آب و فاضلاب
سال:1391 | دوره:23 | شماره:2 (مسلسل 82) |تعداد مقالات:15

بی فنیل های پلی کلرینه آلاینده های زنوبیوتیک هستند که عموما به عنوان PCBs شناخته می شوند. ترکیبات PCBs قادرند به طرق مختلف وارد زنجیره غذایی موجودات زنده شده و در بافت چربی آنان تجمع یابند. بنابراین قبل از راهیابی آنها به محیط، ضروری است به طور جدی بر روی روشهای حذف و یا کاهش این گونه ترکیبات پرخطر تمرکز نمود. هدف ازاین مطالعه بررسی نحوه تصفیه بیولوژیکی آبهای آلوده به ترکیبات PCBs با استفاده از راکتور بیوفیلم هوازی ناپیوسته متوالی ((SBBR بود. از دو ترکیب اسیداستیک و استن به عنوان حلال PCBs استفاده شد. بارگذاری راکتورها در محدوده COD معادل 0.04-0.75 g/l-d (حداکثر غلظت PCBs معادل 0.7 میلی گرم در لیتر) انتخاب شد. در سیستم SBBR، فازهای تغذیه، واکنش، ته نشینی و تخلیه به طور کامل اجرا شد. درصد حذف COD و PCBs در هر مرحله مورد بررسی قرار گرفت. در راکتور حاوی حلال استن بیشترین میزان حذف COD که در بارگذاری 0.2-0.4 g COD/l-d رخ داد برابر با 85 درصد بود. در راکتور دارای حلال اسیداستیک بیشترین میزان حذف در بارگذاری 0.2-0.4 g COD/l-d به دست آمد که برابر با 95 درصد بود. میزان حذف PCBs، در مدت زمان 240 روز پس از راه اندازی راکتورها به بیشترین میزان خود یعنی 99 درصد رسید. نتایج این مطالعه نشان داد که با استفاده از فرایندهای بیولوژیکی نظیر SBR می توان آلاینده های آلی مقاوم به تجزیه بیولوژیکی که از طریق برخی فاضلابها به محیط راه می یابند را حذف و یا در حد قابل قبولی کاهش داد. همچنین نتایج نشان داد که حذف آروکلورهای سنگین تر ترکیبات PCBs با استفاده از فرایندهای بیولوژیکی هوازی به زمان زیادی نیاز دارد.

یکی از روشهای نوین مورد توجه محققان، استفاده از روشهای کم هزینه بیولوژیکی حذف آمونیاک تحت عنوان نیتریفیکاسیون جزئی است. در این تحقیق که هدف از انجام آن مقایسه دو فرایند نیتریفیکاسیون کامل و جزئی به منظور به کارگیری در فرایندهای جریان جانبی بود، میزان حذف آمونیاک در فاضلابهای با غلظت بالای آمونیاک تحت سیکل های مختلف در سیستم SBR در مقیاس پایلوت مورد بررسی قرار گرفت. غلظت آمونیاک در فاضلاب سنتزی حدود 900 میلی گرم در لیتر و حجم ثابت راکتور 3 لیتر و حجم قابل تعویض آن برای ایجاد زمان ماند مناسب تا 6 لیتر متغیر بود که بر این اساس زمان ماندهای 1.05 تا 1.55 روز در حالتهای مختلف به کار رفت. بر اساس نتایج حاصل از اندازه گیری آمونیاک، نیتریت و نیترات با دستگاه اسپکتروفتومتر، مشخص گردید که با کنترل دما، pH، اکسیژن محلول و زیرسیکل های بیشتر می توان به نیتریفیکاسیون جزئی دست یافت. بر اساس محاسبات انجام شده مشخص گردید که نرخ ویژه اکسیداسیون آمونیاک در نیتریفیکاسیون کامل در قیاس با جزئی در حدود 13 تا 16 درصد بیشتر است و این در حالی است که در این حالت، درصد تجمع نیتریت از حدود 91 به 51 درصد در سه زیرسیکل و از حدود 81 به 30 درصد در یک زیرسیکل در قیاس با نوع جزئی کاهش یافته است. علاوه بر این، افزایش تعداد زیرسیکل های فرعی از یک به سه تاثیر قابل ملاحظه ای در افزایش نرخ ویژه اکسیداسیون آمونیاک از 29 تا 32 درصد به ترتیب در نیتریفیکاسیون جزئی و کامل داشت. این موضوع نشان داد که استفاده از روش مذکور می تواند علاوه بر حذف آمونیاک با غلظت بالا در فرایندهای جریان جانبی، باعث اکسیداسیون کمتر نیتریت در نیتریفیکاسیون جزئی نسبت به نوع کامل شود.

