سال:1387 | دوره:3 | شماره:2 (7) |تعداد مقالات:11

هدف: مقایسه پتانسیل تکثیر و پیری سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان و بافت های چربی ناحه اپیدیدیم و اپی کاردیوم موش صحرایی.طرح مطالعه: مطالعه تجربی.حیوانات: 10 موش صحرایی با نژاد ویستار.روش کار: سلول های بنیادی از بافت مغز استخوان و بافت چربی واقع در نواحی اپیکاردیوم و اپیدیدیم موش صحرایی جداسازی شد و با انجام چند پاساژ سلولی تکثیر گردید. برای تایید ماهیت بنیادی مزانشیمی سلول های جدا شده، از تمایز به سه رده استخوان، غضروف و چربی استفاده شد و سپس سلول ها از لحاظ فعالیت کلون زایی، مدت زمان دوبله شدن جمعیت سلولی و ویژگی های منحنی رشد مورد مقایسه قرار گرفتند. به علاوه، تعداد سلول های پیر با روش رنگ آمیزی بتا گالاکتوزیداز تعیین و گروه ها از این نظر با همدیگر مقایسه شدند. نتایج: سلول های بنیادی مزانشیمی حاصل از دو بافت چربی بطور معنی داری بیش از سلول های بنیادی مغز استخوان تکثیر شدند (P<0.05). سلول های بافت چربی اپیکاردیوم در مقایسه با سلول های اپیدیدیم از توان تکثیری بالایی برخوردار بودند. در رابطه با پیر شدن سلول ها در محیط کشت، درصد سلول های پیر در کشت سلول های بنیادی مغز استخوان بیش از دو گروه دیگر بود (P<0.05). اگر چه درصد سلول های پیر در کشت سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی اپیدیدیم بیش از درصد آنها در کشت سلول های اپیکاردیوم بود ولی تفاوت از لحاظ آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری و کاربرد بالینی: روی هم رفته می توان نتیجه گرفت که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی اپیکاردیوم موش صحرایی سلول های مناسبی برای مطالعات تجربی و پیش کلینیکی می باشند زیرا از توان تکثیر بالایی برخوردار هستند و درصد سلول های پیر در کشت آنها پایین است.

هدف: این تحقیق در جهت ارزیابی و مقایسه دو روش استفاده از پوشش پرده آمنیوتیکی (بوسیله بخیه و روش دیگر بدون بخیه) در درمان زخم های قلیایی قرنیه انجام پذیرفت.طرح مطالعه: مطالعه تجربی.حیوانات: پانزده قلاده سگ.روش کار: پانزده قلاده سگ با قرنیه های سالم در 3 گروه 5 تایی تقسیم شدند. در چشم راست همه سگ ها، زخم قرنیه به شرح زیر ایجاد شد: با استفاده از کاغذ صافی به قطر 6 میلی متر که به طور یکسان با سود یک نرمال آغشته بود و به مدت 60 ثانیه در مرکز قرنیه قرار داده شد. گروه 1: کنترل (عدم وجود پوشش قرنیه)، گروه 2: استفاده از پوشش پرده آمنیوتیک طوری که سلول های آمنیونی به طرف پایین باشد، با بخیه اطراف زخم و گروه 3: استفاده از پوشش آمنیونی (بدون بخیه) و اتصال به وسیله چسب 2- اکتیل- سیانواکریلات. زمان جراحی و تعداد روزهای بقا پوشش آمنیوتیکی روی چشم ها مقایسه شد. بعد از روز 21، قرنیه ها جهت بررسی پاتولوژی برداشت شد.نتیجه گیری و کاربرد بالینی: متوسط زمان جراحی در گروه 3 نسبت به گروه 2 به طور معنی داری کمتر بود. تعداد روز ماندگاری پوشش آمنیوتیکی در گروه 3 نیز بیشتر از گروه 2 مشاهده شد. در بررسی هیستوپاتولوژی، محاسبه قطر قرنیه و تعداد ردیف های اپیتلیوم معنی دار نبود. قرنیه های گروه 3، به طور معنی داری عروق زایی کمتری را نسبت به گروه کنترل نشان داد. میزان نظم کلاژن های استروما در هیچ نمونه ای طبیعی نبود و اگر چه ادم در گروه کنترل بیشتر بود ولی این میزان معنی دار نبود. میزان التهاب در گروه 3 نسبت به کنترل به طور معنی داری کمتر بود.در نتیجه، استفاده از روش بدون بخیه پوشش آمنیوتیکی (با استفاده از چسب 2- اکتیل- سیانواکریلات) در این گونه زخم های قرنیه، ممکن است روشی ساده، موثر و با عروق زایی و التهاب کمتر باشد.

