مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان
سال:1386 | دوره:3 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

مقدمه: اینوستمنت ها موادی برای ایجاد قالب به منظور ریخته گری دقیق برای ساخت اینلی، انلی، کرون و بریج ها هستند. در پژوهش حاضر، ابتدا گچ ها و اینوستمنت های مصرفی در ایران ارزیابی و مشخصه یابی گردید، سپس گچ با ترکیب سولفات کلسیم نیمه هیدرات آلفا و اینوستمنت دندانی جدید با پیوند گچ– میکروسیلیس ساخته شد. هدف از انجام این پژوهش، ساخت و ارزیابی اینوستمنت جدید در ایران بود تا کشور از ورود مواد خارجی بی نیاز گردد.مواد و روش ها: گچ های زرد، ول میکس، ارتودنسی و اینوستمنت های ریخته گری مصرفی در کشور، به وسیله تکنیک های آنالیز عنصری میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM)، بررسی مورفولوژی توسط این میکروسکوپ و آنالیز فازی توزیع انرژی پرتو ایکس، ارزیابی و شناسایی شدند. گچ معدنی CaSO42H2O در اتوکلاوی با حداکثر فشار سه اتسمفر حرارت داده شد و استون دندانی به دست آمد و به وسیله روش های مذکور ارزیابی شد. اینوستمنت جدید پیوند گچ- میکروسیلیس با ترکیب پودرهای سیلیس ریز، آلومین، کاربید سیلیسیم، استون، میکروسیلیس و پلی پروپیلن ساخته شد. آزمایش های استحکام فشاری سرد و انبساط گیرش برروی نمونه ها انجام شد. ریخته گری در قالب های ساخته شده صورت گرفت. سپس رفتار اینوستمنت ها در دماهای بالا به وسیله آنالیز فازی پراش پرتو ایکس بررسی شد و تعدادی از نمونه ها پس از پخت استحکام سنجی شدند.یافته ها: تکنیک های ارزیابی فوق نشان داد که گچ های زرد و ول میکس، استون دندانی هستند و گچ ارتودنسی، استون با استحکام زیاد است. اینوستمنت های مصرفی، همه از نوع باندهای فسفاته هستند. اینوسمنت جدید ساخته شده، دماهای بالاتر از 1000 درجه سانتی گراد را تحمل می کند. در این دماها، اثری از تجزیه گچ دیده نمی شود. کاربید سیلیسیم و پلی پروپیلن، استحکام فشاری اینوستمنت را افزایش می دهند. استحکام فشاری این مواد پس از پخت تا 7 برابر نسبت به حالت تر افزایش می یابد.نتیجه گیری: میکروسیلیس به عنوان پیوند دهنده و نسوز کاربرد دارد. میکروسیلیس ریز است و سطح ویژه زیادی دارد، بنابراین چسب خوبی است و باعث صافی سطح قطعات ریخته گری می شود. استفاده از موادی مثل کاربید سیلیسیم، استحکام اینوستمنت ها را بالا می برد و مقاومت حرارتی آنها را زیاد می کند. الیاف پلی پروپیلن، نفوذ پذیری گاز قالب های اینوستمنت را افزایش می دهد. اینوستمنت های جدید، دماهای بالاتر از 1000oC را می توانند تحمل کنند. مواد دیگری برای بالا بردن تحمل دمایی پیشنهاد شده است که گران تر از محصولات پایه میکروسیلیس هستند.

مقدمه: شایع ترین شکل بیماری لثه ژنژیویت می باشد که عامل اصلی آن پلاک میکروبی است؛ از این رو کنترل پلاک نقش مهمی در پیش گیری از بروز ژنژیویت و بیماری های پریودنتال دارد. رایج ترین روش های کنترل پلاک روش های مکانیکی و شیمیایی است. در میان روش های شیمیایی استفاده از دهان شویه ها رواج بیشتری دارد. هدف از این تحقیق مقایسه اثر ضد پلاک دهان شویه ایرشا (ضد پلاک) به عنوان یک فرآورده ایرانی با دهان شویه کلرهگزیدین به عنوان نمونه استاندارد بوده است.مواد و روش ها: در این مطالعه که به روش کارآزمایی بالینی با طرح متوالی- متقاطع انجام شد، نمونه مورد مطالعه 14 نفر بودند که در دو گروه 7 نفره قرار گرفتند. گروه اول ابتدا دهان شویه کلرهگزیدین و سپس (با یک فاصله 10 روزه) دهان شویه ایرشا (ضد پلاک) را مصرف کردند و گروه دوم بر عکس. هیچ یک از افراد در مدت مصرف دهان شویه از کنترل مکانیکی پلاک استفاده نکردند. در مورد هر دهان شویه بیمار در 2 جلسه معاینه شد: شاخص پلاک سیلنس- لو در جلسه اول قبل از شروع مصرف دهان شویه و در جلسه دوم بعد از مصرف دهان شویه محاسبه شد. میانگین شاخص پلاک قبل و بعد از هر دهان شویه با آزمون t زوج و میانگین کاهش پلاک دو گروه با آزمون t مقایسه گردید.یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که میانگین شاخص پلاک بعد از مصرف دهان شویه کلرهگزیدین به طور معنی داری کاهش می یابد (p value<0.05). ولی در مورد دهان شویه ایرشا میزان کاهش پلاک معنی دار نبود (p value=0.917).نتیجه گیری: مقایسه اثر دو دهان شویه کلرهگزیدین و ایرشا در تحقیق حاضر نشان داد که میزان کاهش پلاک با مصرف این دو دهان شویه یکسان نیست و اختلاف آماری معنی داری دارد؛ همچنین کلرهگزیدین در کاهش پلاک دندانی دارای تاثیر بیشتری است. در مجموع نتایج این مطالعه نشان داد که کلرهگزیدین در کنترل پلاک دندانی اثر مطلوب دارد و اثر ضد پلاک دهان شویه ایرشا (ضد پلاک) قابل توجه نیست.

