مجله دانشگاه علوم پزشکی قم
سال:1397 | دوره:12 | شماره:10 |تعداد مقالات:12

زمینه و هدف: فوروزماید از ارکان درمان دارویی ادم کاردیوژنیک ریه است، اما تجویز سیستمیک این دارو با عوارضی چون افت فشار خون، آسیب کلیوی و کاهش پتاسیم سرم همراه می باشد. تجویز استنشاقی راه تازه ای است که عوارض تجویز تزریقی دارو را ندارد، اما اثربخشی آن هنوز کاملا روشن نیست. در این مطالعه هدف تعیین اثربخشی فوروزماید استنشاقی در بیماران مبتلا به ادم حاد کاردیوژنیک بود. روش بررسی: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی 125 بیمار مبتلا به ادم کاردیوژنیک حاد ریه مراجعه کننده به بخش اورژانس بیمارستان های رسول اکرم (ص) و فیروزگر در سال 1396 انجام شد. نمونه ها با تخصیص تصادفی به دو گروه آزمایش (62 نفر دریافت کننده فوروزماید با نبولایزر) و کنترل (63 نفر دریافت کننده نرمال سالین با نبولایزر) تقسیم شدند. پس از مداخله علائم حیاتی، داده های مربوط به ریه ثبت و در دو گروه با استفاده از آزمون تی تست و کای دو مقایسه گردید. یافته ها: تغییرات معنی داری در میانگین فشارخون سیستولیک (مداخله 129، دارونما 9/128)، دیاستولیک (مداخله 2/79، دارونما 78)، تعداد نبض (مداخله 2/92، دارونما 8/91)، تعداد تنفس (مداخله 8/22، دارونما 3/22) و اشباع اکسیژن خون (مداخله 7/91، دارونما 92) بین گروه های مطالعه مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد فوروزماید استنشاقی در بیماران ادم حاد ریه، تاثیر مثبتی ندارد. لذا با توجه به تازگی موضوع، انجام مطالعات بیشتر توصیه می گردد.

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده اند داروهای ضددیابتی می توانند باعث مهار تکثیر سلول های سرطانی شوند. این مطالعه با هدف بررسی اثرات سیتوتوکسیک متفورمین بر سلول های سرطان دهانه رحم (Hela) در مقایسه با سلول های غیرسرطانی کلیوی (Hek293) انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی-آزمایشگاهی، سلو های سرطانی Hela و سلول های غیرسرطانی کلیویHek293، از بانک سلولی انستیتو پاستور تهیه و به گروه های دریافت کننده متفورمین (با دوزهای 001/0، 01/0، 1/0، 1 و 10 میلی گرم برمیلی لیتر) و گروه شاهد تقسیم شدند. با استفاده از تست MTT، سیتوتوکسیک متفورمین بر رده سلولی مورد سنجش قرار گرفت. داده ها به کمک روش آماری آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در مقایسه با گروه شاهد، مواجهه با سلول های Hela در غلظت های 01/0، 1/0، 1 و 10 میلی گرم برمیلی لیتر متفورمین سبب کاهش معنی دار زنده مانی شد، ولی مواجهه سلول های Hek293 با غلظت های متفورمین، تغییر معنی داری در زنده مانی این سلول ها ایجاد نکرد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد مواجهه با متفورمین می تواند سبب کاهش زنده مانی سلول های سرطان دهانه رحم شود، اما سیتوتوکسیک اثر قابل توجهی بر سلول های غیرسرطانی ندارد. بر این اساس، استفاده از متفورمین در درمان و پیشگیری از سرطان دهانه رحم باید مورد توجه قرار گیرد.

