این بررسی طی سالهای 1377-1374 با هدف شناسایی مراحل مختلف تکامل لاروماهیان (ایکتیوپلانکتون) و تعیین فراوانی و پراکنش لاروگونه های مختلف، در منطقه ساحلی خوزستان واقع در شمال خلیج فارس انجام گردید. نمونه گیریها بطور ماهانه از 12 خور در منطقه ماهشهر- آبادان و 4 ایستگاه در منطقه ساحلی غرب خوزستان، با استفاده از تور دو قلو (بونگو) باندازه چشمه 500 میکرون و بطریق کشش مورب از نزدیک کف تا سطح انجام گردید. لارو 21 خانواده از مجموع 5477 قطعه لارو در منطقه ساحلی غرب خوزستان و لارو 16 خانواده از مجموع 73100 قطعه لارو جمع آوری شده در منطقه خوریات شناسایی شده است. خانواده های گاوماهیان(Gobiidae)  هشتاد و شش درصد، آنچوی ماهیان (Engraulidae) 9.13 درصد و ساردین ماهیان (Clupeidae)  2.5 درصد در خورهای خوزستان و خانواده های گاوماهیان (Gobiidae) 49 درصد آنچوی ماهیان (Engraulidae)  14.5درصد و شوریده ماهیان (Scianidae) 7.8 درصد در سواحل غرب خوزستان، بترتیب فراوانترین خانواده های لاروی منطقه مورد مطالعه بوده اند. سایر خانواده ها با فراوانی کمتر و در زمان و مکان محدودتری حضور داشتند. به رغم وجود اختلافات مشخص در فراوانی جمعیتهای لاروی این دو منطقه، از نظر تنوع و یکنواختی گونه ای اختلاف معنی داری مشاهده نشده است. حداکثر فراوانی لارو در اکثر خانواده های مورد شناسایی از اواخر اسفند تا مرداد مشاهده شده است. در ناحیه ساحلی در بیش از 50 درصد نمونه ها در ماه اردیبهشت و در منطقه خوریات در ماههای فروردین و خرداد بیشترین حضور لارو مشاهده شده است. نتایج بدست آمده گویای وجود دو فصل فعال تخم ریزی ماهیان در بهار و پاییز و دو فصل نسبتا غیرفعال در تابستان و زمستان می باشد. اکثر نمونه های شناسایی شده در این مطالعه، خاص منطقه ساحلی (نریتیک) و سواحل جزر و مدی بوده و زیستگاه اکثر آنان بسترهای نرم و گلی می باشد.

این تحقیق به منظور حفظ کیفیت ماهی کیلکا برای مصرف انسانی انجام گردیده است. در این مطالعه روشهای نگهداری ماهی کیلکا در مخزن آب سرد دریا و یخ خرد شده در فصول مختلف مورد بررسی قرار گرفته و با روش سنتی مقایسه شده است. برای این منظور از ماهی کیلکای نگهداری شده به روشهای فوق الذکر در زمانهای صفر (بلافاصله پس از صید)، پنج و ده ساعت پس از صید (از زمان صید تا رسیدن به محل نگهداری و یا عمل آوری) نمونه برداری گردید و تغییرات ازت فرار (TVN) و هیستامین مورد آزمایش قرار گرفت. میانگین میزان هیستامین تا 10 ساعت پس از صید طی چهار فصل در روش سنتی 10.3 mg/100 می باشد ولی در روشهای نگهداری در مخزن آب سرد و یخ خرد شده به ترتیب  2.2 mg/100و  1.5 mg/100بوده است. میانگین میزان ازت فرار تا 10 ساعت پس از صید طی چهار فصل در روش سنتی 22.3 mg/100 بود، در حالیکه میزان این فاکتور در روش های نگهداری در یخ خرد شده و مخزن آب سرد بترتیب 19 mg/100و 17 mg/100بوده است. بررسی نتایج نشان داده است که مقایسه تغییرات این عوامل در ماهی نگهداری شده به روش سنتی و روشهای دیگر از نظر آماری دارای اختلاف معنی داری می باشد (P<0.05). گر چه بین دو روش نگهداری ماهی در آب سرد دریا و یخ خرد شده از نظر عددی تفاوتی دیده می شود ولی از نظر آماری این تفاوت معنی دار نیست. در عین حال ماهی نگهداری شده در مخزن آب سرد از کیفیت مطلوبتری برخوردار است. بنابراین برای جلوگیری از کاهش کیفیت ماهی صید شده و عرضه آن برای مصارف انسانی، بهتر است که ماهی با این روش نگهداری گردد.

این تحقیق به منظور بررسی رابطه میان کاهش میزان صید ماهیان کیلکا در آبهای سواحل گیلان و مازندران و حضور جانوری از خانواده شانه داران با نام علمی Mnemiopsis leidyi و تعیین میزان رقابت غذایی بین آنان در آبهای سواحل جنوبی دریای خزر (سواحل مازندران) انجام شد. بدین منظور، از مرداد 1380 تا مهر 1381 از شانه دار مهاجم M.leidyi در مناطق بابلسر و نوشهر در اعماق 5-10 و 15 متر موازی ساحل نمونه برداری به عمل آمد. همزمان در بندر صیادی بابلسر از ماهیان کیلکای تازه صید شده به وسیله شناورهای صیادی نیز نمونه برداری شد. برای تثبیتM.leidyi  از فیکساتیوهای متعارف برای این جاندار استفاده نشد بلکه محلول اتانول 96% مورد مصرف قرار گرفت. به منظور مطالعه بدن و سیستم گوارشیM.leidyi ، تعدادی نمونه زنده به وسیله میکروسکوپ فلورسانس نیکون 600 متصل به کامپیوتر مطالعه شد. همچنین مطالعات میکروسکوپی روی محتویات دستگاه گوارشی کیلکا آنچوی و M.leidyi انجام و در نهایت با استفاده از نمایه تغذیه ای شونر میزان همپوشانی تغذیه ای میان آنها محاسبه شد. درنتیجه، بیشترین درصد میزان همپوشانی تغذیه ای 89.192 در عمق 15 متر در ایستگاه نمونه برداری بابلسر و کمترین دصد میزان همپوشانی 84.916 در عمق 5 متر در ایستگاه نوشهر به دست آمد. این نتایج نشان می دهند رقابت شدید تغذیه ای میان کیلکای آنچوی و M.leidyi وجود دارد که در دراز مدت می تواند با ایجاد نوعی کنش متقابل از نوع بازدارندگی یکجانبه امینه سالیسم میان آنها، به غلبه شانه دار بر کیلکا منجر شود. در پایان ضمن تجزیه و تحلیل نتایج حاصل از این تحقیق، پیشنهادهایی برای کنترل آثار سو و جمعیت این شانه دار مهاجم ارایه شده است.