جهت تعیین نرمال های سفالومتریک در کودکان شیرازی، مطالعه ای بر روی سی پسر 12 تا 16 ساله با میانگین سنی 13.8 سال که از میان 1536 دانش آموز انتخاب شده بودند صورت پذیرفت. تمامی نمونه ها دارای اکلوژن ClI یا اینترکاسپیشن خوب، اورجت و اوربایت نرمال و حداقل کراودینگ و اسپیسینگ و نیم رخ قابل قبول بودند. از نمونه های مورد مطالعه قالب های مطالعه و رادیوگرافی سفالومتری تهیه گردید و رادیوگرافی ها دوباره تریس شدند. اندازه گیری های زاویه ای مورد نظر انجام شد و در جداول مربوطه ثبت گردید. میانگین و انحراف معیار تمامی اندازه ها به دست آورده شد و نتایج با ارقام و استانداردهای ارائه شده در آنالیزهای Downs، Steiner، Tweed و همچنین نمونه های ایرانی (تهرانی) مقایسه گردید. نتایج حاکی از آن بودند که در مقایسه با استانداردهای Downs و Tweed زوایای فاسیال و پلان اکلوزال تفاوت چشمگیری نداشتند ولی زوایای تحدب صورت محور Y، زاویه پلان A-B، IMPA و ثنایای پایین نسبت به پلان اکلوزال افزایش و زاویه اینترانسیزال کاهش چشمگیری نسبت به استانداردهای خارجی ذکر شده دارند. (P<0.01).مقایسه نمونه های شیرازی با استانداردهای Steiner نیز نشانگر وجود اختلافات چشمگیر در زوایای ANB، 1 to NB و 1 to NA می باشد. مقایسه نوجوانان شیرازی و تهرانی نیز نشانگر وجود اختلافات چشمگیر زوایای اینترانسیزال و 1 to NA می باشد، ولی هماهنگی بین این دو نمونه به مراتب بیشتر از هماهنگی هر یک از نمونه های ایرانی با نمونه های Caucasian می باشد. در مجموع می توان این گونه نتیجه گیری کرد که نیم رخ صورت در کودکان شیرازی نسبت به سفید پوستان امریکایی و اروپائی از تحدب بیشتری برخوردار است که به دلیل پروگناتیک بودن ماگزیلاست. وجود این تفاوت ها خود نشان دهنده ضرورت تعیین استانداردهای خاص برای هر نژاد می باشد.

در این مقاله، گزارش وضعیت بهداشت دهان و لثه گروهی از کودکان هشت تا ده ساله با انواع مال اکلوژن که به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران مراجعه کرده اند ارائه می گردد. هدف اصلی از انجام این تحقیق، بررسی بهداشت دهان و دندان و بیماری لثه در این کودکان بوده است، در این تحقیق 125 کودک هشت تا ده ساله مورد بررسی قرار گرفتند و از رادیوگرافی نیز استفاده نشده است. مطالعه از نوع توصیفی، مقطعی (Cross-Sectional) می باشد که با نمونه گیری Sequentional و ضریب دقت p = 0/25, d = 0/1 انجام گردیده است. اندکس ها شامل اندکس ژنژیوال (GI)، اتدکس پلاک (PLI)، و انواع مال اکلوژن بودند. تعداد 104 کودک معادل 2/83% دارای انواع مال اکلوژن تشخیص داده شد. از این تعداد % 04/49 پسر و 50.96% دختر بودند. 12/42% مشکل ClII Divl و 19/20% دارای ClI و معادل همین درصد مال اکلوژن C l II Div 2 داشتند، 5/12% یعنی 13 نفر دچار مال اکلوژنC l III بودند. از 43 نفر معادل 35/41% از کل افراد کراودینگ دندانی داشتند. برطبق نتایج بدست آمده، میانگین اندکس بیماری لثه پسران و دختران به ترتیب 57% و 59% بود و میانگین اندکس پلاک (وضعیت بهداشت دهان) در پسران 57/10و در دختران 57/11 بود. با توجه به این اندکس ها نتایج این مطالعه نشان می دهد که در کودکان تحت بررسی، احتمالا رابطه مثبتی بین مال اکلوژن و وضعیت بهداشت دهان و بیماری لثه وجود دارد.  

