مجله دانشکده دندان پزشکی اصفهان
سال:1393 | دوره:10 | شماره:6 |تعداد مقالات:12

مقدمه: اصلاح اوربایت عمیق به همراه دست یابی به ثبات دراز مدت هنوز یکی از دغدغه های بسیاری از ارتودنتیست ها است. سه روش اصلی اصلاح این مشکل به کارگیری روش Bypass arch ریکتز، Segmented base arch برستون و هم چنین بهره بردن از انکوریج های استخوانی موقت می باشد. این مطالعه با هدف بررسی و مقایسه اثرات مختلف دو تکنیک ریکتز و برستون حین درمان اوربایت عمیق انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 18 بیمار مونث با اکلوژن کلاس I و II با اوربایت بیشتر از 4 میلی متر، انتخاب شدند. نمونه ها به دو گروه 9 تایی (الف) و (ب) تقسیم شده و در گروه (الف) از روش ریکتز و در گروه (ب) از روش برستون استفاده شد. در هر گروه 15 فک مورد مطالعه قرار گرفت. رادیوگرافی های لترال سفالومتری قبل و پس از اینتروژن جهت بررسی نتایج مورد استفاده قرار گرفتند.برای آنالیز داده ها از آزمون آماری t-test Student و نرم افزار SPSS نسخه 18استفاده شد (a=0.05).یافته ها:تفاوت بین میانگین اینتروژن واقعی در دو گروه الف و ب از لحاظ آماری معنی دار بود (p value =0.014) و تفاوت میانگین اکستروژن در دو گروه الف و ب نیز از لحاظ آماری معنی دار بود (p value=0.047). تفاوت میانگین کاهش اوربایت در دو گروه الف و ب معنی دار نبود (p value=0.704). تفاوت میانگین اینتروژن کاذب (p value=0.02)، تغییر در محور طولی دندان های خلفی (p value=0.047) و زاویه بین محور طولی دندان های قدامی بالا و پایین (p value=0.002) از لحاظ آماری معنادار بود.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن محدودیت های پژوهش فعلی، نتایج به دست آمده از این مطالعه برتری روش برستون در انجام اینتروژن دندان های قدامی با حرکات جانبی نامطلوب کمتر را تایید می کند.

مقدمه: به نظر می رسد درجه حرارت یک عامل موثر در استحکام باند کامپوزیت ها به نسج دندان باشد.هدف از این پژوهش تعیین اثر دمای آب شست وشو بر استحکام و دوام باند برشی کامپوزیت به عاج بعد از 24 ساعت و 6 ماه نگهداری در آب در سیستم های باندینگ اچ و شست وشو و خود اچ کننده بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی از عوامل اتصال دهنده اچ و شست وشو (All-bond3)، (Optibond Fl)، Prime & bond NT)) و (Adper single bond) و خود اچ کننده (All bond SE)، (Clearfil SE bond)، (Optibond All-in-one) و (Futurabond) استفاده شد. 192 دندان مولر سوم مانت و مینای آن ها برداشته شد. نمونه ها به صورت تصادفی به 16 گروه تقسیم و پیش از استفاده از عامل اتصال دهنده و چسباندن سیلندرهای کامپوزیتی با آب مقطر با دماهای مختلف 23±2 و 50±2 درجه سانتی گراد شسته شدند. نمونه ها بعد از 24 ساعت و 6 ماه برای تعیین استحکام باند برشی مورد آزمایش و داده های حاصل توسط نرم افزار SPSS و آزمون تی مستقل مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: میانگین استحکام باند برشی با گذشت زمان در همه گروه ها به جز دو گروه (All bond SE) و (Optibond All-in-one) کاهش یافته بود که در(p value<0.001) Optibond FL  و (p value=0.015) Prime & Bond NT این کاهش معنی دار بود. با افزایش دما در همه گروه ها به جز دو گروه Clearfil SE Bond و All bond SE میانگین استحکام باند برشی افزایش یافت که در دو گروه (p value=0.027) Prime & Bond NT و OptiBond FL  (p value=0.006)معنی دار بود.نتیجه گیری: طبق نتایج مطالعه حاضر، استحکام باند برشی با افزایش دمای آب شست و شو در همه سیستم ها به جز سیستم های خود اچ کننده دو مرحله ای افزایش و با گذشت زمان در همه گروه ها به جز خوداچ کننده یک مرحله ای کاهش می یابد.