مقدمه: با افزایش نیازهای زیبایی، رزین کامپوزیت به عنوان ترمیم کننده دندان های خلفی بیش از پیش مطرح شده است. کاربرد این مواد با چالش هایی از جمله بروز ریزنشت و حساسیتهای پس از ترمیم همراه است. از راههای غلبه بر پدیده مذکور توجه به انتخاب بهترین سیستم اتصال دهنده عاجی و نوع سیستم سخت کننده نوری است که پژوهش حاضر در همین رابطه طرح ریزی شد.مواد و روش  ها: در این مطالعه ﺁزمایشگاهی بر روی 30 عدد دندان عقل فاقد پوسیدگی و ترمیم در دو سوی مزیال و دیستال، حفرات کلاس P با ابعاد یکسان تراش داده شد و حفرات به چهار گروه تقسیم شدند. هر گروه با یکی از سیستم های اتصال دهنده (Excite) total etch یا (SE) self etch باند و به کارگیری یکی از دو سیستم سخت کننده نوری QTH یا LED و کاربرد یک نوع کامپوزیت یکسان ترمیم شد. پس از انجام چرخه حرارتی، مسدودسازی و غوطه ورسازی نمونه ها در محلول رنگی و انجام برش، نمونه ها به وسیله میکروسکوپ نوری ارزیابی شد و نتایج ریزنشت به وسیله ﺁزمون ﺁماری Mann-Whitney مقایسه شدند.یافته  ها: کاربرد عامل خود اچ کننده و سیستم سخت کننده نوری LED بهترین نتایج (میانگین رتبه ای 8.12 و (p value<0.05 را در کاهش ریز نشت از خود نشان دادند.نتیجه  گیری: در توجیه یافته فوق می توان به دلایلی چون عمق نفوذ بیشتر دستگاه های LED از انواع QTH و کفایت عوامل خود اچ کننده در نفوذ به عمق مناسب نواحی اچ شده، عدم وجود مشکلاتی چون دهیدراته شدن شبکه کلاژنی و کلاپس این شبکه پس از کاربرد عامل پرایمر و رزین اتصال دهنده در این عوامل اشاره کرد.