زمینه: درصد بسیار زیادی از بیماران مراجعه کننده به کلینیکهای تخصصی ارتودنسی را بیماران با ناقرینگی (آسیمتری) فک و صورت تشکیل می دهند. رادیوگرافیهای سفالومتریک خلفی- قدامی (P.A) جهت تشخیص و طرح درمان اینگونه بیماران وسیله اطلاعاتی بسیار با ارزشی می باشد.هدف: در این تحقیق به معرفی رادیوگرافی سفالومتریک خلفی- قدامی با استفاده از روش NHP جهت ارزیابی تقارن سر و صورت در کودکان 13-9 ساله تهران و ارائه یک خط مرجع جدید با استفاده از یک نقطه لندمارک و زنجیر آویخته در کنار صورت بیمار و ارائه اندازه گیری ابعاد عرضی مبادرت گردید.مواد و روش: از میان معاینه 2500 دانش آموز در محدوده سنی 13-9 سال تعداد 60 نفر (30 دختر و 30 پسر) انتخاب شدند. کلیه افراد دارای اکلوژن کلاس I با اورجت و اوربایت طبیعی، پروفایل صورت متقارن، فاقد هیچگونه کراودینگ، کراس بایت، اختلالات مفصلی،missing, T.M.J  و بدون سابقه درمان ارتودنسی و جراحی بودند. از کلیه بیماران به طریقه سفالومتری P.A و تکنیک NHP به تهیه رادیوگرافی مربوطه پرداخته شد و سپس با استفاده از خطوط عمودی و افقی که بصورت خارج جمجمه ای بودند به ارزیابی ابعاد عرضی سر و صورت اقدام گردید.در آنالیز مربوط به این روش از نسبت های اندازه گیری، اندازه های میلیمتری و حتی مساحت نواحی مختلف استفاده گردید.یافته ها: با استفاده از روش NHP در سفالومتری خلفی- قدامی قرینگی سر و صورت با احتمال 96% تعیین گردید.نتیجه گیری: استفاده از روش NHP در تقویت تشخیص صحیح موثر است.

علت کراودینگی که غالبا بعد از رویش مولرهای دوم و سوم در قوس دندانی تحتانی رخ می دهد همچنان مورد تناقص می باشد. واضح است که این امر مولتی فاکتوریال بوده، بیش از یک عامل در ایجاد آن موثر می باشد. به اضافه اینکه این دلایل از فردی به فرد دیگر نیز متفاوت هستند. نشان دادن یک رابطه علت و معلولی میان افزایش کراودینگ و هر یک از این عوامل مشکل بوده و متاسفانه هنوز امکان پیشگویی اینکه در هر فردی کدام عامل عمل می نماید وجود ندارد. این مقاله به بررسی عوامل مختلف ذکر شده در ایجاد کراودینگ تاخیری اشاره می نماید.

