مجله دانشگاه علوم پزشکی قم
سال:1389 | دوره:4 | شماره:4 (پی در پی 16) |تعداد مقالات:15

زمینه و هدف: سرطان معده یکی از مهم ترین سرطان های رایج معده- روده ای است که میزان مرگ و میر ناشی از آن در جهان رو به افزایش است. هلیکوباکتر پیلوری (H. Pylori)، عامل اصلی گاستریت و زخم معده می باشد. سیکلواکسیژناز (COX) آنزیم اصلی در بیوسنتز مسیر پروستاگلاندین ها به شمار می رود. مطالعات آزمایشگاهی نشان داده است که در سرطان کولون و دیگر سرطان ها میزان COX-2 بیش از حد بیان می شود. به منظور تایید این یافته ها در سرطان معده، در این تحقیق یافته های ایمونوهیستوشیمیایی مخاط معده در یک الگوی حیوانی سرطان معده القا شده توسط هلیکوباکتر پیلوری در موش صحرایی (Sprague Dawly) بررسی گردید. روش بررسی: در این مطالعه موش ها در سه گروه 5 تایی به طور تصادفی تقسیم شدند. موش های صحرایی گروه 1 به عنوان گروه کنترل (گروهی که MNU و هلیکوباکتر پیلوری دریافت نکردند)، انتخاب شدند. موش های صحرایی گروه 2،MNU  را دریافت کردند. در موش های صحرایی گروه 3 نیز همین دستورالعمل رعایت شد و یک هفته بعد، سه دفعه در روز و به صورت یک روز در میان، هلیکوباکتر پیلوری گاواژ گردید. موش های گروه های کنترل، آزمایش 1 و 2 در طی دوره آزمایش به صورت استاندارد تغذیه شدند. بعد از گذشت 20 هفته موش ها تحت شرایط بیهوشی وزن شدند و از نصف بافت معده نمونه گیری انجام شد. نمونه های معده به 6 قطعه کوچکتر تقسیم شدند، سپس در فرمالین 10% فیکس و به روش استاندارد آماده شده و در پارافین قالب گیری شدند. در ادامه، برش های 6 میکرومتری از آنها تهیه و توسط رنگ آمیزی H&E بررسی گردید. آزمایشات ایمنوهیستوشیمیایی توسط رنگ آمیزی COX-2 نیز صورت گرفت. برای تایید عفونت هلیکوباکتر پیلوری 3mm از مخاط معده به محیط بروسلا آگار انتقال داده شد. سپس کلنی های اثریافته پس از مدت 5-3 روز توسط رنگ آمیزی گرم، تست کاتالاز و اکسیداز و مورفولوژی بررسی شدند. همچنین  3mmاز نمونه معده توسط کیت سریع اوره بررسی گردید. یافته ها: در این مطالعه، وزن حیوانات گروه های آزمایشی در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری یافت. مطالعات هیستوپاتولوژی در گروه آزمایش 1 و 2 نشان داد که اینفیلتریشن شدید سلول های پلی مورفونوکلئر و مونونوکلئر در لایه لامیناپروپریا و زیر مخاط آنتروم، تکثیر سلول های اپی تلیوم معده، همچنین اینفیلتراسیون ازوفاژیال روی داده است. همچنین در گروه کنترل تغییرات غیرطبیعی مشاهده نشد. در مطالعات ایمونوهیستوشیمی، پروتئین COX-2 در معده گروه های آزمایش مشاهده گردید، اما در گروه کنترل دیده نشد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد هلیکوباکتر پیلوری باعث کاهش معنی داری در وزن حیوانات شده است. همچنین مطالعات هیستوپاتولوژی، متاپلازیای ازوفاژیال در معده موش های صحرایی را نشان داد. در مطالعات ایمونوهیستوشیمیایی نیز مشخص گردید که پروتئین در طی مراحل اولیه متاپلازیا بیان می گردد.

زمینه و هدف: ناشنوایی فراوان ترین اختلال حسی است که یکی از هر 500 نوزاد را با بیشتر از 50% موارد ارثی، درگیر می کند. این عارضه یک اختلال بسیار هتروژن بوده که به دلیل فاکتورهای ژنتیکی یا محیطی یا هر دو مورد رخ می دهد. بیشتر از 46 ژن ممکن است در ناشنوایی غیرسندرومیک دخیل باشند. اخیرا، ژن  DFNB59(پژواکین) به عنوان علت ناشنوایی در برخی جمعیت های ایرانی نشان داده شده است. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی جهش های ژن پژواکین در یک گروه 130 نفری از دانش آموزن ناشنوا در استان فارس صورت گرفت. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - آزمایشگاهی، میزان فراوانی جهش های ژن پژواکین با استفاده از استراتژی PCR-SSCP هترودوپلکس بررسی گردید. یافته ها: 2 نوع پلی مورفیسم متفاوت ژن پژواکین شامل G874>A و 793C>G به ترتیب در 1 و 9 تا از 130 بیمار مطالعه شده، یافت شد. با این وجود، هیچ جهشی از پژواکین شناسایی نگردید. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد همراهی جهش های  DFNB59(پژواکین) با ناشنوایی در استان فارس بسیار پایین می باشد.

