سابقه و اهداف: امروزه دانش آموزان به دلیل نقش مهمی که در اداره آینده کشور به عهده دارند و مدیران اصلی در اداره آینده کشور و رهبر سایر اقشار جامعه در هدایت به سمت کمال و اهداف کشور می باشند، بنابراین سلامت جسم و روان آنها با سلامت جامعه آینده و آینده کشور در ارتباط مستقیم می باشد. دوره نوجوانی، دوره ای پر تنش و بسیار مهمی در زندگی است چرا که، نه تنها جسم بلکه توان روانی نیز در طی این دوره حساس زندگی دچار تحول اساسی می شود و سازگاری با چنین تغیرات اساسی، بر جسم و روان فشار می آورد. علاوه بر این دوره نوجوانی، سن بحران رشدی است و در این دوره، افزایش انواع استرس ها و آسیب پذیری به فشار روانی، اجتماعی و زیستی با کاهش مهارت های مقابله ای همراه می شود. این مطالعه قصد دارد رابطه بین استرس مزمن و کیفیت زندگی دانش آموزان را بررسی کند.روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی - تحلیلی می باشد که به صورت مقطعی بر روی 300 نفر از دانش آموزان دختر دبیرستانی پایه سوم در شهر یزد انجام گرفت. ابزار جمع آوری داده ها، دو پرسشنامه استاندارد اضطراب مزمن اشپیلبرگر (جهت اندازگیری استرس) و پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی SF 36 می باشد. در نهایت داده های جمع آوری شده وارد کامپیوتر شده و به وسیله نرم افزار spss ویرایش سیزده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی دانش آموزان 0.16±16.88 می باشد. یافته های این مطالعه نشان داده است که میانگین نمره استرس مزمن در دانش آموزان 8.4±43.59 می باشد و میانگین نمره هر کدام از حیطه های کیفیت زندگی آنها شامل عملکرد فیزیکی (20.26±83.31)، محدودیت در ایفای نقش به علت مشکلات جسمی (21.51±69.32)، درد بدنی (21.35±34.76)، سلامت عمومی (18.90±36.29)، سرزندگی (15.53±52.94)، عملکرد اجتماعی (13.87±47.75)، محدودیت در ایفای نقش به علت مشکلات عاطفی (25.42±57.35) و سلامت روان (8.67±46.54) می باشد.نتیجه گیری :بر طبق نتایج به دست آمده با افزایش شدت استرس، کیفیت زندگی دانش آموزان کاهش پیدا می کند.