آسیب ناشی از وسایل نوک تیز و برنده، یکی از مهم ترین خطرات بیولوژیک برای کارکنان بهداشتی - درمانی به شمار می آید، پیامد بیولوژیکی این آسیب ها، می تواند بی نهایت خطرناک و زمینه ساز انتقال بیماری هایی مثل ایدز، هپاتیت C,B گردد.این پژوهش با هدف بررسی تعیین فراوانی، ویژگی های آسیب ناشی از وسایل نوک تیز و برنده و اقدامات محافظتی و درمانی در تیم درمان و سایر کارکنان و طراحی فرم گزارش آسیب انجام شده است.پژوهش از نوع توصیفی بوده و کلیه کارکنان 3 بیمارستان تابعه دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در آن شرکت داده شدند.نتایج نشان داد که 38.7 درصد کارکنان و تیم درمان سابقه آسیب در طی شش ماه گذشته را داشتند. بین سابقه آسیب و سن، گروه شغلی و بخش محل کار رابطه معنی دار وجود داشت، بخش اورژانس نیز به عنوان پر خطرترین بخش (53.6 درصد)، سر سوزن ها پر خطرترین وسیله (79.9 درصد) و تزریقات پر خطرترین کار (47.6 درصد) معرفی شدند، 60 درصد کارکنان حین کار از دستکش لاتکس استفاده نمی کردند، 7.9 درصد کارکنان هرگز درپوش گذاری سر سوزن های مصرف شده را انجام نمی دادند، تنها 44.2 درصد افراد خونروی از محل زخم را تشدید کرده بودند و فقط 23.6 درصد افراد اقدام به گزارش آسیب کرده بودند و 97درصد گزارش ها به صورت شفاهی بوده است.با توجه به نتایج پژوهش که نشان دهنده ارتباط سابقه آسیب در کارکنان با نحوه به کارگیری وسایل و نحوه عملکرد آنان بود انجام برنامه آموزشی در زمینه تزریقات، سیستم صحیح گزارش دهی آسیب و احتیاطات عمومی (استفاده از دستکش لاتکس، عدم درپوش گذاری سرسوزن ها، استفاده از جعبه مخصوص دفع و ...) و اقدامات فوری پس از آسیب به همه کارکنان توصیه می شود.