علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی
سال:1383 | دوره:14 | شماره:2 (پی در پی 38) |تعداد مقالات:12

سابقه و هدف: ازون (O3) یا آلوتیپ سه اتمی اکسیژن ، یک گاز ناپایدار است که به طور وسیع به منظور ضدعفونی و اکسیداسیون مورد استفاده قرار گرفته است . ازون ، قدرت حلالیت نسبتا خوبی در آب دارد، به طوری که در مقایسه با اکسیژن در حدود 20 برابر قابلیت حلالیت بیشتری دارد. ازون یک اکسیدکننده پروتوپلاسم است که برروی گروه های سولفیدریل از اسید آمینه های موجود در پروتئین های باکتری تاثیر گذاشته و موجب اختلال در فعالیت های آنزیمی سلول می شود. گاز ازون می تواند کپک ها، باکتری ها و ویروس ها را تخریب کند. هدف از این مطالعه ، بررسی قدرت ضدعفونی کنندگی گاز ازون بر روی میکروارگانیسم های سطوح است.مواد و روشها: 8 گونه از باکتری های بیماریزا با تراکم های متفاوت (102، 105، 107 و بیش از 107 سلول بر میلی لیتر) در مجاورت با گاز ازون قرار داده شدند. یک محفظه آلومینیومی با ظرفیت 300 لیتر در درون دستگاه هود تعبیه شد و گاز ازون درآن تولید گردید. در زمان های متفاوت (30، 60،90، 120 و 180 دقیقه ) هر یک از غلظت های 8 گانه از باکتری ها در مجاورت با گاز ازون قرار گرفتند و در هر مورد، قبل و بعد از مجاورت با ازون ، تعداد باکتری ها به روش برید کانتر مورد شمارش قرار گرفت.یافته ها: از میان باکتری هایی که در مجاورت با ازون قرار داده شدند، باسیلوس سرئوس مقاوم ترین باکتری در برابر اثرات گندزدایی ازون شناخته شد. به ترتیبی که غیرفعال سازی آن در تراکم اولیه بیش از 107 سلول بر میلی لیتر در بالاترین غلظت ازون (30ppm) حاصل گردید. استافیلوکوک اورئوس و میکروکوک در تراکم 107 سلول بر میلی لیتر در غلظت ازون در حدود10ppm   نابود شدند. اشریشیا کولی و بقیه باسیل های گرم منفی بیماریزا در تراکم 107 سلول بر میلی لیتر در غلظت های بالاتری از ازون (در حد(15ppm   تخریب گردیدند.نتیجه گیری و توصیه ها: بر اساس یافته های فوق در مواردی که هدف از بکارگیری ازون ، استریل نمودن سطوح باشد باید از غلظتی   در حدود 30ppm  استفاده شود اما اگر فقط نابودسازی باکتری های غیربیماریزای فاقد اسپور مورد نظر باشد به کارگیری غلظت15ppm کفایت می کند.

سابقه و هدف: خشونت شوهران مساله ای است که حیات خانواده و جامعه را تهدید می کند. اینگونه خشونتها در همه کشورها گزارش شده و موضوع اصلی کنفرانس حقوق بشر وین در سال 1997 بود که در آن ابعاد مختلف خشونت و راهکارهای عملی کاهش آن بیان شد. دراین مطالعه نیز موارد  مختلف خشونتهای کلامی- روانی، جنسی، اقتصادی و فیزیکی شوهران بررسی شده است.مواد و روشها: مرحله اول این مطالعه یک کار آزمایی در عرصه است. در منطقه عملیاتی انجمن تنظیم خانواده در اصفهان، بوسیله پرسشنامه با 815 زن شوهردار 49-15 ساله مصاحبه شد. آنالیز نتایج به کمک نرم افزار آماری SPSS و آزمون X2 انجام گرفت.یافته ها: براساس نتایج حاصله بیشترین فراوانی انواع خشونتها مربوط به خشونت کلامی-روانی (34 تا 62 درصد) بود. خشونتهای جنسی، اقتصادی و فیزیکی در مراتب بعدی گزارش شده است (53-5 درصد).نتیجه گیری و توصیه ها: به نظر می رسد توزیع فراوانی انواع خشونتها متاثر از مرحله گذر فرهنگی اجتماعی جامعه باشد. به این معنی که شکل خشونت از فیزیکی به سایر اشکال آن در حال تغییر است. می توان با ارتقا موقعیت و ارزشهای انسانی زنان و مشارکت آنان در آگاه سازی مردان گامی در جهت تحکیم مبانی خانواده برداشت.

