این پژوهش درصدد پاسخ به این پرسش ها است که: فرد اخلاق ناپروا چه کسی است؟ مهم ترین عامل وجود او چیست؟ و وجودش، با کدام یک از درون گرایی و برون گرایی انگیزشی سازگار است؟ به عبارت دیگر، آیا می توان گفت وجود فرد اخلاق ناپروا نمونه نقضی برای درون گرایی انگیزشی بوده و در نتیجه برون گرایی انگیزشی درست است؟ یا اینکه می توان درون گرای انگیزشی بود و در عین حال وجود فرد اخلاق ناپروا را سازگار با آن دانست؟ برای پاسخ به این پرسش ها ابتدا مراد از درون گرایی و برون گرایی انگیزشی و دیدگاه مطلوب بر مبنای آرای محمدحسین طباطبایی، عبدالله جوادی آملی و محمدتقی مصباح یزدی روشن می شود. درون گرای انگیزشی صرف حکم اخلاقی را برای برانگیختن به انجام دادن فعل اخلاقی بسنده می داند و برون گرای انگیزشی وجود عنصری به نام میل را نیز برای برانگیخته شدن لازم می داند. در نهایت به این نتیجه می رسیم که وجود افراد اخلاق ناپروا دشواره ای پیش روی پذیرش رویکرد درون گرایی انگیزشی است و این مثال نقض، فرد را به پذیرش رویکرد برون گرایی انگیزشی سوق می دهد. برون گرای انگیزشی با اشکالات درون گرا مواجه نیست و از مویداتی نیز برخوردار است.

هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه بین ابعاد شخصیتی درون گرایی، برون گرایی آیسنک با گرایش به انتخاب مفاهیم استعاری بود. پژوهش های قبلی در خصوص این رابطه تاکید بیشتر بر روی مولفه های زبان شناختی لفظی و بیانی داشتند ولی پژوهش حاضر به استعاره به عنوان بخشی از گفتار مجازی و رابطه آن با دو بعد شخصیتی پرداخته است. نمونه اولیه این پژوهش بالغ بر 181 نفر بود و نمونه اصلی 84 آزمودنی، 42 نفر با نمره بالا در بعد شخصیتی برون گرایی و 42 نفر با نمره بالا در بعد شخصیتی درون گرایی را شامل می شود. روش پژوهش از نوع علّی ـ مقایسه ای و روش نمونه گیری تصادفی بود.  ابزار اندازه گیری پرسشنامه شخصیتی آیسنک (فرم (A و یک پرسشنامه شامل 70 مفهوم استعاره یی محقق ساخته بود. داده ها با استفاده از آزمون t دو گروه مستقل تحلیل شد و نتایج نشان داد که رابطه معناداری بین دو بعد شخصیتی درون گرایی، برون گرایی و گرایش به انتخاب مفاهیم   استعاره ای وجود دارد (05.0 و 01.0P<) همچنین نتایج رابطه معناداری بین صفت شخصیتی درون گرایی و گرایش به انتخاب مفاهیم استعاره ای با بار سنگین (منفی) و برون گرایی و گرایش به انتخاب مفاهیم استعاره یی رها از بار (مثبت) وجود دارد (05.0 و 01.0P<) در مجموع یافته ها همسو با نظریه شناختی شخصیت و پردازش استعاره ای و رابطه آن با عوامل شخصیتی است.

برون گرایی(Extraversion) و درون گرایی(Introversion) از جمله صفت های شخصیتی در نظریه شخصیت انسان است. این دیدگاه توسط کارل گوستاو یونگ در سال 1920 میلادی عمومیت یافت. پس از یونگ، دیگر نظریه پردازان شخصیت با رویکرد صفات در شخصیت از جمله هانس آیزنک به موضوع تیپ های شخصیتی پرداختند. هر دو صفت برون گرایی و درون گرایی، در شخصیت تمامی انسان ها وجود دارد و اغلب به آن به شکل یک زنجیره پیوسته واحد نگریسته شده است. بنابراین، همه انسان ها هر دو گرایش برون گرایی و درون گرایی را دارند، ولی یکی از آن دو بر دیگری غالب است و افراد با آن وجه غالب معرفی می شوند. سعدی یکی از بزرگ ترین شاعران ادب فارسی است. علاوه بر آنکه سخنش در فصاحت، بلاغت و زیبایی در اوج قرار دارد، محتوای سروده ها و نوشته هایش نیز همواره مورد توجه بوده و به شیوه های گوناگون مورد نقد و بررسی قرار گرفته است. بسیاری از اندیشه های سعدی با مفاهیم روان شناختی امروز قابل تطبیق اند. برای شناخت بهتر شخصیت او، با بررسی و تحلیل آثار و نوشته ها و اشعارش با تکیه بر بوستان و گلستان، و تطبیق مفاهیم آن ها با تعریف و ویژگی های افراد درون گرا و برون گرا، در پی آنیم که شخصیت سعدی را از این زاویه بنگریم و خواهیم دید سعدی برپایه آثار اصلی و ممتازش و تحلیل روان شناختی آن ها، شخصیتی برون گرا دارد. ویژگی شخصیتی سعدی بر اساس تیپ های هشت گانه شخصیتی یونگ و نظریه صفات آیزنک به دو تیپ شخصیتی برون گرای حسی و برون گرای شهودی نزدیک تر است.

