شنوایی شناسی (Auditory and Vestibular Research)
سال:1386 | دوره:16 | شماره:2 (پیاپی 28) |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: ارزیابی مهارت های پردازش شنوایی مرکزی نیازمند آزمایش های رفتاری مختلفی در قالب یک مجموعه آزمون است. آزمایش های گفتاری معدودی برای اثبات اختلال پردازش شنوایی مرکزی در کودکان فارسی زبان وجود دارد. این مطالعه با هدف طراحی و ساخت آزمایش دایکوتیک با ساختار کلمات تک هجایی مناسب ارزیابی پردازش شنوایی مرکزی کودکان فارسی زبان و گزارش نتایج مقدماتی آن در کودکان هنجار انجام شد.روش بررسی: آزمایش کلمات رقابتی فارسی با استفاده از فراوان ترین کلمات موجود در کتاب داستان کودکان که در تحقیقات قبلی گزارش شده بود، ساخته شد. آزمایش روی 45 کودک 11-5 ساله هنجار (39 نفر راست دست و 6 نفر چپ دست) که هیچ گونه مشکل بارز شنوایی، گفتار، زبان و یادگیری نداشتند در سطح راحتی بلندی اجرا شد. هر دو تکلیف گوش دادن آزاد (28 نفر) و جهت مند (17 نفر) بررسی گردید.یافته ها: نتایج نشان می دهد که در گوش دادن جهت مند، گوش پیش نشان شده در مقایسه با گوش مقابل به طور معنی داری عملکرد بهتری دارد. برتری گوش راست در حالت بازگویی/ پاسخ دهی آزاد مشهود است. متوسط عملکرد کودکان در بازگویی/ پاسخ دهی جهت مند به طور معنی داری بهتر از بازگویی/ پاسخ دهی آزاد بوده و میانگین امتیاز خام کودکان مورد آزمایش با سن افزایش می یابد.نتیجه گیری: آزمایش کلمات رقابتی فارسی به عنوان یک آزمایش دایکوتیک می تواند مشخصات اصلی گوش دادن دایکوتیک و تاثیر رسش سامانه شنوایی مرکزی بر آن، در کودکان هنجار را نشان دهد.

زمینه و هدف: پتانسیل های عضلانی برانگیخته از دهلیز یکی از ابزارهای جدید برای بررسی عملکرد دهلیزی می باشد. این پاسخ پس از ارایه تحریک صوتی با شدت بالا از سطح عضله جناغی- چنبری- ماستوئیدی ثبت شده و از ساکول منشا می گیرد. هدف از این مطالعه، مقایسه پاسخ های عضلانی برانگیخته از دهلیز با استفاده از کلیک و تن برست 500 هرتز در افراد هنجار می باشد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی 30 فرد هنجار (15 مرد، 15 زن) با طیف سنی 30-18 سال شرکت کردند. از آنها خواسته شد روی صندلی نشسته و به منظور انقباض عضله ی جناغی- چنبری- ماستوئیدی هر طرف، سر خود را 30 درجه به جلو خم کرده و به سمت مخالف آن عضله بچرخانند. پاسخ با استفاده از کلیک و تن برست 500 هرتز ثبت گردید. زمان نهفتگی امواج p13 و n23، دامنه قله به قعر، نسبت دامنه ای و آستانه پاسخ ها با هر محرک تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: پاسخ ها در تمامی افراد با تن برست ثبت شد ولی با کلیک در یکی از نمونه ها پاسخی به دست نیامد. زمان نهفتگی امواج با تن برست، طولانی تر و دامنه امواج بزرگتر بود (p<0.05). همچنین آستانه پاسخ به تن برست کمتر از کلیک به دست آمد (p<0.05). هیچ تفاوت معنی داری بین پاسخ دو گوش و دو جنس مشاهده نشد.بحث و نتیجه گیری: محرک های مختلف بر پارامترهای پاسخ های عضلانی برانگیخته از دهلیز تاثیر دارند. از این رو، به دست آوردن مقادیر هنجار جهت ارزیابی های بالینی الزامی است. با توجه به مقادیر به دست آمده در مطالعه حاضر، پیشنهاد می شود از تن برست 500 هرتز در مقایسه با کلیک برای ارزیابی های بالینی استفاده گردد.