مقدمه: ریلاین روش رایجی است که جهت حفظ و بهبود تطابق بیس دنچر با مخاط زیرین صورت می گیرد.ممکن است با انجام ریلاین تغییرات ابعادی در بیس دنچر اتفاق افتد. هدف از این مطالعه ارزیابی تغییرات ابعادی بیس دنچر بعد از ریلاین با دو روش مستقیم و غیر مستقیم بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی، یک مدل آکریلی ماگزیلای بی دندان انتخاب شد. روی مدل 4 نقطه رفرنس در نواحی کانین ها (A، B) و مولرهای دوم (C، D) قرار گرفت و یک لایه موم به ضخامت 1.5 میلی متر جهت ایجاد فضا برای ماده ریلاین خوابانده شد. از مدل قالب گیری انجام شد و 20 کست گچی تهیه گردید. روی کست ها یک موم به ضخامت 2 میلی متر قرار داده شد و بیس آکریلی ساخته شده به مدت دو هفته در آب نگهداری شدند و سپس در دو گروه مجزا ریلاین مستقیم با ماده GC-Reline و غیرمستقیم با ماده Acrosoft TC انجام شد. خطوط ایجاد شده با کولیس دیجیتال سه بار در هر بیس ونیز مدل اصلی اندازه گیری شد، میانگین برای هر یک محاسبه شد و با آزمون T مستقل آنالیز گردید (a=0.05).یافته ها: بیشترین اختلاف در دو روش در فاصله AC، کمترین اختلاف در روش مستقیم در فاصله BD و در غیرمستقیم در فاصله AB بود، اختلاف هر دو روش با مدل اصلی به جز در فاصله ‍CD در روش غیرمستقیم نسبت به مدل اصلی  (p value=0.006)معنادار نبود (p value>0.05) .نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های این مطالعه تغییرات ابعادی در هر دو روش در حد قابل قبول است. انتخاب روش ریلاین با توجه به شرایط بیمار، ترجیح دندان پزشک و موارد دیگر می تواند صورت گیرد.

مقدمه: ارزیابی دقیق استخوان باقی مانده آلوئول به وسیله توموگرافی معمولی (Conventional tomography) در درمان ایمپلنت اهمیت دارد. هدف از این مطالعه بررسی دقت توموگرافی های معمولی اسپیرال در تخمین ارتفاع استخوان آلوئول در ناحیه خلف مندیبل بود.مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر تعداد 30 ناحیه بی دندانی در فک پایین بیماران انتخاب شد و توسط توموگرافی معمولی مورد ارزیابی قرار گرفت. ارتفاع استخوان باقی مانده در تصاویر توموگرافی اندازه گیری گردید. پس از قراردهی ایمپلنت از بیماران رادیوگرافی پانورامیک گرفته شد. ارتفاع استخوان باقی مانده روی رادیوگرافی پانورامیک اندازه گیری شد. ضریب بزرگ نمایی با مقایسه طول واقعی ایمپلنت و طول مشاهده شده در رادیوگرافی محاسبه شد. اثر بزرگ نمایی حذف گردید و داده های حاصل به عنوان استاندارد طلایی استفاده شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 15 و Paired T-test جهت مقایسه اندازه گیری های توموگرافیک با استاندارد طلایی بررسی شد (a=0.05).یافته ها:درمقایسه میانگین ارتفاع استخوان باقی مانده در توموگرافی معمولی اسپیرال (0.89±0.37 mm) با استاندارد طلایی (0.29±0.81 mm)، تفاوت آماری معنی دار وجود داشت (p value=0.03).نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های مطالعه حاضر، دقت تصاویر حاصل از توموگرافی معمولی اسپیرال در مقایسه با ابعاد واقعی کمتر است.

