نشریه پرستاری ایران
سال:1386 | دوره:20 | شماره:49 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: یکی از خطرات بالقوه برای کارکنان مراقبت سلامتی، صدمات سرسوزن )(Needlestick injuries (NSI) آلوده می باشد که آن ها را در معرض خطر پاتوژن های خونی قرار می دهد. تعداد صدمات ناشی از سرسوزن آلوده در میان کارکنان بهداشتی در نتیجه کم گزارش دهی این صدمات نامشخص است. این مطالعه با هدف تعیین میزان صدمات فرورفتن سرسوزن آلوده و میزان گزارش دهی این صدمات در پرستاران بالینی در سال 1385، در تهران بود.روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع مقطعی بود. محیط پ‍‍ژوهش شامل یک بیمارستان آموزشی و یک بیمارستان غیر آموزشی شهر تهران می باشد. نمونه های پژوهش 111 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های مذکور بودند که به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند و به صورت داوطلبانه به تکمیل پرسشنامه مربوط به این مطالعه پرداختند. پرسشنامه شامل اطلاعات فردی و حرفه ای پرستاران و نیز تعداد موارد صدمات فرورفتن سوزن آلوده در یکسال گذشته، موارد گزارش شده و نیز دلایل عدم گزارش دهی بود.یافته ها: بر اساس یافته ها 54 درصد پرستاران ذکر کردند که تاکنون دچار صدمات فرورفتن سرسوزن آلوده نشده اند و 45 درصد آنان بیان کردند که در طی دوران فعالیت بالینی شان حداقل یک بار دچار صدمات فرورفتن سرسوزن آلوده شده اند، 34 درصد پرستاران ذکر کردند که در 12 ماه گذشته دچار 58 مورد صدمه فرورفتن سرسوزن آلوده شده اند (میزان بروز خام: 0.52 صدمه فرو رفتن سوزن/ پرستار/ سال). تنها 36 درصد پرستارانی که دچار صدمه فرورفتن سوزن در سال گذشته شده بودند بیان کردند که این صدمات را به سوپروایزر، کمیته کنترل عفونت بیمارستان و یا اورژانس گزارش کرده اند. دلایل عدم گزارش دهی شامل: عدم رضایت از پیگیری (33 درصد)، احتمال خطر پایین عفونت در منبع صدمه (29 درصد)، مشغله کاری (12.5 درصد)، عدم آشنایی با فرایند گزارش دهی (17 درصد) و عدم درک خطر (8 درصد) بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که صدمات فرورفتن سرسوزن آلوده و نیز کم گزارش دهی این صدمات در میان پرستاران از میزان بالایی برخوردار است و مطالعات وسیعتری در این خصوص باید صورت گیرد. مداخلات ویژه مانند ثبت یک پروتکل استاندارد گزارش دهی، آموزش کارکنان و استاندارد کردن درمان های پروفیلاکتیک پس از صدمه می تواند در بهبود گزارش دهی این صدمات موثر باشد.