مقدمه: پاسخ پالپ دندان های شیری و دایمی به درمان های پالپ، تروما و پوسیدگی، تراش و دهیدراتاسیون و پالپ تستر متفاوت می باشد. همچنین مواد مختلفی که در دندان های دایم جهت درمان محافظه کارانه پالپ استفاده می شوند، عکس العمل متفاوت در پالپ دندان های شیری ایجاد می کنند. آیا رفتار متفاوت پالپ دندان شیری نسبت به دندان دایمی می تواند ناشی از تفاوت در مشخصات هیستولوژیک آن ها باشد؟ هدف از این مطالعه مقایسه عناصر و مشخصات هیستولوژیک پالپ مانند سلول ها، الیاف کلاژن، اعصاب و عروق خونی در دندان های شیری و دایمی سگ می باشد.مواد و روش  ها: برای انجام این مطالعه 20 دندان شیری از دو قلاده سگ و 20 دندان دایمی رویش یافته همان دو قلاده سگ نژاد مخلوط ایرانی متعاقب بیهوشی خارج گردیدند. جهت تثبیت بهتر پالپ حدود 2-1 میلی متر اپیکال ریشه دندان ها با اسپری آب و هوا به وسیله توربین قطع گردیدند و در محلول فرمالین 10% قرار داده شدند. سپس در آزمایشگاه آسیب شناسی دهان نمونه ها طی مراحل پروسسینگ، دکلسیفیکاسیون، پاسینگ، مانتینگ و رنگ آمیزی، 3-2 لام هیستولوژیک از هر دندان به صورت طولی و رنگ آمیزی H&E تهیه گردید. پس از مشاهده لام ها توسط متخصص آسیب شناسی دهان و فک وصورت اطلاعات کمی و کیفی عناصر هیستولوژیک در فرم های مربوطه ثبت و اطلاعات وارد رایانه شد. سپس از طریق نرم افزار SPSS و آزمون های Mann-Whitney و t تجزیه و تحلیل و نتایج آن گزارش گردید.یافته  ها: تمام عناصر هیستولوژیک بر اساس مقیاس کیفی، پالپ دندان شیری سگ با دندان دایمی تفاوت معنی دار نداشتند (p value<0.05). سلول های ادنتوبلاست، فیبروبلاست، مزانشیمال اندیفرانیسه و ایمنی از نظر تعداد در هر میلی متر مربع تفاوت معنی دار نداشتند (p value<0.05).نتیجه  گیری: بر طبق یافته های این مطالعه مشخصات بافتی پالپ دندان های شیری و دایمی سگ از نظر کمی و کیفی یکسان بودند. فیبروبلاست ها عمومی ترین سلول های هر دو نوع پالپ بودند. در اکثریت موارد سلول های ادنتوبلاست به صورت منظم، متراکم و قطبی در پالپ کرونال دندان شیری و دایمی مشاهده گردیدند. برای بررسی دقیق تر استفاده از روش های فلوسیتومتری ایمونوهیستوشیمی و PCI و میکروسکوپ الکترونی در دندان های شیری و دایمی انسان توصیه می شود.

مقدمه: از بدترین عوارض سفید کردن دندان های بدون پالپ، تحلیل خارجی ناحیه سرویکال ریشه می باشد و یکی از روش های جلوگیری از آن، قرار دادن پلاگ کرونالی در مدخل کانال می باشد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه سیل سه ماده گلاس آینومر (MTA) Mineral Trioxide Aggregate, (GI) و Super EBA به عنوان پلاگ کرونالی بود.مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی- آزمایشگاهی، در 70 دندان تک کاناله قدامی، حفره دسترسی تهیه شد و کانال ها پاک سازی و شکل دهی شدند. سپس 5 دندان به عنوان کنترل مثبت و 5 دندان به عنوان کنترل منفی در نظر گرفته شدند و 60 دندان دیگر به روش لترالی با گوتاپرکا و سیلر پر شدند. در مرحله بعد، 3 میلی متر از گوتای کرونال ریشه خارج گردید و در سه گروه با یکی از مواد GI، Super EBA یا MTA، به ضخامت 2 میلی متر به عنوان پلاگ کرونالی سیل شد. پس از 48 ساعت، دندان ها 3 بار توسط خمیر پربورات سدیم و آب اکسیژنه 3% با فاصله 72 ساعت سفید شدند. سپس حفرات دسترسی کاملا تمیز شده، توسط متیلن بلو 2% به مدت 24 ساعت پر گردیدند. در مرحله بعد، دندان ها شسته، خشک شده، از طول برش داده شدند. در نهایت میزان نفوذ رنگ با چشم مسلح به ذره بین و کولیس اندازه گیری شد و داده های به دست آمده توسط تست های ANOVA و LSD آنالیز گردیدند.یافته ها: در این پژوهش، میانگین ریزنشت در MTA برابر 3.23 میلی متر، در Super EBA برابر 5.42 میلی متر و در GI برابر 1.76 میلی متر به دست آمد. تفاوت ریزنشت در بین این مواد، از نظر آماری معنی دار بود (p value=0.018).نتیجه گیری: بر اساس یافته های به دست آمده، GI بهترین ماده جهت پلاگ کرونالی بود و پس از آن MTA بیشترین سیل را جهت جلوگیری از نفوذ مواد سفید کننده ایجاد کرده بود. اما Super EBA نشت زیادی داشت و از این جهت ماده مناسبی جهت استفاده به عنوان پلاگ کرونالی نبود.