آنتی بیوتیک ها جزء آلاینده های مهم محیط های آبی به حساب می آیند. در این مطالعه حذف آنتی بیوتیک کلاریترومایسن از فاضلاب ساختگی از طریق فرایند تلفیقی انعقاد و اکسیداسیون پیشرفته مورد بررسی قرار گرفت. این تحقیق در مقیاس آزمایشگاهی و به صورت ناپیوسته انجام شد. فاضلاب ساختگی از آنتی بیوتیک کلاریترومایسین با غلظت 200 میلی گرم در لیتر ساخته شد. شاخص COD به عنوان پارامتر مورد بررسی انتخاب گردید. ابتدا فرایند انعقاد بر روی فاضلاب ساختگی انجام و پس از حصول شرایط بهینه برای منعقدکننده مناسب، پساب این مرحله وارد فرایند اکسیداسیون فنتون گردید. در فرایند فنتون تاثیر تغییرات pH، پراکسید هیدروژن و Fe2+ بر کارایی حذف آنتی بیوتیک کلاریترومایسین، مورد ارزیابی قرار گرفت و شرایط بهینه برای هر کدام از پارامترها تعیین شد. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق، منعقده کننده پلی آلومینیوم کلراید به عنوان بهترین منعقدکننده انتخاب گردید. برای این منعقدکننده در pH بهینه برابر 7 و با مقدار ماده منعقدکننده برابر 100 میلی گرم در لیتر میزان حذف کلاریترومایسن برابر 84.37 درصد حاصل شد. پارامترهای بهینه در فرایند فنتون، برای حذف کلاریترومایسین نیز، به ترتیب pH برابر 7، Fe2+ برابر 0.45 میلی مول در لیتر، پراکسیدهیدروژن 0.16 میلی مول در لیتر و زمان ماند 1 ساعت تعیین شد. در ضمن نسبت بهینه H2O2/Fe2+ برابر 0.4 به دست آمد. با اعمال این شرایط، میزان حذف این آنتی بیوتیک با فرایند تلفیقی انعقاد و اکسیداسیون پیشرفته با فنتون، 96.3 درصد تعیین شد.

دشت شیراز به دلیل افزایش جمعیت شهری و تبدیل اراضی زراعی و باغها به اماکن مسکونی و همچنین تخریب قناتها که در گذشته کار زهکشی دشت را بر عهده داشتند، با مشکل بالا آمدن سفره آب زیرزمینی در مناطق جنوبی و جنوب شرقی خود مواجه بوده است. برای غلبه بر این مشکل از سال 1382 در این دشت اقدام به احداث سه رشته زهکش شده است که تاکنون بیش از نیمی از یکی از این سه رشته زهکش به طول تقریبی 14.6 کیلومتر در شرق شهر احداث گردیده است. در این تحقیق استفاده از سیستم زهکشی برای پایین انداختن سفره آب زیرزمینی دشت شیراز در سناریوهای مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. در این زمینه ابتدا رفتار هیدرولیکی آبخوان دشت شیراز با استفاده از مدل PMWIN مدل سازی شد. در این مدل، زهکش های بزرگ در حال احداث در این دشت نیز دیده شد و اطلاعات بارندگی و تبخیر اندازه گیری شده در دشت، میزان تغذیه و تخلیه سفره از طریق قناتها و مسیر رودخانه خشک و چنار راهدار و همچنین میزان برداشت آب از چاهها و تغذیه آبخوان به علت فاضلاب برگشتی در مدل منظور گردیدند. سپس با واسنجی و صحت سنجی مدل و تعیین کلیه پارامترهای مورد نیاز، وضعیت سطح آب زیرزمینی دشت در پایان اجرای زهکش و در سناریوهای مختلف شبیه سازی گردید. بررسی نتایج حاصل از مدل نشان دهنده عملکرد خوب زهکش ها بود که در افزونی دبی زهکشی شده در مقایسه با ورودی و خروجی از دشت در تمام سناریوها خود را نشان داد. همان گونه که انتظار می رفت، در حالت خشکسالی (سناریوی 3) کمترین دبی های ورودی و خروجی و زهکشی شده از دشت را داشت و در حالت ترسالی (سناریوی 4) بیشترین دبی ها مشاهده شد. بررسی ها نشان داد برای آنکه سطح آب زیرزمینی تا عمق مورد نظر طراح پایین بیفتد باید خطوط فرعی زهکش نیز اجرا شوند که در غیر این صورت مقدار دبی زهکشی شده از نصف برآورد طراح نیز کمتر خواهد بود.

