مهم ترین منبع پنتوزان در طبیعت لیگنوسلولز موجود در زیست توده است. پنتوزان در اسید های معدنی رقیق به پنتوز هیدرولیز می شود. محصول آبگیری در این محیط از، پنتوز فورفورال خواهد بود. فورفورال از پوسته میوه های مختلف، به عنوان ضایعات کشاورزی، تولید می شود. پوسته سبز پسته از درخت پسته (Pistachio vera) به دست آمده که از ضایعات کشاورزی می باشد. این ضایعات از مواد لیگنوسلولزی فراوان و ارزان قیمت بوده و پتانسیل خوبی برای تولید فورفورال دارد. در این مطالعه عوامل موثر بر هیدرولیز اسیدی پوسته سبز پسته از جمله دمای واکنش (425 تا 545 کلوین)، غلظت سولفوریک اسید (0.5 تا 4 مول بر لیتر) و زمان آن (30 تا 600 ثانیه) بررسی شده و بازده واکنش بر اساس لیگنوسلولز، پنتوز و فورفورال به دست آمده است.

تاثیر 3 عامل دما، زمان پخت و مقدار قلیایی بر مقدار لیگنین باقی مانده و گران روی خمیر کاغذ سودا از باگاس مورد بررسی قرار گرفت. از 2 سطح دمای 175 و 185 درجه سانتی گراد، 3 زمان پخت 20، 30 و 40 دقیقه و 3 مقدار قلیایی 14، 16 و 18 درصد استفاده و تاثیر متغیرهای پخت بر روی بازده، مقدار پنتوزان ها، گران روی و عدد کاپای خمیر کاغذها، با استفاده از طرح آزمایش فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی تعیین شد. نتایج نشان داد، در اثر پخت شدیدتر، بازده کل و عدد کاپا کاهش می یابند. در دمای 175 درجه سانتی گراد، با افزایش زمان پخت و مقدار هیدروکسیدسدیم، مقدار پنتوزان ها و گران روی خمیر کاغذها به کندی کاهش یافت، ولی در دمای 185 درجه سانتی گراد این کاهش شدیدتر بود. همچنین با افزایش زمان و دمای پخت، pH مایع پخت سیاه کاهش یافت که نشان دهنده مصرف زیادتر هیدروکسیدسدیم در فرآیند پخت خمیر کاغذ است. بیش ترین مقدار پنتوزان ها و زیادترین گران روی خمیر کاغذها در شرایط ملایم پخت به دست آمد و کم ترین مقدار پنتوزان ها و کم ترین گران روی در شدیدترین شرایط پخت یعنی بیش ترین حد متغیرهای پخت مشاهده گردید. در دمای 175 درجه سانتی گراد، متوسط گرانروی 11.73 سانتی پوآز و در دمای 185 درجه سانتی گراد 11.34 سانتی پوآز به دست آمد. در زمان پخت 20 دقیقه، گرانروی خمیر کاغذ 11.79 سانتی پوآز و در زمان 30 دقیقه 11.57 سانتی پوآز و در زمان 40 دقیقه 11.24 سانتی پوآز اندازه گیری شد. نتایج نشان می دهند که موثرترین عامل در تخریب کربوهیدرات ها به ترتیب دما و زمان پخت می باشند و عامل تاثیرگذار بعدی، درصد هیدروکسیدسدیم است.