زمینه و هدف: رضایت زنان از مراقبت های دوران بارداری موجب ارتقا خدمات دوران بارداری خواهد شد. این تحقیق با هدف تعیین ارتباط بین رضایت زنان از مراقبت های دریافت شده دوران بارداری با مشخصات زنان و نحوه ارایه خدمات انجام شده است.روش بررسی: پژوهش حاضر مقطعی بوده، جامعه پژوهش شامل کلیه زنان ساکن تهران که زایمان طبیعی داشتند و 6 هفته بعد از زایمان به مراکز بهداشتی و درمانی مراجعه کرده بودند. سه درمانگاه از هر دانشگاه به طور تصادفی انتخاب گردید. تعداد نمونه 530 نفر و روش نمونه گیری چند مرحله ای بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود. که این ابزار با استفاده از پرسشنامه سازمان بهداشت جهانی و ابزار Erci&Ivanov تهیه گردید.یافته ها: یافته ها نشان داد که 69.8 در صد از زنان از دریافت خدمات دوران بارداری در سطح خوب و 21.9 در صد در سطح عالی رضایت داشتند. زنان از نحوه ارتباط ارایه دهندگان، آموزش های دریافت شده، دسترسی به مراقبت ها، کیفیت مراقبت ها بیشتر رضایت داشتند. ارتباط معنی داری بین رضایت زنان از خدمات دوران بارداری با وضعیت اقتصادی،سطح تحصیلات، وضعیت سلامتی در دوران بارداری وجود داشت (P=<0.05). یافته ها در ارتباط با میزان رضایت کلی زنان و ارتباط آن با مشخصات ارایه خدمات دوران بارداری نشان داد، بین رضایت زنان از خدمات دوران بارداری با تعداد دفعات مراجعه، زمان انتظار برای دریافت مراقبت ها ارتباط معنی دار وجود داشت (P=<0.05). به طوری که هر چه تعداد دفعات مراجعه بیشتر، رضایت بیشتر وهرچه مدت زمان بیشتری برای دریافت خدمات انتظار کشیده بودند، نارضایتی بیشتر شده بود.نتیجه گیری: نتایج به طور کلی بیانگر آن بود که 90.7 در صد از زنان از مراقبت های دوران بارداری رضایت داشتند. این امر سبب می شود مراجعین به طور مداوم از خدمات بهداشتی استفاده کرده، دستورات و آموزش های ارایه شده را به صورت صحیح به کار گیرند و به توصیه های ارایه دهندگان خدمات بهداشتی با دقت بیشتری عمل کرده و استفاده از خدمات را به سایرین توصیه کنند.

زمینه و هدف: پرستاران به دلیل ماهیت شغلی خویش با انواع تنیدگی ها در محیط کار روبرو هستند و به دلیل کار در شیفت های کاری صبح، عصر و شب، شیفت در گردش بودن از جمله افرادی هستند که مستعد ابتلا به انواع اختلالات خواب می باشند. پرستاران زنی که مسولیت نگهداری و مراقبت از خانواده هایشان را نیز بر عهده دارند، به دلیل برنامه خانوادگی خاص خود ساعات خواب کوتاه تری دارند و کیفیت خواب آن ها به دلیل نور، صدا و ... ضعیف می باشد. این پژوهش با هدف مقایسه کیفیت خواب پرستاران شاغل شیفت های ثابت و در گردش انجام شد.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی مقایسه ای بود. نمونه پژوهش520 نفر از پرستاران شاغل در شیفت های مختلف بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی ایران بودند که از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه ای در پژوهش شرکت کردند. داده ها با استفاده از ابزار(Pittsburgh Sleep Quality Index)  PSQI جمع آوری شد.یافته ها: کیفیت خواب 69.6 درصد پرستاران شیفت ثابت خوب و کیفیت خواب 30.4 درصد بد بود، همچنین 56.2 درصد پرستاران شیفت در گردش کیفیت خواب خوب و 43.8 درصد کیفیت خواب بدی داشتند. نتایج آزمون کای اسکویر نشان داد که بین کیفیت خواب پرستاران شیفت ثابت و پرستاران شیفت در گردش اختلاف معنی دار وجود دارد به طوری که پرستاران شیفت ثابت از کیفیت خواب بهتری برخوردار بودند (P<0.001).بحث و نتیجه گیری: مدیریت مناسب و کارآمد و برنامه ریزی دقیق شیفت کاری جهت کاهش اختلالات خواب پرستاران پیشنهاد می شود. بهبود کیفیت خواب پرستاران می تواند سلامت عمومی پرستاران و نهایتا کیفیت مراقبت های به عمل آمده از بیماران را ارتقا دهد.