هدف: ارزیابی قطع انگشت در گاو روی بقای دام و توزیع آن در اندام، روزهای شیردهی و شکم زایمان.طرح مطالعه: مطالعه توصیفی گذشته نگر.حیوانات: 13 راس گاو در یک گله نژاد هلشتاین با 1100 راس گاو شیری.روش کار: قطع انگشت با استفاده از سیم شاخ بری پس بی حسی کامل داخل وریدی.نتیجه گیری و کاربرد بالینی: انگشت سیزده راس گاو در طول این مطالعه قطع شد. بیشتر موارد قطع انگشت در اندام خلفی بود. میانگین شکم زایش در گاوهای مبتلا 3.3 ثبت شد که بیشتر از میانگین شکم گاوهای گله (2.9) بود. هشت مورد در شکم های زایش سوم و کمتر ثبت شد و 5 راس دیگر در شکم های بالاتر ثبت گردید. میانگین روزهای شیردهی در گاوهای جراحی شده 180.72±136.18 ثبت شد که در 5 مورد زیر 100 روز و مابقی بالای 100 روز می باشد. شش راس از گاوهای جراحی شده بیش از یک سال به زندگی اقتصادی خود ادامه دادند و 7 راس باقیمانده در مدت کمتر از یک سال از گله حذف گردید. علت اصلی حذف در 2 راس از گاوهای حذف شده (%28.57) ناباروری و در دیگر موارد مشکلات مربوط به اندام حرکتی ثبت گردید. میانگین زمان حذف از جراحی 131 روز ثبت گردید.با توجه به نتایج، قطع انگشت می تواند عمر مفید اقتصادی گاو را افزایش دهد. قطع انگشت می تواند به عنوان روشی برای افزایش عمر اقتصادی گاو در گاوهای مبتلا به عوارض غیرقابل بهبود در نظر گرفته شود که در این راستا عواملی چون شدت عارضه، اندام درگیر و روش جراحی می تواند روی میزان موفقیت این روش درمانی اثرگذار باشد.

هدف: جهت ارزیابی اندوسکوپیک مسیر گوارشی بعد از انجام گاسترکتومی به روش Roux-en-Y و Jejunal Loop Interposition در مدل حیوانی سگ.طرح مطالعه: مطالعه تجربی.حیوانات: 10 قلاده سگ نر نژاد مخلوط.روش کار: بعد از 12 ساعت پرهیز غذایی و انجام بیهوشی، حیوانات در دو گروه 5 تایی قرار گرفتند. جراحی ساب توتال گاسترکتومی به روش استاندارد و با برداشت بیش از 4.5 معده بعد از آزاد کردن آن از اتصلات عروقی و لیگامانها، انجام شد. سپس بازسازی مسیر گوارشی به دو روش Roux-en-Y و Jejunal Loop Interposition در هر گروه انجام شد. یک ماه پس از جراحی نواحی مری و باقیمانده معده تحت بررسی آندوسکوپیک قرار گرفتند. ازوفاگوسکوپی و گاستروسکوپی برای ارزیابی مورفولوژی قطعه کارگذاری شده، ریفلاکس مایع صفراوی به مری و حضور ریفلاکس ازوفاژیت انجام شد و مخاط دستگاه گوارشی و محل آناستاموزها تحت بررسی قرار گرفت.نتایج: نتایج حاصل نشانگر عدم وجود ریفلاکس ازوفاژیت در حیوانات بود و فقط در یک حیوان از گروه Roux-en-Y توده ای به اندازه 2×2 سانتی متر در باقیمانده معده در نزدیکی محل آناستاموز معده به ژوژنوم مشاهده گردید.نتیجه گیری و کاربرد بالینی: نتایج مطالعه حاضر نشان داد روش بازسازی JLI همانند روش R&Y در کاهش ریفلاکس صفرا به داخل مری موثر است و قطعه جایگزین شونده ژوژنوم می تواند مری را از ازوفاژیت حفظ کند.

