نشریه پرستاری ایران
سال:1393 | دوره:27 | شماره:91-90 |تعداد مقالات:15

زمینه و هدف: ماهیت شغلی حرفه های بهداشتی به گونه ای است که کارکنان این مشاغل را در معرض عوامل استرس زای گوناگونی قرار می دهد و سلامت روانی آنان را تهدید می کند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی برنامه آموزش مدیریت استرس و مهارت های ارتباطی بر بهبود سلامت روانی پرستاران و کارکنان بیمارستان بود.روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و گروه نمونه شامل 32 نفر از پرستاران و کارکنان بیمارستان بقیه الله (عج) شهر تهران بودند که با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 16 نفره آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برنامه آموزش مدیریت استرس و مهارت های ارتباطی مبتنی بر نظریه شناختی رفتاری به مدت 16 ساعت روی افراد گروه آزمایش اجرا شد. داده های پژوهش با استفاده از مقیاس استرس، اضطراب و افسردگی (DASS) پیش از شروع مداخله آموزشی و پس از آن از افراد هر دو گروه آزمایش و کنترل جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک متغیره و آزمون های کای دو و تی مستقل در نرم افزار آماری spss نسخه 18 انجام گرفت.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که برنامه آموزش مدیریت استرس و مهارت های ارتباطی موجب کاهش معنی دار میانگین نمره استرس و اضطراب در افراد گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد (p<0.01) اما در متغیر افسردگی بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p=0.861).نتیجه گیری کلی: برنامه آموزش مدیریت استرس و مهارت های ارتباطی مبتنی بر نظریه شناختی رفتاری از طریق کاهش نشانه های استرس و اضطراب می تواند سلامت روانی پرستاران و کارکنان بیمارستان را بهبود بخشد. بنابراین، به مدیران بهداشتی توصیه می شود از این برنامه ها به منظور بهبود سلامت روانی کارکنان استفاده نمایند.

زمینه و هدف: یکی از اهداف زندگی زناشویی فرزندآوری است و نداشتن فرزند می تواند اثرات منفی بر جنبه های مختلف زندگی زنان داشته باشد. هدف از این مطالعه مقایسه عزت نفس در زنان بارور و نابارور بود.روش بررسی: این مطالعه توصیفی مقطعی بر روی 200 زن بارور و نابارور (100 نفر در هر گروه) مراجعه کننده به مرکز تحقیقات باروری و ناباروری و کلینیک زنان دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1392 انجام شد. نمونه گیری در گروه نابارور به روش هدفمند و در گروه بارور بصورت تصادفی بود. برای جمع آوری داده ها از ابزارCooper Smite  استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی مستقل، مجذور کای، آنالیز واریانس یکطرفه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد (نرم افزار آماری spss نسخه 21).یافته ها: میانگین و انحراف معیار عزت نفس در گروه بارور 81.09±24.6 و در گروه نابارور 69.83±21 بود (p=0.001). همچنین در گروه نابارور بین عزت نفس و سن، طول مدت ناباروری، سطح تحصیلات، درآمد و وضعیت مسکن ارتباط وجود داشت (p=0.001).نتیجه گیری کلی: یافته های حاصل از این مطالعه نشان می دهند که زنان نابارور عزت نفس کمتری نسبت به زنان بارور داشتند. به نظر می رسد که تیم درمان علاوه بر بعد جسمی، باید به ابعاد روحی و روانی این گروه از زنان نیز توجه داشته باشند.

