نشریه پرستاری ایران
سال:1397 | دوره:31 | شماره:112 |تعداد مقالات:11

مصاحبه یکی از ابزارهای معمول و متداول در بسیاری از پژوهش های علوم انسانی و اجتماعی است که با گسترش رویکردهای کیفی و تلفیقی در سال های اخیر به طور فزاینده ای بدان توجه شده است. مصاحبه گفتگویی هدفمند و معمولاً از قبل طراحی شده درباره موضوعی مشخص است که حداقل دو نفر در آن شرکت دارند. فردی که پرسش های مصاحبه را تدوین و مطرح می کند، مصاحبه گر و فردی که به پرسش ها پاسخ می دهد، مصاحبه شونده است. در پژوهش های کیفی، به منظور جمع آوری داده ها، با توجه به تعداد افراد درگیر در مصاحبه، شرایط مکانی و زمانی و اهداف تحقیق و ویژگی های مصاحبه شوندگان، نوع مصاحبه مورداستفاده متفاوت خواهد بود...

زمینه و هدف: دریافت مراقبت ایمن، بر اساس دانش روز و مبتنی بر برتری منافع بیمار یکی از حقوق اساسی بیماران در نظام سلامت تمام کشورهای دنیا از جمله ایران است. هدف از ارائه ی این مقاله، مروری جامع بر پژوهش های انجام شده درباره ی ایمنی بخش های مراقبت ویژه کودکان در سراسر ایران است. نویسندگان با استفاده از مستندات، گزارش ها و مقالات منتشر شده در این زمینه، به بررسی وضعیت ایمنی در بخش مراقبت ویژه کودکان در ایران پرداخته اند. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه مروری جامع است. به منظور یافتن مطالعات مرتبط جستجو از طریق پایگاه های اطلاعاتی معتبر فارسی زبان شامل بانک اطلاعات نشریات کشور و پایگاه مرکز اطلاعات علمی جهاد دانشگاهی و بانک اطلاعات مقالات علوم پزشکی ایران و پایگاه های انگلیسی زبان شامل Google Scholar، Medline، Scopus، Elsevier، PubMed، ScienceDirect با کلید واژه های فارسی "بخش های مراقبت ویژه کودکان" و "ایمنی بیمار" و کلید واژه های انگلیسی "Pediatric Intensive Care Unit", "Patient Safety" بدون محدودیت زمانی انجام شد. یافته ها: از مجموع 61 مقاله بدست آمده بعد از بررسی دقیق، 35 مقاله انتخاب گردید. با توجه به هدف پژوهش، ده مقاله که به طور مستقیم در مورد ایمنی در بخش های مراقبت ویژه کودکان در ایران بوده و به زبان انگلیسی و فارسی در مجلات علمی– پژوهشی داخلی و خارجی چاپ و امکان دسترسی به متن کامل مقاله مهیا بود در این مطالعه وارد شدند. نتیجه گیری کلی: با توجه به این که در مورد وضعیت ایمنی بخش های PICU در کشور ایران اطلاعات دقیق و مدونی وجود ندارد، به نظر می رسد آگاهی ناکافی پرستاران از نحوه دارو دادن ایمن، فشار کاری زیاد، وجود فرهنگ نادرست ایمنی در بخش ها و سیاستگذاری نامناسب در تأمین ایمنی بیماران از عوامل مهم تأثیر گذار بر رعایت ناکافی ایمنی در بخش ویژه کودکان باشد.

زمینه و هدف: هویت حرفه ای شکلی از هویت اجتماعی است که به عنوان پیامد مهم برنامه های آموزش پرستاری مورد توجه قرار گرفته است. شکل گیری هویت حرفه ای فرایند تکاملی بلوغ و پختگی می باشد که از قبل از تحصیل در رشته پرستاری شروع و تا بعد از آن توسعه می یابد. با وجود اهمیت هویت حرفه ای در گسترش رشته پرستاری موانع شکل گیری آن در دانشجویان پرستاری به خوبی مشخص نشده است. این مطالعه با هدف تبیین موانع شکل گیری هویت حرفه ای در دانشجویان کارشناسی پرستاری انجام شد. روش بررسی: این مطالعه با رویکرد تحلیل محتوای کیفی قراردادی انجام شد. 32 دانشجوی پرستاری در مقطع کارشناسی در سال 1395 به صورت نمونه گیری هدفمند از سه دانشکده پرستاری دانشگاه های علوم پزشکی واقع در شهر تهران انتخاب شدند. از مصاحبه های بدون ساختار عمیق برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد. داده ها با روش تحلیل محتوای کیفی و به صورت مقایسه ای مداوم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: طی تجزیه و تحلیل داده ها، برزخ تحصیلی به عنوان درون مایه اصلی از پنج درونمایه فرعی استخراج شد. درونمایه های فرعی شامل انتخاب و ادامه اجباری رشته پرستاری، احساس ناکامی در تحصیل، تقابل انتظار با واقعیت، تصویر کلیشه ای از پرستاران و شأن اجتماعی پایین حرفه ای بودند که موانع شکل گیری هویت حرفه ای در دانشجویان پرستاری را تشکیل می دادند. نتیجه گیری کلی: یافته ها بیانگر استیصال و بی رغبتی دانشجویان در تحصیل رشته پرستاری می باشد به طوری که تحصیل در این رشته برای آنها تبدیل به یک برزخ شده است. نتایج این مطالعه می تواند به سیاست گذاران و برنامه ریزان آموزشی کمک کند تا راهبردهایی برای رفع موانع شکل گیری هویت حرفه ای در دانشجویان پرستاری و به دنبال آن تسریع کسب هویت حرفه ای در آنها به کار گیرند.