هدف: ارزیابی هیستوپاتولوژیک و بیومکانیک نقش مغز استخوان خودی در التیام سوختگی تجربی در خرگوش.طرح مطالعه: مطالعه تجربی در حیوان زنده.حیوانات: 20 سر خرگوش سفید نیوزیلندی.روش کار: تحت بیهوشی عمومی دو سوختگی متحدالشکل در طرفین پشت حیوانات به فاصله 4 سانتی متر از یکدیگر با استفاده از هویه (حرارت 800 درجه سانتیگراد) ایجاد گردید. برای کنترل درد مورفین (2 mg/kg, IM) دو بار در روز به مدت 4 روز تزریق گردید. دلمه زخم 48 ساعت پس از ایجاد زخم برداشته شد و شستشوی زخم با نرمال سایلین روزانه تا پایان مطالعه انجام گرفت. 48 ساعت پس از ایجاد زخم 1 میلی لیتر مغز استخوان از قسمت فوقانی استخوان درشت نی چپ جمع آوری و در چهار نقطه اطراف زخم های گروه درمان تزریق گردید (0.2 میلی لیتر در هر نقطه). همان میزان سایلین نرمال در اطراف زخمهای گروه شاهد تزریق شد. نیمی از حیوانات در روز 7 و نیم دیگر در روز 14 برای ارزیابی های هیستوپاتولوژیک و بیومکانیک قربانی شدند.نتایج: از نظر هیستوپاتولوژیک در روز 7 در هر دو گروه نکروز کامل اپیدرم و قسمت سطحی درم مشاهده گردید. در گروه درمان نفوذ ملایم سلول های آماسی مشاهده شد. در روز 14 بازسازی اپیتلیوم در هر دو گروه مشاهده گردید اما شدت آن در گروه درمان بیشتر بود. از نظر بیومکانیک در روز 7 اختلاف معنی داری بین دو گروه وجود نداشت در حالیکه همه فاکتورهای بیومکانیکی در روز 14 افزایش معنی داری را در گروه درمان نشان دادند. بر این اساس می توان چنین نتیجه گیری نمود که مغز استخوان خودی می تواند سبب تشدید روند التیام زخم های سوختگی گردد.نتیجه گیری و کاربرد بالینی- استفاده از این روش آسان و قابل بکارگیری می تواند در تمامی شرایط برای تسریع روند التیام زخم های سوختگی مدنظر قرار گیرد.

هدف: بررسی روش جداسازی، زمان دو برابر شدن سلول های جدا شده و ارزیابی بیان یکی از ژن های نسخه برداری اولیه به نام نانوگ به روش RT-PCR در سلولهای مزانشیمی جدا شده از ژله وارتون بز می باشد.طرح مطالعه: مطالعه تجربی در شرایط آزمایشگاهی.حیوانات: 4 بز نژاد مخلوط.روش کار: از رحم های کشتارگاهی بزها تعداد 4 عدد بند ناف جدا گردید و ژله وارتون آنها به قطعات 2×2 میلی متر مربع جهت کشت اکسپلنت بریده شد. در هر ظرف کشت 35 میلی متری تعداد 8-10 عدد از قطعات بریده شده قرار داده می شد. این قطعات پس از 5 روز از ظروف خارج شدند و سلول های جدا شده تا 5 روز دیگر کشت داده می شدند. سلول های جدا شده از لحاظ هیستوشیمیایی برای وجود فعالیت آلکالین فسفاتازی ارزیابی می گردیدند. همچنین از روش RT-PCR برای وجود mRNA نانوگ استفاده شد. به علاوه در این مطالعه منحنی رشد سلول های جدا شده نیز بررسی گردید.نتایج: سلول های جدا شده از بند ناف بز دارای دو شکل دوکی و سلول های گرد کوچک با هسته درشت بودند. کلونی های آنها دارای فعالیت آلکالین فسفاتازی بود. در صورتی که با غلظت 20000 سلول کشت داده می شدند زمان دو برابر شدن کوتاه تری نسبت به فیبروبلاست های جنینی داشتند (46.57 در برابر 54.29 به ترتیب) و در نهمین پاساژ آنها ژن نانوگ بیان نشد.نتیجه گیری و کاربرد بالینی: بند ناف بز حاوی منبع قابل دسترسی از سلول های مزانشیمی است که خصوصیت سلول های بنیادی را از خود نشان می دهند اما احتمالا این سلول ها خاصیت پرتوانی را ندارند.