زمینه و هدف: یکی از علل تاخیر بهبودی بعد از اعمال جراحی شکمی از جمله سزارین، تاخیر در برگشت حرکات روده ای می باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر جویدن آدامس بدون قند بر زمان برگشت حرکات روده ای پس از عمل سزارین انتخابی در زنان نخست زا در بیمارستان هاجر شهرکرد صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 120 بیمار خواستار سزارین در بیمارستان هاجر شهرکرد، انجام شد. بیماران پس از جراحی به صورت تصادفی در یکی از دو گروه جویدن آدامس یا کنترل قرار گرفتند. بیماران گروه آدامس در دوران پس از عمل، 4 بار در روز آدامس جویدند و این کار را به محض هوشیاری شروع و تا زمان دفع گاز یا مدفوع ادامه دادند و گروه کنترل نیز رژیم معمول بعد از عمل را دریافت کردند. میانگین زمان اولین سمع صدای روده، دفع گاز، مدفوع و احساس حرکات روده بین دو گروه مقایسه گردید. تجزیه و تحلیل نتایج به دست آمده با آزمون های تی و کای دو صورت گرفت. P<0.05 سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: در گروه آدامس نسبت به گروه کنترل، اختلاف میانگین فاصله زمانی سمع صدای روده (12.5±2.5 ساعت در برابر 6.5±1.5 ساعت)، دفع گاز (22.4±4.1 ساعت در برابر 12.5±2.0 ساعت)، زمان احساس حرکات روده (15.7±3.4 ساعت در برابر 7.4±1.7 ساعت)، دفع مدفوع (23.4±4.8 ساعت در برابر 15.5±2.5 ساعت) و مدت بستری (1.1±0.34 روز در برابر 0.96±0.18 روز) معنی دار بود (در تمام موارد P<0.001).

زمینه و هدف: خودآزمایی پستان روشی آسان و ارزان برای تعیین زودرس سرطان پستان است و انجام آن برخلاف ماموگرافی در کشورهای در حال توسعه به راحتی امکان پذیر می باشد. میزان شیوع سرطان پستان در کشورهای توسعه یافته بالاتر است؛ در حالی که در کشورهای در حال توسعه نظیر ایران به دلیل تغییر نحوه زندگی به سبک غربی و تغییر الگوی باروری، میزان شیوع با توزیع سنی جوانتر رو به افزایش است. با توجه به لزوم انجام ماهیانه خودآزمایی پستان از 20 سالگی، این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آموزش بهداشت بر میزان آگاهی و نگرش دانشجویان دختر در زمینه خودآزمایی پستان انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه، 174 دانشجو از طریق نمونه گیری خوشه ای تصادفی انتخاب شدند، و پرسشنامه سنجش آگاهی و نگرش از طریق مصاحبه تکمیل گردید. سپس برنامه آموزشی طراحی و با روش سخنرانی، مدل آموزشی ارایه شد. پس از گذشت 4 ماه مجددا همان پرسشنامه از طریق مصاحبه تکمیل گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری تی زوج، ویلکاکسون، همبستگی پیرسون و مک نمار صورت گرفت. در تمام موارد P<0.05 معنی دار تلقی گردید. یافته ها: میانگین نمره آگاهی و نگرش دانشجویان پس از آموزش به طور معنی داری افزایش نشان داد (P<0.001).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد آگاهی دانشجویان نسبت به خودآزمایی پستان نامناسب می باشد که می تواند به علت نبود برنامه آموزش رسمی برای این گروه از زنان و یا عدم مراجعه به مراکز بهداشتی – درمانی به دلیل جوان و مجرد بودن آنان باشد. با توجه به تاثیر مثبت آموزش، گنجاندن آموزش خودآزمایی پستان در دروس عمومی دانشجویان دختر ضروری به نظر می رسد.

