مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند
سال:1386 | دوره:14 | شماره:3 (پیاپی 32) |تعداد مقالات:14

گلوتاتیون فراوان ترین ترکیب تیول دار غیرپروتئینی با جرم مولکولی پایین می باشد که نقش اصلی را در دفاع سلولی علیه استرس اکسیداتیو به عهده دارد؛ همچنین گلوتاتیون در تنظیم بیان ژن، انتقال سیگنال، تکثیر و مرگ سلولی، تولید سیتوکین ها و پاسخ ایمنی دخیل می باشد. غلظت گلوتاتیون داخل سلولی در حدود 1-10 میلی مولار می باشد که قسمت اعظم آن به فرم گلوتاتیون احیا می باشد. نسبت گلوتاتیون احیا/ گلوتاتیون اکسید مهمترین شاخص کارایی و سلامتی یک سلول می باشد. کمبود گلوتاتیون در فرایند پیری و پاتوژنز بسیاری از بیماری ها شامل بیماری های قلبی - عروقی، دیابت، ایدز، بیماری های سیستم عصبی و تنفسی نقش ایفا می کند. استفاده از مواد پروتئینی حاوی پیش سازهای سنتز گلوتاتیون و دوری از عوامل اکسیدان خارجی مانند اشعه های یونیزه کننده، سیگار، ورزش های شدید و مصرف بی رویه برخی داروها همگی می توانند راهکارهای مناسبی در جهت جلوگیری از تهی شدن سلول ها از منابع گلوتاتیون باشند.

زمینه و هدف: یائسگی دوره ای از زندگی زن است که عوارض و پیامدهای آن می تواند بر کیفیت زندگی تاثیر گذارد و احساس خوب و سالم بودن را تضعیف نماید. شایع ترین و آزاردهنده ترین این پیامدها، گرگرفتگی می باشد که بر کار، فعالیت های اجتماعی، لذت از زندگی، خواب و کیفیت کلی زندگی تاثیر می گذارد. درمان معمول این حالت، هورمون درمانی است که علاوه بر منع مصرف در مواردی، دارای عوارض و پیامدهای سوء بوده و پیگیری های مداوم را می طلبد؛ مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر داروی گیاهی فیتواستروژنی پنج انگشت (Vitex Agnus Castus) بر گرگرفتگی یائسگی انجام شد.روش تحقیق: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دوسوکور و آینده نگر و در سال 1381 در شهر اصفهان انجام شد. در مجموع 54 نفر از زنان 45-55 ساله واجد شرایط که از گرگرفتگی شاکی و مایل به درمان بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند؛ این افراد به روش نمونه گیری آسان، به طور تصادفی در دو گروه 27 نفره (گروه درمان با ویتکس و گروه دارونما) قرار گرفتند. اطلاعات از طریق مصاحبه و پرسشنامه ویژگی های فردی و پرسشنامه شدت گرگرفتگی کوپرمن که قبل و پس از درمان در سه مرحله توسط واحدهای پژوهش تکمیل گردید جمع آوری شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و روش های آماری توصیفی و استنباطی در سطح معنی داری P≤0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: شدت گرگرفتگی در گروه ویتکس قبل و پس از درمان اختلاف آماری معنی داری داشت (P<0.012)؛ در حالی که در گروه دارونما این اختلاف معنی دار نبود. مقایسه بین دو گروه، از نظر شدت گرگرفتگی پس از درمان نیز اختلاف آماری معنی داری را نشان داد (P<0.05)؛ در حالی که قبل از درمان این اختلاف معنی دار نبود.نتیجه گیری: گیاه پنج انگشت می تواند به عنوان یک درمان آلترناتیو جهت درمان گرگرفتگی دوران یائسگی موثر باشد؛ بخصوص در کسانی که نمی توانند هورمون درمانی شوند و یا عوارض ناشی از آن را نمی پذیرند.