زمینه و هدف: همکاری بین حرفه ای نقش مهمی در پرورش فرهنگ سلامت محیط کار در سازمان های بهداشتی دارد. بهبود این همکاری ممکن است بر رضایت شغلی پرستاران تأثیرگذار باشد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط همکاری بین حرفه ای پرستاران و مدیران با رضایت شغلی پرستاران انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی بود که به صورت مقطعی و در سال 1395 انجام شد. شرکت کنندگان 106 نفر از پرستاران، سرپرستاران و سوپروایزرهای شاغل در دو بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز بودند. افراد از طریق نمونه گیری آسان وارد مطالعه شدند. ابزارهای گردآوری داده ها در این مطالعه، مقیاس رفتار همکاری بین حرفه ای پرستاران و مدیران و شاخص رضایت کاری بودند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 20 و از طریق آزمون تی مستقل، همبستگی پیرسون، کروسکال والیس و آنالیز واریانس یک طرفه تجریه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمره همکاری بین حرفه ای پرستاران و مدیران پرستاری و رضایت شغلی از دیدگاه پرستاران به ترتیب 07/1 ± 72/45 و 09/2 ± 68/158 بود. بین همکاری بین حرفه ای پرستاران و مدیران و رضایت شغلی پرستاران ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (001/0 P

زمینه و هدف: شناخت ارزش های حرفه ای، بخش مهمی از عملکرد حرفه پرستاری را تشکیل می دهند. به دلیل نقش اساسی پرستاران در نظام سلامت، ایجاد شرایطی جهت توسعه و تکامل این ارزش ها از اهمیت بسیاری برخوردار است. این مطالعه با هدف بررسی ارزش های حرفه ای و اخلاقی ارایه مراقبت های پرستاری از دیدگاه پرستاران بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گناباد انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-مقطعی با شرکت 170 نفر از پرستاران بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی گناباد در سال 1395انجام شد. داده ها با استفاده از پرسش نامه ای مشتمل بر ویژگی های جمعیت شناختی و مقیاس بازنگری شده ی ارزش های حرفه ای پرستاری (NPVS-R) Weis و Schank در پنج بعد (مراقبت، عمل گرایی، حرفه ای شدن، اعتماد و عدالت) جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون انجام گرفت. یافته ها: در بین مولفه های مربوط به ارزش های حرفه ای و اخلاقی در پرستاران بیشترین امتیاز مربوط به مؤلفه مراقبت با میانگین نمره 57/0 ± 96/3 و کمترین امتیاز مربوط به مؤلفه عمل گرایی با میانگین نمره 70/0 ± 63/3 بوده است. نمره کلی پرسشنامه ارزش های حرفه ای در پرستاران برابر با 05/14 ± 01/100 بود. اولویت بندی ابعاد ارزش های حرفه ای و اخلاقی از دیدگاه پرستاران به ترتیب شامل مراقبت، عدالت، اعتماد، حرفه ای شدن و عمل گرایی بود. نتیجه گیری کلی: این مطالعه نشان داد پرستاران آن دسته از ارزش های پرستاری را که به طور مستقیم با شغل آن ها ارتباط دارد را مهم می شمارند. بنابراین درک اهمیت برخی از ابعاد یا مؤلفه های ارزش های حرفه ای و اخلاقی که مرتبط با وظایف غیرمستقیم پرستاران است نیاز به توجه بیش تری دارد و لازم است آموزش تمام ابعاد حرفه ای و اخلاقی در دوران تحصیلی پرستاران مورد توجه قرار گیرد.

