علوم مغز و اعصاب ایران
سال:1387 | دوره:7 | شماره:24 |تعداد مقالات:13

زمینه و هدف: تعیین اثر بخشی ریتالین و استیمیدیت در درمان اختلال بیش فعالی-کم توجهی در کودکان 12 - 6 ساله و همچنین مقایسه اثرات درمانی این دو با هم و بررسی اجمالی عوارض جانبی این دو دارو است.روش بررسی: بر اساس یک کارآزمایی بالینی دو سوکور 42 کودک بیش فعال-کم توجه 6 تا 12 ساله بامیانگین سنی 8 سال که با بررسی تشخیصی توسط دو فوق تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان و پرسشنامه بیش فعالی-کم توجهی DSM-IV-TR تشخیص این اختلال را گرفته بودند به صورت تصادفی وارد تحقیق شدند. علایم بیماری در هفته 0 و 3 و 5 توسط ADHD Rating Scale بررسی می شد و افرادی که قبل از درمان (هفته 0) عددی بیش از نقطه برش 20 داشتند و همچنین بیماری روانپزشکی عمده دیگری در خودشان و افراد درجه اول و دوم خانواده شان نبود در این مطالعه وارد می شدند. همچنین عوارض دارو توسط پرسشنامه عوارض جانبی کوچر در هر سه نوبت چک می شد. هر دو دارو به مقدار1mg/kg  تجویز و در طی سه هفته اول تثبیت شد. 10 نفر از افراد تحت مطالعه بیرون رفتند که از نظر تعدادشان تفاوت معنی داری بین دو گروه نبود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی شامل فراوانی و درصد، میانگین و انحراف معیار و آمار تحلیلی آزمون ANOVA با اندازه های تکراری، Covariance و آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: اثربخشی داروهای ریتالین و استیمدیت درمورد اختلال بیش فعالی-کم توجهی در کودکان دیده شد، از نظر والدین و معلمان اثر بخشی دو دارو مشابه (p<0.05) است. همچنین در یک نگاه اجمالی عوارض جانبی استیمدیت بیشتر از ریتالین است هر چند تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

زمینه و هدف: سردرد یکی از عمومی ترین عارضه هایی می باشد که می تواند مشکلی عظیم برای هر فردی در هر گروه سنی به بار آورد. سردرد تنشی و میگرنی دو سوم انواع مختلف سردرد را تشکیل می دهند. این مطالعه با هدف برآورد شیوع میگرن و سردردهای تنشی، تعیین عوامل خطر حرفه ای، گزارش ویژگیهای بالینی میگرن و سردردهای تنشی و مقایسه انها با هم صورت گرفت.روش بررسی: این مطالعه از نوع مورد-شاهدی بود که داده های آن از بر آورد شیوع 1023 پرسنل که در طی یک نمونه گیری تصادفی طبقه بندی شده بودند به دست آمد. در این مطالعه گروههای مختلف شغلی (گروههای پرستاری-اداری و خدمات طبقات را تشکیل می دادند. ابتدا با استفاده از معیار های بین المللی سردرد و معاینه بالینی یک نورولوژیست شیوع میگرن، سردرد های تنشی و سردردهای توام (توام میگرن و تنشی) محاسبه گردید. در مرحله بعد به ازای هر فرد دارای میگرن دو نفر شاهد و به ازای هر فرد دارای سردرد تنشی 2 نفر شاهد که هیچگونه سردردی نداشتند به صورت تصادفی انتخاب شد. برای تحلیل داده ها از آزمون رگرسیون لوجیستیک استفاده شد.یافته ها: شیوع میگرن در این مطالعه 2/11% (115 مورد)، سردرد تنشی 5/19% (199 مورد) و سردرد توام میگرنی و تنشی 2/3% (33 مورد) برآورد شد. در این مطالعه ویژگیهای بالینی سردرد مثل نوع، محل، تعداد، شدت، نشانه های همراه سردردها و همچنین اثرات سردرد روی بازده کاری بررسی شد. سردرد تنشی و میگرنی به طور معناداری با الگوی خواب غیر طبیعی در ارتباط بود. همچنین سردرد تنشی با میزان ساعات خواب و سابقه درگیری در شغل دوم ارتباط معکوس داشت.نتیجه گیری: متوسط شیوع میگرن و سردردهای تنشی نسبت به کشورهای غربی پایین تر اما نسبت به متوسط شیوع بر آورد شده کشورهای آسیایی بالاتر بود. ویژگیهای بالینی تقریبا با معیار IHS همخوانی داشت. در این مقاله سردرد تنشی و میگرنی عارضه های مستقل از هم بودند و وقوع آنها ارتباطی به هم نداشت.