سابقه و هدف: ناباروری امروزه از شیوع بالایی برخوردار است. فرد مذکر در نیمی از موارد بطور نسبی یا کامل مسئول مشکل ناباروری است. از طرف دیگر روشهای درمانی ناباروری مردان پر هزینه می باشند. در این مطالعه درصدد یافتن روشهای پاراکلینیکی دیگری جهت جایگزینی بیوپسی بیضه می باشیم تا ضمن داشتن حساسیت لازم بتواند اطلاعات دقیقی در رابطه با وجود یا عدم وجود اسپرم در اختیار متخصص بالینی قرار دهد.مواد و روشها: تعداد 177پرونده مردان نابارور بررسی شد و نتایج معاینه فیزیکی، سابقه ابتلا به بیماریهای قبلی، نتایج آزمایشهای هورمونی و آسپیراسیونهای بیضه این بیماران با یافته های هیستوپاتولوژیک بیوپسی بیضه آنان مقایسه شد. تمام این افراد پس از انجام آزمایشهای لازم، تحت بیوپسی بیضه قرار گرفتند. از طریق بازبینی لامهای این بیماران، از روش شمارش سلولهای اسپرماتید بعنوان ملاک اصلی تعیین کننده وجود شانس موفقیت در باروری استفاده شد.یافته ها: 95 نفر از این بیماران (5/53% از کل افراد تحت مطالعه) بدلیل فقدان سلولهای اسپرماتید بالغ و اسپرماتوزوا مطابق با بیوپسی تهیه شده فاقد شانس باروری بودند. آسپراسیون بیضه دارای حساسیت 86%، ویژگی 85% و ارزش پیشگویی مثبت در حد %93 جهت یافتن اسپرم در مقایسه با بیوپسی می باشد.نتیجه گیری و توصیه ها: جهت اثبات توانایی باروری در یک فرد هیچ یک از روشهای معاینه فیزیکی، بررسی های هورمونی، و یا آسپیراسیون بیضه قابلیت جایگزینی بجای روش بررسی هیستوپاتولوژیک بیوپسی بیضه را ندارد.

سابقه و هدف: لیتیوم دارویی موثر در درمان سایکوز یا بیماری مانیک-دپرسیو است. در این مطالعه اثرات کربنات لیتیوم بر sniffing ناشی از آپومرفین در موشهای رت مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روشها: رت های نر سفید در زیر سیلندرهای شیشه ای قرارداده شدند و تا 60 دقیقه قبل از انجام آزمایشات به راحتی آزادی حرکت داشتند. بلافاصله پس از تزریق دارو، حیوانات به زیر سیلندرها منتقل گشته و رفتار Sniffing  مورد بررسی قرار می گرفت. هر 15 ثانیه به آنها امتیاز داده شد. این رفتار بمدت 60 دقیقه مورد بررسی قرار گرفت. مقیاس امتیازدهی به صورت فقدان Sniffing=صفر و بروز Sniffing= یک بود.یافته ها: تزریق داخل صفاقی (IP) دوزهای متفاوت آپومرفین (0.25,0.5,1mg/kg) موجب بروز sniffing وابسته به دوز گردید. تجویز کربنات لیتیوم مزمن (1/0% در آب آشامیدنی به مدت 35-30روز) موجب کاهش پاسخ آپومرفین گردید در حالیکه کربنات لیتیوم حاد (IP، 320mg/kg) فاقد چنین اثری بود. تجویزD1-آنتاگونیستهایی نظیرSCH-23390 (IP، 0.01mg/kg) وD2آنتاگونیستهایی نظیر سولپیراید ( 25mg/kg , IP) هیچگونه تغییری در پاسخ آپومرفین در موشهایی که بصورت حاد، کربنات لیتیوم به آنها تجویز شده بود، مشاهده نشد. درحیواناتی که با کربنات لیتیوم تیمار شده بودند اثر آپومرفین توسط سولپیراید مهار گردید،درحالیکه SCH-23390  چنین اثری را ندارد.نتیجه گیری و توصیه ها: پس می توان چنین نتیجه گرفت که کربنات لیتیوم قادر است بر پاسخ D2- گیرنده ها تاثیر بگذارد و آن را تغییر دهد.

