Journal of Birjand University of Medical Sciences
Year:2018 | Volume:25 | Issue:1 |Papers Count:8

زمینه و هدف: بیماری عروق کرونری (CAD)، بیماری چندعاملی وراثتی است و شریان هایی که تامین کننده خون به قلب هستند سخت و بایک می شوند. هدف از این مطالعه، بررسی پلی مورفیسم rs5186 (A1166C) ژن AGTR1 به عنوان عامل خطر در بیماران ایرانی مبتلا به عروق کرونری بود. روش تحقیق: در این مطالعه مورد-شاهدی، از 141 بیمار مبتلا به آترواسکلروز عروق کرونری که در بیمارستان افشار یزد تحت عمل جراحی CABG قرار گرفته بودند، و 137 فرد سالم نیز به عنوان گروه شاهد بررسی شدند. پس از استخراج DNA از نمونه های خونی، پلی مورفیسم rs5186 (A1166C) ژن AGTR1 به روش Tetra-primer ARMS-PCR مورد بررسی قرار گرفت. برای آنالیز داده های ژنتیکی (مدل های co-dominant، dominant، recessive) از آنالیز رگرسیون لجستک چندگانه (Multiple logistic regression) توسط نرم افزار آماری SPSS (ویرایش 22) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که 4/67% افراد دارای پلی مورفیسم AA، 9/26% دارای پلی مورفیسم AC و 7/5% دارای پلی مورفیسم CC بودند. نتایج نشان داد که پلی مورفیسم A1166C ژن AGTR1 از نظر آماری دارای تفاوت معنی دار در دو گروه بود. نتیجه گیری: پلی مورفیسم A1166C ژن AGTR1، احتمالاً می تواند ﻧ ﻘ ش ﻣ ﺆ ﺛ ﺮ ی در اﻓ ﺰ اﻳ ﺶ ﺧ ﻄ ﺮ اﺑ ﺘ ﻼ ﺑ ﻪ بیماری عروق کرونری داشته و می تواند در مطالعات بالینی به کار رود.

زمینه و هدف: استفاده از تاکرولیموس موضعی در بیماری کراتوکونژنکتیویت بهاره به عنوان جایگزین استروییدها مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به محلولیت در آب پایین دارو، تهیه فرم محلول از این دارو از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این مطالعه با افزودن سیکلودکسترین ها برای افزایش محلولیت دارو، قطره چشمی تاکرولیموس تهیه شد. روش تحقیق: برای بهبود محلولیت در آب تاکرولیموس، ٥ سیکلودکسترین آلفا، گاما، هیدروکسی پروپیل بتا، هیدروکسی پروپیل گاما و سولفوبوتیل اتر بتا سیکلودکسترین مورد استفاده قرار گرفت. در تهیه قطره چشمی، بافر فسفات (4/7pH=)، پلیمرهای هیدروکسی پروپیل متیل سلولز (HPMC) و یا پلی وینیل الکل (PVA) (به عنوان افزاینده ویسکوزیته)، متیل پارابن و یا بنزآلکونیوم کلراید (به عنوان ماده محافظ) در کنار کمپلکس سیکلودکسترین و تاکرولیموس مورد استفاده قرار گرفتند. یافته ها: آلفا، هیدروکسی پروپیل بتا و گاما سیکلودکسترین به ترتیب بیشترین تاثیر را در افزایش محلولیت مایی داشتند. این سه نوع سیکلودکسترین، به ترتیب: حدود ١ ٧ ٤ ، ١ ٦ ٠ و ١ ٠ ٢ برابر محلولیت ذاتی تاکرولیموس را افزایش دادند. با توجه به این نتایج، آلفا و هیدروکسی پروپیل بتا سیکلودکسترین برای تهیه فرم محلول تاکرولیموس انتخاب شدند. در فرمولاسیون قطره چشمی حاوی کمپلکس سیکلودکسترین-تاکرولیموس، متیل پارابن وHPMC، محلولیت دارو به میزان قابل توجهی کاهش یافت؛ در صورتی که در فرمولاسیون حاوی کمپلکس سیکلودکسترین-تاکرولیموس، بافر، HPMC (یا PVA) و بنزآلکونیوم کلراید تغییر قابل توجهی در محلولیت تاکرولیموس مشاهده نشد. نتیجه گیری: امکان تهیه قطره چشمی تاکرولیموس با غلظت ٠ ٥ /٠ % با استفاده از سیکلودکسترین ها می باشد.