زمینه و هدف: دهیدراتاسیون در میگرن حاد گزارش شده است و درمان جایگزینی با مایعات می تواند علایم را بهبود بخشد. باید در نظر داشت که ترکیب مایع تجویزی ممکن است در فرایند سردرد بیماران میگرنی در طی حمله حاد موثر باشد. هدف ما از انجام این مطالعه مقایسه کلرید سدیم و محلول دکستروز 5% در بهبود علایم بیماران در طی حمله حاد میگرن است.روش بررسی: ما 40 بیمار مبتلا به سردرد میگرنی مزمن که به دلیل سردرد حاد به اورژانس مراجعه کرده اند را وارد مطالعه کرده و آنها را دو گروه قرار دادیم. به گروه اول (تعداد 20 نفر، 10 مرد و 10 زن با متوسط سنی 29 سال و انحراف معیار = 3.5 سال، متوسط طول مدت سر درد = 4.11 سال با انحراف معیار 5 سال) 500 سی سی محلول کلرید سدیم 9/0% طی 15 دقیقه تزریق شد. گروه دوم (تعداد 20 نفر، 10 مرد و 10 زن با متوسط سنی 27.2 سال و انحراف معیار 7.7 سال، متوسط طول مدت سر درد 7.2 سال با انحراف معیار = 6.1 سال) 500 سی سی محلول دکستروز 5% طی 15 دقیقه دریافت کردند. بیماران از نوع محلول تجویزی اطلاعی نداشتند و تا 30 دقیقه پس از اتمام انفوزیون به منظور بهبود حملاتشان پایش شدند.یافته ها: کاهش شدت درد در گروه سالین قابل ملاحظه بود و نیازی به تجویز مسکن 30 دقیقه پس از اتمام انفوزیون وجود نداشت در حالیکه در گروه دکستروز 5 دقیقه پس از اتمام انفوزیون بیماران مسکن و ضد تهوع دریافت کردند. ولی مقایسه این دو گروه از نظر آماری معنی دار نبود (143/0=p). از طرف دیگر، تهوع و استفراغ اولین علایمی بودند که در طی انفوزیون سالین بهبود یافتند در حالیکه در گروه دوم، هیچ بهبودی در این علایم دیده نشد.نتیجه گیری: اگرچه نتایج به دست آمده در این مطالعه از نظر آماری معنی دار نبود اما افق جدیدی در درمان حملات حاد میگرن باز می کند و شاید بتواند نقشی در توجیه پاتوفیزیولوژی این بیماری داشته باشد. انجام مطالعات بالینی با حجم نمونه بالاتر جهت رسیدن به این منظور توصیه می شود.

زمینه و هدف: بیماران تحت درمان با اولانزاپین و کلوزاپین به خصوص در ماه های اول درمان افزایش وزن محسوس پیدا می کنند. در گزارشات آمده آمانتادین در کاهش وزن ناشی از اولانزاپین موثر می باشد. در این مطالعه تاثیر آمانتادین بر روی افزایش وزن ناشی از اولانزاپین و کلوزاپین بررسی شده است.روش بررسی: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد 28 مرد بزرگسال که حداقل 5Kg اضافه وزن با مصرف اولانزاپین یا کلوزاپین داشتند انتخاب شده تا آمانتادین دریافت کنند. طول مدت مصرف اولانزاپین یا کلوزاپین 30-6 ماه بود. شاخص توده بدن، وزن، وضعیت روانپزشکی در ابتدا و پس از 12 هفته مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج ارزیابی قبل و بعد مقایسه شدند.یافته ها: پس از انجام مطالعه میانگین وزن آزمودنی ها و شاخص BMR به ترتیب از 79.54±3.09 و 25.81±0.43 به 77.8±3.84 و 25.35±0.56 رسید که تغییرات معنی دار بود. معیارهای مثبت و منفی تست PANSS ثابت باقی ماندند.نتیجه گیری: آمانتادین در تثبیت افزایش وزن ناشی از اولانزاپین و کلوزاپین موثر بوده و به خوبی قابل تحمل می باشد.