سابقه و هدف: آپوپتوزیس و یا مرگ سازمان یافته، اصلی ترین مکانیسم در تکامل و هوموستاز بافتهای بالغ در جهت حذف سلولهای غیر ضروری، آلوده، موتاسیون یافته و یا آسیب دیده بواسطه مسیرهای خودکشی داخلی است. یکی ازعوامل ایجاد کننده این سیگنالها گلوکوکورتیکوئیدها هستند. دگزامتازون به عنوان نماینده داروهای کورتیکواستروئیدی قادر به القای آپوپتوزیس بواسطه آندونوکلئاز درونزاد است. .از این رو ما دگزامتازون را به عنوان گلوکوکورتیکوئید سنتتیک در موشها به کار بردیم. هدف ما از این مطالعه بررسی اثرات دگزامتازون در تیموسیت های موش صحرائی، مطالعه خصوصیات مورفولوژیکی سلولهای آپوپتوتیک بوسیله میکروسکوپ الکترونی و نوری و نشان دادن ارتباط بین میزان داروی مصرفی و شدت آپوپتوزیس بود.مواد و روشها: بدین منظور یک گروه تیمار دارای چهار زیر گروه (هر یک دارای 5 موش صحرائی) به نام های T-a,T-b,T-c,T-d را انتخاب نمودیم که هر کدام به ترتیب.5/0 ، 5/1 ، 5/2 ، 5/3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به روش داخل صفاقی داروی دگزامتازون را دریافت نمودند. همچنین زیر گروههای مشابه را تحت عنوان گروه کنترل انتخاب و شش ساعت بعد از تجویز دارو، غده تیموس موشهای گروه کنترل و تیمار را خارج نمودیم و جهت تهیه مقاطع میکروسکوپ نوری و الکترونی به آزمایشگاه ارسال نمودیم.یافته ها: در بررسی های میکروسکوپ نوری اجسام آپوپتوتیک سیتوپلاسمی گرد تا بیضی با یا بدون مواد بازوفیلی هسته ای به همراه توده های هلالی کروماتین در هسته سلولهای آپوپتوتیک و در بررسی های میکروسکوپ الکترونی تجمع حاشیه ای کروماتین هسته ای به صورت اسمیوفیلیک که از مرکز فیبریلار هسته ای جدا بود به همراه محدوده نامنظم سلولی و پیچیدگی رتیکولوم آندوپلاسمی و فراگمانتاسیون هسته ای مشاهده گردید. همچنین ارتباط مستقیم و معنی داری بین میزان داروی مصرفی و شدت آپوپتوزیس بدست آمد.نتیجه گیری و توصیه ها: این مطالعه نشان داد که کورتیکواسترئیدها در مقادیر طبیعی و بالا موجب تحریک فراگمانتاسیون DNA در تیموسیت ها می شوندو مرگ تیموسیت ها ناشی از کورتیکواستروئیدها روندی وابسته به کلسیم می باشد.

سابقه و هدف: برای اعمال متابولیک طبیعی و باروری موفق مقادیر مناسبی از روی و سلنیوم در طول حاملگی مورد نیاز می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط سطوح سرمی روی و سلنیوم در مراحل اولیه بارداری با وقوع سقط جنین در زنان ایرانی است.مواد و روشها: بدین منظور تعداد 102 زن در سه گروه مساوی، مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه یک زنان دچار سقط، گروه دوم زنان حامله سالم و گروه سوم زنان غیر حامله بودند. سطوح سرمی روی و سلنیوم با تکنیک جذب اتمی اندازه گیری شد.یافته ها: افزایش مختصر مقـادیر روی در زنــان بـــا حــاملگی طبیعی در مقایسه با آنهایی که سقط کرده بودند، مشاهده شد که البته از نظر آماری معنی دار نبود. همچنین سطح روی در زنان غیر حامله تفاوتی معنی دار با دیگر گروهها نداشت. از طرف دیگر سطح سلنیوم نیز در گروهها تفاوت آماری معنی داری نداشت.نتیجه گیری و توصیه ها: سطوح سرمی تمام گروه های فوق در محدوده طبیعی قرار داشتند و حتی در مورد سلنیوم، در مقایسه با سایر نقاط جهان بالاتر هم بود که موید وجود تغییرات منطقه ای در میزان سلنیوم موجود در رژیم غذایی مناطق مختلف جهان می باشد. بنابراین وقوع سقط در زنان ایرانی بارژیم غذائی به تنهائی ارتباطی ندارد.