زمینه و هدف: شواهد اپیدمیولوژیکی نشان داده اند که مصرف مناسب غذاها و یا نوشیدنی های غنی از ترکیبات فنولیک و آنتی اکسیدان ها، میزان ابتلا به بسیاری از بیماری ها از جمله بیماری های قلبی- عروقی را کاهش می دهد. در سال های اخیر، مطالعات متعددی بر روی منابع طبیعی به منظور یافتن منابع غنی از آنتی اکسیدان ها و نقش مصرف این ترکیبات در محافظت بدن در برابر صدمات ناشی از استرس اکسیداتیو انجام شده است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی و نشان دادن میزان ترکیبات فنولیک آب انار، ظرفیت آنتی اکسیدانی آن و همچنین توانایی خنثی سازی رادیکال های آزاد توسط آب انار و مقایسه آن با سایر آب میوه ها انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، شاخص های آنتی اکسیدانی کنسانتره انار و همچنین 9 آب میوه تجاری، مورد ارزیابی قرار گرفتند. ترکیبات فنولیک نمونه های مورد نظر با روش فولین سیوکالتو (Folin-Ciocalteu)، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی آنها با روش (Ferric Reducing/Antioxidant Power Assay) FRAP و توانایی آنها در خنثی سازی رادیکال (1, 1-Diphenyl-2-Picrylhydrazyl) DPPH اندازه گیری گردید. همچنین توانایی آب انار در مهار پراکسیداسیون لیپیدهای پلاسما، القا شده توسط یون های مس و تاثیر آب انار در مهار همولیز گلبول قرمز، القا شده توسط پروکسید هیدروژن نیز مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری One Sample و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: بیشترین میزان ترکیبات فنلیک مربوط به آب انار (205.0±5.0 میلی گرم معادل اسید گالیک موجود در 100 میلی لیتر برای کنسانتره رقیق شده انار) بود؛ همچنین بیشترین ظرفیت تام آنتی اکسیدانی نیز در آب انار مشاهده شد (11.17±0.30 میلی مول در لیتر). در روش DPPH که توانایی مهار یا خنثی سازی این رادیکال توسط نمونه مورد نظر ارزیابی شد نیز آب انار بیشترین توانایی را نشان داد (96%). مطالعات همبستگی نشان داد که ارتباط مثبت و معنی داری بین محتوای ترکیبات فنلیک نمونه های مورد مطالعه و سطح ظرفیت تام آنتی اکسیدانی آنها و نیز توانایی مهار یا خنثی سازی رادیکال DPPH توسط آنها وجود دارد. بررسی نتایج تاثیر رقت های مختلف آب انار بر مهار تشکیل دی ان کونژوگه در لیپیدهای پلاسما و بر مهار همولیز گلبول قرمز نیز نشان داد که در یک روند وابسته به دوز، با افزایش غلظت آب انار در محیط، میزان مهار همولیز افزایش می یابد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه می توان اذعان داشت که آب انار نسبت به سایر آب میوه های مورد مطالعه از ترکیبات فنلیک بیشتری برخوردار می باشد و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی آن بالا است؛ همچنین توانایی زیادی در مهار رادیکال های مختلف را دارد و می تواند اثرات سودمندی در تقویت سیستم دفاع آنتی اکسیدانی بدن و کاهش استرس اکسیداتیو داشته باشد.