زمینه و هدف: فعالیت فیزیکی نقش مهمی در طول زندگی بیماران همودیالیز دارد. برخی مداخلات مکمل از جمله روش آرام سازی ممکن است روی سطح فعالیت فیزیکی اثر بگذارد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر تکنیک آرام سازی بنسون بر فعالیت فیزیکی بیماران همودیالیز است.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه کارآزمایی بالینی بود که در مراکز همویالیز دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. هشتاد و شش نفر بیمار تحت همودیالیز به روش تصادفی ساده انتخاب و بر اساس بلوک های تصادفی در دو گروه مداخله (تحت تکنیک آرام سازی بنسون (43 نفر) و کنترل (43 نفر) قرار گرفتند. تکنیک آرام سازی بنسون در گروه آزمون برای 20 دقیقه، دو بار در روز و برای هشت هفته انجام شد. فعالیت فیزیکی با استفاده از پرسشنامه «فعالیت روزمره زندگی و فعالیت ابزاری زندگی» در هر دو گروه در شروع مطالعه و هشت هفته بعد مورد سنجش قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل، تی زوجی و کای دو در نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: قبل از مداخله، میانگین فعالیت روزمره زندگی در گروه آزمون 12.53±2.54 و در گروه کنترل 12.30±2.78 بود. هشت هفته بعد از مداخله میانگین و انحراف معیار ها در دو گروه مورد و کنترل به ترتیب 13.42±1.44 و 11.74±3.45 بود. آزمون تی مستقل تفاوت معنی داری را بین دو گروه بعد از مداخله از نظر فعالیت فیزیکی روزمره نشان داد (p=0.006 و t=2.83). به علاوه، قبل از مداخله، فعالیت ابزاری زندگی در دو گروه آزمون و کنترل به ترتیب 14.28±4.36 و 12.04±6.01 و بعد از مداخله 15.62±3.77 و 12.00±5.77 بود. نتایج مطالعه بعد از مداخله تفاوت معنی داری را بین دو گروه از نظر فعالیت ابزاری زندگی نشان داد (p=0.001 و t=3.29).نتیجه گیری کلی: یافته ها حاکی از تاثیر تکنیک آرام سازی بنسون در بهبود سطح فعالیت فیزیکی در بیماران تحت همودیالیز بود. بنابراین آموزش تکنیک آرام سازی به عنوان یک منبع بهبود سطح فعالیت فیزیکی می تواند به کار برده شود.

زمینه و هدف: انگیزه پیشرفت علت و دلیل رفتارها و تلاش های موفقیت آمیز در دانشجویان می باشد. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط میان انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی عملکرد بالینی در دانشجویان پرستاری در سال 1393 انجام شده است.روش بررسی: در این مطالعه همبستگی - توصیفی، 115 نفر از دانشجویان پرستاری کارورزی در عرصه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی به روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها بوسیله فرم مشخصات فردی، پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس و خودکارآمدی عملکرد بالینی جمع آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های توصیفی، ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون یو من ویتنی به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده گردید.یافته ها: انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی عملکرد بالینی دارای همبستگی مثبت و معناداری بود (P<0.01 و r=0.61). سابقه اشتغال به کار دانشجویی پرستاری و مدت زمان آن و همچنین معدل کل دانشجویان با افزایش انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی عملکرد بالینی ارتباط داشت (P<0.01).نتیجه گیری کلی: باتوجه به یافته ها، اتخاذ راهبردهای آموزشی مناسب در راستای ارتقاء انگیزه پیشرفت و خودکارآمدی بالینی از اهمیت بالایی برخوردار می باشد.

زمینه و هدف: مراقبت ماهیت پرستاری محسوب می شود و نقش مهمی را در ارتقاء سطح سلامت بیماران، روند بهبودی و رضایتمندی آنها ایفا می کند. تفاوت در عملکرد و رفتار بین تیپ های شبانه روزی می تواند بر عملکرد پرستاران از جمله مراقبت از مددجویان تاثیرگذار باشد. بر این اساس تحقیق حاضر با هدف تعیین ارتباط تیپ های شبانه روزی با رفتارهای مراقبتی پرستاران انجام شد.روش بررسی: این مطالعه مقطعی نوع همبستگی است. تعداد 573 پرستار شاغل در مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تهران به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه تیپ های شبانه روزی و پرسشنامه رفتارهای مراقبتی بود. برای تجزیه تحلیل داده ها از آمارهای توصیفی، آزمون اسپیرمن و همبستگی جزئی در نرم افزار spss نسخه 16 استفاده شد.یافته ها: یافته ها نشان داد بیشتر نمونه ها، تیپ بینابینی (57.9 درصد) بودند. در مقیاس رفتارهای مراقبتی، زیرمقیاس دانش و مهارت حرفه ای بیشترین نمره و زیرمقیاس ارتباط و گرایش مثبت کمترین امتیاز را دارا بوده اند. پس از حذف اثر سن و سابقه، هیچ گونه ارتباط معنی دار آماری بین تیپ های شبانه روزی و رفتارهای مراقبتی مشاهده نشد.نتیجه گیری کلی: نتایج مطالعه حاضر شواهد کافی برای وجود ارتباط بین تیپ های شبانه روزی و رفتارهای مراقبتی پرستاران فراهم نمی کند. بنابراین انجام مطالعه مشابه دیگری با کنترل دو متغیر سن و سابقه در زمان نمونه گیری توصیه می شود.