مقدمه: میزان کمتری از تحلیل استخوان کرستال و حفظ بیشتر ساختار استخوانی در ایمپلنت های فوری مشاهده شده است. باتوجه به عدم توافق موجود در مطالعات در زمینه میزان موفقیت ایمپلنت های فوری در مقایسه با انواع تاخیری، در این مطالعه، میزان تحلیل استخوان کرستال در این دو نوع ایمپلنت بررسی شد.مواد و روش ها: در این مطالعه مقدماتی، مجموع 12 ایمپلنت (6 ایمپلنت فوری و 6 ایمپلنت تاخیری) در بیماران مذکر با محدوده سنی 60-30 سال قرار داده شد و یک هفته پس از آن، رادیوگرافی پری اپیکال با استفاده از تکنیک موازی گرفته شد. بیماران در یک دوره 6 ماهه و یک ساله مورد معاینه مجدد قرار گرفته و رادیوگرافی پری اپیکال از ناحیه ایمپلنت با شرایط یکسان، تهیه شد. در پایان رادیوگرافی های اسکن شده توسط نرم افزار فتوشاپ Subtract شده و مقایسه شدند و اطلاعات توسط نرم افزار SPSS نسخه 21 و با کمک آزمون آماری Mann-Whitney مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (a=0.05).یافته ها: ایمپلنت فوری دارای تحلیل استخوان کرستال کمتر در مقایسه با ایمپلنت تاخیری طی دوره 6 ماهه بود (p value=0.009). هم چنین برای دوره یک ساله ایمپلنت های فوری تحلیل استخوان کرستال کمتر در مقایسه با ایمپلنت های تاخیری داشتند (p value=0.002).نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان داد که میزان تحلیل استخوان کرستال در ایمپلنت فوری کمتر است و از این نظر می توان کاربرد ایمپلنت فوری را به عنوان یک روش موفق تر از روش عادی در نظر گرفت.

مقدمه: هلیکوباکتر پیلوری نوعی میکروارگانیسم گرم منفی متحرک و مارپیچی شکلی است که به قطعیت با بیماری های گوارشی در ارتباط می باشد. اخیرا پلاک دندانی به عنوان منبع محتمل عفونت آن مطرح گردیده است. دو مارکر مهم تهاجمی معرفی شده Vac A (Vacuolating toxin) و Cytotoxin-associated gene A) Cag A) این میکروارگانیسم در واقع آللهای ژن های سایتوتوکسین آن محسوب می گردند. هدف از مطالعه مقدماتی حاضر بررسی حضور این مارکرهای تهاجمی در پلاک دندانی بیماران مبتلا به گاستریت بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، نمونه های جدا شده پلاک دندانی 42 بیمار مبتلا به گاستریت که به بخش اندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی یک بیمارستان مراجعه نموده بودند برای انجام آزمایش (Polymerase Chain Reaction) PCR فرستاده شد و در آزمایشات به عمل آمده تلاش برای پیدا نمودن سوش های Vac A و Cag A هلیکوباکتر پیلوری صورت گرفت.یافته ها: DNA مربوط به هلیکوباکتر پیلوری در 4 نمونه از نمونه های پلاک دندانی مشخص گردید که هر4 نمونه برای سوش Vac A مثبت بودند و نیز 2 نمونه از نمونه های مذکور برای سوش Cag A مثبت گزارش شدند.نتیجه گیری: سوش های پاتوژنیک جدا شده از پلاک های دندانی در این مطالعه نشان می دهند که در برخی از بیماران امکان حضور بیش از یک مارکر ویرولانس هلیکوباکتر پیلوری در پلاک دندانی وجود دارد، اما به انجام مطالعات بیشتری برای تایید این فرضیه نیاز است.

