اصطلاح ماده و هیولی تا حدی در مباحث فلسفی رایج است که به یک پیش فرض مسلم تبدیل شده و کمتر به ادله اثبات آن توجه می شود.اما نگاه منتتقدانه به آرای گذشتگان، چند اشکال جدی را در ادله اثبات هیولی آشکار می کند. به گونه ای که، قائلان به هیولی، در مجموع سه برهانی که برای اثبات آن ذکر می کنند (برهان فصل و وصل، تخلخل و تکاثف و برهان قوه و فعل) به یک اشکال جدی روش شناختی دچار هستند که عبارت است از ابن که با اعتماد به حواس ظاهری به مشاهده عالم طبیعت پرداخته، پا را از حریم متافیزیک بیرون نهاده و به سادگی، مصادیق مادی و تجربی را پایه قواعد فلسفی قرار داده اند و با یک تعریف خاص از حقیقت "جسم"، به تقریر ادله ای پرداخته اند که خالی از اشکال نیست. از این رو، با طرح اشکالات مشترک هر سه برهان و نقدهایی که بر هر یک از آنها وارد است باید ادله اثبات هیولی را ناتمام دانست و درباره هیولی و همه مباحث پیرامون آن مثل حرکت جوهری، بازنگری کرد.