تحقیق حاضر تلاشی برای پیش بینی خشکسالی یک سال بعد در شهر زاهدان با استفاده از مقادیر پیشین شاخص خشکسالی بارندگی استاندارد شده (SPI) و 19 عدد از شاخصهای اقلیمی است. به این منظور از قابلیتهای سیستم استنتاج فازی- عصبی تطبیقی (ANFIS) برای ساخت مدل های پیش بینی و از شاخص خشکسالی SPI برای نمایش کمی خشکسالی استفاده گردید. در ابتدا از روش محاسبه همبستگی برای تحلیل ارتباط میان خشکسالی ها و شاخصهای اقلیمی استفاده شده و مناسب ترین شاخصهای اقلیمی انتخاب گردیدند. در مرحله بعد پیش بینی خشکسالی ها در مقیاس زمانی 12 ماهه صورت پذیرفت. ترکیبات مختلفی از متغیرهای ورودی در مدل های پیش بینی فازی- عصبی ANFIS وارد گردیدند. شاخص خشکسالی SPI نیز به عنوان خروجی مدل ها معرفی شد. نتایج نشان داد که تنها استفاده از سری های زمانی مشابه سال قبل شاخص خشکسالی SPI در پیش بینی خشکسالی های 12 ماهه موثر است. با این حال از بین شاخصهای اقلیمی مورد بررسی، شاخص Nino4 مناسب ترین نتایج را ارائه داد.

همزمان با افزایش آلودگی خاکها ناشی از کاربرد لجن فاضلاب و کودهای فسفره و نگرانی انتقال این عنصر به گیاهان و چرخه مواد غذایی، روشهای متعددی از جمله گیاه پالایی برای پاکسازی زمین های آلوده پیشنهاد شده است. از آنجا که آهک نقش مهمی در نگهداری کادمیم در خاکهای آهکی دارد بنابراین به نظر می رسد اکسایش گوگرد با تاثیر بر این بخش بتواند راندمان فرایند گیاه پالایی و استخراج کادمیم را بهبود بخشد. برای مطالعه تاثیر گوگرد تلقیح شده با باکتری تیوباسیلوس (معادل صفر، 2، 4 و 6 تن در هکتار) در خاکهای آهکی آلوده به 40 میلی گرم کادمیم در کیلوگرم خاک، بر اکسایش گوگرد و غلظت کادمیم عصاره گیری شده با دی اتیلن تری آمین پنتااستیک اسید و فرایند گیاه پالایی توسط اسفناج در طی 50 روز رشد گیاه، آزمایش گلخانه ای انجام گردید. تغییر pH، قابلیت هدایت الکتریکی و مقدار سولفات اندازه گیری شده بیانگر فرایند اکسایش گوگرد بود. با این حال، به رغم عدم مشاهده تغییر در غلظت کادمیم عصاره گیری شده با DTPA، کاربرد گوگرد به طور متوسط غلظت این عنصر را نسبت به شاهد 71.6 درصد افزایش داد اما مقدار رشد گیاه متاثر از سمیت کادمیم و شوری خاک کاهش یافت. بیشترین مقدار جذب و استخراج کادمیم در تیمار معادل 2 تن در هکتار گوگرد و با 63 درصد افزایش نسبت به شاهد اندازه گیری شد. به نظر می رسد به رغم کاهش رشد گیاه در تیمارهای آزمایشی، کاربرد گوگرد در این خاکها توانسته مقدار استخراج کادمیم و فرایند گیاه پالایی را بهبود ببخشد و بیشترین بهره وری در تیمار معادل 2 تن در هکتار گوگرد و با 63 درصد افزایش نسبت به شاهد اندازه گیری شد.