مقدمه: نحوه برخورد دندان پزشک با حوادث اورژانس در مطب ها بستگی به میزان اطلاعات علمی و میزان تجهیزات در دسترس آن ها دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی آگاهی، ‫ عملکرد و آمادگی تجهیزات دارویی در مواقع اورژانس های پزشکی در مطب های دندان پزشکان شهر یزد در سال 1393 انجام گردید.مواد و روش ها: در مطالعه توصیفی - مقطعی حاضر، تعداد 100 نفر از دندان پزشکان عمومی شهر یزد به صورت تصادفی ساده، انتخاب شدند و پرسش نامه محقق ساخته در اختیار آن ها قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 و آزمون های آماری t مستقل، همبستگی پیرسون و ANCOVA، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (a=0.05).یافته ها:سابقه کار افراد مورد مطالعه حداقل 1 سال و حداکثر 34 سال بود. میانگین نمره آگاهی77±16 ، عملکرد 70±21، میانگین تعداد تجویز دارو5±2 ، میانگین تجهیزات اورژانسی 2±1 به دست آمد. میانگین نمره آگاهی و عملکرد دندان پزشکان زن به طور معنادار بیشتر از مردان بود (p value<0.001). بین نمره آگاهی و عملکرد دندان پزشکان رابطه مستقیم و معناداری وجود داشت (p value =0.001 و r=0.52). بین سن و نمره آگاهی (r=-0.43 وp value<0.001 )، سن و نمره عملکرد (r=-0.60 و p value<0.001)، سابقه کار و نمره آگاهی (r=0.48 و p value <0.001) و سابقه کار و نمره عملکرد (r=-0.59 وp value<0.001 ) ارتباط معنادار معکوس به دست آمد. بین نمره آگاهی با تعداد دارو (r=-0.56 وp value<0.06 )، نمره آگاهی و تعداد تجهیزات (r=0.13 و p value=0.16)، نمره عملکرد با تعداد دارو (r=0.01 و p value=0.026) و نمره عملکرد با تعداد تجهیزات (r=0.01 وp value=0.026 )، رابطه معنادار وجود نداشت.نتیجه گیری: آگاهی و عملکرد دندان پزشکان عمومی شهر یزد در شرایط اورژانس خوب بود. در زمینه فوریت ها به خصوص در افرادی که سال های زیادی از فارغ التحصیلی آن ها می گذرد، به روزرسانی آگاهی و ارتقاء آن ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: پیش از این تغییرات سیستمیک و تغییر در ترکیب بزاق مبتلایان به سردردهای میگرنی، بر بروز پوسیدگی های دندانی و بهداشت دهان موثر گزارش شده است. هدف از این مطالعه بررسی شیوع پوسیدگی دندانی در دو گروه بیماران میگرنی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی - تحلیلی تعداد 120 بیمار 15 تا 65 ساله شامل 60 بیمار دارای میگرن که سابقه حداقل 5 حمله میگرنی داشتند و 60 بیمار بدون هرگونه بیماری سیستمیک به صورت آسان از میان نمونه های در دسترس انتخاب شدند. جهت تعیین وضعیت بهداشت دهان و دندان شرکت کنندگان از شاخص OHI-S (Oral hygiene index-simplified) و برای بررسی وضعیت دندانی از شاخص DMFT استفاده گردید. در نهایت داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 20 توسط آزمون های آماری رگرسیون چندگانه خطی و آزمون Mann-Whitney و t-test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند (a=0.05).یافته ها:میانگین شاخص پوسیدگی دندانی DMFT در بیماران دارای میگرن 13.95±5.05 و در گروه افراد بدون میگرن 4.08±2.53 به دست آمد (p value=0.001). میانگین شاخص بهداشت دهانی در گروه بیماران دارای میگرن 0.12±0.19 در گروه افراد بدون میگرن 0.10±0.16 بود (p value=0.79). آزمون رگرسیون چندگانه خطی برای بررسی اثر میگرن بر شاخص های پوسیدگی و بهداشت دهانی نشان داد که با تعدیل عوامل سن، جنس، تحصیلات و درآمد میگرن اثری معنی دار بر شاخص های پوسیدگی و بهداشت دهانی دارد (p value<0.001). هم چنین نتایج این آزمون نشان داد اثر افزایش سن با افزایش شاخص های پوسیدگی و بهداشت دهانی معنی دار است (p value<0.001).نتیجه گیری: با توجه به محدودیت های مطالعه حاضر، فراوانی پوسیدگی دندانی در بیماران دارای میگرن بیش از افراد سالم است در حالی که شاخص بهداشت دهان در دو گروه تفاوت ندارد.