زمینه و هدف: اشکال در دریافت و تلفیق ورودی های حسی به خصوص حس شنوایی از بارزترین مشکلات کودکان مبتلا به اتیسم می باشد. ساقه مغز در دریافت، کدبندی و تلفیق حس شنوایی نقش کلیدی دارد. با استفاده از پاسخ شنوایی ساقه مغز می توان عملکرد بخش شنوایی ساقه مغز را مورد بررسی قرار داد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی ویژگی های پاسخ شنوایی ساقه مغز در کودکان مبتلا به اتیسم در مقایسه با کودکان هنجار می باشد.روش بررسی: این مطالعه مورد- شاهدی روی 30 کودک (58 گوش) مبتلا به اتیسم و 30 کودک (57 گوش) هنجار 12-6 ساله انجام شد. کودکان مبتلا به اتیسم با استفاده از پرسش نامه اصلاح شده مصاحبه تشخیصی اتیسم به دو زیرگروه خفیف و شدید تقسیم شدند. پاسخ های شنوایی ساقه مغز با استفاده از محرک کلیک در گروههای مورد و شاهد ثبت و مقایسه شد.یافته ها: میانگین زمان نهفتگی امواج I-III, V, III و I-V بین دو گروه هنجار و اوتیسم تفاوت معنی داری داشت (p<0.05). با مقایسه نتایج دو زیرگروه اتیسم با گروه هنجار مشاهده شد که در واقع زمان نهفتگی امواج در زیرگروه اتیسم شدید نسبت به گروه هنجار و زیرگروه اتیسم خفیف به صورت معنی داری افزایش یافته بود (p<0.05) و دو گروه دیگر تفاوتی نداشتند.نتیجه گیری: افزایش زمان نهفتگی امواج در گروه مبتلا به اتیسم شدید، نشان دهنده درگیری سطوح پایین ساقه مغز می باشد. احتمالا درگیری ساقه مغز سبب تشدید علایم اوتیسم در کودکان می گردد. از این رو، پیشنهاد می شود ارزیابی عملکرد ساقه مغز با استفاده از پاسخ های شنوایی در مجموعه آزمون های تشخیصی اتیسم گنجانده شود.

زمینه و هدف: بلوغ کامل پتانسیل های برانگیخته میان رس شنوایی در مقایسه با پاسخ های شنوایی ساقه مغز، در زمان طولانی تری رخ می دهد. این امر ثبت این امواج را در برخی از کودکان دچار مشکل می سازد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر سن بر میزان کشف و ثبت این امواج در بزرگسالان و کودکان انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 15 کودک 12-7 سال و 31 بزرگسال در محدوده سنی 50 -20 ساله با شنوایی محیطی هنجار مورد بررسی قرار گرفتند. دامنه و زمان نهفتگی پتانسیل ها با استفاده از پروتکل های موجود ثبت و مقایسه شد. به علاوه برای بررسی دقیق تر تاثیر سن براین امواج، کودکان نیز به دو زیر گروه بزرگ تر و کوچک تر از 10 سال تقسیم شدند.یافته ها: میانگین زمان نهفتگی موج Na در بزرگسالان (20.86 میلی ثانیه) کمتر از کودکان (22.84 میلی ثانیه) بود (p=0.0025). برعکس میانگین زمان نهفتگی موج Nb در بزرگسالان (44.93 میلی ثانیه) بیشتر از کودکان (42.02 میلی ثانیه) بود (p=0.0001). به علاوه هیچ تفاوت معنی داری بین دامنه و زمان نهفتگی امواج پتانسیل های بین دو زیر گروه کودکان وجود نداشت، فقط میزان تغییرپذیری نتایج در گروه کمتر از 10 سال بیشتر بود.نتیجه گیری: پتانسیل های برانگیخته میان رس شنوایی در افراد بزرگ تر از 7 سال از ثبات مطلوبی برخوردارند. لیکن بین ویژگی های این امواج در کودکان و بزرگسالان تفاوت وجود دارد، به طوریکه بلوغ کامل این امواج تا فراتر از دهه اول زندگی ادامه پیدا می کند، از آنجایی که این پتانسیل ها در تمام کودکان مورد مطالعه ثبت گردید، استفاده از این آزمون برای بررسی کودکان توصیه می شود.