در حال حاضر یکی از مشکلات نان، کیفیت آن می باشد که تاثیر قابل ملاحظه ای در بروز ضایعات آن دارد. نان سنگک در میان نانهای سنتی دیگر، به لحاظ ارزش غذایی و ویژگیهای حسی از جایگاه خاصی برخوردار است، ولی متاسفانه به دلیل سرعت بالای روند بیاتی از ماندگاری کوتاهی برخوردار می باشد. از جمله روشهای مورد استفاده در به تاخیر انداختن فرآیند بیاتی در نان، افزودن آرد چاودار به آرد گندم مصرفی در تولید نان است.با توجه به اینکه آرد چاودار از میزان پنتوزان بالایی برخوردار است، لذا افزودن آن به آرد گندم، ماندگاری نان حاصل را افزایش می دهد. در این پژوهش اثر افزایش آرد چاودار به آرد گندم، بر میزان ماندگاری نان و همچنین تاثیر آن بر ویژگیهای حسی نان تولیدی مورد بررسی قرار گرفت.در ابتدا ویژگیهای آرد گندم و آرد چاودار شیمیایی مواد اولیه شامل ویژگیهای شیمیایی (میزان رطوبت، خاکستر و پروتئین، عدد فالینگ وزلنی) و ویژگیهای فیزیکی (اندازه ذرات) تعیین گردید. سپس با افزودن آرد چاودار به نسبتهای مختلف وزنی (5، 10 و 25%) به آرد گندم، نمونه های آرد مخلوط آماده گردید. در مرحله بعد، ویژگیهای شیمیایی و رئولوژیکی (ویژگیهای فارینوگرافی و اکستنسوگرافی) مخلوطها تعیین شد. در نهایت، با استفاده از مخلوط ها، نان چاودار به همراه یک نمونه شاهد تولید گردیده و ویژگیهای حسی نانهای تولیدی مورد ارزیابی قرار گرفت. با توجه به یافته های به دست آمده، ویژگیهای رئولوژیک خمیر شامل فارینوگرافی و اکستنسوگرافی به لحاظ آماری دچار تغییر معنی داری نگردید ولی ویژگیهای حسی نمونه های تولید تحت تاثیر قرار گرفت به این ترتیب که افزایش آرد چاودار باعث بهبود فرم، شکل و پوکی نمونه ها گردیده ولی بر ویژگیهای سطح زیری و رویی تاثیر منفی داشت. در عین حال در مورد قابلیت جویدن و میزان سختی نمونه ها تغییری مشاهده نگردید.

پژوهش حاضر با تمرکز بر شرایط پخت لینترهای چهار کشور ترکیه، ازبکستان، ترکمنستان و ایران مورد استفاده در کارخانه صنایع شیمیایی پارچین، با هدف دستیابی به شرایط بهینه پخت و ارائه جدول های اختصاصی پخت برای هر یک از لینترها انجام شد تا کارخانه فوق بر این اساس ضمن تنظیم شرایط پخت هر نوع لینتر، بتواند به محصولی با کیفیت مطلوب تر دست یابد. بدین منظور، خمیرسازی از چهار نوع لینتر پنبه مذکور در دو مرحله و با زمان ثابت 4 ساعت در هر مرحله انجام شد. عملیات پخت در سه سطح دمایی 130، 150 و 160 درجه سانتیگراد و با ترکیب های مختلف غلظت قلیا در مرحله اول و مرحله دوم انجام شده و تاثیر شرایط مورد بررسی بر ویژگی های میزان بازده خمیرسازی، میکروکاپا، اندیس مس، گروه های کربوکسیل، آلفا سلولز، ماندگاری آب، ویسکوزیته، پنتوزان و مواد نامحلول در اسید سولفوریک ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که شرایط بهینه پخت برای لینتر ترکیه در دمای130oC  و غلظت قلیای (8%-8%)، برای لینتر ازبکستان در دمای130oC  و غلظت قلیای (12%-4%)، برای لینتر ترکمنستان در دمای 130oC و غلظت قلیای (12%-4%)، و برای لینتر ایران شرایط دمایی 130oC و غلظت قلیای (14%-2%) می باشد؛ بنابراین لینترهای مورد بررسی را به لحاظ شرایط پخت می توان در سه درجه 1 (لینتر ترکیه)، درجه 2 (لینترهای ترکمنستان و ازبکستان) و درجه 3 (لینتر ایران) طبقه بندی کرد.