سابقه و هدف: هدف از این مقاله، مطالعه ابعاد خستگی در بیماری اسکلروز متعدد (MS)، عوامل پاتوفیزیولوژی تاثیرات، قابلیت تحمل و ایمن بودن راههای درمانی دارویی و غیر دارویی و روش های اندازه گیری خستگی می باشد.روش بررسی: بررسی ها نشان می دهد که خستگی در تمام انواع MS و در تمام مراحل آن بسیار شایع است اما پاتوفیزیولوژی آن به طور کامل مشخص نمی باشد. با این حال تعداد محدودی دارو برای بهبود این علامت در دسترس است. آمانتادین، شناخته شده ترین این داروها است هر چند که میزان و مدت اثر این دارو محدود می باشد. همچنین، پمولین و مودافینیل از جمله داروهای جایگزین هستند که اثراتی بر روی خستگی دارند DAP (diaminopyridine)، آسپیرین، متیل فنیدیت و فلوکسیتن از دیگر داروها هستند، هر چند احتیاج به بررسی بیشتری دارند. توانبخشی، تمرینات بدنی مرتب و خنک کردن بدن در کنترل علایم بیماری MS حایز اهمیت می باشند. روشهای اندازه گیری خستگی متعدد و متفاوت اند و جمع بندی آنها مشکل می باشد. تاکنون برای خستگی هیچگونه یافته آزمایشگاهی در دسترس نیست.نتیجه گیری: نتایج این بررسی بالینی کوتاه می تواند راهنمایی برای تشخیص خستگی مربوط به بیماری MS و افتراق آن از دیگر شرایط مشابه روحی و جسمی باشد و همچنین اثر داروها و درمانهای لازم برای بیماران MS با خستگی را نشان می دهد.

زمینه و هدف: با توجه به شیوع نسبتا بالای صرع در جامعه ما و کاربردهای فراوان دیگر داروهای ضد تشنج، موارد تجویز این داروها بسیار زیاد است. باید دانست که نظیر هر داروی دیگر، داروهای ضد صرع نیز عوارض جانبی فراوانی دارند نظیر هپاتیت، نارسایی کلیه و نیز عوارض پوستی مخاطی که مورد اخیر گاه منجر به بستری و حتی مرگ بیمار می گردد.با شناخت دقیق عوارض شایع و تشخیص و درمان بموقع می توان از موارد فراوان ناتوانی و مرگ جلوگیری نمود. این مقاله در نظر دارد مروری بر عوارض شایع پوستی داروهای ضد تشنج داشته باشد.

زمینه و هدف: سکته های مغزی بر دو نوع ایسکمیک و هموراژیک بوده و سومین علت شایع مرگ و میر می باشند. این بیماری باعث صرف هزینه های بسیار در تمام کشورها می گردد.روش بررسی: این مطالعه با روش تجربی در بیمارستان شهید مصطفی خمینی بین سالهای 1384 تا 1387 انجام شده است. تمامی بیماران مبتلا استروک ایسکمیک مغزی بوده و جهت آنها مشاوره قلب صورت گرفته است و در مواردی که لازم دیده شده برای بیمار اکوکاردیوگرافی صورت گرفته است. بیماران بر مبنای نتیجه الکتروکاردیوگرافی در دو گروه پر خطر و کم خطر جهت استروک قرار گرفته اند و سپس تعداد بیماران در دو گروه با یکدیگر مقایسه شدند.یافته ها: 253 بیمار در نهایت مورد بررسی قرار گرفتند که بیشترین تعداد در گروه سنی پنجاه تا هفتاد سال قرار داشتند (107 نفر). 162 (64%) نفر از یماران مذکر و 91 (36%) نفر مونث بودند. 60 (24%) نفر از بیماران اکوکاردیوگرافی نرمال داشته. 42 نفر (17%) در گروه پر خطر قرار گرفته اند که انجام اکوکاردیوگرافی به آنها کمک کرده است. 211 (83%) نفر در گروه کم خطر قرار داشته اند که اکوکاردیوگرافی کمک واضحی به آنها نکرده است.نتیجه گیری: در این مطالعه مشاهده می شود که تنها 17% از کل بیماران از انجام اکوکاردیوگرافی سود برده اند که از بین آنها نیز تعداد زیادی بوده اند که فیبراسیون دهلیزی داشته و بدون انجام اکو نیز وجود استروک آمبولیک در آنها محرز بوده. در نتیجه میتوان گفت گرچه اکوکاردیوگرافی از وسایل سودمند در تشخیص بیماران مبتلا به استروک میباشد و لی انجام آن در تمام بیماران ضرورت ندارد.