زمینه و هدف: بیلی روبین بالای بدو تولد، یکی از مهم ترین عوامل آسیب رسان به دستگاه شنوایی است که در صورت عدم درمان مناسب می تواند به آسیب مغزی منجر گردد. در مطالعه حاضر، وضعیت شنوایی گروهی از کودکان با سابقه زردی شدید نوزادی با استفاده از آزمایش های الکتروآکوستیک و الکتروفیزیولوژیک شنوایی بررسی شد.روش بررسی: این مطالعه روی 45 کودک با میانگین سنی 16.1±14.81 ماه و درجه زردی 17 mg/dl و بالاتر صورت گرفت و آزمایش های گسیل های صوتی گذرای گوش، رفلکس صوتی، پاسخ شنوایی ساقه مغز و پاسخ برانگیخته پایدار شنوایی برای آنها انجام شد.یافته ها: متوسط درجه زردی در کودکان 29.37±8.95 mg/dl بود که در 22.2 درصد موارد کمتر از 20 mg/dl، در 24.4 درصد بین 20 mg/dl تا 30 و در 48.0 درصد موارد بالاتر از 30 mg/dl بود. 26.7 درصد کودکان بدون درمان، 44.4 درصد فتوتراپی و در 28.9 درصد آنها تعویض خون انجام شده بود. کمبود اکسیژن در 48.9 درصد موارد و تولد زودرس در 26.6 درصد کودکان مشاهده شد. گسیل های صوتی گذرای گوش در 71.1 درصد کودکان ثبت گردید و نتایج رفلکس صوتی، پاسخ شنوایی ساقه مغز و پاسخ برانگیخته پایدار شنوایی تنها در 11.1 درصد کودکان طبیعی بود. مشخصات نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی در 57.7 درصد کودکان مشاهده شد.نتیجه گیری: انجام آزمایش های شنوایی حساس به منطقه آسیب در زردی، برای آگاهی از تاثیرات عملکردی و شدت اختلال، ضروری است. با توجه به فراوانی بالای نوروپاتی/ ناهمزمانی شنوایی در نوزادان با بیلی روبین بالا، برای شناسایی آنها لازم است وضعیت شنوایی حداقل با دو آزمایش گسیل های صوتی گوش و پاسخ شنوایی ساقه مغز مورد بررسی قرار گیرد.

زمینه و هدف: افت شنوایی یکی از شایع ترین مشکلات سالخوردگان بشمار می آید. کاهش شنوایی می تواند منجر به افسردگی، انزوا و عملکرد ضعیف سالمندان به ویژه آنهایی شود که تحت ارزیابی و درمان کم شنوایی قرار نگرفته اند. این مطالعه با هدف غربالگری شنوایی و بررسی نیاز به سمعک در سالمندان صورت گرفت.روش بررسی: این پژوهش مقطعی- تحلیلی روی 52 سالمند 51 تا 97 ساله مطابق با برنامه غربالگری شنوایی انجمن گفتار و شنوایی امریکا (1997) صورت گرفت تا شیوع اختلال شنوایی و نیاز به سمعک در آنها بررسی شود. به منظور بررسی ناتوانی شنیداری از خودارزیاب معلولیت شنوایی سالمندان- نسخه غربالگری استفاده شد.یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که بالغ بر 86 درصد افراد مورد مطالعه دچار درجات مختلفی از کم شنوایی هستند. همبستگی معنی داری بین میانگین آستانه های 1, 0.5 و 2 کیلوهرتز 26£ در گوش بهتر و امتیاز پرسشنامه 10£ مشاهده شد. بر اساس این دو معیار 21.2 درصد افراد نیاز به سمعک داشتند در حالی که فقط 18 درصد افراد نیازمند، این وسیله را در اختیار داشتند.نتیجه گیری: یافته های این پژوهش حاکی از شیوع بالای کم شنوایی در سالمندان است. از این رو بررسی نیاز به سمعک در این جامعه رو به رشد امری ضروری به نظر می رسد. از بین معیارهای مختلف کاندیداتوری سمعک بیشترین همبستگی بین میانگین آستانه های 1, 0.5 و 2 کیلوهرتز 26£ در گوش بهتر و امتیاز پرسشنامه 10£ مشاهده شد. بنابراین مناسب ترین معیار برای کاندیداتوری سمعک استفاده توام از این دو است.