زمینه و هدف: بر اساس برخی مطالعات انجام شده، عامل اصلی در فرایندهای آتروسکلروز، میزان اکسیده شدن چربی ها، بویژه اکسیده شدن لیپوپروتئین کم چگال (LDL) (و نه غلظت LDL به تنهایی) است؛ همچنین گزارش شده است ورزش و فعالیت بدنی، فرایند اکسیده شدن LDL و خصوصیات کیفی این ذره لیپوپروتئینی را تحت تاثیر قرار می دهد؛ تحقیق حاضر با هدف تعیین تاثیر دو نوع تمرین هوازی (متوسط و شدید) بر میزان اکسیده شدن LDL و تعدادی از عوامل خطرزای قلبی - عروقی سرم انجام شد.روش تحقیق: این مطالعه تجربی بر روی 44 مرد غیرفعال انجام شد. این افراد به طور تصادفی ساده به دو گروه تمرینی و یک گروه شاهد تقسیم شدند. گروه تمرینی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و به مدت 30-45 دقیقه در هر جلسه، به اجرای فعالیت های طراحی شده پرداختند؛ در حالی که گروه شاهد طی همین دوره بدون فعالیت باقی ماندند. تمرینات هوازی متوسط و شدید به ترتیب با شدت 60-65% و 80-85% حداکثر ضربان قلب ذخیره به اجرا درآمدند. متغیرهای وابسته تحقیق LDL) اکسیده شده، غلظت LDL, HDL، کلسترول تام، تری گلیسرید و شاخص توده بدن) طی سه مرحله پیش، میان و پس آزمون اندازه گیری شدند. برای نشان دادن اثر تمرین از روش تحلیل واریانس عاملی مرکب (ANOVA) استفاده گردید؛ سطح معنی داری P£0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: بین سه گروه شرکت کننده، قبل و پس از تمرین، تفاوت آماری معنی داری از نظر میزان ox-LDL و غلظت LDL، کلسترول تام یا تری گلیسرید سرم وجود نداشت اما افزایش معنی داری در غلظت HDL و نسبت HDL/LDL سرم (P<0.05) و کاهش معنی دار در شاخص توده بدنی (BMI) گروه تمرینات هوازی شدید پس از هشت هفته تمرین (P<0.05) مشاهده گردید.نتیجه گیری: یافته های تحقیق نشان می دهد که اجرای تمرینات هوازی با شدت های 60-85% حداکثر ضربان قلب ذخیره، تولید استرس اکسیداتیو بالا نمی کنند و به دلیل عدم ایجاد شرایط اکسیده شدن LDL در بدن، تغییر معنی داری در عوامل دفاعی که معمولا برای مقابله با وضعیت های حاد آتروژنیکی به کار گرفته می شوند، به وجود نمی آید.

زمینه و هدف: تیروئیدیت هاشیموتو، شایع ترین علت هیپوتیروئیدیسم در کودکان و بزرگسالان است. تظاهر کلینیکی بیماری به سه شکل هیپوتیروئید، یوتیروئید و به طور نادر هیپرتیروئید می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تغییرات سطح آنتی بادی ضد تیروئید پروکسیداز (anti-thyroid peroxidase: anti-TPO) قبل و بعد از درمان با لووتیروکسین در بیماران تیروئیدیت هاشیموتو انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه نیمه تجربی، ابتدا بیماران زن مراجعه کننده به درمانگاه غدد کسری بیرجند در سال 85-1384 که گواتر با قوام (Firm) داشتند و سن آنان بین 20-50 سال بود، انتخاب شدند و در صورت مثبت بودن آنتی بادی anti-TPO تشخیص هاشیموتو برای آنها در نظر گرفته شد؛ سپس این افراد تحت دوره درمان سه ماهه با قرص لووتیروکسین به میزان 100 میکروگرم روزانه قرار گرفتند؛ در پایان سه ماه، سطح آنتی بادی anti-TPO آنها به همراه وضعیت بالینی، ارزیابی گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری t مستقل، t زوج و Chi-Square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: 67.1% از بیماران، هیپوتیروئید و 32.9% یوتیروئید بودند؛ سطح آنتی بادی anti-TPO در 20% از بیماران، پس از درمان با دوره سه ماهه لووتیروکسین، به حد طبیعی رسید. میانگین سطح آنتی بادی anti-TPO قبل از درمان با لووتیروکسین 450.74±122.05 IU/mL بود که پس از درمان به 236.2±153.96 IU/mL کاهش یافت؛ این کاهش از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001). میانگین سطح آنتی بادی anti-TPO قبل از درمان در هیپوتیروئیدها نسبت به افراد یوتیروئید بالاتر بود (P<0.00). بعد از درمان با لووتیروکسین، سطح آنتی بادی در افراد هیپوتیروئید بالاتر از افراد یوتیروئید باقی ماند (P<0.001).نتیجه گیری: سطح آنتی بادی anti-TPO در بیماران هاشیموتو که هیپوتیروئید هستند، بالاتر از بیماران یوتیروئید است. بعد از درمان، سطح آنتی بادی anti-TPO در هر دو گروه کاهش می یابد ولی این کاهش در افرادی که یوتیروئید می شوند، بیشتر از افرادی است که هیپوتیروئید باقی می مانند؛ با توجه به این مطالب می توان اذعان داشت که اندازه گیری آنتی بادی anti-TPO به عنوان روشی مهم برای تشخیص و پیگیری درمان و ارزیابی پیش آگهی بیماری هاشیموتو، قابل استفاده خواهد بود.