هدف: این مطالعه به منظور بررسی اثر ترکیب دارویی لیدوکائین و زایلازین در مقایسه با تزریق لیدوکائین به تنهایی در بی حسی ناحیه خلفی کره چشم در بز نژاد انجام شد.طرح مطالعه: مطالعه تجربی بر روی موجود زنده.حیوانات: در این مطالعه از 20 راس بز نژاد رائینی سالم و بالغ که به طور تصادفی به 4 گروه 5 تایی تقسیم شدند استفاده گردید.روش کار: در گروه L میزان 10 میلی لیتر از ترکیب لیدوکائین (5 mg/kgbw) %2 و نرمال سالین، در گروه LX میزان 10 میلی لیتر از مخلوط لیدوکائین (5 mg/kgbw) %2 و زایلازین (0.05 mg/kgbw) %2 به همراه نرمال سالین، در گروه X میزان 10 میلی لیتر از مخلوط زایلازین (0.05 mg/kgbw) %2 به همراه نرمال سالین و در گروه C میزان 10 میلی لیتر از نرمال سالین در فضای خلفی کره چشم تزریق به روش Four point صورت گرفت. زمان شروع و مدت زمان بی حسی پلک ها و بی حسی و بی حرکتی کره چشم بعد از تزریق داروها در بین گروه ها مورد مقایسه قرار گرفت.نتیجه گیری و کاربرد بالینی: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که تزریق نرمال سالین در ناحیه خلف کره چشم هیچ اثری در بی حسی چشم و پلکها نداشته است. همچنین تزریق زایلازین نیز تاثیر چندانی در ایجاد بی حسی چشم و پلک ها نداشت، ولی علایم آرام بخشی در حیوانات مشاهده شد. در این مطالعه بلافاصله بعد از تزریق داروی لیدوکائین به تنهایی و همچنین ترکیب لیدوکائین و زایلازین در خلف کره چشم، اثر بی حسی شروع شد و هیچ تفاوت معنی داری در زمان شروع بی حسی بین این دو گروه دیده نشد (P>0.05). اما مدت زمان بی حسی و بی حرکتی کره چشم و بی حسی پلک ها در گروه LX به طور معنی داری طولانی تر از گروه L بوده است (P<0.05). علاوه بر این حیوانات در گروه LX طول مطالعه کاملا حالت آرامش و خواب آلودگی داشتند. در صورتی که در گروه L حیوانات بسیار آشفته بودند.بر طبق نتایج این مطالعه اضافه نمودن 0.05 mg/kg داروی زایلازین به داروی بی حسی لیدوکائین، در تزریق ناحیه خلفی کره چشم می تواند مدت زمان و شدت بی حسی چشم را افزایش دهد.

هدف: تهیه یک منبع کالبدشناختی از سینوس های اطراف حفره بینی بز به کمک سی تی اسکن.طرح مطالعه: مطالعه تجربی.حیوانات: پنج راس بز رائینی نر.روش کار: تصاویر سی تی از ناحیه سر عمود بر کام سخت تهیه شدند. پنجره سی تی به نوعی تنظیم شد که بهترین تصویر از سینوس ها به دست آید. تصاویر سریال مطالعه و از نظر کالبد شناختی با دو سر تشریح شده و جمجمه سالم بز مقایسه شدند. نتایج: سینوس های فک بالا، پیشانی، کامی، اشکی و بوقکی مشخص و با توجه به دندان های آسیایی به عنوان نشانه نامگذاری شدند.نتیجه گیری و کاربرد بالینی: نتایج این مطالعه می تواند به درک بهتر موقعیت سینوس های اطراف حفره بینی و ارتباط بین آنها کمک کند.