سبوس، محصول جانبی فرایند آسیاب گندم، دارای ترکیبات مختلف از جمله پنتوزان ها می باشد که این ترکیب می تواند برای افزایش خواص سلامت بخش و عملکردی محصولات غذایی کاربردهای صنعتی پیدا کند. در این تحقیق ابتدا بازدهی استخراج پنتوزان از سبوس گندم با استفاده از آب داغ 80 درجه سلسیوس، هیدروکسید سدیم 0. 01 میلی مولار و پراکسید هیدروژن قلیایی 2 درصد به عنوان روش های مرسوم استخراج بررسی گردید. سپس، تاثیر پیش تیمارهایی از قبیل آنزیم سلولاز، فراصوت، اتوکلاو و مایکروویو در حضور هیدروکسید سدیم و آب بر افزایش بازدهی استخراج مطالعه شد. در نهایت به منظور افزایش بازده استخراج پنتوزان ها، تیمارهای مراحل قبل با بالاترین درجه استخراج (فراصوت، آنزیم سلولاز، آب داغ، هیدروکسید سدیم و پراکسید هیدروژن) به صورت تیمارهای ترکیبی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که خلوص پنتوزان های استخراج شده با هیدروکسید سدیم به صورت معنی داری بیشتر از آب داغ و پراکسید هیدروژن بود (p< 0. 05). همچنین، از میان پیش تیمارهای آنزیم سلولاز، امواج فراصوت، اتوکلاو و مایکروویو در حضور آب یا هیدروکسید سدیم، بیشترین میزان بازده استخراج پنتوزان ها به ترتیب در تیمار ترکیبی آنزیم+هیدروکسید سدیم و فراصوت+هیدروکسید سدیم مشاهده شد. تیمار ترکیبی آب داغ 80 درجه سلسیوس، آنزیم سلولاز 0. 1 درصد و توان فراصوت 560 وات به مدت 2 دقیقه و تیمار ترکیبی آب داغ 80 درجه سلسیوس و پراکسید هیدروژن 4 درصد با pH=11. 5 به ترتیب به عنوان بهترین عوامل ترکیبی در افرایش بازده استخراج و خلوص پنتوزان از سبوس گندم شناخته شدند.

آزمایش حاضر با هدف بررسی اثر کاربرد ترکیبی کودهای نیتروژن، فسفر و پتاسیم بر رشد، عملکرد و خصوصیات کیفی دانه گندم تحت شرایط تنش خشکی انجام گردید. در این آزمایش از ارقام مینامینوکوری و للمی-2 استفاده شد. تیمارها شامل کاربرد کودهای نیتروژن، فسفر و پتاسیم و اعمال تنش خشکی بود. ارقام مذکور بعد از مرحله ی گلدهی در معرض سه سطح تنش خشکی (آبیاری نرمال، تنش خفیف و شدید خشکی) قرار گرفتند. نتایج نشان داد تنش خشکی سبب کاهش رشد، عملکرد، مقدار نشاسته و پنتوزان قابل حل در آب دانه گردید، درحالی که، میزان پروتئین خام و فیتات فسفر دانه را در هردو رقم افزایش داد. بالاترین مقادیر عملکرد دانه و نشاسته دانه در شرایط آبیاری نرمال و تنش خشکی مربوط به رقم للمی-2 بود. درحالی که، رقم مینامینوکوری بیشترین مقدار پروتین خام، پنتوزان کل، پنتوزان قابل حل در آب و فیتات فسفر دانه را به خود اختصاص داد. همچنین، نتایج این آزمایش نشان داد که کاربرد مقدار کافی کودهای نیتروژن، فسفر و پتاسیم می تواند اثرات زیان بار تنش خشکی را کاهش دهد. علاوه برآن، انتخاب ژنوتیپ های متحمل در برابر تنش خشکی مانند رقم للمی-2 جهت به حد اقل رسانیدن خسارت ناشی از تنش خشکی مفید می باشد.