکمیلی تجویز شود و در یک تحقیق کنترل شده، با رفع محدودیت های مطرح شده، تحقیق دیگری انجام گیرد.