سابقه و هدف: حملات تشنج از اختلالات شایع نورولوژیک در سنین طفولیت محسوب می شوند و وقوع آن در جامعه 4 تا 6 مورد در هر هزار کودک می باشد. مهمترین علل ایجاد تشنج عبارتند از تب، هیپوگلیسمی، هیپوکلسمی، عفونت، ضربه به سر، مسمومیت و استفاده بیش از حد از داروها. پژوهش حاضر، مطالعه ای است که با هدف پی بردن به شایعترین علل تشنج دربیماران بستری شده طی 32 ماه در بیمارستانهای امین و الزهرا (س) شهر اصفهان به انجام رسیده است.روش بررسی: جمع آوری اطلاعات با روش آمارگیری از کلیه کودکان سنین یک ماهه تا پانزده ساله که به علت حرکات غیر عادی یا رفتار غیر عادی با تشخیص اولیه تشنج در یکی از بیمارستانهای امین و یا الزهرا شهر اصفهان طی سی و دو ماه قبل از سال 1384 بستری شده بودند، انجام شد. فقط پرونده بیمارانی که تشخیص نهایی آنها تشنج بود، 1486 پرونده مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات مورد نیاز از طریق فرم هایی که با توجه به اطلاعات مندرج در پرونده بیماران تکمیل می شد، کسب گردید و علل ایجاد تشنج در مجموع به 18 گروه تقسیم بندی شد و جهت ارتباط بین متغیرها از آزمون chi2 استفاده گردید و با استفاده از نرم افزار SPSS 11.5 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: تشنج ناشی از تب (5/40%)، صرع (6/34%)، انسفالوپاتی شیگلایی (2/9%)، عوارض واکسن سه کانه 1/2% مننژیت 9/5% آنسفالیت 6/3% هیپوکلسمی 6/1% مننگوانسفالیت اوریونی (8/0%)، هیپوناترمی (6/0%) هیپرتاترمی 04/0%، اختلالات متابولیسم سرشتی (4/0%)، هیپوکسیک ایسکمیک انسفالوپاتی (2/0%)، بیماری ذخیره ای گلیکوژن (2/0%) خونریزی داخل مغزی (2/0%)، آنسفالوپاتی هیپرتانسیو (2/0%)، تشنج به دنبال انجام همودیالیز (1/0%)، تومور مغزی (1/0%) و هیپوگلیسمی (1/%0).نتیجه گیری: بر اساس این مطالعه، شایعترین علت تشنج، تشنج ناشی از تب بود و این مطلب موید نتایج حاصله از سایر مطالعات انجام شده در این زمینه است. با این وجود، بر خلاف مطالعات قبلی انجام شده در ایران که دومین علت تشنج را هیپوکلسمی ذکر کرده اند، در این مطالعه چنین نبود و صرع در مقام دوم شیوع (پس از تشنج به علت تب) قرار داشت؛ ممکن است این موضوع بدین علت باشد که هیپوکلسمی در سنین نوزادی (که در مطالعه حاضر به آن پرداخته نشده است) بیشترین شیوع را دارد. دراین مطالعه تشنج در فصل تابستان و در جنس پسر بیشتر بوده است.