زمینه و هدف: کانابینوئیدها طیف وسیعی از رفتارها را در گونه های مختلف ایجاد می کنند و با سیستم های نروترانسمیتر مختلف در مغز برهمکنش نشان می دهند. در این مطالعه، اثرات سیستم هیستامینرژیک، کانابینوئیدی و برهمکنش آنها در زمینه رفتار اضطرابی در موش سوری بررسی شد. روش بررسی: در این مطالعه ابتدا موش های سوری با تزریق درون صفاقی کتامین هیدروکلراید همراه با زایلزین بیهوش شده و در دستگاه استریوتاکسی قرار گرفتند. سپس 2 کانول 1mm بالاتر از ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی قرار داده شد. در ادامه 17 گروه حیوان برای سنجش رفتار اضطرابی با دستگاه Hole-Board تست شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از واریانس یک طرفه و تست دانت صورت گرفت. یافته ها: تزریق WIN55, 212-2 (0.5mg/mice ، 0.1) درون هیپوکامپ پشتی تاثیری بر روی رفتار اضطرابی موش ها نداشت، اما تزریق AM251 (50ng/mice، 25)، هیستامین یا رانیتیدین (5mg/mice) منجر به اضطراب زایی شد. همچنین به کار بردن همزمان  WIN55, 212-2با هیستامین یا رانیتیدین منجر به کاهش پاسخ اضطرابی هیستامین گردید؛ ولی بر روی پاسخ رانیتیدین اثری نداشت. استفاده همزمان دوز غیرموثر AM251 با داروهای هیستامینی بر روی پاسخ القا شده توسط این داروها موثر نبود. در هیچ کدام از آزمایشات، فعالیت حرکتی حیوانات مورد آزمایش به صورت معنی دار تغییر نکرد. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد در زمینه رفتارهای اضطرابی، بین سیستم کانابینوئیدی و گیرنده های هیستامینی  H2هیپوکامپ پشتی برهمکنش نسبی وجود دارد.

زمینه و هدف: در سال های اخیر‏‏‏‏ مطالعات زیادی‏‏‏‏‏‏ در زمینه استفاده از سلول های بنیادی جنینی برای درمان بیماری پارکینسون به عنوان یک درمان جایگزین صورت گرفته است. با توجه به این واقعیت که سلول های اپی تلیال آمنیونی دارای توانایی تمایز به بسیاری از سلول ها هستند، همچنین به علت عدم ایجاد کارسینوما و نداشتن مشکل اخلاقی مربوط به سلول های بنیادی جنینی، می‏توان از آنها به عنوان یک منبع جایگزین در سلول درمانی استفاده نمود. این مطالعه با هدف بررسی اثر فاکتور رشد فیبروبلاست8- و خارپشت صوتی (Sonic Hedgehog) بر بیان نشانگرهای دوپامینی در سلول های اپی تلیال آمنیون انسانی انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه، تمایز سلول های اپی تلیال آمنیونی به سلول های عصبی دوپامینرژیک به صورت برون‏تن به مدت 21 روز با استفاده از فاکتورهای رشد shh (Sonic Hedgehog) و فاکتور رشد فیبروبلاست (FGF8) 8- بررسی گردید و مارکرهای b-tubulin III، TH،DAT  و DbH با روش ایمونوسیتوشیمی ارزیابی شدند. برای مقایسه و آنالیز بین گروه ها از آزمون تی تست، واریانس و پس آماری توکی استفاده گردید. تفاوت ها در دو سطح P<0.01 و P<0.05 ارزیابی شدند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد ترکیبی از فاکتورهای رشد Shh و FGF8 سطح بالاتری از TH را در مقایسه با گروه بدون آنها یا هر کدام از آنها به تنهایی بیان می کند. به علاوه،Shh  بر میزان بیان DAT در مقایسه با DbH موثرتر از FGF8 می باشد. نتیجه گیری: این نتایج بیانگر آن است که سلول های اپی تلیال آمنیونی توانایی تمایز به سلول های عصبی دوپامینی را دارند و این توانایی تحت تاثیر فاکتورهای رشد Shh و FGF8 قرار می گیرد.

زمینه و هدف: در میان روش های مختلف برای درمان نقایص حرکتی مچ و انگشتان دست بعد از سکته مغزی، استفاده از اسپلینت های دست یکی از روش هایی است که به صورت متداول به عنوان یک درمان مکمل استفاده می شود. با این وجود، اختلاف نظرهای فراوانی در مورد میزان کارایی آن وجود دارد. این مطالعه، با هدف مقایسه تاثیر استفاده از اسپلینت های متحرک و غیرمتحرک بر عملکرد حرکتی مچ و انگشتان بعد از سکته مغزی صورت گرفت. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی از میان بیماران مبتلا به سکته مغزی، 31 بیمار انتخاب گردید، سپس نمونه ها به صورت تصادفی به سه گروه اسپلینت متحرک، اسپلینت غیرمتحرک و کنترل تقسیم شدند. نمونه های گروه های مداخله اسپلینت های خود را به مدت 8 هفته، 5 روز در هفته و به طور متوسط 6 ساعت در روز استفاده کردند. عملکرد حرکتی در دو زمان ابتدای دوره و هفته هشتم، توسط معیار فوگل- میر اندازه گیری شد. برای مقایسه میانگین نمرات آزمون فوگل - میر در گروه از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه استفاده گردید. یافته ها: تحلیل آماری داده ها، افزایش معنی دار نمرات عملکرد حرکتی را تنها در گروه اسپلینت متحرک نشان داد (P=0.001) و این افزایش در مقایسه با گروه های اسپلینت غیرمتحرک و کنترل نیز معنی دار بود (P=0.001).نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه، استفاده از اسپلینت متحرک در مقایسه با اسپلینت غیرمتحرک می تواند نتایج عملکردی بهتری برای درمان نقایص عملکرد حرکتی مچ و انگشتان دست بیماران مبتلا به سکته مغزی به همراه داشته باشد.