مقدمه: گلاس آینومر (GcCorporation, Tokyo, Japan) Triage به دلیل خاصیت آزادسازی فلوراید به میزان زیاد و ویسکوزیته کم، ماده مناسبی برای استفاده به عنوان فیشورسیلانت معرفی شده است. روش آماده سازی شیارها با فرز یا روش تهاجمی نیز، بر میزان ریزنشت فیشورسیلانت تاثیر دارد. هدف از این پژوهش، مقایسه ریزنشت فیشورسیلانت های رزین بیس (3M Dental Products, St. Paul, USA) Concise و گلاس آینومر (G C Corporation, Tokyo, Japan) Triage در روش های غیرتهاجمی و تهاجمی است، تا امکان جایگزینی گلاس آینومر Triage به جای فیشورسیلانت های رزین بیس بررسی شود.مواد و روش  ها: در این پژوهش تجربی- آزمایشگاهی، 80 پره مولر سالم به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. در گروه اول و دوم، Triage و در گروه سوم و چهارم، Concise استفاده شد. در گروه اول و سوم، شیارها دست نخورده باقی ماند (روش غیرتهاجمی). در گروه دوم و چهارم، آماده سازی شیارها با استفاده از نوک فرز تیپر الماسی انجام شد (روش تهاجمی). سپس همه نمونه ها در دماهای 5 تا 55 درجه سانتی گراد برای 250 دور ترموسیکل شدند. دندان ها 24 ساعت در متیلن بلو 5% قرار گرفتند، برش داده شدند و با استفاده از استریومیکروسکوپ با بزرگ نمایی 16 برابر بررسی شدند. ریزنشت دندان ها بر اساس اسکورهای صفر تا سه ثبت شد: صفر: عدم نفوذ رنگ؛ یک: نفوذ محدود رنگ به نیمه خارجی سیلانت؛ دو: نفوذ محدود رنگ به نیمه داخلی سیلانت؛ سه: نفوذ محدود رنگ تا زیر سیلانت. یافته ها با استفاده از آزمون های آماری Mann-Whitney و Kruskall-Wallis بررسی شدند.یافته ها: تفاوت آماری معناداری بین روش تهاجمی و غیرتهاجمی وجود نداشت؛ ولی میزان ریزنشت در گروه Triage به طور معناداری بیشتراز گروه Concise بود.نتیجه  گیری: به دلیل عدم تفاوت بین روش های آماده سازی شیارها، روش تهاجمی توصیه نمی شود. گلاس آینومر Triage را نمی توان جایگزین مناسب برای فیشورسیلانت های رزین بیس محسوب کرد.

مقدمه: امروزه روش های پلاک کنترل شیمیایی به عنوان روش کمکی موثر در کنار روش های پلاک کنترل مکانیکی مطرح می باشند. هدف از انجام این تحقیق، تعیین و مقایسه عمق پاکت پریودنتال (Periodontal Probing Depth یا P.P.D) و خونریزی هنگام پروبینگ (Bleeding On Probing یا BOP) با کاربرد و بدون کاربرد ژل مترونیدازول 25% می باشد.مواد و روش ها: ابتدا 20 بیمار پریودنتیت مزمن به شیوه آسان انتخاب شدند. در هر بیمار، یک محل با عمق پاکت 5-3 میلی متر به صورت تصادفی به عنوان دندان مورد آزمایش و دندان قرینه از کوادرانت مقابل به عنوان دندان شاهد مورد استفاده قرار گرفت. سپس هر دو دندان جرم گیری و در پاکت دندان مورد آزمایش ژل مترونیدازول 25% قرار داده شد. دو شاخص BOP و PPD در روزهای 0، 7 و 21 اندازه گیری و ثبت شد. در نهایت نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های t و Chi-square مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل عمق پاکت کاهش بیشتری داشت و خونریزی هنگام پروب نمودن در روز 21 متوقف گردید (p value<0.005).نتیجه گیری: این مطالعه نشان می دهد استفاده از ژل مترونیدازول درمان موضعی کمک موثری در کنار درمان های مکانیکی است. این امر به دلیل تاثیر ژل مترونیدازول در کاهش موثر میکروارگانیسم های بی هوازی و آزادسازی مطلوب آن در پاکت های پریودنتال می باشد.

مقدمه: مولتیپل میلوما بدخیمی سلول های پلاسمای خون است که در 30-15 درصد موارد آن درگیری فک گزارش شده است. در این مقاله گزارش یک مورد از این بیماری و مراحل تشخیصی و درمانی آن بیان شده است.گزارش مورد: بیمار مرد هفتاد ساله ای بود که با شکایت از تومور بافت نرم فک پایین که باعث ایجاد اشکال در جویدن و درد می شد، مراجعه نمود. در معاینه، ندول های متعدد در دهان و جمجمه داشت. در بررسی رادیوگرافی ضایعات متعدد رادیولوسنت در استخوان فک و جمجمه مشاهده شد. بررسی خون و ادرار انجام گرفت؛ پس از نمونه برداری، مولتیپل میلوما برای وی تشخیص داده شد. بررسی های بیشتر و درمان دارویی توسط متخصص سرطان شناسی انجام شد.نتیجه  گیری: هر چند احتمال مراجعه اولیه بیمار با علایم دهانی مولتیپل میلوما به مطب دندان پزشکی نادر می باشد، ولی شناخت علایم دهانی و سیستمیک این بیماری باعث تشخیص و درمان سریع آن شده، طول عمر و کیفیت زندگی بیمار را بهبود می بخشد.