هدف: تعیین قابلیت کاربری روشی ریاضی در دقت ارزیابی کمبود فضای فکی.مواد و روشها: قالبهای 8 بیمار که 4 بیمار دچار پروتروژن و 4 بیمار دچار رتروژن دندانهای قدامی فک پائین بودند انتخاب شدند. تریم ساسونی با سوپر ایمپوزیشن قالب فک بالا و پائین بر روی تریسینگ سفالومتری انجام شد. با برش قالب گچی در پلن ساژیتال، محور طولی دندان انسیزور و پلن مندیبل بخوبی مشخص شده و زاویه بین این محور طولی با پلن مندیبل تعیین گردید. سپس دندانهای قدامی در موقعیت جدید با تغییر زاویه IMPA چیده شدند. از قالب Set-up شده در وضعیت جدید قالب گیری شد. از هر دو قالب اولیه و ثانویه با دستگاه زیراکس، جهت بررسی فرم دو بعدی آن از پلن اکلوزال کپی تهیه شد. با به دست آوردن شعاع قوسی که دندانهای قدامی بر روی آن قرار دارند، فضای حاصل از پروتروژن یا رتروژن با استفاده از فرمول و یک بار بطور کلینیکی اندازه گیری و با یکدیگر مقایسه شدند.یافته ها: در این فرمول ریاضی، براساس طول ریشه، زاویه IMPA، عرض مزیودیستال اینسیزور و محل قرارگیری مرکز چرخش، میزان فضای حاصل از پروتروژن یا فضای مورد نیاز برای رتراکشن محاسبه می گردد. صحت این فرمول بر روی کست ها نشان داده شده است. برای مقایسه دو روش از آزمون t مزدوج (Paired t-test) استفاده شد و اختلاف معنی داری در میان دو روش مشاهده نگردید.نتیجه گیری: در این مطالعه یک فرمول ریاضی ارائه شده است که ارتباط میان دندانهای اینسیزور تحتانی در پلن ساژیتال و در پلن ترانس ورس را نشان می دهد.

تعریض قوس ماگزیلا که به کمک دستگاههای مختلفی انجام پذیر است در اصلاح کراس بایت خلفی و کاهش کراودینگ فک بالا موثر است. Acrylic Bonded Palatal Expander از دستگاههای تعریض کام میباشد که دارای بایت خلفی بوده و مزایای آن نسبت به انواع بند شونده شامل، کنترل بهتر بعد عمودی صورت، صرف وقت و هزینه کمتر و نیز عدم تاثیر بر افزایش عرض قوس فک پایین میباشد. از طرفی افزایش عرض قوس مندیبل میتواند در کاهش کراودینگ این قوس مفید باشد. بهمین منظور بر آن شدیم تا اثرات کاربرد این وسیله را در تعریض قوس فک بالا و پایین بررسی نماییم.10 کودک دارای کراس بایت خلفی از مراجعین به کلینیکهای ارتدنسی انتخاب و از آنها قالبهای فکین، رادیوگرافی اکلوزال و اسلایدهای داخل و خارج دهانی تهیه گردید. طی 14 روز دوره درمان فعال پیچ دستگاه روزی دو بار باز شد و بدین ترتیب حدود 7 میلیمتر گسترش قوس ماگزیلا صورت گرفت. پس از یک دوره نگهداری (Retention) 3 ماهه دستگاه خارج و رکوردهای فوق مجددا تهیه شد. میانگین تغییرات عرض قوس در ناحیه دندانهای مولر اول دایمی و مولر اول شیری و کانین شیری درهر دو فک محاسبه گردید.میانگین سنی بیماران 2 ± 10.3 سال بود. با کمک آزمون آماری Paired t-test مشخص شد که در هر دو فک افزایش عرض قوس معنی دار بوده و بیشترین افزایش در ماگزیلا در ناحیه مولر اول شیری (0.77 ± 6.77 میلیمتر) و در مندیل در ناحیه مولر اول دایمی (0.5 ± 0.86 میلیمتر) روی داده است. کمترین تغییرات نیز در هر دو فک در ناحیه کانین شیری دیده شد (0.83±3.25 میلیمتر در ماگزیلا و 0.5±0.4 میلیمتر در مندیل).بدین ترتیب اگرچه گسترش خودبخودی عرض قوس مندیل بدنبال گسترش کام بوقوع می پیوندد (ضریب همبستگی 0.82 طبق معادلات رگرسیون) لیکن از لحاظ بالینی قابل توجه نبوده و در صورت نیاز درمانی، اقدام به تعریض مستقیم قوس مندیبل پیشنهاد می شود.