زمینه و هدف: لنفوم غیرهوچکین از بیماری های شایع با منشا سلول های لنفاوی می باشد. این مطالعه با هدف بررسی میزان اثرگذاری نانولیپوزوم های پگیله حاوی DNAi (داروی آنتی سنس) بر کاهش میزان بیان ژن BCL-2 انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه، برای تهیه نانولیپوزوم پگیله حاوی DNAi، سه فرمولاسیون با ترکیب های 5، 10 و 15% ازPEG 2000 و نسبت های مشخصی از فسفولیپیدها و کلسترول تهیه شد. پس از خالص سازی با استفاده از دستگاه زتاسایزر، میانگین قطر نانولیپوزوم محاسبه گردید. بازده دربرگیری دارو براساس منحنی استاندارد دارو تعیین شد. اثر سایتوتوکسیسیتی محصول در اثر تیمار با غلظت های 2/0، 5/0 و 8/0 میکروگرم برمیکرولیتر از هرکدام فرمولاسیون ها به صورت سه بار تکرار در محیط in vitro با روش MTT ارزیابی شد، سپس بیان ژن BCL-2 در رده سلولی DLCL2 بررسی گردید. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه تحلیل شدند. یافته ها: میانگین قطر نانولیپوزوم پگیله حاوی DNAi، 117 نانومتر تخمین زده شد و بازده دربرگیری دارو، 67% بود. نتایج حاصل از تست MTT بر روی رده سلولی DLCL2 نشان داد بیشترین میزان مهار رشد سلولی مربوط به تیمار با نانولیپوزوم های پگیله 10% و غلظت 5/0 میکروگرم برمیکرولیتر بوده است. همچنین کاهش معنی داری در بیان ژن BCL-2 در رده سلولی DLCL2 تیمارشده با نانولیپوزوم های پگیله 10% در تمامی غلظت ها در 48 ساعت مشاهده گردید، که بیشترین کاهش بیان ژن در غلظت 5/0 میکروگرم برمیکرولیتر بود. نتیجه گیری: فرمولاسیون نانولیپوزوم پگیله 10%، کارایی بالاتری جهت حفظ و رهایش دارو نسبت به دو لیپوزوم دیگر سنتزشده دارد. به نظر می رسد نانولیپوزوم سنتز شده، پتانسیل استفاده در صنایع داروسازی دارد.

زمینه و هدف: سکته ایسکمی علت عمده مرگ ومیر در جهان است. در میان اختلالات مشاهده شده در بازماندگان ایسکمی، اختلال یادگیری شناختی و حافظه به صورت قابل توجهی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثر حفاظتی کونژگه دکستران-کورکومین بر اختلال حافظه و حجم آسیب مغزی در مدل حیوانی ایسکمی فراگیر مغزی می باشد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 35 سر موش صحرایی در 5 گروه تقسیم بندی شدند. گروه های پیش تیمار و کنترل مثبت به مدت 30 روز با کورکومین و کونژگه دکستران-کورکومین (15 میلی گرم برکیلوگرم-خوراکی) تیمار شدند. گروه های کنترل و ایسکمی آب مقطر دریافت کردند. برای القای مدل ایسکمی مغزی فراگیر، شریان های کاروتید چپ و راست به وسیله گیره های عروقی برای مدت 5 دقیقه بسته و پس از 10 دقیقه گیره ها برداشته شدند. در ادامه، شریان ها به مدت 5 دقیقه دوباره بسته شده و در انتها گیره های عروقی را برداشته و جریان خون به هر دو شریان برگردانده شد. 48 ساعت بعد از القای مدل، تست شناسایی شی جدید جهت بررسی اختلال حافظه در موش ها انجام گرفت. آسیب با 5، 3، 2 تری فنیل تترازولیوم کلراید اندازه گیری شد. یافته ها: در این مطالعه شاخص تشخیص در گروه ایسکمی، کاهش معنی دار (051/0>p) و در گروه های پیش تیمار با کورکومین و کونژگه دکستران – کورکومین، افزایش معنی داری (01/0>p) را نشان داد. همچنین حجم آسیب مغزی در گروه کونژگه دکستران-کورکومین نسبت به گروه ایسکمی کاهش معنی داری یافت (05/0>p). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد کونژگه دکستران-کورکومین می تواند اختلالات شناختی و حافظه القاشده با ایسکمی مغزی فراگیر را بهبود بخشد.

