پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر کاهش استرس بر اساس توجه آگاهی بر راهبردهای تنظیم هیجان و اجتناب شناختی بیماران زن مبتلا به وسواس فکری- عملی انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران زن مبتلا به وسواس بود که در سال 1400 به مراکز مشاوره و مددکاری شهر کرمانشاه مراجعه کرده بودند. از میان آنها 30 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند. گروه آزمایش مداخله درمانی مبتنی بر کاهش استرس بر اساس توجه آگاهی را  به صورت گروهی، هفته ای یک بار در 8 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های تنظیم هیجان گراس و جان و اجتناب شناختی سکستون و داگاس استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل واریانس یک-راهه در متن مانکوا  نشان داد که درمان مبتنی بر کاهش استرس بر اساس توجه آگاهی باعث کاهش معنادار نمرات فرونشانی و اجتناب شناختی و افزایش معنادار نمرات مؤلفه ارزیابی مجدد شناختی افراد گروه آزمایش در مرحله پس آزمون و پیگیری شده است. با استناد به یافته های حاصل از پژوهش پیشنهاد می گردد که جهت مدیریت راهبردهای تنظیم هیجان و کاهش اجتناب شناختی بیماران وسواسی از نتایج گروه درمانی مبتنی بر کاهش استرس بر اساس ذهن آگاهی  به عنوان یک روان درمانی مدرن در مراکز مشاوره و درمانی بهره برد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

اهداف: هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر آموزش نظم جویی فرایندی هیجانی در دشواری تنظیم هیجان در دانشجویان می باشد.روش ها: این پژوهش در مقوله طرح های آزمایشی است. بدین منظور، 20 نفر (11 زن و 9 مرد) از دانشجویان دانشگاه خوارزمی به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. افراد انتخاب شده به صورت گروهی، ده جلسه تحت آموزش راهبردهای نظم جویی هیجان قرار گرفتند و همه افراد در سه مرحله (قبل از آموزش، میانه آموزش و بعد از آموزش) به وسیله ی مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (DERS) ارزیابی شدند. برای تجزیه تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بون فرنی با برنامه ی SPSS v18 استفاده شد.یافته ها: نتایج بیانگر این بود که آموزش نظم جویی فرایندی هیجان منجر به کاهش معنی دار در نمرات خرده مقیاس های دشواری در رفتار هدفمند (P<0.001)، فقدان آگاهی هیجانی (P<0.001) دشواری در کنترل تکانه (P<0.01)، دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجانی (P<0.01)، عدم وضوح هیجانی (P<0.01) و عدم پذیرش پاسخ های هیجانی (P<0.05) در شرکت کنندگان شده است.نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر، می توان گفت نظم جویی هیجان با اصلاح راهبردهای نظم جویی هیجان سازش نایافته، می تواند روش مناسبی برای پیشگیری از مشکلات ناشی از هیجان باشد.

مقدمه: در درمان موفقیت آمیز افراد معتاد، باید علاوه بر دارودرمانی، به مداخلات روان شناختی نیز توجه جدی داشت. هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش تنظیم شناختی هیجان بر بهزیستی روان شناختی و تنظیم شناختی هیجان مردان معتاد شهر اصفهان بود. مواد و روش ها: روش پژوهش، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی مردان وابسته به مواد مخدر شهر اصفهان که در شش ماه نخست سال 1399 برای درمان نگهدارنده با متادون به کلینیک های درمان اعتیاد این شهر مراجعه کرده بودند، تشکیل دادند. پس از رعایت ملاک های ورود و خروج به پژوهش، 60 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. گروه آزمایش، آموزش مختص گروه خود را در 8 جلسه 5/1 ساعته دریافت نمودند؛ ولی گروه کنترل آموزش های روتین خود را دریافت کردند. جهت بررسی فرضیه از تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره متغیرهای بهزیستی روان شناختی و تنظیم شناختی هیجان گروه آزمایش در پیش آزمون به ترتیب 59/7±, 77/49 و 09/6±, 67/78؛ و در گروه کنترل به ترتیب 21/7±, 43/49 و 00/6±, 07/79 بود. در پس آزمون، نمره بهزیستی روان شناختی و تنظیم شناختی هیجان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی داری داشت (001/0>p). نتیجه گیری: نتایج نشان داد آموزش تنظیم شناختی هیجان بر بهزیستی روان شناختی و تنظیم شناختی هیجان مردان معتاد اثربخش است، از این رو، جهت افزایش بهزیستی روان شناختی و تنظیم شناختی هیجان مردان معتاد قابل استفاده است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: دیابت یکی از شایع ترین بیماری های مزمنی است که عوامل روان شناختی از جمله هیجان های منفی نقش مهمی در اداره و کنترل آن ایفا می کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجان در بهبود راهبردهای تنظیم هیجان و کنترل قند خون مبتلایان به بیماری دیابت نوع دو بود.مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی با به کارگیری پیش آزمون ـ پس آزمون بود. جامعه آماری شامل 40 نفر از بیماران قابل دسترس مبتلا به دیابت نوع دو بود که از مرکز خیریه ثامن الائمه که به طور تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند (هر گروه 20 نفر). بیماران در هر گروه، پیش از شروع و در پایان پژوهش، پرسش نامه های اطلاعات جمعیت شناختی و پرسش نامه نظم جویی شناختی هیجانی گارنفسکی (2001 (CERQ را تکمیل کردند. هم چنین هموگلوبین گلیکوزیله (A1C) هر دو گروه اندازه گیری شد. هشت جلسه 90 دقیقه ای درمان گروهی آموزش تنظیم هیجان به مدت هشت هفته انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار 18spss به روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.یافته ها: تحلیل یافته ها نشان داد که در مرحله پس آزمون، نمره های گروه مداخله در مولفه های راهبردهای تنظیم هیجان و کنترل سطح سرمی قند خون نسبت به گروه شاهد به طور معنی داری بهبود یافته بود (p<0.05).نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر، آموزش تنظیم هیجان، می تواند روش کارآمدی در بهبود مشکلات تنظیم هیجان و کنترل سطح سرمی قند خون مبتلایان به بیماری دیابت نوع دو باشد.