هیلاری پاتنم (1926-2016)، فیلسوف برجسته ی تحلیلی، بخش مهمی از دوران طولانی تفلسفش را به این سوال می پردازد که «ذهن و زبان چگونه به جهان خارج چنگ می زنند؟ » در مقام پاسخ به این سوال، در حوزه ی سمنتیک، برون گرایی معنایی را طرح می کند و در حوزه ی متافیزیک و انتولوژی، علیه رئالسیم متافیزیکی به پا می خیزد و دو استدلال ارائه می کند که یکی از آن ها استدلال مدل تئورتیک است. در این مقاله نشان خواهم داد که استدلال پاتنم به سود برون گرایی معنایی و استدلال مدل تئورتیکِ او علیه رئالیسم متافیزیکی، هرچند به لحاظ ظاهری دارای ساختار و صورت بندی متفاوتی هستند، اما درواقع اندیشه ی واحدی از هر دوی آن ها پشتیبانی می کند. در این راستا، پس از گزارش هریک از این استدلال ها، صورت بندی تازه ای از آن ها ارائه می شود. سپس بر پایه ی وجوه اشتراک این دو استدلال، اندیشه ی پشتیبان آن دو معرفی خواهد شد. طبق این اندیشه ی پشتیبان، انفکاک قاطع میان ذهن و جهان خارج منجر به نامتعین شدن رابطه ای ارجاعی میان آن ها می شود اما بنا به درک متعارف، این رابطه متعین است؛ پس ذهن و جهان خارج منفک از یک دیگر نیستند؛ به عبارت دیگر، درهم تنیده اند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه ویژگیهای شخصیتی (درون گرایی و برون گرایی) و سلامت روانی با شادکامی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات بود. روش: بدین منظور، 364 دانشجو (183 زن، 181 مرد) بصورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و اطلاعات آنها با اجرای پرسشنامه دموگرافیک، شادکامی آکسفورد و آرگایل، پرسشنامه ی ویژگی های شخصیتی (درون گرایی و برون گرایی) و سلامت روانی جمع آوری شد. در تحلیل داده ها از روش رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که بین متغیرهای جمعیت شناختی (سن، جنس، سطح تحصیلات و تعداد فرزندان خانواده) با شادکامی، همبستگی معنی داری وجود ندارد و بین متغیرهای روان شناختی( درون گرایی و برون گرایی) و مولفه های راحت با خود، راحت با دیگران و توانایی و رویارویی با مقتضیات مربوط به سلامت روانی با شادکامی، همبستگی معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: متغیر برون گرایی به واسطه سلامت روانی قادر به پیش بینی شادکامی است.

این تحقیق در صدد ارائه الگوی جامعی بود از عواملی که اضطراب ارتباط گفتاری را در زبان آموزان ایرانی ایجاد می کند. در این تحقیق 135 دانشجوی دختر و پسر گرایشهای مختلف زبان انگلیسی، شاغل به تحصیل در دانشگاه شیراز و دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز شرکت داشتند. بر اساس بررسی پیشینه تحقیق و خصوصیات جامعه مورد نظر، متغیر انتخاب شد و مورد بررسی قرار گرفت. این متغیرها شامل موارد زیر بودند: عزت نفس و درون گرایی/ برون گرایی (متغیرهای مستقل)، جنسیت و بسندگی در زبان دوم (متغیرهای تعدل گر) اضطراب ارتباط گفتاری (متغیر وابسته اصلی). جهت جمع آوری داده های مورد نظر یک آزمون بسندگی زبان انگلیسی و سه پرسشنامه به کار گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روشهای آماری گوناگون نشان داد که تمامی متغیرهای مستقل و تعدیل گر انتخاب شده اضطراب ارتباط گفتاری را در شرکت کنندگان پیش بینی می کنند. علاوه بر آن برون گرایی، قویترین پیشگویی بود. بر اساس روابط یافت شده بین متغیرهای مورد پژوهش یک مدل جامع علمی از عوامل تاثیرگذار بر اضطراب گفتاری زبان آموزان ارائه شد. نتایج آزمون تی و تحلیل واریانس یک سویه نشان داد که دختران از یک سو و فراگیران سطح پایین بسندگی و از سوی دیگر دارای بالاترین میزان اضطراب ارتباط گفتاری هستند. در پایان ضرایب همبستگی نشان داد که روابط بین اضطراب و ارتباط گفتاری و عزت نفس در سطح بسندگی متوسط و برای فراگیران پسر قوی تر بود. همین رابطه قوی میان اضطراب و ارتباط گفتاری و برون گرایی برای فراگیران پسر و فراگیران سطح بسندگی پایین پیدا شد. نتایج بدست آمده با توجه به چهارچوب نظری و الگوی جامع حاصل شده مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