زمینه و هدف: عفونت های ایجادشده به وسیله سویه های سودوموناس آئروژینوزای مقاوم، در بیشتر موارد منشا بیمارستانی دارند که شیوع آن در بسیاری از کشورهای جهان در حال افزایش است؛ از این رو تلاش های بسیاری جهت یافتن ترکیبات فعال گیاهی جدید به عنوان جایگزینی مناسب برای آنتی بیوتیک ها صورت گرفته است. این مطالعه با هدف بررسی ترکیبات فعال و فعالیت ضدباکتریایی و بیوفیلمی عصاره آبی و متانولی گال قلقاف و مازو بر روی سودوموناس آئروژینوزا انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی سویه استاندارد سودوموناس آئروژینوزا و تعدادی سویه بالینی انجام گرفت. عصاره متانولی و آبی گال قلقاف و مازو به روش سوکسله تهیه شد. فعالیت ضدمیکروبی عصاره ها به روش انتشار در چاهک، کمترین غلظت بازدارندگی (MIC) به روش میکرودایلوشن، همچنین اثر آنتی کوئرم سنسینگ عصاره آبی و متانولی گال قلقاف و مازو بر فعالیت ضدبیوفیلمی سودوموناس آئروژینوزا بررسی گردید. یافته ها: عصاره های متانولی و آبی گال مازو و قلقاف، خاصیت ضدباکتریایی برعلیه سودوموناس آئروژینوزا از خود نشان دادند. حداقل غلظت مهارکننده عصاره ها بین 25-25/6 میلی گرم برمیلی متر به دست آمد. عصاره های گال مازو در غلظت های بالاتر از 25/6 میلی گرم برمیلی متر، مانع از تشکیل بیوفیلم سودوموناس آئروژینوزاگردید. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد عصاره های گال مازو، اثر ضدباکتریایی مناسبی علیه باکتری های مورد بررسی دارند. همچنین عصاره متانولی نسبت به عصاره آبی دارای اثر ضدباکتریایی بیشتری بود؛ از این رو پیشنهاد می گردد در زمینه شناسایی مواد ضدمیکروبی آن در درمان بیماری ها به عنوان جایگزینی مناسب برای آنتی بیوتیک ها، تحقیقات گسترده تری صورت گیرد.

مقدمه: هراس اجتماعی چهارمین اختلال مطرح روانشناختی می باشد که باعث می شود فرد از طرد شدن و انتقاد یا عوامل دیگربه صورت افراطی رنج ببرد و برای اجتناب از این رنج از جامعه کناره گیری می کند. بنابراین پژوهش حاضر با هدف روشن ساختن تاثیر ویژگی های شخصیت وفراشناخت بر هراس اجتماعی انجام گرفت. روش: روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد و با استفاده از نمونه ای متشکل از300 نفر (182 دختر و118پسر) که به روش نمونه گیری تصادفی منظم انتخاب شدند، پرسشنامه های NEO-PIR، فرم کوتاه فراشناخت و هراس اجتماعی (SPIN) اجراگردید. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل رگرسیون همزمان موردتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد که از ویژگی های شخصیتی روانرنجوری به صورت مثبت و برونگرایی به صورت منفی هراس اجتماعی را پیش بینی می کنند و مولفه های فراشناخت بدکارکردی نیز به صورت منفی هراس اجتماعی را پیش بینی می کند. نتیجه گیری: توجه به نقش ویژگی های شخصیت و فراشناخت در سبب شناسی ودرمان هراس اجتماعی بسیار ضروری می باشد.