مقدمه: فلوراید به عنوان یکی از اساسی ترین مواد در دندان پزشکی پیشگیری محسوب می شود. با آن که شیوع پوسیدگی های دندانی با غلظت فلوراید آب آشامیدنی رابطه معکوس دارد، ارتباطی نیز میان غلظت فلوراید آب آشامیدنی و شیوع فلوروزیس دندانی وجود دارد که البته وابسته به دوز فلوراید است. در برخی مطالعات به احتمال ارتباط فلوراید با عوارضی مانند افزایش خطر شکستگی استخوان، کاهش فعالیت تیروئید، وضعیت شبه آرتریت، بلوغ زودرس و احتمال استئوسارکوم اشاره شده است. هدف از انجام این مطالعه مروری، بررسی جایگاه فعلی فلوراید سیستمیک در دندان پزشکی و بررسی مزایا و عوارض جانبی احتمالی آن بود.شرح مقاله: در این مقاله مروری جستجو در منابع OVID evidence-based Reviews، Pubmed، Google Scholar و SCOPUS که از سال 1985 تا پایان ماه می سال 2013 وجود داشتند و نیز کتب مرجع انجام شد. از بین مقالات حاصل، مقالات مروری و مقالات تحقیقی معتبر که تنها در مورد استفاده سیستمیک از فلوراید، و نیز مزایا و عوارض احتمالی آن بودند، انتخاب گردیدند.نتیجه گیری: به نظر می رسد با آن که فواید فلوراید در زمینه کنترل پوسیدگی بر هیچ کس پوشیده نیست، عوارض احتمالی ناشی از مصرف غیر صحیح آن به ویژه به صورت سیستمیک نیز باید مد نظر قرار گیرد. فلوریداسیون یا افزودن فلوراید به آب آشامیدنی می تواند عوارضی به دنبال داشته باشد. به نظر می رسد با پیشرفت های اخیر در زمینه روش های جدید کنترل پوسیدگی استفاده سیستمیک از فلوراید در دندان پزشکی پیشگیری بهتر است با دقت بیشتری مورد مطالعه قرار گیرد.

مقدمه: به دلیل فقدان پروتکل درمانی پریودنتال مشخص و ثابت، هنوز هم درمان پریودنتال در بیماران مبتلا به سندرم پاپیلون لفور به عنوان یک چالش برای دندان پزشکان محسوب می شود. هدف از این مطالعه بررسی علل موفقیت و شکست درمان پریودنتال در بیماران مبتلا به سندرم پاپیلون لفور در گزارشات منتشر شده با توجه به پروتکل درمانی آن ها بود. هم چنین این مقاله به شرح درمان پریودنتال در یک کودک مبتلا به این سندرم با پیگیری چند ساله می پردازد.مواد و روش ها:بیمار پسر 6 ساله با علایم کلینیکی هیپرکراتوز کف دست و پا و به میزان کمتر زانوها و پریودنتیت ژنرالیزه مهاجم در دندان های شیری به دانشکده دندان پزشکی اصفهان مراجعه نمود. پس از تایید بیماری توسط علایم کلینیکی و رادیوگرافی، بیمار تحت درمان های ترکیبی غیر جراحی و ضد میکروب قرار گرفت و به صورت ماهیانه پیگیری شد.نتیجه گیری: تحلیل شدید استخوان و علایم التهابی زیاد در تمامی مراجعات پیگیری وجود داشت، اما در آخرین مراجعه، علایم تشکیل استخوان در رادیوگرافی بیمار مشاهده شد، که این مساله می تواند تقویت کننده این موضوع باشد که احتمالا می توان با ادامه پیگیری ها، به کنترل بیماری پریودنتال در این بیمار امیدوار بود.