زمینه و هدف: یکی از مراقبت های ضروری پس از جراحی قلب باز اکستیوب کردن بیماران می باشد. تصمیم گیری راجع به زمان مناسب نیازمند شناخت متغیرهایی است که ممکن است بر زمان اکستوباسیون بیماران تاثیر بگذارند. هدف این مطالعه تعیین ارتباط سن، جنس و وضعیت همودینامیک بعد از عمل با زمان اکستوباسیون بود.روش بررسی: این مطالعه ارتباطی از نوع توصیفی بود و بیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر یکی از مراکز درمانی، آموزشی شهر تهران جامعه پژوهش را تشکیل می دادند. پرونده 93 بیمار واجد شرایط به روش نمونه گیری آسان انتخاب شده و اطلاعات مورد نظر به کمک یک چک لیست از پرونده ها استخراج گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون کای اسکویر و آنالیز رگرسیون استفاده گردید.یافته ها: یافته ها نشان دادند که 43 درصد بیماران در عرض £ 6 ساعت و 57 درصدآن ها در بیشتر از6 ساعت اکستیوب شده بودند. میانگین و انحراف معیار طول مدت اینتوباسیون در کل نمونه ها 7.19±3.00 با محدوده زمانی 3-18.25 ساعت بود. از بین متغیرهای مورد بررسی، تنها سن ارتباط معنی دار با زمان اکستوباسیون نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، سن از جمله متغیرهای مرتبط با طول مدت تهویه مکانیکی دربیماران تحت جراحی بای پس عروق کرونر است. لذا ضرورت دارد پرستاران نسبت به اکستیوب کردن بیماران مسن با دقت و احتیاط بیشتری تصمیم گیری نمایند.

زمینه و هدف: آموزش به مددجو توسط پرستاران، بهترین راهکار برای انجام مراقبت از خود می باشد. هدف از این مطالعه، آسیب شناسی فرآیند آموزش به مددجو از طریق توصیف و تفسیر درک پرستاران و بیماران از شیوه آموزش به مددجو در محیط های بالینی می باشد. سوالات این پژوهش عبارتند از: 1، فرآیند آموزش به مددجو در محیط های بالینی چگونه است؟ 2، اجرای صحیح آموزش به مددجو تحت تاثیر چه عواملی آسیب رسانی می شود؟روش بررسی: پژوهش حاضر، یک مطالعه کیفی به روش تجزیه و تحلیل محتوا ست. نمونه ها شامل: 20 پرستار، 10 دانشجوی سال آخر کارشناسی پرستاری و 3 مربی کارشناس ارشد پرستاری و همچنین 10 بیمار بستری در بخش های داخلی و جراحی هستند. محیط مطالعه دانشکده پرستاری و مامایی و 2 بیمارستان عمومی شهر اراک و روش جمع آوری داده ها مصاحبه نیمه ساختار با پرستاران در گروه های متمرکز و جداگانه با بیماران بود.یافته ها: یافته های حاصل از مطالعه نشان داد عوامل مربوط به: 1، برنامه ریزی درسی و عملکرد دانشکده (آموزش معمول و توجه ناکافی به نیازهای دانشجویان و ...) 2، سرفصل نامناسب درس «فرآیند یادگیری و اصول آموزش به بیمار» (مقطعی بودن درس، تاکید سطحی بر کاربرد نظریه های یادگیری در محیط بالین، عدم آشنا کردن دانشجویان با شیوه ایفای نقش در آموزش به مددجو و ...) 3، کم توجهی به شرایط پرستاران بالینی 4، توجه نسبی به نیازهای آموزشی، فرهنگی و عادات بیمار و خانواده وی 5، مدیریت آموزشی 6، نگرش افراد شرکت کننده به آموزش مددجو، در ساختار و فرآیند آموزش به مددجو موثر بوده اند و در بسیاری از موارد سبب عدم اجرای صحیح آن در محیط بالینی شده اند.بحث و نتیجه گیری: ضرورت آموزش به مددجو و اهمیت نقش پرستاران دراین زمینه غیر قابل انکار است. عوامل آسیب رسان دراجرای صحیح آموزش به مددجو معلول سرفصل نا مناسب درس «فرآیند یادگیری واصول آموزش به بیمار» و سایر عواملی بوده است که سبب از دست رفتن این مراقبت در بالین شده است. آموزش صحیح واحد درسی جدید «فر آیند یادگیری و اصول آموزش به مددجو» با شیوه ایفای نقش می تواند سطح توانمندی پرستاران در زمینه آموزش به مددجو را ارتقا دهد.