زمینه و هدف: شواهد نشان می دهد خودمراقبتی در پرفشاری خون، یکی از مهم ترین راهکارهای اساسی جهت کنترل بیماری فشارخون بالا محسوب می شود. رعایت رفتارهای مرتبط با خودمراقبتی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون می تواند در تنظیم و کنترل فشار خون به فرد کمک کند. یکی از عوامل دسترسی و آگاهی از مسایل بهداشتی و در نتیجه خودمراقبتی بهتر، سواد سلامت است. در این مطالعه همبستگی سواد کاربردی سلامت و رفتارهای خودمراقبتی در بیماران مبتلا به پرفشاری خون در شهر گچساران بررسی گردید. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی – تحلیلی بر روی 354 بیمار مبتلا به پرفشاری خون، مراجعه کننده به پایگاه های سلامت تحت پوشش مراکز خدمات جامع سلامت شهرستان گچساران در سال 1395 انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه دموگرافیک، پرسشنامه سواد کاربردی سلامت و خودمراقبتی فشارخون جمع آوری شدند. یافته ها: در این مطالعه، از 354 نفر شرکت کننده در پژوهش، سطح سواد سلامت افراد به میزان 40% کافی، 56% مرزی و 4% ناکافی بود. بین نمره کل سطح سواد سلامت و رفتار خودمراقبتی پیروی از رژیم غذایی (085/0=p، 092/0=r) و فعالیت فیزیکی به عنوان یکی دیگر از حیطه های خودمراقبتی) 022/0=p، 122/0r=)) و پیروی از رژیم دارویی (038/0=p، 007/0=r)، همبستگی معنی داری مشاهده گردید، اما بین مصرف دخانیات (854/0=p، 010/0-=r) و سواد سلامت، همبستگی معنی داری مشاهده نشد (35/0=p، 1317/0=r). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد همبستگی معنی داری بین سواد سلامت با متغیرهای رژیم دارویی و فعالیت فیزیکی وجود دارد و از آنجا که این موارد در پیشگیری و کنترل فشارخون بسیار موثرند، لذا باید نسبت به آموزش و ارتقای سواد سلامت بیماران تحت پوشش اقدام کرد.

زمینه و هدف: میزان آگاهی و رفتارهای تغذیه ای نقش بسیار مهمی در ابتلا، کنترل و درمان دیابت دارند. این مطالعه با هدف مقایسه میزان آگاهی و الگوی رفتار تغذیه ای در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 و افراد سالم مراجعه کننده به مرکز بهداشتی درمانی منطقه نیشابور صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی – مقطعی بر روی 143 نفر از مراجعین (60 نفر مبتلا به دیابت و 83 نفر سالم) مرکز بهداشتی درمانی شماره 7 نیشابور انجام شد. روش نمونه گیری به صورت در دسترس و از بین مراجعین داوطلب بود. ابزار گردآوری، پرسشنامه محقق ساخته ای بود که پس از سنجش روایی و پایایی، برای ارزیابی آگاهی و رفتار تغذیه ای افراد مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری کای دو، تی مستقل، من ویتنی، رگرسیون لجستیک و ANCOVA برای ارزیابی اطلاعات تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در این مطالعه، امتیاز کسب شده در شاخص های آگاهی و رفتار تغذیه ای بین گروه مبتلایان به دیابت و افراد سالم دارای تفاوت آماری معنی داری بود (01/0>p). امتیاز آگاهی تغذیه ای در بیماران دیابتی، 1/25± 9/42 و در افراد سالم، 9/22± 2/71 به دست آمد و امتیاز رفتار تغذیه ای افراد دیابتی، 8/17± 3/48 و در افراد سالم، 4/20± 6/61 از 100 نمره بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد میزان آگاهی تغذیه ای افراد مبتلا به دیابت در مقایسه با افراد سالم، کم و ناکافی است و رفتار تغذیه ای نامناسب در ایشان، رواج بیشتری دارد؛ بنابراین پیشنهاد می گردد علاوه بر ارائه آموزش های لازم، در مطالعات بعدی میزان تاثیرات این عوامل در بروز دیابت مورد بررسی قرار گیرد.