زمینه و هدف: وزن هنگام تولد از شاخص های مهم سلامتی نوزاد می باشد. وزن کم هنگام تولد (LBW) با افزایش موربیدیتی و مرگ و میر نوزادان همراه است. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع و ارزیابی برخی از عوامل خطر در نوزادان کم وزن متولد شده در زایشگاه های شهر بیرجند انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه مورد- شاهدی، همه نوزادان متولد شده در فاصله زمانی اول اردیبهشت ماه تا پایان مهرماه 1383 در زایشگاه های شهر بیرجند مورد مطالعه قرار گرفتند. هر نوزاد متولدشده با وزن مساوی یا کمتر از 2500 گرم به عنوان مورد و اولین نوزاد متولد شده با وزن بیش از 2500 گرم پس از آن، به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه، مصاحبه با مادر و معاینه فیزیکی جمع آوری گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های Chi-Square و رگرسیون لجستیک در سطح معنی داری a=0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: از 2558 نوزاد متولد شده در مدت مطالعه، 202 نفر (%7.9) کم وزن بودند. وزن کم تولد با جنس (P=0.01)، ویار دوران بارداری (P<0.001)، پرفشاری خون در دوران بارداری (P<0.001) و فاصله کمتر از 24 ماه از زایمان قبلی مادر (P=0.04) ارتباط معنی داری داشت.نتیجه گیری: با توجه به ارتباط LBW با برخی عوامل که بسیاری موارد قابل کنترل می باشند، اقداماتی مانند آموزش افراد جامعه بویژه زنان و دختران جوان و ارتقای کیفیت مراقبت های دوران بارداری بویژه در حاملگی های پرخطر توصیه می شود.

زمینه و هدف: آنتراکوزیس در ریه ناشی از رسوب ذرات کربن، سیلیس، کوارتز و غیره در مخاط، زیرمخاط و داخل ماکروفاژها می باشد که در نمای برونکوسکوپی به صورت ضایعات سیاه رنگ دیده می شود و در برخی موارد همراه با سل فعال ریوی گزارش شده است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی ارتباط و همراهی آنتراکوزیس ریه و بیماری سل انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه مقطعی، تمامی بیمارانی که طی سال های 1382 تا 1384 در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد تحت برونکوسکوپی فیبر اپتیک قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. از همه بیماران، نمونه شستشوی مایع برونش از طریق برونکوسکوپی گرفته شد و به منظور تهیه اسمیر مستقیم و کشت از نظر باسیل سل، مورد آزمایش قرار گرفت. داده های جمع آوری شده، با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های آماری Chi-Square و t در سطح معنی داری P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: در مجموع تعداد 1000 بیمار بررسی شدند و آنتراکوز بر اساس یافته برونکوسکوپی در 225 بیمار مشاهده شد. %58.7 آنان زن و 41.3% مرد بودند. میانگین سنی 65.45±12.05 سال بود. سل ریوی در 57 نفر (%25.3) از بیماران مبتلا به آنتراکوز ریه اثبات شد؛ در حالی که 44 نفر (%5.7) از بیماران بدون آنتراکوز، مبتلا به سل ریوی بودند؛ سل ریوی در بیماران مبتلا به آنتراکوزیس به طور چشمگیری شایع تر بود (P<0.0001).نتیجه گیری: آنتراکوزیس برونش یکی از نشانه های قوی سل ریوی است؛ از این رو، در بیماران با آنتراکوزیس و علایم ریوی و عمومی باید سل ریه را در نظر داشت که این مساله راهنمای خوبی در درمان و پیگیری بیماران خواهد بود. از طرفی با توجه به این که سل ریه هنوز هم از مشکلات بهداشتی و درمانی قرن حاضر است، توجه به عوامل خطر و وضعیت های همراه از جمله آنتراکوزیس در بیماران با علایم ریوی توصیه می شود.