مقدمه: بیرون آوردن پیاپی دندان ها یا رویش هدایت شده (Guidance of Eruption)، درمانی است که، در مواردی انجام می گیرد که کراودینگ ارثی و کمبود فضای بیشتر از 10 میلی متر وجود دارد. پیش از انجام هر گونه بررسی درباره ی وجود کراودینگ ارثی یا نیاز به درمان، آگاهی نسبت به شیوع انواع مال اکلوژن در این گروه ویژه ضروری به نظر می رسد. در بسیاری موارد، با کمبود فضای پنج تا نه میلی متر هم، این گونه درمان باید انجام شود تا زیبایی چهره و تناسب بافت نرم فراهم گردد. با انجام به هنگام درمان با بیرون آوردن پیاپی دندان ها از مشکلات اکلوزالی، بیماری های پریودنتال، میزان پوسیدگی های دندانی و نیاز به درمان های تخصصی ارتودنسی کاسته شده و در پایان، از بار مالی درمان های تخصصی بر جامعه می کاهد.مواد و روش: این بررسی در شهر شیراز، به روش مقطعی و بر پایه ی نمونه گیری خوشه ای، بر روی 3776 نفر دانش آموز هفت تا نه ساله انجام شد. گردآوری داده ها به وسیله ی پرسشنامه، در مدت سه ماه انجام گرفت. همه ی دانش آموزانی که، مال اکلوژن کلاس یک داشته و دست کم دو علامت از علایم کراودینگ ارثی را نشان می دادند، برای معاینه ی تخصصی، به بخش ارتودنسی دانشکده دندانپزشکی شیراز معرفی شدند.یافته ها: در بررسی های انجام شده بر روی پرسشنامه ها، توزیع فراوانی مال اکلوژن ها، به ترتیب، 30/5 درصد دارای اکلوژن کلاس یک طبیعی، 4/47 درصد دارای مال اکلوژن کلاس یک، 7/13 در صد دارای مال اکلوژن کلاس یک گروه یک (در پسران 5/1 برابر دختران)، یک درصد دارای مال اکلوژن کلاس دو گروه 2، (در پسران سه برابر دختران)، 1/2 درصد دارای مال اکلوژن کلاسه سه، و 3/5 درصد دارای اکلوژن شیری بودند. همچنین، آشکار شد که، 9/47 درصد کودکان بررسی شده، دارای کراودینگ هستند، که شیوع آن تقریبا در دو جنس یکسان است.نتیجه گیری: به طور کلی، 5/30 درصد افراد دارای اکلوژن طبیعی، 4/47 درصد دارای مال اکلوژن کلاس یک، 7/14 درصد دارای مال اکلوژن کلاس دو و 1/2 درصد دارای مال اکلوژن کلاس سه بودند. با معاینه تخصصی، گروهی که مال اکلوژن کلاس یک همراه با دست کم دو علامت از علایم کراودینگ شدید ارثی را نشان می دادند، درصد افراد نیازمند به درمان بیرون آوردن پیاپی دندان ها، 7/14 درصد به دست آمد. در این بررسی، دانش آموزان نیازمند به درمان بیرون آوردن پیاپی دندان ها با کد مشخص، از سوی متخصص ارتودنسی پی گیری شدند.