هدف از این پژوهش بررسی اثر کاربرد و نحوه عملکرد ریزجلبک کلامیدوموناس در حذف ارتوفسفات از پساب شهری بود. در این پژوهش سه تیمار به صورت ریزجلبک تثبیت شده در آلژینات، ریزجلبک آزاد و بدون ریزجلبک (تیمار شاهد) با مقادیر مختلف هوادهی (صفر، 1 و 2.5 لیتر در دقیقه) با سه تکرار درنظر گرفته شد و به 1.5 لیتر از پساب خروجی مرحله دوم تصفیه خانه فاضلاب شیراز اضافه شد. در یک دوره 14 روزه، عملکرد ریزجلبک در حذف ارتوفسفات از پساب شهری مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج حاصل، بالاترین نرخ کاهش ارتوفسفات (10.33 درصد در روز) مربوط به تیمار ریزجلبک تثبیت شده با هوادهی 2.5 لیتر بر دقیقه بود که این نرخ با کاهش میزان هوادهی کاهش یافت. البته تیمار با ریزجلبک آزاد با هوادهی 1 لیتر بر دقیقه نیز نتایج خوبی داشت. تثبیت و افزایش میزان هوادهی بر تعامل بین ریزجلبک و باکتری، تاثیر گذاشته و باعث حذف مقادیر بیشتر ارتوفسفات شد.

ترکیبات آلی و معدنی تولید شده در طی فرایندهای بیولوژیکی، فیزیکی و شیمیایی، در اثر نفوذ آب باران به درون مواد زائد مکان دفن و رطوبت موجود در آن شسته شده و شیرابه را تشکیل می دهند که این امر نگرانی های بهداشتی و محیط زیستی فراوانی ایجاد کرده است. مطالعه حاضر به منظور تعیین کارایی نانولوله های کربنی در کاهش COD، BOD5، TS و رنگ شیرابه مکان دفن زباله شهر همدان صورت گرفت. آزمایش ها به صورت ناپیوسته و با تغییر فاکتورهای موثر در واکنش مانند pH، زمان ماند و غلظت نانولوله های کربنی انجام شد و کارایی حذف با استفاده از آزمون آماری One-Way ANOVA و نرم افزار SPSS-16 مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین راندمان حذف در غلظت 2500 میلی گرم در لیتر نانولوله کربنی، pH برابر 2.5 و زمان تماس 10 دقیقه و به میزان 58.23 درصد برایCOD ، 12.5 درصد برای BOD5، 66.87 درصد برای TS و 80 درصد برای رنگ به دست آمد. نتایج این تحقیق نشان داد که نانولوله های کربنی از توانایی بالایی در جذب مواد آلی موجود در شیرابه برخوردار هستند و می توانند برای تصفیه شیرابه محل دفن همدان به عنوان پیش تصفیه و یا تصفیه تکمیلی به کار روند.

در تحقیقات مختلف، پارامترهای هواشناسی متفاوتی در پیش بینی دوره های کم بارش مورد توجه قرار گرفته اند. در این تحقیق نمایه بارش استاندارد شده (SPI) برای 6 سناریوی فصل (پاییز، زمستان، بهار، پاییز+ زمستان، زمستان+ بهار و پاییز تا بهار) محاسبه شده و متغیرهای هواشناسی پیش بینی کننده دمای هوا (در سطح 300، 500، 700 و 850 میلی بار) و ارتفاع ژئوپتانسیل (در سطح 300، 500، 700 و 850 میلی بار) در محدوده طول و عرض جغرافیایی 0 تا 60 درجه شمالی و 0 تا 90 درجه شرقی، در سالهای (1354-1386) برای پیش بینی پدیده خشکسالی هواشناسی مورد استفاده قرار گرفت. در این مدل پیش بینی، بازه زمانی پیش بینی کننده بین ماههای اکتبر تا آوریل برای SPI پیش بینی شده در همان بازه زمانی قرار دارد. نمایه بارش استاندارد شده در حوضه های مورد مطالعه (حوضه سدهای طالقان و ماملو) بر اساس بارش متوسط حوضه ها که به روش میانگین معکوس فاصله وزندار محاسبه شده، تخمین زده شده است. یکی از روشهای یادگیری آماری با استفاده از ناظر به نام ماشین بردار پشتیبان (SVM) برای تدوین مدل پیش بینی SPI استفاده شد. با استفاده از تکنیک آماری مبتنی بر آنتروپی مشترک اطلاعات، نقاط موثر بر بارش حوضه سدهای تهران در فصل بهار بیشتر در جنوب، جنوب غربی و شمال غربی کشور و در فصل پائیز، شمال، شمال غربی و جنوب و در زمستان در شمال غربی و غرب کشور تشخیص داده شدند. نتایج مدل SVM در اکثر موارد پیش بینی، دقت مناسب داشت. این روش می تواند در پیش بینی رفتارهای غیرخطی داده های هواشناسی با طول دوره آماری کوتاه مورد استفاده قرار گیرد. این دقت برای دسته بندی SPI فصلهای پاییز و بهار بیشتر از سایر سناریوها است.