سابقه و هدف: سندرمهای دیسپلازی میلوئید گروهی از اختلالات نئوپلاستیک سیستم خونساز هستند که با خونسازی غیرموثر شناخته می شوند. این تحقیق جهت شناسایی مشخصات سندرمهای دیسپلازی میلوئید و عوامل موثر بر طول عمر گروهی از بیماران ایرانی صورت گرفت. مواد و روشها: روش مطالعه توصیفی- تحلیلی می باشد که بر اساس نتایج معاینات بالینی، آسیب شناسی و سیتوژنتیک در 80 بیمار مبتلا به سندرمهای دیسپلازی میلوئید (MDS) که طی سالهای 1363 الی 1378 به بیمارستان مدرس و بیمارستان مهراد مراجعه کرده بودند، انجام شد.یافته ها: میانگین سن بیماران 57.6±17.6 سال (85-13 سال) و نسبت ابتلا مرد به زن 6/1 به 1 بود. شیوع زیرگروههای FAB به این قرار بود: کم خونی مقاوم و کم خونی مقاوم همراه سیدروبلاست حلقوی مجموعا 54%، کم خونی مقاوم با افزایش بلاست 19%، لوسمی میلومنوسیتیک مزمن 5/15% و کم خونی مقاوم با افزایش بلاست درحال تبدیل به لوسمی 5/11%. کم خونی شایعترین علامت بیماری بود (78%). میانه بقا از تشخیص بیماری تا مرگ 6/14 ماه و میانگین بقا 21 ماه بود. 64% موارد بروز لوسمی بین خانمها و 8/35% در آقایان بود. فاکتورهای پیشگویی کننده مرگ سن، جنس، افزایش تعداد گویچه های سفید، سطح LDH سرم ، زیرگروه بیماری و درصد بلاست درخون محیطی و مغز استخوان بود، حال آنکه با استفاده از مدل COX Regression تنها متغیر غیروابسته در تعیین پیش آگهی بقای بیماران درصد بلاست مغز استخوان تعیین گردید (0.02=P).نتیجه گیری و توصیه ها: در مقایسه با آمار کشورهای غربی، سن بیماران ما کمتر بود. بروز لوسمی و مرگ درخانم ها بیشتر بود. در بین متغیرها تنها درصد بلاست مغز استخوان ارتباط معنی داری با طول عمر بیماران داشت.

سابقه و هدف: سرطان یک بیماری جهانی است که افراد را بدون توجه به نژاد، جنس، وضعیت اجتماعی اقتصادی یا فرهنگی با اشکال و شدتهای مختلف درگیر می کند. گروهی معتقدند عوارض جانبی درمان به نسبت بیماری و خود درمان مخرب تر و ویران کننده تر بوده و باعث ایجاد مشکلات فیــزیکی و روانی که مخــل آرامش بیمار و خانواده است، می شود. آموزش به بیمار، خانواده و مراقبین وی درباره شیمی درمانی، پیشگیری و کنترل عوارض جانبی از عملکردهای اولیه پرستار است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش مراقبت از بیمار بر میزان دانش، درک و کاربرد دانش مراقبین بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی مراجعه کننده به بیمارستانهای وابسته به دانشگاههای علوم پزشکی شهر تهران صورت گرفت.مواد و روشها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی بود که 42 نفر از مراقبین بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی در 3 درمانگاه وابسته به دانشگاههای علوم پزشکی شهر تهران ( از هر مرکز دانشگاهی یک بیمارستان) به طور تصادفی تدریجی انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود که توسط مراقبین و با حضور پژوهشگر تکمیل می شد.یافته ها: نتایج نشان داد که اکثریت مراقبین مورد مطالعه (4/71%) قبل از اجرای برنامه آموزشی از دانش متوسط و پس از آموزش، همه آنها (100%) از دانش خوبی برخوردار بوده و درک اکثریت مراقبین (4/52%) قبل از آموزش در سطح متوسط و بعد از آموزش، اکثریت آنها (5/90%) از درک خوبی برخوردار بودند. کاربرد اکثریت مراقبین (3/64%) قبــل از آموزش ضعیف و بعـداز آموزش اکثر آنها (7/85%) از کاربرد خوبی در زمینه مراقبت جسمی از بیمار برخوردار بودند. در تمامی موارد فوق اختلاف قبل و بعد از آموزش معنی دار بود.نتیجه گیری و توصیه ها:مطالعه حاضر لزوم یک برنامه ریزی منسجم در خصوص آموزش به مراقبین بیماران سرطانی تحت شیمی درمانی را نشان می دهد.