سابقه و هدف: کراودینگ ثنایای تحتانی از شایعترین ناهنجاریهای دندانی می باشد که عوامل متعددی را در ایجاد آن موثر دانسته اند. هدف از این مطالعه پاسخ به این پرسش هاست که آیا ابعاد دندانها در افراد دارای کراودینگ و افراد دارای دندانهای منظم متفاوت می باشد و در صورت مثبت بودن جواب آیا با داشتن ابعاد دندانی می توان کراودینگ احتمالی را در آینده پس از رویش مولرهای دائمی دوم پیش بینی نمود؟مواد و روشها: این تحقیق به روش مقایسه ای مورد شاهدی انجام گرفت. در بخش اول مطالعه ابعاد مزیودیستال (MD) و باکولینگوال (BL) و همچنین کراودینگ ثنایای پایین دو گروه از افراد از روی قالبهای گچی آنها اندازه گیری شد. (گروه اول شامل 36 مرد و 29 زن با کراودینگ ثنایای تحتانی بیشتر از 3 میلیمتر و گروه دوم شامل 36 مرد و 24 زن با دندانهای کاملا مرتب). در بخش دوم مطالعه تغییرات میزان کراودینگ طی سه سال و در 57 نفر از سنین 13-12 سالگی تا 16-15 سالگی مورد بررسی قرار گرفت. 27 نفر افزایش میزان کراودینگ را طی سه سال نشان دادند در حالیکه در بقیه پس از سه سال، کراودینگ هیچ تغییری نکرده بود. ابعاد MS و BL و نسبت آنها در گروههای مختلف با هم مقایسه شد. در هر دو قسمت نمونه ها با روش غیر احتمالی ساده (Simple sampling) انتخاب شدند.یافته ها: افراد دارای کراودینگ در مقایسه با گروه دوم دارای ابعاد دندانی بزرگتری بودند(P<0.05)  (به جز بعد بولکولینگوالی 2) و کراودینگ با اندازه بعد مزیودیستالی دندانها بیشتر از بعد باکولینگوالی و یا نسبت MD/BL مرتبط بود. همچنین هیچ گونه ارتباطی بین تغییر میزان کراودینگ و اندازه ابعاد دندانهای ثنایای پایین وجود نداشت (P>0.05) نتیجه گیری: ابعاد مزیودیستالی دندانهای ثنایای تحتانی در افراد دارای کراودینگ بزرگتر از افراد با ثنایای منظم است، ولی نمی توان وقوع کراودینگ را در آینده بر اساس سایز دندانها پیش بینی نمود.

زمینه و هدف: تعداد زیادی از کودکان 6-12 ساله انواع مال اکلوژن CLI را تجربه می کنند، آگاهی از میزان شیوع این ناهنجاری می تواند در پیشگیری و درمان به موقع آن کمک موثری باشد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع مال اکلوژن CLI در کودکان دبستانی غرب تهران می باشد. روش بررسی: در این مطالعه که به روش مقطعی انجام شد، 425 دختر 6-12 ساله دبستانهای غرب تهران با انجام معاینه کلینیکی و تکمیل پرسشنامه مورد بررسی قرار گرفتند. هر کودک در نور معمولی و بر روی صندلی کلاس معاینه شدند و رابطه مولر و میزان اورجت و اوربایت و وجود اوپن و کراس بایت، کراودینگ، دیاستم، چرخش دندان، غیبت مادرزادی، دندان اضافی، شکاف لب، کام، عادات دهانی و فقدان زودتر از موعد دندان در پرسشنامه مربوطه ثبت گردید. یافته ها: در 65.2% کودکان اکلوژن CLI دیده شد که 7% آنها الکوژن نرمال و 58.2% مال اکولوژن داشتند. در افراد با مال اکلوژنCLI ،  68.6%انحراف میدلاین، 31.6% افزایش اورجت، 25.1% افزایش اوربایت و 4.9% اوپن بایت دیده شد. چرخش دندان در 31.6%، کراس بایت قدامی در 0.4%، کراس بایت خلفی در 5.7% و دیاستم در 5.3% کودکان مورد مطالعه دیده شد. نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد که اکلوژن بیش از نیمی از کودکان مورد مطالعه از نوع CLI بود که از این میان 7% آنها اکلوژن نرمال داشتند.