حضور فلزات سنگین در پسابهای صنعتی و مشکلات محیط زیستی ناشی از دفع غیر اصولی آنها، تصفیه این قبیل پسابها را قبل از تخلیه به محیط زیست و یا ورود به شبکه جمع آوری فاضلاب ضروری می سازد. در این تحقیق به بحث و بررسی در مورد روش الکتروکواگولاسیون برای حذف کادمیم از محیط های آبی در مقیاس آزمایشگاهی پرداخته شد. آزمایش ها با استفاده از شش الکترود آلومینیومی و آهنی اجرا گردید. در این پژوهش، راندمان حذف کادمیم در شرایط مختلف سطح و فاصله الکترودها، توان های الکتریکی ورودی، زمان ماند، غلظت اولیه کادمیم و تغییرات pH مورد بررسی قرار گرفت. در آزمایش های مربوط به سطح و فاصله الکترودها، سیستم جریان پایلوت به صورت بسته در نظر گرفته شد و در بقیه آزمایش ها سیستم جریان پایلوت به صورت پیوسته طرح و اجرا گردید. تعداد الکترودهای به کار رفته شش عدد از نوع آلومینیم و آهن بود و مساحتهای 2352، 3360 و 4200 سانتی متر مربع با فواصل 1، 2 و 3 سانتی متر از یکدیگر مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین راندمان حذف کادمیم هنگامی صورت می گیرد که مساحت الکترود 4200 سانتی مترمربع و فاصله آنها از یکدیگر 1 سانتی متر، توان الکتریکی ورودی 185 وات، زمان ماند محلول 40 دقیقه و pH محلول ورودی حدود 10.25 باشد. با بالا رفتن غلظت اولیه کادمیم در جریان ورودی به سیستم، راندمان حذف کادمیم تا حدودی کاهش می یابد.

پارامترهای ورودی در طراحی و ارزیابی عملکرد هیدرولیکی شبکه های جمع آوری فاضلاب دقیق نیستند و در معرض عدم قطعیت فراوان قرار دارند. در این تحقیق، یک روش جدید برای تجزیه و تحلیل عدم قطعیت جریان در شبکه های فاضلاب بر پایه منطق فازی ارائه شده است که از انعطاف کامل در انتخاب پارامترهای ورودی و سهولت در محاسبات و کاربرد برخوردار است. روش بر بخشی از شبکه جمع آوری شهر مشهد، به عنوان مطالعه موردی، اعمال شد. بررسی نتایج نشان داد که چنین تجزیه و تحلیل عدم قطعیتی می تواند تصویر مناسبی از عملکرد جریان و متغیرهای اصلی آن یعنی دبی، سرعت و عمق جریان در اختیار طراحان و بهره برداران قرار دهد. این امر می تواند در ارزیابی عملکرد هیدرولیکی یک شبکه، با وارد نمودن طیف وسیع تری از مقادیر متغیرهای اصلی، کمک نماید.