زمینه و هدف: امروزه توجه ویژه ای بر روی اثرات میدان الکترومغناطیس به علت کاربرد گسترده دستگاههای مولد امواج الکترومغناطیس وجود دارد. دستگاه ها و تجهیزات زیادی با مشخصات تکنیکی گسترده تولید کننده این امواج هستند. از جمله خطوط فشار قوی برق و تجهیزات الکتریکی خانگی مانند ماکرویو ساطع کننده امواج الکترومغناطیسی می باشند. تحقیقات اپیدمیولوژیکی احتمال ارتباط بین قرارگیری در معرض امواج الکترومغناطیس و اختلالات بالینی را مطرح می کند. در این مطالعه اثر امواج الکترومغناطیسی بر روی کورتکس فرونتال در موش مورد بررسی قرار می گیرد.روش بررسی: 30 عدد موش نژاد BALB/c انتخاب و در دو گروه تجربی و کنترل قرار داده شدند. گروه تجربی به مدت 2 ماه، هر هفته 6 روز و هر روز 4 ساعت در معرض امواج الکترومغناطیسی با شدت 5/0 میلی تسلا و فرکانس 50 هرتز قرار گرفتند. شرایط گروه کنترل مشابه گروه تجربی بود با این تفاوت که در معرض امواج الکترومغناطیسی قرار نگرفتند. حیوانات مورد مطالعه دو ماه پس از قرار گیری در معرض میدان کشته شده، مغز آن ها خارج و پس از فیکس لوب فرونتال سمت چپ 2 گروه انتخاب گردید. بعد از انجام مراحل روتین بافتی و تهیه اسلاید، نمونه ها به روش کریزیل ویولت رنگ آمیزی شده و با استفاده از نرم افزار Image tool مورد ارزیابی بافت شناسی قرار گرفت. داده ها در گروه های مورد مطالعه با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و در سطح معنی داری (05/0>P) مورد آنالیز شدند.یافته ها: نتایج نشان داد گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل دچار تغییرات هیستولوژیک شدند. تغییرات دژنراتیو به خصوص در لایه پیرامیدال کورتکس فرونتال دیده شد. این تغییرات شامل چروکیده شدن سلول های پیرامیدال در گروه تجربی بود. بررسی های آماری بر روی قطر طولی نورون ها حاکی از کاهش اندازه سلول های پیرامیدال (05/0>P) گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل بود. در نهایت کاهش تعداد سلول های پیرامیدال در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که میدان الکترومغناطیسی در مدت زمان طولانی باعث تغییرات مورفولوژیکی در نورون های کورتکس فرونتال می شود که می تواند تغییرات چشمگیر دژنراتیو در سلول های هرمی را در پی داشته باشد.

زمینه و هدف: موضوع باروری بیماران مبتلا به اسکلروز متعدد (MS) هنوز بطور کامل مورد مطالعه قرار نگرفته است. اما در مطالعات اخیر به رابطه بین بیماری MS و عملکرد جنسی و تولید مثلی بویژه در زنان بیشتر پرداخته شده است. وجود تعاملات مهم عصبی-ایمنی-هورمونی در سطح سلولی و مولکولی در جریان این بیماری به روشنی مشخص شده است. اختلالات متعدد در محورهیپوتالاموس-هیپوفیز-غدد جنسی در زنان مبتلا به اسکلروزمتعدد سبب اختلالات قاعدگی و در نتیجه نازایی می شود. بعلاوه مطالعات نشان داده اند که برخی درمانهای دارویی این بیماری بر سلولهای جنسی اثر گذاشته که میتواند منجر به نازایی شود. تمام یافته های فوق فرضیه اختلال باروری در MS را تقویت می کنند. هدف از ارایه این مقاله معرفی یک خانم مبتلا به اسکلروزمتعدد با نازایی اولیه است که درمان وی با تجویز کورتون وپیگیری های بعدی نه تنها سبب کاهش باروری نگردید بلکه احتمالا سبب مؤثر شدن درمانهای پیشنهادی برای نازایی و تولد دو فرزند شده است.