زمینه و هدف: مطالعاتی نشان داده اند که سطح سرمی ویتامین D با ابتلا و پیشرفت بیماری MSارتباط دارد. با این وجود، مطالعه منطقه ای که سطح ویتامین D را در بین مبتلایان به MS در استان خراسان جنوبی مورد بررسی قرار داده باشد، انجام نشده است. بنابراین مطالعه حاضر به منظور مقایسه سطح سرمی ویتامین D در بیماران مبتلا به MSبا افراد سالم و همچنین بررسی ارتباط ویتامین D با سطح ناتوانی در بیماران مبتلا به MSدر خراسان جنوبی، طراحی و اجرا گردید. روش تحقیق: در این مطالعه مورد-شاهدی، 144 نفر در قالب 2 گروه بیمار مبتلا به MSو افراد سالم، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک، سطح سرمی ویتامین D در هر دو گروه و همچنین شاخص ارزیابی سطح ناتوانی در بیماران MS(EDSS) جمع آوری و تعیین گردید. داده ها پس از ورود به نرم افزار SPSS، با کمک آزمون های آماری تی تست، من ویتنی و کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شد؛ ارزیابی ارتباط بین سطح ویتامین D با شاخص EDSS در بیماران نیز با ضریب همبستگی پیرسون بررسی گردید. یافته ها: میانگین سطح ویتامین D در گروه مورد (ng/mL4/5± 4/47) به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (ng/mL4/10± 66/14)(0001/0>P). ارتباط مستقیمی بین سطح ویتامین D و شاخص EDSS در بیماران مبتلا به MS وجود داشت (0001/0>P). نتیجه گیری: بر خلاف انتظار، سطح ویتامین D در افراد مبتلا به MS به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود. همچنین بین سطح ویتامین D و شدت ناتوانی در مبتلایان به MSارتباط معنی داری وجود داشت که احتمالاً به علت تجویز بیش از معمول ویتامین D در بیماران مبتلا به MS با شدت بیشتر ناتوانی باشد.