زمینه و هدف: امروزه سپردن سالمندان به سرای سالمندان سیر صعودی دارد. درک این که چرا چنین مکانی اغلب بوسیله سالمندان به،عنوان «آخرین نشانه شکست» در نظر گرفته می شود، اهمیت دارد. زیرا این نوع نگرش اثر منفی بر سازگاری مقیمان سالمند در هنگام مواجهه با این چالش می گذارد. درک چگونگی تجارب احساسی سالمندان، برای ادامه زندگی در سرای سالمندان اهمیت دارد. هدف پژوهش، توصیف تجارب روحی سالمندان در فراینداسکان سرای سالمندان بوده و سوال کلی پژوهش، ساختار و معنی تجارب روحی سالمندان در فرایند اسکان در سرای سالمندان چگونه است؟ می باشد.روش بررسی: در این مطالعه از روش فنومنولوژی که رویکردی کیفی است، استفاده شده است. نمونه ها از میان سالمندان مقیم در سراهای سالمندان خصوصی و دولتی در شهر اصفهان انتخاب گردیدند. نمونه گیری مبتنی بر هدف بوده و تا اشباع اطلاعات که در آخر تعداد شرکت کنندگان به 10 نفر رسید، ادامه یافت. پژوهشگر از یادداشت برداری زمینه ای هم در تکمیل فرایند جمع آوری داده ها بهره گرفت. روش کلایزی جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات بکار رفته و استحکام این مطالعه بر اساس دو معیار اطمینان پذیری و باورپذیری بوده است.یافته ها: یافته های حاصل از تجارب احساسی سالمندان، شامل 70 کد، 15 زیر مفهوم و 2 مفهوم اصلی بودند. از مجموع یافته های این پژوهش،2 مفهوم کلی (اجزا ساختاری تجربه) استخراج شدند که عبارتند از: احساسات در متن زندگی در سرای سالمندان و احساسات بدو پذیرش.نتیجه گیری: در این مطالعه، سالمندان نسبت به نقل مکان و اقامت در سرای سالمندان احساسات مختلطی داشتند. به عبارتی هر سالمند با توجه به زمینه ای که قبلا در آن زندگی می کرده و توقعات خود، دیدگاه متفاوت و تجارب منحصر به فردی از سکونت در سرای سالمندان داشت و به بیان نیازها، انتظارات، احساسات و تجارب روحی اش پرداخت. انتظار می رود که به حمایت اجتماعی، اقتصادی و بهداشتی سالمندان توجه شود و موسسات، پرورش جسم، ذهن و روح سالمندان را بخشی از مراقبت کلی در نظر گیرند، زیرا با محدود کردن مراقبت ها به نیازهای جسمی، منکر حق سالمندان به داشتن فرصت هایی برای زندگی با معنی، با هدف و امید خواهیم شد.

زمینه و هدف: با این که مراقبت انسانی اصل و جوهره پرستاری را تشکیل می دهد، اما در نظام مراقبت بهداشتی فعلی، این جنبه از مراقبت در نتیجه پیشرفت های فن آوری و محدودیت های سازمانی همچون کمبود تعداد پرستاران با مشکلاتی مواجه می باشد. در عین حال، کوتاه شدن مدت اقامت بیماران در بیمارستان و کاهش زمان مراقبت مستقیم درک بیماران از مراقبت پرستاری و رضایت از مراقبت ها را تغییر می دهد. بر همین اساس، پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین رفتارهای مراقبتی کارکنان پرستاری از دیدگاه بیماران و رضایت آن ها از مراقبت ها انجام گرفت.روش بررسی: این مطالعه از نوع همبستگی، توصیفی بود. 250 بیمار بستری در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران به روش نمونه گیری سهمیه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از ابزار رفتارهای مراقبتی (CBI) و ابزار رضایت بیمار (PSI) گردآوری شد.یافته ها: یافته ها نشان داد، که در مقیاس رفتارهای مراقبتی، زیرمقیاس دانش و مهارت حرفه ای بیشترین نمره و زیرمقیاس احترام قایل شدن برای دیگری کمترین امتیاز را دارا بوده اند. در مقیاس رضایت بیمار نیز، زیرمقیاس مراقبت فنی، حرفه ای بیشترین نمره و آموزش به بیمار کمترین نمره را به خود اختصاص داد. همچنین ارتباط معنی داری بین زیرمقیاس های رفتارهای مراقبتی با زیر مقیاس های رضایت بیمار از مراقبت ها و بین کل مقیاس رفتارهای مراقبتی و رضایت بیمار از مراقبت ها وجود داشت (r=0.72, P=0.000).بحث و نتیجه گیری: ارتباط مثبت بین رفتارهای مراقبتی و رضایت بیمار گویای آن است که پرستاران دلسوز که عواطف انسانی و هنر پرستاری را در مراقبت های خود تلفیق نموده و زمان بیشتری را صرف مراقبت مستقیم از بیمار می کنند، نقش مهمی را در رضایت بیماران ایفا نموده و از این طریق به متابعت بیشتر بیماران از درمان ها و بهبود وضعیت عملکردی آن ها کمک می کنند. افزودن بر زمان مراقبت مستقیم از طریق افزایش تعداد پرستاران بالینی، توجه هوشیارانه پرستاران به مراقبت انسانی می تواند سطوح نارضایتی را کاهش دهد.