زمینه و هدف: فقر آهن شایع ترین کمبود تغذیه ای در دنیا و کم خونی ناشی از آن شایع ترین بیماری خونی در کودکان و نوجوانان است. از آنجا که فقر آهن در کودکان در سنین رشد می تواند سبب اختلال در یادگیری و بروز کم خونی شود، آگاهی از شیوع آن می تواند جهت برنامه ریزی های پیشگیری کننده موثر باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین شیوع فقر آهن و کم خونی ناشی از آن و برخی عوامل مرتبط با آن در دانش آموزان مدارس راهنمایی شهر بیرجند انجام شد.روش تحقیق: این مطالعه توصیفی - تحلیلی (مقطعی) در سال 1385 و بر روی 450 دانش آموز پسر و دختر مدارس راهنمایی شهر بیرجند که به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده بودند، انجام شد. پس از توضیح طرح و کسب رضایت نامه، اطلاعات فردی ثبت شد. قد و وزن اندازه گیری و شاخص توده بدنی محاسبه گردید. نمونه گیری خون به منظور آزمایش شمارش کامل گلبولی و فریتین سرم انجام شد. دانش آموزان با هموگلوبین کمتر از 12 g/dL به عنوان کم خون، فریتین کمتر از 12 mg/dL، مبتلا به فقر آهن و با غیرطبیعی بودن هر دو شاخص به عنوان کم خونی فقر آهن در نظر گرفته شدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SSPS و آزمون های آماری Chi-Square و Fisher در سطح معنی داری a=0.05 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: در این تحقیق، شیوع کم خونی 3.6%، کم خونی فقر آهن 1.8% و فقر آهن 24% بود. شیوع فقر آهن با جنس (دختر بودن)، پریود شدن و افزایش سن ارتباط معنی داری نشان داد (P<0.05). بین شیوع فقر آهن و کم خونی ناشی از آن با معدل، رتبه تولد، شاخص توده بدنی، سن، شغل و سطح تحصیلات پدر و مادر ارتباط معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به شیوع نسبتا بالای فقر آهن و عوارض بهداشتی، اجتماعی و اقتصادی آن پیشنهاد می شود کودکان در دوران های رشد سریع از این نظر غربالگری شوند و در صورت لزوم تحت درمان قرار گیرند.

زمینه و هدف: زمان پذیرش و بستری کردن مادر جهت زایمان می تواند تاثیر مهمی در سرانجام زایمان داشته باشد و توجه به این امر مانع از ایجاد بسیاری از مشکلات برای مادر و جنین می گردد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط پذیرش زودرس زنان جهت زایمان و سرانجام مادر و جنین در مرکز آموزشی، درمانی هاجر شهرکرد انجام شد.روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 463 نفر از زنانی که دارای حاملگی کم خطر بودند، جنین تک قلو با نمای ورتکس داشتند و در مرحله نهفته زایمان جهت زایمان بستری شده بودند (گروه 1)، با 287 نفر از زنانی که خصوصیات مشابه داشتند و در مرحله فعال زایمان پذیرش شده بودند (گروه 2) به منظور تعیین سرانجام مادر و جنین در بخش زایمان مرکز آموزشی، درمانی هاجر شهرکرد در فاصله اردیبهشت ماه تا آذرماه 1383 مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات لازم در فرم مخصوصی ثبت گردید؛ داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمونهای آماری Chi-Square, t و رگرسیون لجستیک در سطح معنی داری P£0.05 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: 463 نفر (%61.7) از افراد در مرحله نهفته و 287 نفر (%38.3) در مرحله فعال زایمانی بستری شده بودند. میانگین سن مادر، سن حاملگی بر اساس اولین روز آخرین قاعدگی و سونوگرافی، میانگین وزن و آپگار نوزاد در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت؛ اگر چه تعداد زنانی که به علت عدم پیشرفت زایمان، مورد تحریک زایمان با اکسی توسین قرار گرفته بودند، در دو گروه مشابه بود (79.9% در مقابل 76.6%) اما میزان سزارین در زنانی که تحریک زایمانی دریافت کرده بودند، در گروه 1 بیشتر از گروه 2 بود (57.2% در مقابل 25.8%)، (P<0.001). تعداد کل موارد سزارین نیز در گروه 1 بیشتر از گروه 2 بود (363 در مقابل 118)، (P<0.001). علت اصلی سزارین در گروه 1، زایمان سخت و در گروه 2، زجر جنین بود. استفاده از فورسپس و وکیوم، تهویه مکانیکی نوزاد و خونریزی پس از زایمان در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: پیشنهاد می شود در مراقبت های دوران بارداری آموزش کافی به تمام زنان باردار در مورد علایم شروع مرحله فعال زایمان داده شود و به آنها توصیه گردد در صورت نداشتن مشکل، زمانی در بیمارستان پذیرش گردند که وارد مرحله فعال زایمان شده باشند تا از عوارض ناشی از بستری شدن زودرس آنها جلوگیری شود.