زمینه و هدف: فناوری نانو در کاهش اثرات منفی آلودگی های آب، به عنوان یکی از راهکارهای مدیریتی مطرح می باشد که به تصفیه آب ارزان قیمت تر، بادوام تر و موثرتری منجر می شود. هدف از انجام این تحقیق، بررسی حذف کروم و مس از محلول های آبی و پارامتر های موثر بر آن، با استفاده از نانوسیلیکات سنتزشده از پوسته برنج بود. روش تحقیق: در این مطالعه، نانوسیلیکات عامل دارشده با پوسته برنج ساخته شد و مشخصات نانوذرات شامل: ساختار ذرات و اندازه آن، با استفاده از دستگاه های FT-IR، TEM، SEM و XRD بررسی گردید. تاثیر عوامل مقدار جاذب، غلظت اولیه و تعادلی کروم و مس و زمان تماس بر حذف فلزات سنگین مس و کروم مورد آزمایش قرار گرفت و تجزیه و تحلیل ها ی ایزوترم های جذبی نیز انجام شد. یافته ها: نانوذرات سیلیکا ساخته شده دارای ساختار و مورفولوژی تقریباً کروی با اندازه ذرات یکنواخت حدود 80 نانومتر بود؛ هر چند که نانوذرات سیلیکا عامل دارشده، به صورت کروی با قطر حدود 90 نانومتر بودند. نتایج حذف آلاینده ها نشان داد که حداکثر جذب کروم و مس در زمان بهینه 100 دقیقه بود؛ درحالی که مقدار بهینه جاذب برای کروم و مس به ترتیب: 125 و 100 میلی گرم بود. شرایط بهینه بیشترین مقدار جذب کروم و مس در غلظت 2 میلی گرم بر لیتر بود؛ همچنین حداکثر جذب در زمان 100 دقیقه و مقدار 125 میلی گرم بر گرم جاذب صورت گرفت. ایزوترم های جذب کروم (9946/0=لانگمویرR2) و مس (999/0=لانگمویرR2) بیشتر از مدل لانگمیر تبعیت می کنند. نتیجه گیری: این تحقیق نشان داد که نانوذرات سیلیکا می تواند با استفاده از پسماندهای کشاورزی تولید شود که به عنوان روشی ارزان قیمت و دوست دار محیط زیست می باشد و می تواند برای حذف آلودگی ها از محیط های آبی مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: در این مطالعه، امکان تولید ماست پروبیوتیک با استفاده از عصاره آبی-الکلی گیاه دارویی درمنه دشتی و نیز تاثیر غلظت های مختلف این عصاره بر بقای باکتری های پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و بیفیدوباکتریوم لاکتیس در ماست پروبیوتیک مورد بررسی قرار گرفت. روش تحقیق: در تیمارهای مختلف به یک لیتر شیر حرارت دیده، عصاره آبی-الکلی درمنه به میزان 0، 1/0، 2/0، 3/0 و 4/0 گرم در لیتر، استارتر معمولی ماست و باکتری های پروبیوتیک بیفیدوباکتریوم لاکتیس و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به صورت توآم افزوده گردید. نمونه ها در دمای 37 درجه سانتی گراد گرمخانه گذاری شدند و هر دو ساعت تغییرات pH و اسیدیته آنها تا رسیدن اسیدیته به حدود 80 درجه دورنیک بررسی می شد. در طول مدت زمان نگهداری در یخچال، نمونه ها از نظر قابلیت زیستی باکتری های پروبیوتیک مورد بررسی و آزمون قرار گرفتند. در روز دهم پس از تولید نیز تمامی نمونه ها با کمک آزمون پانل مورد ارزیابی حسی قرار گرفت. در نهایت داده ها با کمک آزمون آماری کروسکال والیس و با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش 19) تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در روند تولید ماست پروبیوتیک، تمامی نمونه ها تقریباً در یک زمان به pH و اسیدیته موردنظر رسیدند و تغییرات اسیدیته و pH در تیمارهای مختلف، اختلاف معنی داری با هم نداشت. ماست پروبیوتیکی که به آن 4/0 گرم در لیتر عصاره آبی-الکلی درمنه دشتی افزوده شد، بهترین نتایج را از نظر خواص ارگانولپتیک و ماندگاری داشت. در طی دوره نگهداری نمونه ها در یخچال، از روز اول تا روز 21 تعداد باکتری های پروبیوتیک روند کاهشی داشت، ولی در هیچ یک از نمونه ها، تعداد باکتری های پروبیوتیک از 106 باکتری در هر گرم کمتر نشد. نتیجه گیری: می توان از غلظت مناسب عصاره گیاه دارویی درمنه دشتی در تولید ماست پروبیوتیک حاوی باکتری های لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و بیفیدوباکتریوم لاکتیس به عنوان یک غذای فراسودمند جدید استفاده نمود.