زمینه و هدف: با وجود پیشرفت های بسیار در پیشگیری و درمان بیماری های عفونی، همچنان این بیماری ها به عنوان مهم ترین عامل مرگ و میر و ایجاد شرایط نامطلوب زندگی برای میلیون ها نفر از مردم در دنیا مطرح می باشند. این مطالعه با هدف تعیین ویژگی های اپیدمیولوژیک بیماری های عفونی منجر به بستری در بیمارستان کامکار قم صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه متکی بر داده های موجود (Routine Data Base Study) روی پرونده های بیمارانی که در تابستان 1386 در بیمارستان کامکار با تشخیص بیماری عفونی بستری شده بودند، انجام شد. ویژگی های اپیدمیولوژیک بیماران در پرسشنامه ثبت گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های کای دو، تی و من ویتنی صورت گرفت. یافته ها: در این مطالعه، 331 مورد از 2907 مورد بستری (%11.3) در بیمارستان کامکار مربوط به بیماری های عفونی بود. بیماری های عفونت دستگاه ادراری با 61 مورد (%18.4)، سپتی سمی با 48 مورد (%14.5) و پنومونی با 45 مورد (%13.6) بیشترین فراوانی را داشتند. از نظر تقسیم بندی بر اساس سیستم های مبتلا، سیستم ادراری - تناسلی و سیستم تنفسی هرکدام با 73 مورد (%22.05) بیشترین فراوانی را دارا بودند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر، حاکی از اهمیت قابل توجه بیماری های عفونی به ویژه عفونت دستگاه ادراری، سپتی سمی و پنومونی در قم است که نیازمند تحقیقات گسترده تر به منظور شناخت هرچه بیشتر اپیدمیولوژی و پاتوژنز این بیماری ها می باشد.

زمینه و هدف: احتقان بینی مشکلی است که بسیاری از بیماران مبتلا به سردرد میگرنی را درگیر می کند و باعث گمراهی پزشک در تشخیص سردرد میگرنی می شود. بسیاری از بیماران دچار گرفتگی بینی نیز سردرد خود را ناشی از سینوزیت تصور می کنند. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی بروز گرفتگی بینی طی حملات میگرنی صورت گرفت. روش بررسی: این مطالعه به صورت توصیفی - مقطعی بر روی یک گروه 131 نفری از بیماران میگرنی که طبق شاخص های استاندارد و نظر مستقیم نورولوژیست تشخیص قطعی میگرن برای آنها مطرح بود، انجام شد. نمونه گیری به شیوه غیراحتمالی در دسترس، صورت گرفت و برای هر نمونه، داده ها شامل: سن، جنس و نوع سردرد میگرنی و ابتلا به گرفتگی بینی تکمیل گردید. داده ها به کمک آزمون های مربع کای یا دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شد و P<0.05 سطح معنی داری اختلاف ها قرار داده شد. یافته ها: از 131 بیمار مورد بررسی، 18 نفر (%13.7) طی حملات میگرنی گرفتگی بینی داشتند. %19.8 مرد و %80.2 زن بودند. همچنین بین گرفتگی بینی حین حملات میگرن، جنس، گروه های سنی و نوع سردرد رابطه معنی دار آماری مشاهده نشد. نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، بین گرفتگی بینی و نوع سردرد میگرنی (کلاسیک و غیرکلاسیک)، سن و جنس ارتباط معنی داری وجود ندارد.

زمینه و هدف: بروسلوز یک بیماری مشترک بین انسان و دام است که تظاهرات بالینی آن بسیار متنوع و گمراه کننده می باشد. از جمله این تظاهرات، درگیری سیستم اعصاب مرکزی است که به اشکال متنوعی بروز می کند. شناسایی این تظاهرات بالینی متنوع می تواند به پزشکان در تشخیص و درمان این بیماری کمک نماید. معرفی مورد: در این مقاله به معرفی یک بیمار مبتلا به نوروبروسلوز که با شکایت تهوع و استفراغ به مدت 4 ماه مراجعه کرده بود، پرداخته شده است.