تومور کلسیفیه آمورف قلب CAT) قلبی) توده غیرنئوپلازیک نادر با پاتوژنز ناشناخته است که تاکنون 12 مورد از آن گزارش شده است. این گزارش خانم 73 ساله ای را با شکایت درد قفسه صدری از یک سال قبل معرفی می نماید که در پیگیری بیمار توده دهلیز چپ با منشا دیواره خلفی مشخص گردید. نمونه حاصل از جراحی، ندولی کلسیفیه توپر با قوام نسبتا سفت با حداکثر قطر 2.5 سانتیمتر بود. بررسی میکروسکوپی ضایعه ای فیبروهیالینیزه با رسوب وسیع کلسیم ارتشاح سلول های آماسی و عناصر خونی را نشان داد. ضایعه به عنوان تومور کلسیفیه آمورف قلب تشخیص داده شد.

آلودگی با زالو در مخاط چشم بسیار نادر است؛ تاکنون آلودگی مخاط در بینی، مری، حنجره، رکتوم و واژن گزارش شده که می تواند منجر به خونریزی از بینی، هماتمز یا هموپتزی، دیسترس تنفسی، خونریزی رکتال و واژینال شود. در این مقاله تظاهرات آلودگی چشمی با زالو گزارش می گردد. در ناحیه لیمبوس چشم چپ یک پسر بچه 7 ساله با سابقه شنا در آب نهر روستا، یک زالو که به وسیله بادکش خود چسبیده بود، مشاهده گردید. بیمار با خونریزی شدید از سطح چشم و با تشخیص اولیه تروما به چشم و پارگی قرنیه و پرولاپس آیریس مراجعه نمود. در معاینه، پشت اسلیت لامپ یک توده خاکستری- قهوه ای متحرک با حرکات موجی شکل که به نظر زالو می رسید، روی سطح چشم قابل رویت بود که به لیمبوس تمپورال و ملتحمه مجاورش چسبیده و باعث خونریزی جاری و شدید از عروق آسیب دیده همین ناحیه شده بود؛ ضمن این که خونریزی تحت ملتحمه ای در اطراف این ناحیه نیز مشاهده شد. زالو پس از ریختن قطره تتراکائین 0.5% خارج شد و خونریزی پس از پانسمان فشاری متوقف گردید. در معاینه روز بعد محل گاز گرفتن زالو در لیمبوس تمپورال و خونریزی زیر ملتحمه ای مشاهده گردید. برای بیمار قطره آنتی بیوتیک و استروئید تجویر گردید. پس از یک هفته همه علایم برطرف گردید. گرچه آلودگی چشمی با زالو نادر است ولی می تواند منجر به خونریزی شدید از سطح چشم شود. آنچه مهم است مشکوک شدن به این آلودگی در بیماری است که بدون سابقه تروما با خونریزی جاری چشمی مراجعه می کند و در تاریخچه علاوه بر سابقه شناکردن و یا شستشوی صورت در آب رودخانه یا برکه، ساکن مناطق روستایی نیز باشد؛ بنابراین باید به آلودگی چشمی با زالو به عنوان تشخیص افتراقی خونریزی از سطح چشم توجه نمود.