زمینه و هدف: مطالعات زیادی در زمینه اجزای مختلف سندرم متابولیک در همراهی با کبد چرب غیر الکلی و ارتباط آن با افزایش ضخامت انتیمامدیای شریان کاروتید به عنوان یک عامل خطر بیماری های قلبی انجام شده است؛ ولی در ارتباط با نقش کبد چرب غیر الکلی به عنوان یک عامل خطر مستقل در افزایش ضخامت انتیمامدیای شریان کاروتید، مطالعات کمی انجام شده است. هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی اثر کبد چرب غیر الکلی بر روی ضخامت انتیمامدیای شریان کاروتید به عنوان یک عامل خطر آترواسکلروز بود. روش تحقیق: در این مطالعه مورد-شاهدی، ضخامت انتیمامدیای کاروتید راست و چپ در 105 نفر با پروب MHz7-5 اندازه گیری شد. . افراد مورد مطالعه، در سه گروه 35 نفری شامل دو گروه بیماران دارای درجه خفیف تا شدید کبد چرب غیر الکلی با و بدون عوامل خطر قلبی و یک گروه شاهد قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون های ANOVA و تست توکی، با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش 22) تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: طبق نتایج به دست آمده، میانگین ضخامت لایه انتیمامدیا راست در گروه شاهد 05/0± 09/0، در گروه کبد چرب با عامل خطر 75/0± 22/0و در گروه کبد چرب بدون عامل خطر 80/0± 26/0 و میانگین ضخامت لایه انتیمامدیا چپ در گروه شاهد 52/0± 13/0، در گروه کبد چرب با عامل خطر 80/0± 18/0 و در گروه کبد چرب بدون عامل خطر 82/0± 26/0 بود. طبق این یافته ها، میانگین ضخامت لایه انتیمامدیا راست و چپ در افراد گروه شاهد با افراد گروه کبد چرب با عامل خطر و بدون عامل خطر در سطح 01/0P< اختلاف معنی داری داشت. نتیجه گیری: بیماری کبد چرب می تواند در افزایش ضخامت لایه انتیمامدیای شریان کاروتید به عنوان یک شاخص آترواسکلروز نقش داشته باشد. این مساله حتی در درجات خفیف کبد چرب نیز قابل مشاهده است.

در مناطق گرمسیری مصرف بستنی از حجم بالایی برخوردار بوده، فلذا وضعیت بهداشتی آن همواره از اهمیت برخوردار می باشد. هدف از این پژوهش، بررسی شیوع آلودگی میکروبی در بستنی های سنتی و عوامل موثر در آن بود. این مطالعه از نوع توصیفی (مقطعی) بوده که در آن واحدهای صنفی عرضه کننده بستنی سنتی شهر بیرجند در سال 1394 مورد بررسی قرار گرفت. نمونه ها در شرایط استریل و زنجیره سرما به آزمایشگاه مواد غذایی انتقال داده شد. در آزمایشگاه طبق استاندارد میکروبی بستنی سنتی، آزمون های انتروباکتریاسه، اشرشیاکلی و استافیلوکوکوس اورئوس روی آنها انجام گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که از تعداد 96 نمونه بستنی سنتی جمع آوری شده از سطح شهر، 25 نمونه قابل قبول و 71 نمونه غیر قابل مصرف بودند. بیشترین آلودگی مربوط به آلودگی با باکتری های انتروباکتریاسه با 39 نمونه (%40) و سپس 27 نمونه مربوط به آلودگی با استافیلوکوکوس اورئوس (%28) بود. کمترین میزان آلودگی نیز مربوط به اشرشیاکلی با 14 (%15) نمونه گزارش شد. 39 آلودگی (4/42%) مربوط به کلی فرم بود. همچنین 8 (8/69%) نمونه به طور همزمان به کلی فرم، اشرشیاکلی و استافیلوکوکوس اورئوس، 12 نمونه (04/13) به طور همزمان به کلی فرم و استافیلوکوکوس اورئوس و 2 نمونه (17/2%) به طور همزمان به کلی فرم و اشرشیاکلی آلوده بودند. بستنی های سنتی شهر بیرجند، آلودگی به نسبت بالایی به باکتری ها دارند که نشانه عدم رعایت موازین بهداشتی مناسب در تهیه این فرآورده است.

بیماری سل یکی از اولویت های سازمان جهانی بهداشت است که سالانه جان میلیون ها نفر را در سراسر دنیا می گیرد. برای کنترل و ریشه کنی این بیماری علاوه بر استراتژی هایی نظیر درمان بیماران و شناسایی بیماران مبتلا به سل مقاوم به دارو، نیاز است تا منشا عفونت و سیر انتقال بیماری شناسایی گردد. اپیدمیولوژی مولکولی، یکی از مهم ترین ابزارها برای رسیدن به این هدف است. هدف از این نامه، بیان ضرورت شناسایی و افتراق مولکولی سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس به عنوان یکی از راهکارهای کنترل بیماری سل بود.