زمینه و هدف: بیماری سالک دومین بیماری انگلی شایع در ایران می باشد. کمبود اطلاعات مادران در زمینه راه های پیشگیری از آن در ابتلای کودکان به این بیماری نقش مهمی داشته، و کسب دانش برای مادران در روستاها به دلیل تعدد فرزندان، دوری مسافت و ... با مشکلات خاص مواجه می باشد، یکی از شیوه های مناسب آموزش در این مورد بازدید منزل می باشد. هدف این مطالعه، تعیین تاثیر برنامه طراحی شده بازدید منزل بر ارتقای رفتارهای پیشگیری کننده از بیماری سالک در خانواده های روستایی بخش تنگ حنا شهرستان نی ریز بود.روش بررسی: این تحقیق مطالعه نیمه تجربی بود. تعداد 60 خانواده تحت پوشش خانه های بهداشت تنگه حنا که دارای فرزند 12–6 ساله بودند به روش نمونه گیری خوشه ای با تخصیص تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه و چک لیست های مصاحبه و مشاهده رفتارهای پیشگیری کننده خانواده از بیماری سالک بود. ابزارهای فوق جهت پیش آزمون در 3 جلسه بازدید منزل توسط پژوهشگر و اعضای خانواده تکمیل، سپس یافته ها تجزیه و تحلیل و بر اساس آن برنامه بازدید منزل شامل 5–4 جلسه طرح،ریزی و اجرا گردید. مداخله طی یک و نیم ماه برای گروه آزمون انجام شد و سپس به مدت یک و نیم ماه مداخله ای در گروه آزمون انجام نشد، کلیه ابزارهای فوق طی 3 جلسه بازدید منزل برای دو گروه (مرحله پس آزمون) مجددا تکمیل شدند.یافته ها: دو گروه به لحاظ متغیرهای دموگرافیک (سن، تحصیلات، درآمد و …) همسان بوده و آزمون های مجذور کای و تی مستقل اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان ندادند. آزمون های آماری تی زوج و تی مستقل اختلاف معنی داری را بین رفتارهای پیشگیری کننده خانواده از طریق راهنمای مصاحبه قبل و بعد از برنامه بازدید منزل در گروه آزمون و بعد از مداخله بین دو گروه آزمون و شاهد نشان دادند (P<0.001). آزمون آماری تی مستقل اختلاف معنی داری را بین برخی از رفتارهای پیشگیری کننده از لیشمانیوز شامل (دفع بهداشتی زباله و استفاده از پشه،بند) بعد از برنامه بازدید منزل بین دو گروه آزمون وشاهد نشان داد (P<0.001).بحث و نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که برنامه بازدید منزل بر رفتارهای پیشگیری کننده خانواده تاثیر داشته است. بنابراین می توان گفت آموزش در محیط منزل، یکی از روش های مناسب جهت ارتقای رفتارهای پیشگیری کننده خانواده در زمینه پیشگیری از بیماری سالک است.