زمینه و هدف: هر گونه حرکت و فعالیت فیزیکی بدن در شرایط متفاوت، ناشی از فعالیت و انقباض عضلات مرتبط با آن حرکت می باشد. انقباض عضلانی با تولید سیگنالهای بیولوژیکی همراه است. تجهیزات بکار گرفته شده برای ثبت، اندازه گیری و تجزیه و تحلیل این سیگنالها و مقایسه نوع فعالیت و میزان کارکرد عضلانی با تغییرات شاخصه های سیگنالها، روشهای علمی معتبری را برای ارزیابی و تخمین فعالیت عضلانی بوجود آورده است. یکی از جدیدترین روشها، استفاده از سیگنال مکانومیوگرام (Mechanomyogram, MMG) میباشد.روش بررسی: هنگامی که عضله منقبض می شود، ارتعاشاتی بسیار کوچک در فیبر های عضلانی بوجود می آید. این پدیده به عنوان امواج مکانیکی در نظر گرفته شده، که با حرکت از داخل به سطح عضله توسط ترانسدیوسر مناسب قابل دریافت می باشند. مکانومیوگرام اصطلاح علمی این سیگنال است. در حقیقت مکانومیوگرافی به خواص مکانیکی و الکترومیوگرافی به خواص الکتریکی واحد های حرکتی فعال شده عضلات در طی انقباض ارادی اشاره دارند.یافته ها: تجزیه و تحلیل فرکانس سیگنال مکانومیگرام رابطه مستقیم بین شدت نیرو و فرکانس را نشان می دهد. هم چنین طیف توزیع قدرت فرکانس مکانومیگرام، قابلیت تشخیص و ترکیب انواع متفاوت فیبر های عضلانی را امکان پذیر می کند. دامنه سیگنال مکانومیگرام هم به عنوان یک شاخصه قابل ارزش در تعیین و ارزیابی خستگی عضلانی برای انقباض ایزومتریک آرام و پایدار معرفی می شود.نتیجه گیری: مکانومیوگرافی می تواند به عنوان یک روش علمی Non-invasive و هم چنین تکمیل کننده با ارزشی برای سیگنال الکترومیگرافی در افزایش توان و کیفیت ارزیابی عملکرد عضلات مورد استفاده پژوهشگران واقع شود.