توصیف بیمار: در تیر ماه 1386 میش 4 ساله ای با علایم بالینی ضعف، کاهش وزن و خون شاشی به درمانگاه دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی تبریز ارجاع داده شد. کلیه چپ حیوان در ملامسه از بیرون دردناک، بزرگ و غیرطبیعی بود. به منظور تشخیص عمل لاپاراتومی اکتشافی بر روی حیوان انجام شد.درمان و نتیجه آن: در لاپاراتومی اکتشافی کلیه چپ مشخصا توموری بود. بافت ها و اندام های مجاور کلیه مبتلا از لحاظ متاستاز در معاینه محوطه شکمی سالم بودند. نفرکتومی یکطرفه بعد از ایجاد تسکی و بی حسی موضعی بر روی حیوان انجام شد. در آسیب شناسی بافتی آدنوکارسینوم کلیه مورد تایید قرار گرفت.کاربرد بالینی: از آنجایی که علایم بالینی که در موارد کارسینوم کلیه انسان مطرح است، ممکن است در حیوانات اهلی و آزمایشگاهی قابل مشاهده نباشد، لذا لاپاراتومی اکتشافی، بیوپسی و آسیب شناسی بافتی تنها راه تشخیصی در این گونه موارد هستند. لاپاراتومی اکتشافی ساده ترین و عملی ترین روشی است که می توان با بیحسی موضعی انجام داد. بنابراین انجام نفرکتومی رادیکال به عنوان راهکار انتخابی در موارد آدنوکارسینوم غیر متاستاتیک کلیه توصیه می شود.

توصیف بیماران و یافته های بالینی: دو قلاده سگ نر، 11 ساله، گولدن رتریور (سگ I) و تریر نر 4 ساله اخته شده (سگ II) با علایم ضعف بینایی چشم راست (سگ I)، و نابینایی هر دو چشم (سگ II) به درمانگاه دامپزشکی ارجاع داده شدند. پس از معاینه درمانگاهی و اندازه گیری فشار کره چشم گلوکوم در هر دو بیمار تشخیص داده شد.درمان و نتیجه آن: بلافاصله درمان دارویی به منظور کاهش تولید مایع داخل چشم از طریق بخش ترشحی اجسام مژگانی و افزایش برداشت مایع از طریق عروق دور صلبیه و شبکه جمع کننده مایع داخل چشم (در ناحیه قرنیه ای – عنبیه ای) استفاده شد. سپس در روز سوم پس از درمان دارویی هر دو بیمار تحت جراحی و کارگذاری ایمپلنت دریچه احمد AGV S2 و AGV FP7 به ترتیب در چشم راست هر دو سگ قرار گرفتند. مراقبت های پس از جراحی با بهره گیری از داروهای پایین آورنده فشار چشم، ضد التهاب و آنتی بیوتیک های موضعی و عمومی انجام پذیرفت. فشار داخل کره چشم در دامنه طبیعی در روز پس از جراحی قرار گرفت. کاربرد بالینی: نویسندگان امیدوار هستند که کلینیسین ها معاینه دقیق چشم را انجام داده و نسبت به بیماری گلوکوم آگاه بوده و درمان دارویی مناسب را در نظر داشته باشند. چرا که درمان زود هنگام دارویی مانع از دست رفتن و یا کاهش بینایی می شود. بعلاوه انجام درمان جراحی با استفاده از دریچه گونیوایمپلنت احمد در درمان طولانی مدت دارویی بیماران گلوکومی توصیه می گردد.

توصیف بیمار: در نریان کورنگ هشت ساله از نژاد دو خون که به منظور پرش در باشگاه سوار کاری نگهداری می شد، دو توده خاکستری رنگ پوستی دیده شد که در نواحی ران چپ و مدخل سینه از دو سال قبل شروع به رشد کرده و به ابعاد 7×5 سانتیمتر رسیده بود؛ شکلی نامنظم با برآمدگیهای گنبدی شکل داشت و هر از گاهی خونریزی از سطح آن دیده می شد. نتایج آزمایشات خونی و وضعیت عمومی حیوان در معاینات بالینی کاملا نرمال بود.درمان و نتیجه آن: نریان فوق با آرامبخشی و القای زایلازین- کتامین تحت بیهوشی عمومی قرار گرفت و پس از آماده سازی جراحی موضع، توده های مذبور از هر دو ناحیه کاملا برداشته و پوست نواحی فوق دوخته شد. درگیری این توده ها صرفا در پوست بود و بافت های زیرین را درگیر نکرده بود. گزارش هیستوپاتولوژی از نمونه های فوق با تاکید بر حضور فراوان فیبروبلاست ها و الیاف کلاژن، فیبرومای پوستی اسب را تایید کرد. کاربرد بالینی: درمان فیبرومای پوستی با برداشت جراحی کامل آن امکان پذیر است.