زمینه و هدف: هوش اخلاقی با انجام درست کار و رعایت اصول اخلاقی پیوند دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش اخلاقی با کیفیت زندگی کاری در پرستاران بیمارستان های تبریز انجام شد.روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر تبریز در سال 1393 بودند و با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد 186 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل (2005) و کیفیت زندگی کاری بروکس و آندرسون (2005) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی شامل ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون در نرم ‍افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بر اساس یافته ها بین مولفه های هوش اخلاقی با کیفیت زندگی کاری - خانگی، کیفیت زمینه کاری و کیفیت دنیای کاری ارتباط مثبت معنی ‍ داری وجود دارد (P=0.001). بین هوش اخلاقی با کیفیت برنامه کاری رابطه معنی داری مشاهده نشد. نتایج رگرسیون نیز نشان داد که هوش اخلاقی می تواند مولفه ‍ های کیفیت زندگی کاری - خانگی، کیفیت زمینه کاری و کیفیت دنیای کاری را پیش بینی کند اما سهم معناداری در پیش بینی مولفه کیفیت برنامه کاری ندارد.نتیجه گیری کلی: با توجه به اینکه کیفیت زندگی کاری پرستاری از طریق هوش اخلاقی قابل پیش بینی است، به نظر می رسد سطح مطلوب هوش اخلاقی می تواند منجر به ایفای موثر نقش توسط پرستاران در بیمارستان گردد. در عین حال می توان از طریق رهیافت هایی نظیر تشویق رفتار مبتنی بر اخلاق، وضعیت موجود را ارتقاء داد.

زمینه و هدف: نگرش دانشجویان به رشته تحصیلی خود می تواند کیفیت مراقبت های بهداشتی را تحت تاثیر قرار دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین نگرش دانشجویان رشته اتاق عمل نسبت به رشته تحصیلی خود در دانشگاه علوم پزشکی تبریز صورت گرفت.روش بررسی: مطالعه توصیفی حاضر، به صورت مقطعی در نیمسال دوم سال تحصیلی 93-1392 بر روی کلیه دانشجویان اتاق عمل دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه سنجش نگرش تحصیلی دانشجویان جمع آوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی (آزمون کای - دو) تحت نرم افزار آماری SPSS نسخه 18 استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که 61.4 درصد دانشجویان زن و 86.8 درصد مجرد بوده و میانگین سنی آن ها 20.87 بود. 51.8 درصد دانشجویان نگرش مثبت به رشته تحصیلی خود داشتند. بر اساس نتایج آزمون کای - دو، نگرش دانشجویان اتاق عمل به رشته تحصیلی شان با وضعیت تاهل (P=0.037) و ترم تحصیلی (P=0.004) رابطه معنی داری داشت.نتیجه گیری کلی: با توجه بیشتر به مشکلات آموزش بالینی در اتاق های عمل، لازم است بستری برای ایجاد نگرش مثبت در دانشجویان این رشته فراهم شود.