کشیدن دندانها به هر دلیلی که باشد تاثیرات منفی در روح و روان انسان می گذارد. به علاوه اختلالاتی در جویدن غذا، شکل ظاهری و تکلم بوجود می آورد. به دلیل مشاهده از دست دادن نسبتا زیاد داندانهای مولر اول دائمی در نوجوانان و جوانان و همچنین از دست دادن برخی از دندانهای قدامی به دلایل مختلف در بیماران مراجعه کننده به مطبهای ارتودنسی و به دلیل اینکه مراجعه کنندگان جهت درمان ارتودنسی تمام افرادی را که این دندانها را از دست می دهند شامل نمی شوند تصمیم به انجام این بررسی گرفته شد.هدف از این مطالعه تعیین میزان و علل کشیدن دندانها در دانش آموزان 18-15 ساله شهر مشهد در کل و به تفکیک جنسیت بود. این مطالعه از نوع مقطعی (Cross sectional)، و تکنیک تحقیق (معاینه مستقیم، پرسش و در موارد مشکوک رادیوگرافی (OPG با استفاده از فرم اطلاعاتی بود. در این مطالعه 906 نفر شامل 416 دختر دانش آموز و چهار صد و نود پسر دانش آموز دبیرستانی در محدوده سنی 18-15 سال از نواحی هفتگانه آموزش و پرورش شهر مشهد به عنوان نمونه و به صورت تصادفی خوشه ای (Random cluster sampling) انتخاب شدند. در کل 25368 دندان در آنها معاینه گردید و فقدان دندانها در اثر از دست دادن در آنها بررسی شد. محاسبات آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS انجام شده و نوع تحلیل آماری، تحلیل داده های گسسته و با استفاده از آزمون دقیق فیشر (In two bye two cross tabulation Fisher exact test) در جدول توافقی 2 در 2، آزمون (Chi-square) X2 و آماره (Likelihood-ratio) بود.یافته ها1- دندانهای از دست رفته در کل جمعیت دختر و پسر 209 عدد بود که 125 عدد (60%) مربوط به پسران و 84 عدد (40%) مربوط به دختران و تفاوت بین دختران و پسران معنی دار نبود. (P.V=0.86)2- تعداد دندانهای کشیده شده درکل جمعیت در فک بالا 39% و در فک پایین 61% و (P.V=0.001) %20 -3دندانهای کشیده شده در فک بالا متعلق به پسران و 19% متعلق به دختران و (P.V=0.530)%40 -4 دندانهای کشیده شده در فک پایین متعلق به پسران و 21% متعلق به دختران بود و (P.V=0.008)5- تعداد دندانهای کشیده شده در پسران در فک بالا 20% و در فک پایین 2/40% و (P.V=0.000)6- تعداد دندانهای کشیده شده در دختران در فک بالا 20% و در فک پایین 21% و (P.V=0.661)7- دندانهای کشیده شده در طرف راست 114 عدد (54.5%) و در طرف چپ 95 عدد (45.5%) بود و (P.V=0.187)8- دندانهای کشیده شده بر حسب فراوانی عبارت بودند از: مولر اول 61%، پرمولر 29%، مولر دوم 4.5%، لترال2.4%، کانین 1.4% و سانترال 1.4% 9- دندانهای قدامی کشیده شده 5.2% (11 عدد) که شامل نه عدد در پسران و دو عدد در دختران (P.V=0.005) و از دست دادن دندانها خلفی 94.8% که 19 برابر دندانهای قدامی بود (P.V=0.000)10- از دست دادن دندانهای خلفی به علت پوسیدگی و از دست دادن دندانهای قدامی به علت ضربه و یا کشیدن آنها به دلیل مال پوزیشن و کراودینگ.11- از دست دادن دندانهای قدامی در پسران 4.5 برابر دختران بود. نتایج نشان می دهد:میزان کشیدن دندانها در پسران بیشتر از دختران و میزان کشیدن دندان در فک پایین بیشتراز فک بالا و کشیدن دندانها در طرف راست بیشتر از طرف چپ بود. کشیدن دندانهای خلفی 19 برابر دندانهای قدامی به علت پوسیدگی، از دست دادن دندانهای قدامی به دلیل ضربه، مال پوزیشن و کراودینگ دندانی بود. از دست دادن دندانهای قدامی در پسران 4.5 برابر دختران و بیشترین دندان خلفی از دست داده شده مولر اول که در فک پایین دو برابر بالا بود.