زمینه و هدف: اندازه گیری های عینی در کل و اندازه گیری های آکوستیکی به طور خاص جنبه مهمی از ارزیابی لکنت طی چند دهه گذشته بوده اند. اگرچه این اندازه گیری ها جایگزین قضاوت های درکی نمی شوند اما به کمک آنها تشخیص دقیق تری صورت می گیرد و لزوم مداخله های درمانی تایید می شود. همچنین، می توان از آنها برای بازخورد نتایج درمان به بیمار استفاده کرد. از این رو، این مطالعه به منظور اندازه گیری و مقایسه برخی از ویژگی های آکوستیکی بین مردان غیرلکنتی و لکنتی بزرگسال انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه مورد- شاهدی، نمونه های مورد بررسی مردان غیرلکنتی و لکنتی بزرگسال بودند. برای جمع آوری نمونه صوت آزمودنی ها، از گفتار روان آنها در خواندن 20 جمله از آزمون لب خوانی سارا، کشیده بیان کردن واکه های /a/ و /i/ و شمارش ریتمیک اعداد از یک تا 20 استفاده شد و تجزیه و تحلیل آنها با نرم افزارDr Speech  صورت گرفت.یافته ها: فرکانس پایه و دامنه تغییرات آن در واکه های /a/ و /i/، شمارش اعداد از یک تا 20 و خواندن 20 جمله آزمون بین دو گروه لکنتی و غیرلکنتی تفاوت معنی داری نداشت. در مورد آشفتگی بسامد و آشفتگی شدت بین دو گروه نیز تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: نبود تفاوت معنی دار بین دو گروه ممکن است ناشی از مطالعه این خصوصیات در گفتار روان افراد لکنتی و غیرلکنتی باشد.

زمینه و هدف: بیماران آفازی روان و آلزایمر در جنبه های درک و نامیدن دچار اشکال می باشند. این تشابه در منطقه آسیب دو گروه بیمار فوق نیز وجود دارد، به طوری که در هر دو گروه مزبور، آسیب در لوب گیجگاهی و آهیانه دیده می شود. باتوجه به یکسان بودن منطقه آسیب و تشابه اختلال ارتباطی آنان، در این پژوهش تاثیر ارایه راهنمایی معنایی و آوایی در تسهیل فرآیند نامیدن بررسی می شود.روش بررسی: این مطالعه مقطعی توصیفی- تحلیلی روی 14 بیمار انجام شد. هفت بیمار آفازی روان با میانگین سنی 48.4 و هفت بیمار آلزایمر با میانگین سنی 69.71 سال و میانگین ارزیابی مختصر وضعیت شناختی بیمار مساوی 16 با استفاده از آزمون نامیدن فارسی مورد ارزیابی قرار گرفتند. بیماران آفازی از مراکز و بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران و بیماران آلزایمر از انجمن آلزایمر ایران و بیمارستان روزبه انتخاب شدند.یافته ها: در بیماران آفازی روان، میانگین پاسخ های صحیح به راهنمایی معنایی 2.71 و به راهنمایی آوایی 12.29 بود که با P=0.01 بین دو نوع راهنمایی اختلاف معنی داری وجود داشت اما در بیماران آلزایمر بین میانگین پاسخ های صحیح به راهنمایی معنایی 8.29 و راهنمایی آوایی 3.43 با P>0.05 اختلاف معنی دار بدست نیامد. همچنین مهمترین یافته این پژوهش، تفاوت معنی دار بین راهنمایی آوایی و معنایی در دو گروه بیماران بود.نتیجه گیری: بیماران مورد مطالعه از هر دو راهنمایی در فرآیند نامیدن سود می برند، به این صورت که پاسخ های صحیح در بیماران آفازی روان با ارایه راهنمایی آوایی افزایش می یابد ولی در گروه آلزایمر راهنمایی معنایی نقش اصلی را در تسهیل واژه یابی به عهده دارد.