مقدمه: بیماری دیابت به دلیل وجود عوارض متعدد به طور گسترده ای بر کیفیت زندگی بیماران اثر می گذارد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط شاخص های کنترل متابولیک و کیفیت زندگی در بیماران دیابتی نوع 2 شهرستان شاهرود صورت پذیرفت.روش بررسی: این مطالعه از نوع مقطعی و ارتباطی است 156 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 در سال 1392 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات لازم با استفاده از فرم گردآوری اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه کیفیت زندگی مختص بیماران دیابتی و چک لیست شاخص های کنترل متابولیکی (شامل: آزمایشات هموگلوبینA1C ، قندخون ناشتا و غیر ناشتا، تری گلیسرید، کلسترول، LDL و HDL) جمع آوری گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و مجذور کای استفاده شد.یافته ها: در این مطالعه میانگین نمره کلی کیفیت زندگی 164.53±63.21 (متوسط) و میانگین هموگلوبین A1C، 8.65±1.55 (متوسط) بود. بین نمره کل کیفیت زندگی با تمامی شاخص ها بجز LDL همبستگی آماری معنی داری مشاهده شد (p<0.05). بین بعد روانی کیفیت زندگی با شاخص های تری گلیسرید (p=0.06)، کلسترول (p=0.06) و LDL (p=0.13) و بعد اجتماعی کیفیت زندگی با شاخص های کلسترول (p=0.07) و LDL (p=0.09) ارتباط معنی دار وجود نداشت.نتیجه گیری کلی: با توجه به یافته های پژوهش، کنترل بهتر شاخص های متابولیک با کیفیت زندگی بالاتر همراه است، لذا ارائه راهکارهایی در جهت کنترل شاخص های متابولیکی، می تواند افزایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به دیابت را در ابعاد مختلف در پی داشته باشد.

زمینه و هدف: یادگیری در محیط های بالینی بخش مهمی از برنامه آموزشی دانشجویان پرستاری به شمار می آید. تعامل موثر و پویای دانشجویان با اعضای تیم مراقبت سلامتی، مربیان، محیط های بالینی و عناصر آن منجر به تکامل حرفه ای آنها می گردد. هدف این مقاله، گزارش بخشی از یک مطالعه اصلی است که به توصیف تجارب منفی دانشجویان پرستاری در محیط های بالینی می پردازد.روش بررسی: در این مطالعه کیفی، دوازده دانشجوی کارشناسی پرستاری شاغل به تحصیل در دو دانشکده پرستاری و مامایی بزرگ شهر تهران و دو دانش آموخته کارشناسی پرستاری با نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده های مطالعه از طریق مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته در دوره کارآموزی های بالینی جمع آوری و با روش نظریه پایه استراس و کوربین مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: خشونت عمودی به عنوان یکی از یافته های مهم مطالعه اصلی با شواهد متعدد و متنوعی از قبیل؛ تحقیر شدن، سرزنش شدن، عدم پذیرش، بهره کشی، تبعیض، زورگویی، فقر حمایت و محدودیت در یادگیری تظاهر نمود. منشاء این رفتارها عمدتا پرسنل پرستاری بخش ها و مربیان بالینی بودند.نتیجه گیری کلی: یافته های مطالعه حاضر فضای غیر حمایتی عرصه های بالینی را آشکار ساخت. درک و شناسایی مسائل و چالش های فراروی دانشجویان پرستاری در محیط های بالینی و اداره موثر آنها می تواند شرایط پذیرش آنها را به عنوان نیروهای جوان حرفه میسر نماید.

زمینه و هدف: سندرم پای بی قرار اختلالی شایع بین بیماران تحت همودیالیز می باشد که باعث کاهش سطح کیفیت زندگی بیماران می شود. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر ورزش های کششی بر کیفیت زندگی بیماران تحت همودیالیز مبتلا به سندرم پای بی قرار انجام شد.روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی می باشد. نمونه اولیه 36 بیمار تحت همودیالیز بودند که از طریق پرسشنامه غربالگری استاندارد سندرم پای بی قرار از مراجعین بخش دیالیز یکی از بیمارستان های تهران شناسایی و به صورت تصادفی به گروه های کنترل (13 نفر) و مداخله (13 نفر) تقسیم شدند. ورزش های کششی حین دیالیز سه بار در هفته به مدت هشت هفته و هر بار به مدت نیم ساعت بر روی پاها اعمال شد. پرسشنامه کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی قبل از مداخله، پایان هفته چهارم و هشتم توسط شرکت کنندگان تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با انرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمون های آماری Fisher،Mann-Whitney  و Friedman انجام شد.یافته ها: پس از هشت هفته مداخله تغیرات میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001).نتیجه گیری کلی: بر اساس نتایج، انجام ورزش های کششی به مدت هشت هفته می تواند در نتیجه بهبود علائم سندرم پای بی قرار منجر به بهبود کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی شود. بر این اساس انجام این ورزش ها جهت بهبود کیفیت زندگی بیماران تحت همودیالیز مبتلا به سندرم پای بیقرار توصیه می شود.