روشهای مختلف آماری، غیرآماری و جعبه سیاه در فرایندهای پیش بینی جریان رودخانه استفاده می شوند. از میان روشهای آماری، روش رگرسیون ناپارامتری K- نزدیک ترین همسایگی به واسطه پایه ریاضی و سادگی ذاتی، یکی از روشهای مناسب در فرایندهای پیش بینی است. در این تحقیق ضمن معرفی کامل روش K-NN به تشریح راهکارهای توسعه و بهبود این روش پرداخته می شود که از آن جمله می توان به معرفی روشهای تخمین بهترین همسایگی، توابع انتقال اطلاعات (پیش پردازش)، توابع فاصله سنجی و روش پیشنهادی برای برونیابی اشاره کرد. روش پیش بینی K-NN به همراه راهکارهای توسعه آن بر روی مطالعه موردی پیش بینی آورد حوضه بالادست سد زاینده رود اجرا شد. مقایسه نتایج نهایی روش K-NN کلاسیک با روش اصلاح شده K-NN (تعداد همسایگی 5، تابع انتقال دامنه مقیاس، تابع فاصله سنجی ماهانالوبیس و اعمال روش برونیابی پیشنهادی) نشان می دهد که مدل بهبود یافته در پارامترهای نکویی برازش، ریشه میانگین مربعات خطا، درصد حجم خطا و میزان همبستگی به ترتیب 45، 59 و 17 درصد بهبود عملکرد داشته است. این نتایج، ضرورت اعمال راهکارهای ذکر شده را برای استخراج پیش بینی های دقیق تر نشان می دهد.

حضور فنل در آب و فاضلاب به دلیل سمیت و تهدیدی که برای زندگی انسان و محیط دارد یک نگرانی عمده محسوب می گردد. در این مطالعه از پر شترمرغ به عنوان یک جاذب جدید برای حذف فنل در وزن های 0.2، 0.3، 0.5، 0.7، 1 و 1.5 گرم استفاده شد و تغییرات اثر زمان، pH، مقدارجاذب و دما در حین فرایند حذف و همچنین تبعیت فرایند جذب از معادلات فروندلیچ و لانگمیر مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار Excel استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که با افزایش مقدار جاذب از 0.2 تا 0.7 گرم میزان جذب افزایش می یابد. همچنین مشاهده شد که جذب فنل با افزایش pH محلول کاهش می یابد و افزایش زمان تماس، تاثیر ویژه ای (70 درصد) در میزان جذب دارد. همچنین موازنه جذب به خوبی توسط ایزوترم های جذب فروندلیچ و لانگمیر نمایش داده شدند. نتایج نشان می دهند که پر شترمرغ به عنوان یک ماده زائد در کشتارگاهها، می تواند یک جاذب زیستی موثر برای حذف فنل به شمار رود.

در حال حاضر در اکثر شهرهای جنوبی ایران استفاده از آب تصفیه کن های خانگی رایج شده است. یکی از عوامل مهم و موثر در فرایند جذب، تغییر جرم جاذب است. هدف از این تحقیق، بررسی اثر تغییر مقدار جرم جاذب خاک اره بر زمان تعادل، راندمان جذب و واسنجی مدل های سینتیک در حذف مس از محلول آبی بود. برای این کار، خاک اره از کارگاه محلی تهیه شد و اندازه ذرات آن 500 میکرون انتخاب گردید و از محلولهای با غلظتهای 1 تا 150 میلی گرم در لیتر استفاده شد. سپس چهار مقدار جاذب خاک اره شامل، 1 گرم در لیتر (SD1)، 10 گرم در لیتر (SD10)، 20 گرم در لیتر (SD20) و 50 میلی گرم در لیتر (SD50) انتخاب و آزمایش های مختلف بر روی آنها انجام گردید. نتایج نشان داد که برای هر چهار جاذب، pH بهینه برابر 6 است. با افزایش جرم جاذب، زمان تعادل جذب کاهش یافت، به طوری که حداکثر زمان تعادل جاذب SD1، SD10، SD20، و SD50 به ترتیب 110، 105، 100 و 80 دقیقه به دست آمد. بررسی رابطه ریاضی راندمان جذب با جرم جاذب و غلظت اولیه محلول نشان داد که اگر چه با افزایش جرم جاذب، راندمان جذب افزایش می یابد، ولی در صورتی که غلظت اولیه از یک مقدار معین (مقدار ظرفیت جرمی جاذب) به سمت صفر میل کند، راندمان کلیه جاذبها افزایش و به سمت 100 درصد میل می کنند. این موضوع در غلظتهایی که به سمت بی نهایت میل می کنند نیز صادق است. همچنین نتایج واسنجی نشان داد که مدل اورامی با ضریب رگرسیون 0.988 و فاکتور خطای 0.037، داده های جذب را بهتر از مدل های لاگرگرن و هو و همکاران توصیف می کند.