زمینه و هدف: رضایت از زندگی در سرای سالمندان از اهمیت ویژه ای برخوردار است چرا که زندگی در سرای سالمندان تمامی ابعاد زندگی سالمند را تحت تأثیر قرار می دهد. شناخت عوامل مؤثر بر رضایتمندی سالمندان می تواند زمینه ساز ارائه برنامه های راهبردی جهت تسهیل زندگی آنان گردد. لذا، هدف این مطالعه کیفی تبیین عوامل مؤثر بر رضایت سالمندان مقیم در سرای سالمندان بود. روش بررسی: این مطالعه با رویکرد تحلیل محتوای کیفی از دی ماه 93 تا اردیبهشت 95 در هشت سرای سالمندان در دو استان ایران انجام شده است. مشارکت کنندگان شامل 17 سالمند مقیم و سه مراقب سرای سالمندان بودند که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و مورد مصاحبه نیمه ساختار یافته قرار گرفتند. داده ها با استفاده از نرم افزار MAXQDAو رویکرد تحلیل محتوای کیفی قراردادی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که سالمندان از زندگی در سرای سالمندان رضایت چندانی ندارند. همچنین هشت زیر طبقه به عنوان عوامل مؤثر در رضایت مقیمان شناسایی شد که عبارتند از: محرومیت ارتباطی، زندگی یکنواخت، عدم توجه به نیازهای فردی، نقصان در استقلال، نیازهای مراقبتی، مشکلات تغذیه ای، فقدان امکانات رفاهی و نگرانی های مالی. این زیرطبقات در دو طبقه اصلی عوامل انسانی و عوامل محیطی طبقه بندی شد. نتیجه گیری کلی: نارضایتی تجربه شده توسط سالمندان ایرانی از زندگی در سرای سالمندان نشان دهنده نیاز به بازبینی فوری در نحوه ارائه مراقبت به این سالمندان است. طراحی مراقبت های خانواده محور، توجه به نیازهای فردی سالمندان، تدوین مشاوره های روانشناختی و اصلاح ساختار فیزیکی و نیروی انسانی می تواند در این زمینه بسیار کمک کننده باشد.

زمینه و هدف: پرستاران به عنوان بزرگترین گروه انسانی سازمان های مراقبت بهداشتی و درمانی همواره با چالش حفظ، ارتقاء و ارائه مراقبت با کیفیت، مؤثر و مطمئن روبرو هستند. در میان عوامل مؤثر بر عملکرد پرستاری، انتظار می رود خودکارآمدی بیشترین تأثیر را داشته باشد. با این وجود درک خودکارآمدی مراقبتی پرستاران بخش های کودکان مورد توجه قرار نگرفته و تحقیقی در این زمینه در ایران انجام نشده است. بنابراین مطالعه حاضر با هدف تعیین درک خودکارآمدی مراقبتی پرستاران بخش های کودکان انجام گردید. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی– تحلیلی که در سال 1394 انجام شد، 348 پرستار شاغل در بیمارستان های دولتی شهر اصفهان، شهرکرد، شیراز، باغملک و ایذه به صورت در دسترس (آسان) شرکت کردند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه درک خودکارآمدی مراقبتی پرستاران کودکان بود که در طی یک فرآیند ابزار سازی تدوین گردید. اعتبار همزمان این ابزار با پرسشنامه خودکارآمدی عمومی Sherer (72/0r=)، ضریب آلفای کرونباخ ابزار 96/0 و ثبات پرسشنامه از طریق آزمون مجدد 97/0 بدست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها ازطریق آمار توصیفی و تحلیلی با استفاده از SPSS نسخه 18 انجام گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که درک خودکارآمدی مراقبتی پرستاران کودکان شرکت کننده در این مطالعه خوب بود. بر اساس نتایج بین میانگین درک خودکارآمدی مراقبتی و جنسیت، علاقه پرستاران به کار در بخش کودکان و همچنین رضایت کاری پرستاران از بخش کودکان، ارتباط مثبت و معنی داری وجود داشت (05/0(P<. نتیجه گیری کلی: این بررسی می تواند سرفصل های مورد نیاز برای ارتقای درک خودکارآمدی مراقبتی پرستاران کودکان را مشخص کند و به عنوان راهنما جهت طراحی دوره آموزشی پرستاران بخش های کودکان باشد.

زمینه و هدف: خشونت خانگی واقعیتی آزاردهنده و غیرقابل انکار در دنیای امروز است. این مطالعه با هدف بررسی انتقال خشونت از خانواده اصلی به خانواده فعلی در زنان خشونت دیده مراجعه کننده به دادگاه انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع همبستگی بود. تعداد 283 نفر از زنان مراجعه کننده به مجتمع های قضایی خانواده، پزشکی قانونی و شوراهای حل اختلاف شهر شیراز در سال 1393به روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند و به دو پرسشنامه سنجش خشونت علیه زنان و سنجش خشونت در خانواده اصلی پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون و نرم افزار SPSS نسخه 19 استفاده شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد میان خشونت در خانواده اصلی و خشونت در خانواده فعلی (01/0P<)، خشونت فیزیکی در خانواده اصلی و خشونت فیزیکی در خانواده فعلی (01/0P<)، خشونت روانی در خانواده اصلی و خشونت روانی در خانواده فعلی (01/0P<) و خشونت اقتصادی در خانواده اصلی و خشونت اقتصادی در خانواده فعلی (01/0P<) رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد. همچنین، خشونت در خانواده اصلی عامل پیش بینی کننده خشونت و انواع آن در خانواده فعلی (01/0P<) است. نتیجه گیری کلی: با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت میان خشونت در خانواده اصلی با خشونت در خانواده فعلی ارتباط مستقیم و معنی داری وجود دارد و مشاهده خشونت بین والدین در خانواده اصلی با افزایش خطر قربانی خشونت شدن توسط همسر همراه است.