زمینه : بررسی عوامل موثر بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان که هوشمندترین افراد جامعه و آینده سازان هر کشوری هستند مهم و قابل کاوش است. هدف : مطالعه به منظور تعیین رابطه پیشرفت تحصیلی با ویژگی های شخصیتی دانشجویان انجام شد. مواد و روش ها : این مطالعه تحلیلی در نیمسال دوم سال تحصیلی 79-1378 بر روی 304 دانشجوی پرستاری دانشکده پرستاری فاطمه زهرا (س) شیراز انجام شد. جامعه پژوهش با پرسش نامه های جمعیت شناختی و شخصیتی آیزنک ارزیابی شدند و معدل پایان نیمسال تحصیلی به عنوان معیار پیشرفت تحصیلی آنها در نظر گرفته شد. داده ها با آزمون های آماری t ، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها : میانگین نمره در مقیاس برون گرایی 91/12 و در مقیاس روان نژندی 1/12 بود. 5/25 درصد دانشجویان در امر تحصیل ناموفق و 25 درصد موفق و بقیه هم در حد متوسط بودند. رابطه معکوس خطی بین معدل نیمسال تحصیلی با نمره برون گرایی و روان نژندی وجود داشت که تنها در مورد روان نژندی ارتباط معنی دار بود (1171/0- و 045/0=P). نتیجه گیری : با توجه به یافته ها، پیشرفت تحصیلی افراد متاثر از وضعیت روانی آنها است. لذا بررسی بیشتر مسائل روانی و شخصیتی دانشجویان و فعال نمودن مراکز مشاوره روانی برای آنها ضروری به نظر می رسد.

هدف: هدف تحقیق حاضر، بررسی راهبردهای تنظیم شناختی هیجان بر اساس ابعاد شخصیتی روان نژندی گرایی و برون گرایی می باشد.روش: ابتدا 725 نفر از دانشجویان پسر، نسخه فارسی تجدید نظر شده پرسشنامه شخصیتی آیسنک را تکمیل نمودند. سپس، 140 نفر از آنها بر اساس نمره های انتهایی توزیع در دو بعد روان نژندی گرایی (N) و برون گرایی (E) در قالب چهار گروه برون گرا، درون گرا، روان نژندی گرا و پایدار هیجانی (هر گروه 35 نفر)، به عنوان آزمودنی های اصلی انتخاب و به وسیله پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان ارزیابی شدند.یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که افراد روان نژندی گرا در برخورد با تجربه منفی، بیشتر از راهبردهای ملامت خویش، پذیرش، نشخوارگری، دیدگاه پذیری، فاجعه سازی و ملامت دیگران، و افراد پایدار هیجانی از راهبردهای تمرکز مجدد مثبت و تمرکز مجدد بر برنامه ریزی استفاده می کنند. راهبردهای رایج در افراد برون گرا، تمرکز مجدد مثبت، دیدگاه پذیری و ارزیابی مجدد مثبت بود. ضمن اینکه، افراد درون گرا بیشتر از راهبردهای ملامت خویش، پذیرش، نشخوارگری، تمرکز مجدد بر برنامه ریزی، فاجعه سازی و ملامت دیگران استفاده می کردند.نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر، می توان گفت که صفات شخصیتی نقش مهمی در انتخاب راهبردهای تنظیم هیجان ایفا می کنند و نوع راهبردهای تنظیم هیجان متناسب با صفات شخصیتی مسلط در فرد می باشد.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه برون گرایی و درون گرایی شخصیت با رضایت شغلی معلولان شاغل بود. پژوهش توصیفی تحلیلی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری مورد نظر شامل همه معلولان شاغل در ادارات شهرستان الیگودرز بود که تعداد آن ها 100 نفر است و اطلاعات با به کارگیری پرسشنامه از آن ها جمع آوری شد. پرسشنامه پژوهش شامل پرسشنامه شخصیتی آیزنک و پرسشنامه رضایت شغلی بود. روایی پرسشنامه ها با به کارگیری روش اعتبار محتوا و پایایی آن ها با محاسبه آلفای کرونباخ تایید شد. پرسشنامه ها با نرم افزار SPSS تحلیل شد. برای تحلیل داده های توصیفی میانگین و انحراف استاندارد محاسبه شد و برای تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه آزمون همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام اجرا شد. نتایج نشان داد بین برون گرایی و رضایت شغلی رابطه مثبت و معناداری (r=0.20) وجود دارد. همچنین، بین درون گرایی با رضایت شغلی رابطه مثبت و معناداری (r=0.25) وجود دارد (P£0.05). بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که معلولانی که شخصیت درون گرا دارند، رضایت شغلی بیشتری نسبت به معلولانی که شخصیت برون گرا دارند، در محیط کار خود حس می کنند.